Synthopia

Gastenboek (1861)

• Croyance

  Ik denk niet dat het veel zin heeft om hem er over te spreken, hij zal me toch alleen maar zijn ideeen proberen in te planten en ik kan het niet met hem oneens zijn omdat ik hem ook zo goed begrijp.
  Ik hoop dat hij dat ook zal begrijpen, maar ik ken hem te goed, niemand kan hem iets dwingen wat hij echt niet wilt, als hij de ernst er van in zou zien dan zou ik zeker weten dat hij alles zonder problemen voor ons zou doen, daat twijfel ik niet aan, maar omdat hij nu zo graag met zijn vingers in zijn oren zit en hard 'lalala' roept denk ik dat hij dit alles niet wilt zien dus zal hij ook niet zo makkelijk dingen doen dan we vragen.
  Met veel geluk zal het financieel plaatje trouwens wel mee vallen hoor, maar ik vind niet dat we risico's moeten nemen en ookal vind ik het jammer, ik zal nu wel 100€ erbij verdienen door mijn appartement op te geven.

  1 decennium geleden
• Croyance

  Ik heb geen rijbewijs en probeer zo veel mogenlijk in het huishouden te doen zodat niet alle lasten op mijn moeder aankomen naast alle ellende die ze nu al heeft. Er is ook een grote kans dat ik nu mijn appartement op moet zeggen aangezien dat financieel misschien niet meer mogenlijk is. Ik zal ook harder mijn best moeten doen een vaste baan te vinden want nu mijn vader niet meer werkt komt er ook niets meer binnen. In de tussentijd zal ad wel de klussen van mijn vader overnemen, maar daar staat hij absoluut niet op te springen en ik zie hem er ook voor aan daar een schop tegenaan te geven en niets meer te doen.
  Het is ook ontwijkingsgedrag, dat had ik bij de ruzie van gistere avond wel door, maar ik vind dat hij niet mag eisen dat mijn moeder niet meer huild. Ze houd zich echt heel goed sterk, in deze drie dagen heeft ze alles bij elkaar misschien maar 10 minuten gehuild, waarom accepteerd hij die 11de minuut niet? Toen mijn grootmoeder in een soortgelijke situatie zat met mijn grootvader huilde ze uren aan een stuk, 6 weken lang.
  Ik begrijp hem heel erg goed, daar niet van, maar wij doen al zoveel wat hij wilt, we praten niet meer over een eventuele verbouwing, we hebben het niet over het werk of een bijbaantje, we laten hem hier thuis gewoon zijn gang gaan terwjil ik mijn voeten onder mijn kont uit loop. Is niet het minste wat hij kan doen een beetje begrip tonen tegenover onze moeder?

  1 decennium geleden
• Croyance

  Ja, zijn geestelijke leeftijd word geschat op zo'n 2 à 3 jaar.
  Ik weet niet, het was daar vooral onprettig omdat hij met heel veel andere daar lag, dus je houd sowieso veel meer rekening met andere en nu hij allee ligt hebben we veel meer vrijheid en maakt het gewoon minder uit. Maar ik heb ook al meerdere keren in dit ziekenhuis gelegen en hier zijn ze super vriendelijk, maken nergens een probleem van en praten ook lekker met je. Vandaag heeft mijn vader terwijl hij appelmoes aan het eten was geniest (hij werd gevoerd door een zuster) en dus je kunt je wel voorstellen hoe al die honderde appelmoes-spetters over die zuster heen gingen, in plaats van te zuchten lachte iedereen er mee, zelfs mijn vader.
  Nou, met mijn zusje gaat het goed, gistere was haar eerste dag dus zwaar werk heeft ze niet gekregen, en vandaag was ze om 12 uur uit dus tot nu toe valt het mee. Met mijn moeder en broertje gaat het minder. Mijn moeder is overgevoelig en dus ook redelijk snel huilerig ondanks dat ze zich groot houd. Ad is echt een lul, hij eist van iedereen vrolijk te blijven, optimistisch te zijn en vooral niet huilen of aan de toekomst denken. Iedereen maakt zich zorgen om het financiele plaatje, over wat ons pap later nog zal kunnen en wat niet, misschien kan hij niet meer lopen (veelkans komt dat toch goed) en zullen we het huis moeten aanpassen, misschien blijft hij mentaal achterstandig en zal hij nooit meer kunnen werken. En dan eist Ad van iedereen zorgeloos te blijven. Hij zei net tegen ons mam dat ze maar naar mijn appartement moest gaan om daar even een potje te janken want hier thuis mag ze niet treuren omdat haar man, waar ze 25jaar mee getrouwd is, er zo aan toe is. Echt, ik ben zo kwaad op hem hé. Niet iedereen is een robot.

  1 decennium geleden
• Croyance

  Beter als maandag maar nog steeds niet zoals het hoord. Ik denk wel dat hij vaak begrijpt wat er gezegd word, maar ik weet niet of het altijd zo is.
  Ik denk dat het komt omdat hij min of meer een kind is in zijn hoofd en een kind lacht meer dan een volwassen man, en zeker vergeleken met hem, of zoals hij eerst was moet ik zeggen.
  Het is inderdaad wel fijn nu hij daar is, de uren zijn ook fijner, we kunnen nu van 12 tot 8 uur daar blijven en ze maken zich niet eens druk om 10 minuten langer ofzo.

  1 decennium geleden
• Croyance

  Hey,
  Vanmorgen ben ik eindelijk eens met een iets beter gevoel opgestaan.
  Gistere heeft ons pap eventjes een helder moment gehad en heeft hij geprobeerd te schrijven (de M is gelukt) al is het maar met zijn linkerkant (ik weet dat ik zei dat die eerst geparaliseerd is, lmaar het is dus de rechterkant) hij kan ook al steeds beter zijn ledemanten bewegen, maar zijn gezicht is nog altijd verlamt en hij kent nog altijd maar drie woorden (Ja, Nee en Oui)
  Wanneer hij niet zulke heldere momenten heeft is hij best vrolijk en lacherig. Hij houd zelfs de zusters voor de gek. Ze vroegen hem of hij zijn arm wilde optillen en toen zei hij nee, eerst dachten ze dat hij het niet begreep maar na een paar keer vroeg mijn broertje 'kun je je arm niet optillen' en toen haalde hij zijn schouders op, toen vroegen ze weer of hij het wilde doen en zei hij weer nee.
  Momenteel zijn ze hem weer aan het overplaatsen naar Decize (30min van ons af in plaats van 3 uur).
  Ik hoop zcht dat hij zo vooruit blijft gaan.

  1 decennium geleden