• Ik zal maar even in de volgorde van tijd neer zetten, niet dat het veel uit maakt want alles kwam toch in één keer op ons af!
    Het eerste lesuur vroeg Jana (Niet die van Q)) of ze iets mocht vertellen. Ze vertelde dat de vader van Sara was overleden aan een hartstilstand en dat ze daarom voorlopig niet naar school kwam! Het was ineens stil! Niemand durfde iets te zeggen en hier en daar volgde wat snikken. Ik zelf voelde me vooral gewoon rot voor haar!
    Al kan ik gewoonlijk me overal mee inleven, en me voorstellen wat die gene wou horen, om ze wat op te beuren. Dit ging mij gewoon te ver! En dat is bij mij echt not done! Ik weet niet waarom ik me niet in kan beelden, of het nu is omdat ik nog nooit iemand ben verloren die zó dicht bij me staat! Of om het feiut dat ik niet weet hoeveel je van je vader kan houden, dat maakt me niet uit!
    Ik voel me boos! Boos omdat ik niet kan bedenken wat Sara nu écht nodig zou hebben om te horen. Want ik denk niet dat ze op een simpele "Sterkte" zit te wachten. Maar ook boos dat het gebeurde!
    Na het 2e lesuur in de korte pauze liep ik met Mirella mee naar haar lokaal. Daar begonnen een stel mensen haar te kutten. Ik heb hun gebruikt op me op af te reageren en me er fel mee bemoeit! Ze laten haar nu met rust en mij durven ze iet aan te kijken. Oké dat is dan weer goed! Maar hun afkatten geeft géén voldoening! Ik ben nogsteeds boos op alles!
    Het 3e uur Nederlands begon de leraar er over. Toen was duidelijk dat bijna niemand wist wat te zeggen! De leraar zei dat we allenmaal een stukje moesten schrijven vor Sara waarin we laten weten dat we haar steunen. Iedereen! Echt iedereen wist niet wat te zeggen! Ze waren allenmaal bang dat ze Sara kwetste, ik ook.
    Tijdens het 5e lesuur kregen we te horen dat we naa het 6e even naar B105 moesten komen! Iedereen verwachtte dat Sara daar stond! Iedereen rende na gyn naar B105 om haar te zien! Was daar enkel onze mentor. Morgen gaan we tijdens Frans voor Sara een grote kaart maken!

    Ik weet niet wat ik hier mee moet! Ik kan het niet hebben dat het juist Sara gebeurt! Ik kende die vader neit maar toch voel ik me gewoon schuldig! We doen naast die gezamelijke kaarten ook nog dingen om haar weer blij te maken. Er word een groot portret van haar vader gemaakt, kettingen met diepzinnige steentjes. Ga maar door! Het is heel lief enzo maar je kan zien dat we gewoon als klas, er niet genoeg aan hebben! We willen méér doen! Maar we kunnen niet meer!
    Heel de dag zijn we gewoon lief geweest! Geen ruzie, zelfs geen discussie! We praatte niet tijdens de les en zodra school uit was zeiden we allenmaal zachtjes 'Doei' met een klein hoopvol glimlachje tegen elkaar!
    En ik ben gewoon nogsteeds boos! Maar wat ik doe het geeft geen voldoening! Ik ben gewoon boos omdat zij iemand waar ze heel veel om geeft kwijt is en ik niks kan doen! Het nuttigste wat ik nog weet te zeggen is "Sterkte" meer niet! Ik ben bang dat ik het verkeerde zeg! Dat het haar pijn doet! Of dat ze denkt dat ik gewoon zomaar iets zeg!

    Namen van de personen zijn een klein beetje veranderd. Want S J M is allenmaal zo irritant!

    Xx

    Weet je, die onmacht die je voelt ligt ook een beetje aan de puberteit.
    Je kan gewoon niet meer doen en je er iets van aantrekken is ook niet echt het beste. Ik denk ook dat Sara niet echt iets nodig heeft, behalve haar familie. Een enorme kaart zal haar vast wel opbeuren maar echt, jullie hulp heeft ze nu niet nodig.
    Wacht maar tot ze iemand nodig heeft om erover te praten, dan kan je haar helpen. Luisteren en misschien advies geven.


    Your make-up is terrible

    Mijn beste vriendin haar vader is ook zo overleden en wat je ook doet dat praat je toch niet goed.


    Be here, be alive, and be the means to a worthwhile end. Head down, chin up, eyes on the horizon. Don’t blow it.

    @NikkiPedia&Derek
    Ik weet dat het toch niet zo heel veel helpt! Maar dat kan ik en hun ook niet, dat pikken we niet! Het voelt alsof ik verplicht ben iets t doen! Niet straks amar nu!

    Het enige waar je echt wat aan hebt is gewoon een dikke knuffel van je vrienden of bij ons op school de kantinejuf. Maar serieus, het maakt écht niet uit wat je tegen iemand zegt met een kutgevoel het gaat meer om het lichamelijke contact dat je niet alleen bent.


    it's so empty living behind these castle walls

    Ik moet nu weg, maar ik ga hier vanavond nog even op terug komen als ik bij mijn moeder ben :Y).


    Wie du mir, so ich dir.

    EstrellaVida schreef:
    @NikkiPedia&Derek
    Ik weet dat het toch niet zo heel veel helpt! Maar dat kan ik en hun ook niet, dat pikken we niet! Het voelt alsof ik verplicht ben iets t doen! Niet straks amar nu!


    Het enige wat je kan doen is haar laten weten dat er mensen voor haar klaarstaan.


    Your make-up is terrible

    Okey, ik zou gisteravond reageren.. wat ik niet gedaan heb, sorry :x. Uhm.. als ik kijk naar mijn eigen ervaringen vond ik het op dat moment alleen maar heel erg fijn dat er mensen aan me dachten en ook al wist ik dat ze niet wisten wat ze moesten zeggen, ze probeerden het. Het voelde voor mij heerlijk om naar anderen te luisteren en te lachen, om gewoon even alles te vergeten.

    Als het over een tijdje wat beter met haar gaat is het misschien een idee om gewoon met de hele klas, inclusief haar bij elkaar te komen, bij iemand thuis –in ieder geval een vertrouwde omgeving- en dan samen iets eten of film kijken. Gewoon.. dat je haar laat zien dat jullie echt om haar geven en haar gewoon een fijne tijd willen geven.

    Heel veel sterkte en succes ermee. Ik kan me voorstellen dat je je ontzettend machteloos voelt ja.


    Wie du mir, so ich dir.

    KirstenSnaps schreef:
    Okey, ik zou gisteravond reageren.. wat ik niet gedaan heb, sorry :x. Uhm.. als ik kijk naar mijn eigen ervaringen vond ik het op dat moment alleen maar heel erg fijn dat er mensen aan me dachten en ook al wist ik dat ze niet wisten wat ze moesten zeggen, ze probeerden het. Het voelde voor mij heerlijk om naar anderen te luisteren en te lachen, om gewoon even alles te vergeten.

    Als het over een tijdje wat beter met haar gaat is het misschien een idee om gewoon met de hele klas, inclusief haar bij elkaar te komen, bij iemand thuis –in ieder geval een vertrouwde omgeving- en dan samen iets eten of film kijken. Gewoon.. dat je haar laat zien dat jullie echt om haar geven en haar gewoon een fijne tijd willen geven.

    Heel veel sterkte en succes ermee. Ik kan me voorstellen dat je je ontzettend machteloos voelt ja.

    Bedankt, we gaan ook met zn allen naar die begrafenis Al doen een paar het alleen omdat ze dan school missen T_T

    Je moet er vooral voor haar zijn, en haar steunen. Beetje afleiding geven en laten merken dat je er voor haar bent. Dat zal ze echt waarderen. Ik heb er ervaring mee, vandaag is mijn vaders sterftedag, maar dat doet er natuurlijk niet aan toe. Heel veel sterkte voor dat meisje (:


    your eyes are like stars in the night.

    DEREK schreef:
    Mijn beste vriendin haar vader is ook zo overleden en wat je ook doet dat praat je toch niet goed.

    Bij iemands overlijden kan je nooit goed praten, ik snap eerlijk gezegd ook niet hoe je erop komt. Maar je kan toch op z'n minst nog wel laten merken dat je er voor diegene bent..


    your eyes are like stars in the night.

    Je hoeft niets meer te doen dan te laten weten dat je er bent voor de persoon wanneer deze je nodig heeft. Een vriend van me zijn moeder is net gestorven en het enige wat ik doe is hem vragen of hij mij kan helpen bij geschiedenis ofzo. Maar dit is omdat hij tegen mij zei dat hij het stom vond dat iedereen hem wou helpen maar hij niemand kon helpen. Dus nu vraag ik hem om hulp en probeer ik hem af te leiden, maar er is niet echt iets wat je kan doen denk ik. Laat gewoon weten dat ze een schouder heeft om op te huilen.


    We're hiding behind skin that's too tough

    Dat is heel rot. En je kunt er niks aan doen. Laat gewoon merken dat je er bent voor haar. ;) Als ze wil praten of uithuilen, dat ze dan weet dat ze bij iemand terecht kan.


    If the compass breaks then follow your heart and I hope it leads you right back into my arms.

    nerveus schreef:
    Dat is heel rot. En je kunt er niks aan doen. Laat gewoon merken dat je er bent voor haar. ;) Als ze wil praten of uithuilen, dat ze dan weet dat ze bij iemand terecht kan.


    Indd.


    I'm just a little girl in a big mean world.

    Ik vind het zelf zeer onverstandig dat de school jullie van die kaarten laat schrijven. Dat helpt haar niet, net zo min als een portret, dat versterkt de pijn. Ik weet het uit eigen ervaring, zulke dingen zorgen er alleen maar voor dat je je nog slechter voelt. Vooral als mensen die normaal niks tegen je zeggen opeens poeslief gaan doen. Als je een goede vriendin van haar bent, ga naar haar toe en laat haar weten dat je er voor haar bent, dat ze bij je terecht kan als ze daar behoefte aan heeft.

    [ bericht aangepast op 7 dec 2010 - 17:28 ]


    If you don't stand for something, you'll fall for anything.

    god damn...

    ik ben zo verschrikkelijk slecht in deze dingen maar ik ga het proberen...

    goed,ik weet hoe het is om iemand waar je van houd te verliezen en ik kan me ook indenken hoe sarah zich voelt. steun en troost haar. ben er voor haar tot het einde,want ik weet zeker dat ze het niet alleen kan. als ze de eerste weken of misschien wel maanden na de begrafenis nergens zin in heeft en in zichzelf gekeerd is. verras haar dan met een bosje bloemen of een choco reep ofzo.

    succes en geef sarah een knuffel van me.(H)