Synthopia

Gastenboek (1861)

• Croyance

  Ja klopt.
  Zo denk ik er ook over, maar op zich, als ik mijn laatste verhalen lees zie ik ook wel vooruitgang, niet zoveel meer als in het begin, maar ik zie het wel. Ja vind je dat leuk? Ik heb trouwens wel altijd het idee dat ik de liefde tussen de hoofdpersonages echt heel lang laat wachten, op de een of andere manier vind ik het werken naar de liefde toe dan wanneer ze een relatie hebben :p
  Ik denk ook wel dat die te kort is om er echt in te zitten, ik vind het op zich wel leuk, want vanaf dat ik klein was heb ik altijd al eens een boek willen lezen waar alles andersom was. Meisje niet braaf en ondschuldig en de jongen niet zo sterk en stoer. En omdat ik die nooit gevonden heb moest ik het zelf maar schrijven :')
  Ik denk dat 10 hoofdstukken wel kan kloppen, tenminste als ze een bepaald aantal woorden hebben. Maar nee, hier thuis leest eigenlijk niemand mijn verhalen. Mijn moeder weet van het bestaan van 3GR en af en toe vraagt ze hoe het gaat en wat er allemaal gebeurt maar die ene keer dat ik het op heb gezet heeft ze maar een paar hoofdstukjes gelezen en verder ook nooit meer.
  
  Volgensmij kreeg ik die vooral in het begin nog wel eens, nu ook niet meer.
  Weet je wat ik ook zo lief vind, mensen die nooit reageren en nu ineens wel. Ik heb er net een binnen gekregen en dat iemand speciaal voor mijn verhaal even iets komt zeggen vind ik echt leuk :')

  1 decennium geleden
• Croyance

  Dat zul je nu niet van me zeggen.
  
  Ja vind ik ook, maar bijvoorbeeld voor de korte stories denk ik op zich wel dat meer zou mogen. Maar goed, moet ik eerst weer een idee voor een kort verhaal hebben natuurlijk.
  Hier ben ik meer dan trots op, dit is het verhaal waar ik het meest van hou van alles wat ik ooit geschreven heb. Al moet ik wel zeggen dat ik dat van al mijn laatst geschreven verhalen vind. Maar dat beschouw ik als iets goed, dat hoord ook anders heb ik een probleem. Ik weet eigenlijk niet waarom ik die andere niet meer zo goed vind. ik denk bij Melody omdat het te dramatisch is, bij I'll let you say vind ik uiteindelijk dat ze teveel bekvechten en ze wel heel tegenstrijdig is. En bij die andere twee was ik denk gewoon nog te jong. Ow bij 'het meisje van plezier' heb ik niet op te merken die vind ik wel heel leuk, maar ook niet dat ik maanden in de wolken ben geweest zoals deze.
  Voor mij gaat het vooral om het boek, ik wil er mensen mee laten lachen of huilen, ik wil dat ze iets voelen wanneer ze het boek sluiten, ik wil mensen graag iets geven wat ze intrigreert, wat ze laat nadenken en iets beleven. Ik denk dat er niets mooiers moet zijn dan mensen jou boek te zien lezen en ze dan opkijken met een lach dankzij dat boek. Oke, ik kan nu toegeven dat ik dat heb mee gemaakt, en dat voeld heel erg goed :p
  Dat zou ze weer doen voor de strijd. Maar net wat je zegt, ik heb er niets aan als die gene niet heel zijn aandacht aan mij geeft, ik wil een 100% eerlijke mening die echt weet waar ze het over heeft. Ik kan het dan ook gerust hebben dat ze zegt dat het eerste hoofdstuk saai is, daar ben ik het misschien zelfs mee eens, maar om het daar bij te laten vind ik dan weer wat minder. Ze bazeerd het op één pagina in plaats van de hele inhoud. Daarom laat ik haar ook nooit meer iets van mij lezen. Als ze er behoefte aan heeft komt ze heus wel naar mij toe om het te vragen.
  
  Ja hé, eigenlijk hebben we wel geluk met zulke lezers. Dat is beter dan alleen maar 'verder' te horen. :')

  1 decennium geleden
• Croyance

  Nee, ik bedoelde het serieus, daarstraks antwoorde je me echt heel snel :p
  
  Ik denk wel dat luistere goed kan zijn, en als ik het probeer en het staat me niet aan dan doe ik gewoon mijn ding, maar nooit luistere zou niet echt handig zijn want dan zou ik ook nooit iets hebben geleerd. Maar met de hoeveelheid heb ik nu mijn draai gevonden en dan hou ik het ook zo.
  Ow, ik ben nu al trots hoor, maar ik denk dat ik hier alleen maar trotster op zal worden. Dat had ik niet bij mijn vorige verhalen, maar hierbij kan ik niets anders geloven dan dat.
  Ik ben blij dat je dat wilt :') Nouja, nu ben je nog een onbetaalde maneger hoor eerst maar je diploma halen en als ik dit heb uitgegeven heb zullen we wel zien hoe het loopt, maar ik denk niet dat ik zomaar iemand anders zou willen.
  Ow mijn zusje is echt een geldwolf. Nouja, ze geeft eigenlijk helemaal niet om het geld, maar de strijd om het te begrijken vind ze geweldig. Ze is ook met alles goed, berijkt altijd alles wat ze wilt en ze zal dan ook altijd winnen. Als ze nu succes bij me ruikt zal ze dus ook mijn manager willen worden om zelf oko van het succes te genieten. Als ze ooit ook echt een manager zou worden zou ze ook 10 schijvers nemen in plaats van 1 echt alle aandacht geven die hij/zij verdient. Dat is ook al de rede dat ik haar neit als manager zou willen. Maar ook inderdaad omdat ze nog nooit een verhaal van me heeft gelezen. Ik heb haar ooit 3GR aangaraden (kon ze lezen op wattpad) maar na het eerste hoofdstuk vond ze het saai (terwijl ik uitlegde dat die niet de beste was maar dat het belangrijk was voor het verhaal) maar toch wilde ze niet. Dan niet.
  ja het boek is op dat moment wel heel belangrijk, je kunt echt geen romannatje geven aan een jongen
  
  Ik vond het ook heel leuk :') Net als die opmerking toen iemand zei dat eden en Ludvik een relatie hadden zonder dat ze het oficieel hadden gevragen. Als volwassene hoeft zoiets niet per se maar toch leuk opgemerkt :p

  1 decennium geleden
• Croyance

  Zo jij bent ook snel met overal te antwoorden
  
  Ik heb volgensmij ook eens 300 woorden per hoofdstuk gedaan omdat iemand me dat aanraden, maar ik vond het niet prettig en doe het liever op mijn namier. Wat jij veschrijft met die 100 woorden lijkt me maar niets O_o
  Het ligt denk ik aan de talenten. Zo zal een tekenaar blij zijn wanneer het af is, een muziekant trots wanneer zijn lied compleet gelukt is, een danser zal het jammer vinden wanneer de dans op houd en een schrijver is verdrietig wanneer zijn verhaal tot einde loopt. Voor iedereen is het anders, maar ik denk dat het gevoel op het laatst wel vergeijkbaar is, want ookal is het nu jammer dat het einde in zicht is, over een maand zullen we trots zijn op het geen we gecreerd hebben.
  Weet je, ik denk dat ik nooit meer iemand zal vinden die zo om mijn verhalen geeft als jou. Zo zei mijn zusje laatst dat ze mijn manager zou worden als ik beroemd ben met mijn boek, maar toen zei ik al dat als iemand dat zou worden jij dat was want jij hebt alles van mij gelezen, jij leeft mee en je houd zelfs van mijn verhalen in wat voor omstandigheden ook. Mijn zusje zou het alleen om de roem doen, dat waar ik niets aan heb. Ik wil iemand die 100% in mij en mijn boeken geloofd en ik ken niemand die dat meer doet dan jij.
  Ja, ik denk ook dat de stap zetten voor een niet lezer groot is, maar als ze het gedaan hebben (vaak wel bij het juiste boek) dan zullen het wel lezers blijven.
  
  Ja dat ging volgensmij over Cecille, dat ze bang is dat niemand genoeg van haar houd en ze daarom Eden op afstant houd. Ik vond het heel mooi gezegt want het klopte, dat wilde ik in het verhaal ook over laten komen zonder het echt te beschrijven.

  1 decennium geleden
• Croyance

  Ow, bij 3GR heb ik volgensmij wel 2 of 3 keer boven de 1000 gemoeten, maar het scheelt misschien wel dat het daarvoor al rond de 800 was, daar waar ik altijd het liefst mijn grens had want 900 is eigenlijk ook al best veel, maar 500 vind ik het minimale.
  Ik denk dat iedere artiest wel apparte gevoelens heeft, zo geeft tekenen me ook altijd een voldoening wanneer het af is (daarvan word je niet verdrietig want je droomt er van het af te hebben). Ik ben trouwens wel blij dat je het ook voeld, dat bewijst hoe veel je van het verhaal houd en hoe goed ik je kan vertrouwen. Iemand die dit niet zou voelen voor dit verhaal zou ik niet met zoveel vertrouwen en trots mijn boek laten lezen.
  Ik denk dat mensen ooit moeten beginnen met lezen om er van leren te houden. Mijn zusje had vorig jaar nog een hekel aan lezen, tegenwoordig doet ze niets anders (oke, wel alleen fanfictions van Castle, maar het is tenminste iets). En zo precies het zelfde met een vriendin (nee dit keer niet natacha ) ik gaf haar een boek terwijl ze van te voren nooit wilde lezen, en nu heeft ze ondertussen al 3 serie's uit die ik haar aangeraden heb. Ik denk dat je moet leren houden van lectuur en pas als je er echt onvoorwaardelijk van houd en er mee kunt spelen zoals jij en ik dat bij 3GR hebben gedaan, dan pas kun je voelen wat wij nu voelen.
  
  Ow, ik kan me neit herinneren dat ik haar eerder ben tegen gekomen, ik zou eens verder moeten zoeken misschien. Ik vind de reacties waarbij de lezers na denken ook wel leuk, dat betekend dat het verhaal ze toch ook wel intereseerd.

  1 decennium geleden