AvrilTomxMii schreef:
Damn, t is net of ik mezelf hoor praten.. Zo denk ik ook altijd. Maar je moet wel uitkijken met wat je nu zegt hoor. Natuurlijk zijn er altijd wel mensen die je mogen, ook die verliefd op je kunnen worden maar meestal heb je dat zelf niet in de gaten of je wilt het niet zien. Als je zo blijft praten tegen jezelf, ga je het op ten duur echt geloven en dan doe je jezelf meer pijn dan nodig is. Begrijp me niet verkeerd, ik doe precies hetzelfde maar ergens weet ik dat het niet goed is. Ik voel me ook altijd zo dat niemand mij mag enzo en dan praat ik mezelf totaal de put in. En als iemand zegt: die en die vind je leuk ofzo dan wil ik het gewoon niet geloven, ookal straalt het er vanaf.
Dat is nu net het probleem bij mij. De eerste keer dat m'n klas (sinds het middelbaar ben ik àltijd het zwarte schaap in de klas) me wijsmaakte dat een jongen uit de klas verliefd op me was, werd ik verliefd op hem, ookal had ik snel door dat ze me gefopt hadden. Ik bleef wel nog het hele jaar fucking verliefd op hem en het was de eerste keer dat ik verliefd was. Echt leuk is het dan niet...
En het jaar erna had ik een andere klas, maar wouden ze het me weer flikken! Alleen ben ik er toen niet meer ingetrapt natuurlijk. (mede doordat ik die kerel niet zag zitten, en die ook niet z'n lach kon inhouden toen ze het me probeerden wijsmaken)
Ik heb echt genoeg van liefde en ik heb het nog niet eens ooit gehad!
You are the poetry Shakespeare was missing.