ik wil even mijn hart luchten... het gaat over een vriendin J noemen We haar even. En we hadden een tijdje ruzie en dan hebben we het net opgelost gebeurd er dit:
Bij gym had ik aan J gevraagd of we samen naar huis zouden fietsten (we wonen best dicht bij elkaar) dus zij vond dat goed. Na gym waren we uit (3 uur uitval!!!) dus we zouden eerst naar mijn kluisje gaan (is het dichtstbijzijnd). Maar de bel ging dus zij zou naar haar kluisje gaan. Dus even later was ik klaar dus ik wurmde me door de drukte naar haar kluisje. En daar was ze dus niet. Toen ging ik naar buiten om door het raam te kijken of ze bij mijn kluisje was. Daar was ze dus ook niet. Dus ik vraag aan D (een jongen uit mijn klas) of hij J heeft gezien. Niet dus. Ik raakte een beetje in paniek waar zij was en toen racete ze ineens weg. Ik pak snel mijn fiets en ga achter haar aan fietsten, ik kwam G tegen (ook een jongen uit mijn klas) en die zei dat ze alleen fietste!. Dus ik ga achter haar aan, zodat dat we toch even samen kunnen fietsen. Ze draait zich om en begint ineens nog sneller te fietsen. Ik ga nog harder en J zet het op sprintten. Ik zit half te hyper ventileren zodat ik haar nog een beetje kan bijhouden. En toen keek ze me ineens boos/gemeen aan. Ik had dus zin om haar bril van haar gezicht te meppen (of haar van haar fiets te laten pleuren). Dus ik kom half dood thuis en ik krijg morgen vast op school de schuld van haar dat ik te sloom was (of dat ik sneller moest zijn). ik krijg bijna altijd de schuld van haar (zij heeft niks gedaan en ik doe altijd alles). Dus mijn vraag is: moet ik haar daar morgen op aanspreken of moet ik iets anders doen?
Every word written is a victory against death | Michel Butor
maar ik ben er klaar mee bye J zoek het maar zelf uit. (gelukkig nog minder dan half jaar en dan zijn we er van af@!)
) en ik zal het met J erover hebben waarom ze zo wegfietste.
