Mijn moeder was gister de hele dag weg, en toen kwam er een vriendin van me op bezoek. Dus toen waren we aan't praten, en het was tien uur 's ochtends dus we zaten te ontbijten. En op een gegeven moment zegt ze: ‘Weet je wat me eng lijkt? Inbrekers.’ Net als zij inbrekers zegt, horen we gestommel op de trap. De honden lagen bij ons en konden het dus niet zijn. Dus toen even later hoorden we het weer. ‘Ja nu ga ik kijken.’ Zegt ze en pakt het broodmes samen met een lege fles wijn van het aanrecht en loopt weg. Dus ik ook een mes en een fles pakken, het hele huis doorzocht, was er gelukkig niets.
Niet veel later, hadden we het over geesten. ‘Ik zag schaduwen op de trap, ik zwéér het je!’ Zegt ze dus ik kijken, en ik zag ook schaduwen. En we hoorden ook de hele tijd van die doffe klappen. Dus wij weer, een mes en een fles pakken, en naar boven lopen. Niets te vinden, dus wij naar buiten lopen, om te kijken of het misschien van buiten kwam. En we hadden nog steeds dat met in onze handen, vroeg de buurvrouw wat we gingen doen.
Bleek dat het het raam was :') Anyways, ik was me zojuist aan het bedenken hoe stom het eruit zag toen we - in ons joggingpak btw - met een broodmes en een glazen fles naar buiten gingen :')
My heart can't possibly break when it wasn't even whole to start with.
