[RPG] Geen weg meer terug [9] - Speeltopics

Omdat het kan.

Nummer 1: Blub.
Nummer 2: Blub.
Nummer 3: Blub.
Nummer 4: Blub.
Nummer 5: Blub.
Nummer 6; Blub.
Nummer 7; Blub.
Nummer 8; Blub.

Joinen maar geen idee wat RPG's zijn?
Kijk hier!

Inspringen altijd mogelijk. Vraag maar een samenvatting aan mij en ik zal je helpen met in het verhaal komen (;

Het verhaal
Het gaat over een stel kinderen die om de een of andere reden in een verlaten villa in het bos komen. Denk aan weddenschap, weggelopen, verdwaald etc. De villa is enorm, heeft alles wat je maar wensen kan, ookal is het stoffig en wat oud. Maar wat ze niet weten is dat de villa die zo verlaten lijkt al bewoond is, niet door mensen of dieren. Door vampiers. Twee sorten nog wel, de slechte kennen geen medeleven en drinken van alles en iedereen en houden zich vaak niet in, de 'goede' doen het zo lang mogelijk met dierenbloed, maar moeten af en toe ook dat van een mens. Ze nemen dan zo min mogelijk en doen de mensen verder niks. Die twee soorten vampiers haten elkaar, obviously.
Dan nu het grootste probleem, als een mens eenmaal binnen de poorten die rond de villa staan stapt, kan die niet meer terug. Enkel vampiers kunnen naar binnen en naar buiten. Overleven ze het?

Rollen
Normale tiener: Dewi - Candy - Timothy - Jamie
Goede vampier: Elif - Gawyn
Slechte vampier: Faith - Savoy - Odile

Weetjes over vampiers
- Ze kunnen in het daglicht, maar niet de hele dag. Eerst gaat het jeuken als ze te lang zien en dan pijn doen, als ze dan nog te lang blijven is er logisch wat er gebeurt.
- Als een vampier van een mens drinkt wordt dat mens geen vampier, dat gebeurt pas als een vampier gif 'inspuit'
- Een vampier die een mens ook tot nachtwezen maakt creëert als het ware een band en is eigenlijk verplicht die persoon te begeleiden in het begin.
- Vampier worden is een zeer pijnlijk proces.
- Als vampiers elkaar écht mogen drinken ze elkaars bloed zodat ze een sorot band krijgen ^^
- Vampiers zijn sneller en sterker dan mensen en al hun zintuigen zijn ook sterk ontwikkeld.
- Vampiers kunnen sluipen zonder geluid te maken en kunnen haast opgaan in de schaduwen.
- Vampiers hebben geen eten/drinken nodig, ookal kunnen ze het wel eten.
- Vampiers hebben bijna geen slaap nodig.
- En als laatst; Elke vampier heeft een soort kleine gave, geen vuursturen of iets dergelijks maar denk aan gedachten lezen. Hier een

lijstje met ideeën.
Gedachten lezen door op persoon te concentreren of door aanraking
Iemands hele verleden zien door simpele aanraking
Persoon pijnigen als je wilt door enkel te kijken
Dingen verplaatsen zonder aan te raken
Hypnose
Iemand in slaap kunnen laten vallen
Zelf kunenn beslissen hoe je eruit ziet
Ogen verkleuren naar je emotie
Gedachten kunnen 'verzenden'
Als iemand slaapt en je raakt die persoon aan kan je droom meekijken
Dromen manipuleren
Genezen
Emoties aanvoelen
Weten of iemand de waarheid spreekt
Visioenen
En ga zo maar door.

HAVE FUN :'D
Lijst met mensen die niet willen dat hun personage door anderen wordt gebruikt.
(Als je niet wilt dat jouw personages af en toe door anderen worden gebruikt voor kleine dingetjes zoals simpele vragen dan moet je het melden en zet ik je hier neer!)
- nog niemand

[ topic verplaatst door een moderator ]

[ bericht aangepast op 7 april 2011 - 14:07 ]

---

No growth of the heart is ever a waste

@Rainforest; Weet ik, als je goed lees schrijf ik ook ergens dat ik van het moment gebruik maak om naar binnen te lopen, dus binnen ben als ik jullie hoor.
Dus nu klopt jouw stukje eigenlijk niet.x;

---

everything, in time

Even abbo'tje want dat heb ik stiekem nog steeds niet en daar erger ik me aan.

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Suusijsje schreef:
@Rainforest; Weet ik, als je goed lees schrijf ik ook ergens dat ik van het moment gebruik maak om naar binnen te lopen, dus binnen ben als ik jullie hoor.
Dus nu klopt jouw stukje eigenlijk niet.x;

euwhhh, ff aanpassen haha

---

Trust me. I'm the doctor

Dewi
Ik luisterde zwijgend naar zijn verhaal. Dus toch, het was geen rare droom geweest dat Odile hem aangevallen had. Zachtjes beet ik op mijn onderlip, en dan te bedenken dat ik tegen haar opkeek.. Ze ging net zo de goede kant op en nu.. nu dit.. Hoe moest Lew zich wel niet voelen? Ze hadden iets en nu verraadde Odile ons allemaal, maar vooral hem. Ik stond op en liep naar Lew toe.
''Bedankt voor het redden, alweer..'' mompelde ik en knuffelde hem kort. ''Trouwens, Odile komt denk ik wel terug en ze had er vast een goede reden voor.. Misschien had ze heel lang niet gedronken.'' Tuurlijk was ik boos op haar, maar ergens kon ik het begrijpen.. En ze was als familie voor me en op dit soort momenten moest je elkaar juist steunen.
''En het is geen grote troost, maar Savoy heeft de jacht op mijn bloed opgegeven.. Een kleine last minder dus.'' ik deed een kleine poging tot glimlachen en keek toen even kort naar de andere twee jongens.

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Odile - Goede vampier.

Als ik nog steeds geen antwoord lijk te krijgen draai ik me van hem af. Ik heb geen zin om naar zijn kop te moeten staren. Het sneeuwt nog steeds.
'Ga iemand anders lastigvallen. Bij mij valt niks te halen,' zeg ik met de rug naar hem toe gedraaid. Ik loop de straat op en sla al gauw een kleinere straat in. Het duurt niet lang of ik ben alweer in het bos. Waar moet ik heen? Ik ga niet terug. Het is te pijnlijk om de teleurgestelde gezichten te zien. Met name dat van Lew. Ik kan maar één optie verzinnen. Ik volg de grote weg die door het bos gaat richting een stad die verder gelegen ligt. In dit gebied ben ik voor het laatst geweest sinds ik pas in het huis ging wonen, een jaar of twintig terug. Het is een enorme stad waar ik me nog steeds niet helemaal feilloos kan oriënteren, maar als ik het bos uit kom en via de buitenwijken richting mijn bestemming loop merk ik dat de wolken langzaamaan verdwijnen. Shit, wat nu? Ik verhoog de pas, maar door Savoy's aanval verloopt mijn ademhaling nog altijd niet helemaal soepel. Ik zorg ervoor dat ik zo veel mogelijk in de schaduw blijf. Wanneer ik het café bereik open ik gauw de deur en stap naar binnen. Het is er rustig, maar een aantal gezichten zijn nog feilloos te herkennen. Echt lastig is dat niet als alle cafégangers nooit verouderen. Het is een vampierencafé en vroeger ook een plaats waar een clan de scepter zwaaide, maar sinds die ergens anders hun heil zochten is het hier tamelijk rustig.
'Dit ga je niet menen. Is dat wie ik denk dat dat is?' Ik draai me om naar een man en een vrouw die achter een spierwit drankje zitten. 'Odile Lavossa.' Een paar andere bargasten draaien zich om. 'Wat doe jij hier? Kom erbij.' Ik neem bij het tweetal plaats. Julian, een oud clanlid bij Fjodor en zijn vriendin Masha. 'Long time no see,' zeg ik met een glimlach. 'Zeg dat wel. Zo'n twintig jaar niet meer. Fjodor was zo razend geworden toen je vertrok.' Hij grijnst en biedt me wat te drinken aan. Ik ga voor hetzelfde spul wat zij op tafel hebben liggen. 'Zijn 'geliefde Odile' had hem verlaten. We hoorden hem in zijn kamer. Stomdronken. Idioot.' 'Ach hou je kop, die psychopaat wilde alleen met me naar bed. Leeft hij eigenlijk nog?' Julian haalt zijn schouders op. 'Heb hem in geen jaren meer gezien. Maar afgelopen week nog heb ik een groepje clanleden van hem door de stad zien lopen.' 'Hebben jullie een verblijfplaats voor me? Tijdelijk?' 'Je weet waar we wonen. Je bent altijd welkom. Wat doe je trouwens hier?' 'Afstand nemen. Ik heb verraad gepleegd.' 'Tegenover Fjodor?' Ik slaak een zucht. 'Nee. Tegenover iemand waar ik om gaf. Geef. Ik weet het niet meer. Het maakt weinig meer uit, hij zal me nooit meer aan willen kijken.'

---

No growth of the heart is ever a waste

Yue
Als versteend kijk ik uit het raam. Waarom viel Odile die jongen aan? Waarom is ze weggegaan? Ik slik, en draai me om. Er rolt een traan over mijn wang. Waar is ze heen? Ik ruik dat Lew en Dewi binnenkomen en ren naar ze toe. James en de andere jongen staan bij ze. "Waar.. Waar is Odile?" vraag ik zacht, maar Lew haalt alleen onverschillig zijn schouders op. Ik slik en ren weg. Ik moet haar vinden. Wat als ze wegloopt? En ik haar nooit meer zie? Ik ren over het pad van de villa het bos in. De zon brand op mijn armen, maar gelukkig wordt mijn huid enigzins beschermt door de bomen. Ik ruik Odiles geur slechts vaag, en voel de tranen weer prikken. Waar moet ik haar ins hemels naam zoeken? Ik blijf rennnen als ik haar geur ineens wat duidelijker ruik. Meteen sta ik stil en volg dan snel de geur. Ik zet het op een rennen, en voel de zon heviger branden. Ik ren zo snel als ik kan, maar Odiles geur begint langzaam te vervagen. Eindelijk zie ik een stad in de verte opdoemen. Ik voel een lichte steek in mijn zij van het rennen, maar het kan me even niets schelen. Ik slik en begin door de straten te lopen. Gelukkig staan er bij de meeste winkels afdakjes. Ik volg Odiles geur, wat steeds moeilijker wordt. Met al die mensen hier is het moeilijk me op een geur te concentreren. Uiteindelijk kom ik aan in een donkerder gedeelte van de stad. Ik zie de weinige mensen die er rond lopen me vreemd aankijken, en voel me niet op mijn gemak. Dit zijn geen mensen.. Dit zijn vampiers. De meesten hebben lange, zwarte kleren aan. Ik val nogal uit de toon met mijn blauwe rokje en felgekleurde shirt. Odiles geur wordt steeds sterker, en uiteindelijk zie ik een café. Als ik het goed ruik zit ze hier. De ramen zijn verduistert en er komt een man met een lange zwarte jas uitlopen. Ik slik en duw de deur open. Er kijken wat mensen op, maar gelukkig gaat iedereen snel verder met zijn eigen zaken. Ik kijk rond en zie achterin Odile zitten. Ik loop snel naar haar toe en val bijna om haar hals. "Odile.." zeg ik zacht, en voel dat er weer tranen in mijn ogen prikken. Ik dacht even dat ze echt weg zou gaan.

Savoy
Nog even sta ik doodstil. Lew tilt Dewi uit mijn armen, en een raar gevoel overvalt me. Waarom heb ik Dewi opgevangen als ik ook het bloed van die jongen had kunnen drinken. Die twee slokken hebben mijn dorst niet gestild, en het idee dat ik meer had kunnen drinken geeft me een enorm gevoel van spijt.

[ bericht aangepast op 7 april 2011 - 19:45 ]

Dude, Savoy loopt wéér achter :'D Haha.

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Geen zin om voor hem te schrijven :x
Pas het wel even aan

Odile - Goede vampier.

'Wat is er gebeurd, Odile? Ik kan me niet herinneren dat het je ooit wat kon schelen hoe iemand over je dacht,' hoor ik Julian zeggen. Ik leg hen de situatie uit, voor zover mogelijk in mijn behoorlijk verwarde toestand. 'Je moet wel veel om hem geven als het je zo'n pijn doet,' zegt Masha. 'Ik heb geen eergevoel. Nooit gehad. Maar de afgelopen dagen - weken, ik weet het niet meer - ik heb.. ik heb me voorgenomen het goede te doen. Een keer geen moordenaar te zijn. En ik weet niet wat er fout ging, maar ik was zo agressief en ik had zo'n dorst. En die klotevampier daagde me uit en voor ik het wist had ik hem te pakken. Ik was mezelf kwijt en ik wilde het niet. Ik had gewoon niet de kracht om nee te zeggen.' Julian buigt zich naar voren en legt een hand op mijn schouder.
'Ik ken je Odile. Ik ken je al heel wat jaren en in die jaren heb ik een diep respect voor je opgebouwd. Ik heb het je nooit verteld, maar jij hebt van je zwakte je kracht gemaakt.' 'Mijn zwakte?' 'Kazinsky. In mijn geval was het McLauren die me elke dag alle hoeken van de kamer liet zien. Ik was zwak tot de dag dat ik vampier werd, maar jij weigerde bang te zijn en ooit bang te worden. Maar dat maakt je niet onoverwinnelijk. Fjodor was een klootzak - dat weet iedereen! Hij manipuleerde ons en zo ook jou. Misschien is het niet gerechtvaardigd wat we doen, maar het is wel begrijpelijk. Begrip hoeft niet hetzelfde te zijn als acceptatie. Het is ongelofelijk dat je hebt geprobeerd vijftig jaar geschiedenis achter je te laten en een compleet andere weg in te slaan. Je kan een ex-drugsverslaafde ook niet kwalijk nemen dat hij weer die spuit pakt. Voor jou is het duizendmaal erger. En ik vind het onterecht dat die vampier je daar heeft laten liggen terwijl je haast stierf van de pijn.' Ik voel me klein en nietig. 'Ik..' Julian gaat onverstoord verder, terwijl zijn toon almaar feller wordt.
'Je hebt nooit het slachtoffer willen zijn, je hebt altijd de schuld op je genomen, voor alles. Je nam jezelf die verkrachting kwalijk, je nam jezelf de dood van je ouders kwalijk, je nam jezelf Fjodor kwalijk en nu neem je jezelf kwalijk omdat je bloed dronk? Hij mag het je niet kwalijk nemen, godverdomme! Je zit in een huis vol met mensen, verdomme! Ik had ze allemaal al te grazen genomen!' 'Julian, rustig,' zegt Masha. 'Nee!' schreeuwt hij hard, waardoor er een aantal mensen opkijken. 'Ik zeg het je, iemand moet-' 'Odile.' Ineens draai ik me om waar mijn blik die van Yue kruist. Mijn mond valt een stukje open.
'Yue..' zeg ik zacht, compleet verrast. Ik schuif een stukje op. 'Neem plaats,' zeg ik dan en schuif op. 'Wie is dat?' vraagt Julian, nog steeds niet over zijn tirade heen. 'Yue, Julian. Julian, Yue. Zij woont ook in het huis. Masha, Yue.' 'Kan ik je wat te drinken aanbieden?' vraagt Julian aan haar. Ik neem een slok van het witte spul. Geen idee wat het is, maar er zit alcohol in en dat is gunstig. Ik zie dat Julian's bleke wangen rood kleuren van ingehouden woede door mijn verhaal. Hij houdt zich alleen in vanwege Yue.

[ bericht aangepast op 7 april 2011 - 20:13 ]

---

No growth of the heart is ever a waste

Yue
Ik laat Odile langzaam los en ga naast haar zitten. Ik glimlach verlegen naar de man en vrouw aan de andere kant van de tafel. Ze zien er al net zo donker en duister uit als de rest hier, maar lijken me niet onaardig. "Kan ik je wat te drinken aanbieden?" vraagt de man, en ik knik. "Ja, lekker.. Ik heb dorst." Hij kijkt me vragend aan. "Heb je een voorkeur voor iets?" Ik kijk naar de drankjes die al op de tafel staan. Een spierwit goedje, wat er nogal.. interresant uit ziet. "Ehm.. Doe maar wat jullie ook hebben." zeg ik glimlachend. Nu maar hopen dat er geen alcohol inzit, en dat het een beetje lekker smaakt.

Savoy
Nog even sta ik doodstil. Lew tilt Dewi uit mijn armen, en een raar gevoel overvalt me. Waarom heb ik Dewi opgevangen als ik ook het bloed van die jongen had kunnen drinken. Die twee slokken hebben mijn dorst niet gestild, en het idee dat ik meer had kunnen drinken geeft me een enorm gevoel van spijt.

Odile - Goede vampier.

'Hé Vladimir, doe er eens één van deze!' roept hij en heft het glas. 'Je had wat vaker langs moeten komen,' glimlacht hij dan naar me. 'Ja. Weer eens een meidenavond, zoals vroeger,' voegt Masha met twinkelende ogen toe. Ik glimlach.
'Hoe erg is het er aan toe?' vraag ik aan Yue, doelend op de situatie thuis. Het verbaast me dat ze me heeft kunnen vinden. Ik weet dat vampiers een behoorlijk sterk reukvermogen hebben, maar het feit dat ze mijn geur heeft kunnen onderscheiden van de talloze geuren in de stad is toch zeker wel bijzonder, vooral voor een nieuwe vampier. Masha werpt een waarschuwende blik naar Julian dat hij zich in moet houden. De barman zet het witte drankje neer voor Yue.
'Wat is dit voor verneukerij! Ga me niet vertellen dat Calvin van Jozef heeft gewonnen! Wat hebben ze die kerel gegeven? Anabolen?' Ik draai me om naar twee mannen aan de bar. De ene heeft lang blond haar, is midden dertig en ziet eruit als een Hells Angel. 'Ik zeg je, hij sloeg hem helemaal verrot, nadat ze dat mens hadden leeggezogen. Nog eentje?' 'Prima. Balen dat ik daar niet bij was.' Ik wend me weer tot het groepje en werp een blik op Yue, wachtend op het antwoord. Eigenlijk weet ik niet eens zeker of ik het wíl weten. Ik neem nog een paar flinke slokken van het kokosachtige spul. 'Goed spul hoor,' zegt Julian. 'Kan een vampier tenminste flink zat van raken,' voegt hij grinnikend toe. Ik glimlach. Ja. Daar heb ik wel behoefte aan. Ik heb immers toch geen verplichtingen aan wie dan ook.

[ bericht aangepast op 7 april 2011 - 20:37 ]

---

No growth of the heart is ever a waste

Dewi
Lew's stem klonk zo breekbaar, ik had hem nog nooit zo gezien. Ik wist me niet zo goed een houding te geven, hij leek altijd zo goed te weten waar hij mee bezig was en hij leek niet te kwetsen en nu.. Hij leek zo hulpeloos en klein ineens. Liefde was iets ingewikkels, dat was wel duidelijk. Ik had het vermoeden dat Odile ook boos op zichzelf was en zich schaamde, dat ze daarom vertrokken was.
''Het verleden valt niet ongedaan te maken helaas, maar je kan er voor zorgen dat je in de toekomst niet weer dezelfde fout maakt..'' ik beet even op mijn onderlip en zuchtte toen zachtjes.
''Sorry, ik weet het ook niet.'' mompelde ik toen zachtjes, opeens vroeg hij of wat te eten wilden. Het was een rare overgang en veel trek had ik niet, maar het zou zorgen voor een beetje afleiding en dat was wel welkom en nodig momenteel. Daarom knikte ik maar.
''Is goed.'' zei ik en keek toen naar de twee jongemannen.
''Ik heb me nog niet voorgesteld he? Ik ben Dewi.'' stelde ik mezelf aan hun voor en dwong mezelf tot glimlachje.

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

x Goede Vampier - Amaranta Ryder

Ik liep naar de voordeur van de villa. Ik had geen idee wat ik kon verwachten na ongeveer 50 jaar weg te zijn geweest. Wie weet wat de mede vampiers zouden denken/ zeggen? Toch waagde ik het erop en duwde ik met mijn rechterhand de deur van de villa open.
"Hoi, allemaal," zei ik, niet zo goed van hoe ik het moest beginnen. "Ik ben er weer..."

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Yue
Ik haal mijn schouders op. "Ik heb eerlijk gezegd geen idee. Ik ben zo snel mogelijk weg gegaan om jou te zoeken. Het gaat volgens mij al wel weer beter met die jongen." Ik kijk naar de twee mannen aan de bar. Ze zien er beide eng uit, en snel draai ik me weer om. Er staat in middels ook een glas voor mij klaar, en voorzichtig neem ik een slokje. Het smaakt een beetje zoet, maar de onmiskenbare smaak van alcohol zorgt er voor dat ik het bijna weer uit proest. Gelukkig kan ik het nog binnen houden, en snel slik ik het door. "Goed spul hoor, kan een vampier tenminste flink zat van raken." Aha, er zit dus inderdaad alcohol in. Ik kijk naar Odile, terwijl ik voorzichtig nog wat het witte spul drink. "Wat ben je van plan om te doen? Je komt toch wel weer naar huis?"

Savoy
Nog even sta ik doodstil. Lew tilt Dewi uit mijn armen, en een raar gevoel overvalt me. Waarom heb ik Dewi opgevangen als ik ook het bloed van die jongen had kunnen drinken. Die twee slokken hebben mijn dorst niet gestild, en het idee dat ik meer had kunnen drinken geeft me een enorm gevoel van spijt.

Odile - Goede vampier.

'Maar goed, waar was ik. Ik zei dus dat iemand het voor je op moet nemen en in dit geval ben ik dat. En je bent altijd welkom bij ons.' 'Dank je,' zeg ik. Masha legt een arm om me heen. 'Dan gaan we weer ingewikkelde gerechten maken, zoals we vroeger deden. De keuken is weer een mannenvrije zone.' Ik grinnik.
"Wat ben je van plan om te doen? Je komt toch wel naar huis?" hoor ik Yue ineens vragen. Ik zwijg even voor ik tot een antwoord kom. 'Ik voel eigenlijk weinig voor een confrontatie,' zeg ik dan. 'Ik heb jullie verraden en dat spijt me. Ik heb het nooit gewild. Nou ja, dat is gelogen. Ik wilde het wel - ik had zo'n dorst - maar ik kon mezelf niet meer tegenhouden. Het spijt me,' zeg ik nogmaals. Ik neem nog een slok en vraag me af hoe Yue hier tegenover staat. Ondanks Julian's bemoedigende woorden blijf ik me schuldig voelen. 'Ik snap dat jullie me niet meer vertrouwen. Ik heb het geprobeerd. Ik heb het zo hard geprobeerd..' Ik blijf kijken naar een onzichtbaar punt in de verte. Het café is erg donker door de getinte ramen. Het voorkomt dat het zonlicht naar binnen schijnt.

---

No growth of the heart is ever a waste