Vandaag is mijn iets ouder dan twee maanden Labrador Diesel gestorven. Ik ben kapot. Hij is onder de wielen van de auto gelopen en gestorven in mijn papa zijn armen. Ik ben er echt kapot van, ik kan maar niet stoppen met huilen. In jullie ogen kan het misschien lijken of ik overdrijf, maar ik hielt dan dat hondje. Ik heb een foto van hem op facebook staan en krijg het niet over mijn hart om hem te verwijderen. Ik heb het gevoel dat als ik zo naar buiten ga dat hij daar nog zit te wachten op me.
[ bericht aangepast op 30 okt 2010 - 18:07 ]
We'll never be as young as we are tonight
