Synthopia

Gastenboek (1861)

• Croyance

  Nou, die leuke avond waren zijn woorden, al kan ik niet zeggen dat ik geen lol heb gehad, hij was echt wel grappig (al was het ook weer niet de slimste die ik ooit ben tegen gekomen).
  Euhm.. ik denk dat hij het wel schattig/leuk vond want zijn enigste antwoord was nog een kus, owja, en zeggen dat hij niet zo goed met de situatie om wist te gaan omdat hij dit niet al te serieus bedoelde. Vooral omdat het ook ingewikkeld was omdat ik duizend kilometer verderop woonde (waarna ik hem dus corrigeerde dat het 800 was). Maar ik heb heel mijn leven een beetje vaag gehouden waardoor hij ook echt vragen ging stellen.
  Oke, wel goed om te weten dat dit de sterke punten zijn. Ik kom vast irritant over om steeds te vragen wat er goed aan is, maar voor mij is het best belangrijk want die kan ik dan vaker aanhalen :')
  Ja, eigenlijk is dat ook wel beter, ik zou graag eerst bevriend met iemand willen zijn voor ik er een relatie mee zou beginnen, maar tegenwoordig gebeurt dat bijna niet en moet hem/haar maar zien te leren kennen door de relatie heen.
  Haha dat wist ik omdat ik mezelf ken maar ik steun je wel hoor, alleen ik zie de leuke kant er ook wel van in.
  Mja, niet mijn idee hoor. Maar toen mijn beste vriendin uit die tijd er achter kwam dat hij het volgende schooljaar zou vertrekken heeft ze hem een briefje geschreven, en op zich denk ik dat die verliefde blikken en het verlegen gedrag hem ook wel wat hints hebben gegeven
  Ja, maar als hij het is, wat al bijna niet anders kan, waarom zou hij dan van het begin tot het einde zo breed grijnzen?
  Haha nee bedankt, als hij zo eng tegen jullie is dan hoeft het echt niet O_O

  1 decennium geleden
• Croyance

  Dat is een blokade in zijn hersens, maar hij begint zich weer steeds meer te herinneren, ookal praat hij nu steeds frans, hij kent zijn werk weer, herinnerd wat voor werk hij deze week had moeten doen, daar in tegen durft hij niet te schrijven en kan hij niet zeggen waar hij hoord te werken zodat Ad dat even kan doen.
  
  Eigenlijk vind ik het niet eens zo erg, hij was wel echt grappig en groot, twee dingen die ik best belangrijk vind voor een vriendje. Nouja, niet dat ik hem een vriendje kon noemen, hij wilde het gewoon even leuk hebben en we hebben lol gehad die avond, ik denk ook niet dat ik zo makkelijk verliefd op hem zou zijn geworden, het was niet echt het type waar ik op viel.
  Maar dat ik daar zo stond was echt wel heel genant. het was ook echt heel onverwachts. Hij vroeg in eens 'weet je waar ik zin in heb?' dus ik 'Waar heb je zin in?' en ineens boog hij zich voorover. Ik stond daar echt vastgenageld aan de grond en toen hij me zo verstijft zag staan zei hij ook 'ow, dit is genant,' en ja, toen heb ik hem maar even appart genomen om heel klunzig uit te leggen waarom ik zo verstijft stond
  Wat vond je goed of leuk aan het verhaal?
  Tja, dat zijn de redenen dat het vaak uit gaat tussen koppetjes, maar uiteindelijk vind iedereen wel iemand waarbij ze die andere kant kunnen accepteren en ik denk dat dat het geheim is van een goed huwelijk.
  Haha ja en nee. Dramaqueens zijn leuk als je het in maate doet, en dat doe je goed. Ik denk dat ik een grotere dramaqueen ben. Ik denk dat ze de leuke kant van de situatie ziet, de gedeelte hoe je kijkt of wat je denkt wanneer die leraar zo eng doet. Of de grote ogen die je (denk ik) op zet wanneer je het zegt/typt. Het is moeilijk te beschirjven maar het is gewoon grappig ookal is het voor jou misschien minder leuk :p
  Nee, hij zei niets, en hij zat ook alleen in de auto dus het is ook niet dat hij om iemand anders lachten. Het zou trouwens niet zo gek zijn dat hij lachte want hij kent me en wist in die tijd heel goed wat ik voor hem voelde.
  Oke, 25/26 is nog redelijk. Eigenlijk precies de leeftijd tussen Eden en Ludvik. Maar goed, ik raad je niet aan een relatie te nemen met je enge wiskundeleraar

  1 decennium geleden
• Croyance

  Met mijn vader gaat het trouwens wel goed, hij moet veelkans nog 2 weken in het ziekenhuis blijven, maar ondanks dat hij moe is kan hij al meerdere woorden zeggen, gistere zei hij 'ik weet het niet'. Hij herkende daar in tegen wel heel veel mensen van foto's, maar weet niet wie iedereen is. Zo kent mij mijn moeder wel, maar niet haar naam en hij wist ook neit dat ze getrouwd waren.

  1 decennium geleden
• Croyance

  Ja is ook zo. Maar ik heb wel ontdekt dat je met zijn twee bent om dat te beslissen. Toen ik mijn 'eerste kus' kreeg (ik zet het met aanhaalingstekens omdat het toch nog wel en redelijk ondschuldig kusje was) stond ik daar echt heel verbaast van te kijken. Ik had het echt niet zien aankomen, dus mijn eerste kus was al gestolen nog voor ik het door had. Als je het naderhand kunt uitleggen waarom je daar 5 minuten aande grond vastgenageld stond en je hem met grote ogen aan hebt staan staren dan kun je een tweede verwachten omdat je zo schattig bent
  Ow, in het verhaal staat niet precies zoals het gebeurt is hoor, ik heb wel een paar van zijn zinnen gebruikt, maar van dat mysterieuze gedoe over redden enzo is niet echt waar.
  Ik denk dat je valt op de kanten die hij wel laat zijn, zijn uiterlijk teld denk ik hoe dan ook wel iets of wat mee want dat is toch altijd het geen je als eerste van die persoon ziet, dan hoef je nog niet knap te zijn, voor die gene kan dat gerust. En dan nog de uitstraling, ik denk dat dat ook heel veel telt. Dat wilt nog niet zeggen dat je hem kent, maar het zijn de kleine dingetjes die er voor zorgen dat je je aangetrokken voeld tot iemand zonder hem werkelijk te kennen.
  Haha het is vooral dat ik meerstal de dramamqueen ben in de familie, dus meestal zeg ik iets op een dramatische (humoristische) manier en dan lacht mijn moeder me altijd uit, en dan sta ik altijd een beetje te brommen van waarom, nu zag ik ineens wat mijn moeder altijd in mij ziet als ik zo doe :p
  Eigenlijk is het een pion, dat word zo genoemt in frankrijk, het is iemand die de vrije lesuuren op leerlingen let en snachts op het internaat slaapt om die leerlingen in de gate te houden, vaak is dat 2 en een halve dag per week zodat hij de rest van de dagen verder kan studeren. Hij was dus ook maar 23 toen ik 14/15 was. Ik was echt smoor verliefd maar ik denk niet dat hij ooit echt iets in mij gezien heeft. Laatst toen ik op mijn appartement was geloofde ik echt dat ik hem gezien had. Ik liep met een vriendin de staat over, een auto stopte en de man in de auto keek me met een super brede grijns aan, hij leek echt als twee druppels water op die pion.

  1 decennium geleden
• Croyance

  Nou, ik denk dat de eerste kus nog niet het ergste is, vooral te vroeg bij de eerste keer hebben de mensen spijt. Ja, volgensmij is de titel 'Duizend kilometers'. Maar ik las het gistere terug, en heb het maar een beetje aangepast, nu is het al heel wat overzichterlijker.
  Ik denk dat mensen elkaar nooit echt kennen, en het klinkt vreemd maar geliefdes veelkans nog minder, omdat je bij die persoon wilt zijn zul je alleen maar je goede kanten laten zien, wat Chris dus deed, nu komen ineens zijn negatieve kanten opduiken.
  Hé, dat is geen leetvermaak :o Ik vind het gewoon leuk hoe je het beschrijft en hoe je stem klinkt in mijn hoofd zoals je het zegt. Het komt humoristisch over (jeejtje, ik zit in de rol van mijn moeder en jij in die van mij O_O)
  Hmm, zo heb ik er nooit over gedacht, ik heb nooit iets tegen een leraar-leerling relatie gehad, maar dat komt veelkans omdat ik zelf verliefd ben geweest op een 'leraar' en dus niets anders zou willen dan dat.
  Hahah ik denk toch dat je beter een vos kunt zijn dan een haai

  1 decennium geleden