Ben ik harteloos? - Liefde, Vriendschap & Familie

Als iemand huilt, dan weet ik niet waarom. Ik vraag het, en wanneer die dan de reden vertelt, begrijp ik het amper. Ik reageerde koel toen ik hoorde dat mijn twee familieleden kanker hadden, en liep gewoon naar mijn kamer, waar ik gewoon zat zonder iets te zeggen. Er waren twee begrafenissen van twee kinderen die overleden waren, ééntje was amper 3. En dus was ik best verdrietig, maar voelde me er niet anders bij. Iedereen, echt iedereen, huilde tranen met tuiten. Ik niet. Het is erg natuurlijk, maar ja. En zelf lach ik als mensen me uitlachen. Ik huil nooit, ben vaak egocentrisch. Ik voel me gewoon slecht hiermee. Ben ik echt harteloos?

---

We love because he loved us first - John 4:19

Nee, je bent gewoon wat minder kwetsbaar. denk ik dan.
Er is iig niks mis met jou (:

---

walking get's too boring, when you learn how to fly..

Dat denk ik niet. Misschien dat het gewoonj niet zo doordringt?

---

If you had never come out of the blue, I would've stay

Mensen verschillen, daar kun je niks aan doen.

---

#WWED - What Would Emma Do?

misschien ben je juist sterker dan anderen

---

Read this upside down: 370HSSV 0773H

nee, hoor! Ik huilde ook niet toen mijn overgrootvader stierf, toen ik mijn hondje dat ik toen al 6 jaar had een spuitje kreeg. Kan goed hoor

---

"we are definetely four good reasons not to have children" - Bill Kaulitz

---

Wie du mir, so ich dir.

KirstenSnaps schreef:

Ik denk dat je gewoon niet zo heel goed weet hoe je met die gebeurtenissen om moet gaan. Als je nooit hebt geleerd hoe je met emoties om moet gaan of emoties moet uiten dan kan het gewoon zijn, dat je dat in de meeste gevallen niet kunt, of gewoon niet wilt. Dat is niet vreemd. Dat hebben heel erg veel mensen.

Maar op het moment dat je iedereen ziet huilen bij een begrafenis is dat vaak niet omdat ze huilen om die persoon. Vaak huilen ze om eigen oude verdriet, wat daardoor weer komt oprakelen. Dus leven ze niet mee met de gedupeerde(n) maar vaak in zo'n geval zakken ze dan enkel weg in zelfmedelijden. Er zijn dus heel veel uitersten van emoties en er zijn zo ontzettend veel mensen (het zal vast wel iedereen minstens een keer overkomen zijn) die niet weten hoe ze er mee om moeten gaan of zichzelf afvragen:'Is het wel normaal als ik zo en zo reageer?'

Het feit dat je je er slecht over voelt zegt wel al dat je niet (echt) egocentrisch bent. Je geeft er wel om en je vindt het vervelend dat je zo reageerd op dingen en mensen. Dat zou je niet hebben als je egocentrisch bent. Misschien heeft het ook met je leeftijd te maken. Aan zoiets moet je niet al te zwaar trekken, misschien ben je over een aantal jaar wel weer heel anders hierin.

---

Ligt and Darkness are both very different..

Puzzle schreef:
Nee, je bent gewoon wat minder kwetsbaar. denk ik dan.
Er is iig niks mis met jou (:

agree_O_

---

Shoganai i ne~

iedereen verwekt ziojn verdiet op zn eigen manier;; het niet zo laten doordringen is blijkbaar jouw manier dan

---

Maybe we should doubt our fears instead our dreams.

KirstenSnaps schreef:

Ik denk dat je gewoon niet zo heel goed weet hoe je met die gebeurtenissen om moet gaan. Als je nooit hebt geleerd hoe je met emoties om moet gaan of emoties moet uiten dan kan het gewoon zijn, dat je dat in de meeste gevallen niet kunt, of gewoon niet wilt. Dat is niet vreemd. Dat hebben heel erg veel mensen.

Maar op het moment dat je iedereen ziet huilen bij een begrafenis is dat vaak niet omdat ze huilen om die persoon. Vaak huilen ze om eigen oude verdriet, wat daardoor weer komt oprakelen. Dus leven ze niet mee met de gedupeerde(n) maar vaak in zo'n geval zakken ze dan enkel weg in zelfmedelijden. Er zijn dus heel veel uitersten van emoties en er zijn zo ontzettend veel mensen (het zal vast wel iedereen minstens een keer overkomen zijn) die niet weten hoe ze er mee om moeten gaan of zichzelf afvragen:'Is het wel normaal als ik zo en zo reageer?'

Het feit dat je je er slecht over voelt zegt wel al dat je niet (echt) egocentrisch bent. Je geeft er wel om en je vindt het vervelend dat je zo reageerd op dingen en mensen. Dat zou je niet hebben als je egocentrisch bent. Misschien heeft het ook met je leeftijd te maken. Aan zoiets moet je niet al te zwaar trekken, misschien ben je over een aantal jaar wel weer heel anders hierin.

Jij weet altijd precies alles mooi te verwoorden.

---

If you don't stand for something, you'll fall for anything.

KirstenSnaps schreef:

Ik denk dat je gewoon niet zo heel goed weet hoe je met die gebeurtenissen om moet gaan. Als je nooit hebt geleerd hoe je met emoties om moet gaan of emoties moet uiten dan kan het gewoon zijn, dat je dat in de meeste gevallen niet kunt, of gewoon niet wilt. Dat is niet vreemd. Dat hebben heel erg veel mensen.

Maar op het moment dat je iedereen ziet huilen bij een begrafenis is dat vaak niet omdat ze huilen om die persoon. Vaak huilen ze om eigen oude verdriet, wat daardoor weer komt oprakelen. Dus leven ze niet mee met de gedupeerde(n) maar vaak in zo'n geval zakken ze dan enkel weg in zelfmedelijden. Er zijn dus heel veel uitersten van emoties en er zijn zo ontzettend veel mensen (het zal vast wel iedereen minstens een keer overkomen zijn) die niet weten hoe ze er mee om moeten gaan of zichzelf afvragen:'Is het wel normaal als ik zo en zo reageer?'

Het feit dat je je er slecht over voelt zegt wel al dat je niet (echt) egocentrisch bent. Je geeft er wel om en je vindt het vervelend dat je zo reageerd op dingen en mensen. Dat zou je niet hebben als je egocentrisch bent. Misschien heeft het ook met je leeftijd te maken. Aan zoiets moet je niet al te zwaar trekken, misschien ben je over een aantal jaar wel weer heel anders hierin.

Mooie reactie. (:

---

Normality is a paved road: it's comfortable to walk, but no flowers grow on it.

KirstenSnaps schreef:

Ik denk dat je gewoon niet zo heel goed weet hoe je met die gebeurtenissen om moet gaan. Als je nooit hebt geleerd hoe je met emoties om moet gaan of emoties moet uiten dan kan het gewoon zijn, dat je dat in de meeste gevallen niet kunt, of gewoon niet wilt. Dat is niet vreemd. Dat hebben heel erg veel mensen.

Maar op het moment dat je iedereen ziet huilen bij een begrafenis is dat vaak niet omdat ze huilen om die persoon. Vaak huilen ze om eigen oude verdriet, wat daardoor weer komt oprakelen. Dus leven ze niet mee met de gedupeerde(n) maar vaak in zo'n geval zakken ze dan enkel weg in zelfmedelijden. Er zijn dus heel veel uitersten van emoties en er zijn zo ontzettend veel mensen (het zal vast wel iedereen minstens een keer overkomen zijn) die niet weten hoe ze er mee om moeten gaan of zichzelf afvragen:'Is het wel normaal als ik zo en zo reageer?'

Het feit dat je je er slecht over voelt zegt wel al dat je niet (echt) egocentrisch bent. Je geeft er wel om en je vindt het vervelend dat je zo reageerd op dingen en mensen. Dat zou je niet hebben als je egocentrisch bent. Misschien heeft het ook met je leeftijd te maken. Aan zoiets moet je niet al te zwaar trekken, misschien ben je over een aantal jaar wel weer heel anders hierin.

KirstenSnaps schreef:

Ik denk dat je gewoon niet zo heel goed weet hoe je met die gebeurtenissen om moet gaan. Als je nooit hebt geleerd hoe je met emoties om moet gaan of emoties moet uiten dan kan het gewoon zijn, dat je dat in de meeste gevallen niet kunt, of gewoon niet wilt. Dat is niet vreemd. Dat hebben heel erg veel mensen.

Maar op het moment dat je iedereen ziet huilen bij een begrafenis is dat vaak niet omdat ze huilen om die persoon. Vaak huilen ze om eigen oude verdriet, wat daardoor weer komt oprakelen. Dus leven ze niet mee met de gedupeerde(n) maar vaak in zo'n geval zakken ze dan enkel weg in zelfmedelijden. Er zijn dus heel veel uitersten van emoties en er zijn zo ontzettend veel mensen (het zal vast wel iedereen minstens een keer overkomen zijn) die niet weten hoe ze er mee om moeten gaan of zichzelf afvragen:'Is het wel normaal als ik zo en zo reageer?'

Het feit dat je je er slecht over voelt zegt wel al dat je niet (echt) egocentrisch bent. Je geeft er wel om en je vindt het vervelend dat je zo reageerd op dingen en mensen. Dat zou je niet hebben als je egocentrisch bent. Misschien heeft het ook met je leeftijd te maken. Aan zoiets moet je niet al te zwaar trekken, misschien ben je over een aantal jaar wel weer heel anders hierin.

---

Blind faith in your leaders, or in anything, will get you killed.

KirstenSnaps schreef:

Ik denk dat je gewoon niet zo heel goed weet hoe je met die gebeurtenissen om moet gaan. Als je nooit hebt geleerd hoe je met emoties om moet gaan of emoties moet uiten dan kan het gewoon zijn, dat je dat in de meeste gevallen niet kunt, of gewoon niet wilt. Dat is niet vreemd. Dat hebben heel erg veel mensen.

Maar op het moment dat je iedereen ziet huilen bij een begrafenis is dat vaak niet omdat ze huilen om die persoon. Vaak huilen ze om eigen oude verdriet, wat daardoor weer komt oprakelen. Dus leven ze niet mee met de gedupeerde(n) maar vaak in zo'n geval zakken ze dan enkel weg in zelfmedelijden. Er zijn dus heel veel uitersten van emoties en er zijn zo ontzettend veel mensen (het zal vast wel iedereen minstens een keer overkomen zijn) die niet weten hoe ze er mee om moeten gaan of zichzelf afvragen:'Is het wel normaal als ik zo en zo reageer?'

Het feit dat je je er slecht over voelt zegt wel al dat je niet (echt) egocentrisch bent. Je geeft er wel om en je vindt het vervelend dat je zo reageerd op dingen en mensen. Dat zou je niet hebben als je egocentrisch bent. Misschien heeft het ook met je leeftijd te maken. Aan zoiets moet je niet al te zwaar trekken, misschien ben je over een aantal jaar wel weer heel anders hierin.

Het is wel waar dat ik nooit van mijn ouders heb geleerd hoe ik met liefde, pijn, verdriet, enz. moet omgaan. Maar dat komt waarschijnlijk later. Ik heb gewoon het gevoel dat ik geen empathie toon, of heb voor een ander. Het is me nooit opgevallen dat ik zo ben. Tot mensen begonnen te klagen dat ik egoïstisch ben en dat ik nooit om anderen geef. Bij mij thuis heb ik geleerd dat je altijd eerst je eigen huid moet redden, dan de anderen. Toen ben ik gaan nadenken, is het wel goed wat ik doe? Toen ik echt begon na te denken, zeiden mijn ouders dat ik daarvoor mijn hoofd niet moest breken.

---

We love because he loved us first - John 4:19

Het feit dat je hier mee inzit bewijst al het tegendeel. [:

---

I'm a hero, and I'm super. I guess I'm a SUPERHERO