Een geweldige vriendin! Of toch niet?
Op school waren we altijd met z’n viertjes. Onafscheidelijk en de meest luidruchtigste vriendinnetjes ooit!
Tot dit jaar. Één van ons kreeg, vrijwel voor het eerst, een vriendje.
Plotseling had ze nauwelijks nog aandacht voor ons drieën.
Ze liet één van ons keihard stikken voor een andere vriendin, heeft gelogen tegen een andere vriendin.
En nu vraag je je vast af wat ze mij aan heeft gedaan? Komt het:
Ik had negen maand een geweldige vriend, haar ex. Heel eerlijk kwam ik haar vertellen dat ik haar ex leuk vond. Blij was ze niet maar na ongeveer drie maand legde ze zich er bij neer.
Nu zou ze met een van ons uitgaan dit weekend, heeft ze haar laten zitten en niks van zich laten horen. Totdat haar gevraagd werd waarom ze haar had laten stikken. Haar antwoord was:
Sorry sorry, ik mocht niet meer van mijn ouders! Ik moest de hele avond thuis blijven!
Wat bleek? Ze was met MIJN ex naar de bioscoop gegaan en heeft vervolgens met hem gezoend. Toen ík vroeg wat ze gedaan had zaterdagavond, loog ze keihard dat ze met haar ouders film had gekeken.
Toen we haar ernaar vroegen zei ze dat ze ons veel liever nog harder had laten stikken..
Een heel geweldige vriendin, of niet soms?
Toch kan ik de leuke herinneringen met haar niet helemaal los laten.
Ze heeft toch ook een leuke kant? Waar is die dan gebleven?
Ingewikkeld verhaal, ik weet het.
It's gonna get a lot worse before it gets better.
