Dit is echt niet fijn, ookal klinkt het grappig... - Lectuur en literatuur

Hee, ik heb weer eens een probleem. ik ben het nou toch echt zat! Als ik een boek lees, voel ik de emoties van het hoofdpersoon, ruik ik de zelfde dingen, denk ook de zelfde dingen te horen en te voelen qua aanrakingen!
Bijvoorbeeld, vanochtend was ik in de bieb, heb ik een marokaans boek in me hande ruik ik ineens wierrook!
Ik las laatst een boek, de hoofdpersoon schaamde zich diep en echt waar, ik kon zowat wel door de grond zakken! Telkens als toen iemand mij aankeek begon ik te blozen?! Ik las hier op Q een verhaal over een meisje dat weg wou rennen maar ineens greep iemand haar vast, en ineens voel ik een zogenaamde hand op mijn schouder?!

Heeft iemand dit ook, dat je zo in het verhaal zit dat je dit alles krijgt? Het klinkt o zo grappig, maar op den duur is het o zo vervelend!

Wie heeft dit nogmeer???

Xx

[ bericht aangepast op 3 aug 2010 - 19:31 ]

Fietsbel schreef:
Sorry dat ik het zeg, maar jij hebt echt altijd wat te klagen. Ik bedoel dit niet hatelijk ofzo, maar af en toe irriteer ik me echt >.>
En dat is normaal wat je met boeken hebt, dat hebben wel meer mensen.

Ik denk dat dat een klein beetje tussen je oren zit

Everything means nothing, if I ain't got you.

soms, en niet zo erg..

Hat unser ende angefangen, egal - wir sind ja noch zusammen

Ik heb daar ook last van..
Gisteravond las ik een hoofdstuk uit een boek waarin de hoofdpersonage na een zwaar gesprek in tranen uitbarst wie barst er ook in tranen uit: me!

Wanneer er een koude bries waait voel ik ook een koude bries en trek een extra trui aan ..
Wanneer er een wolf huilt hoor ik ook een wolf huilen.

Echt creapy..

La credenza è una medicina contro il timore

weet je ik heb dat ook soms maar alleen als het echt een goed boek is zoals die van stephenie meyer de Twilight Saga bv. maar toen ik zielen las van stephenie meyer moest ik huilen!!
zo erg was het eraan toe(baby)

Woooow, dat is nog is inleven :o!

Life is hard and then we die

Outlaw schreef:
Ik denk dat dat een klein beetje tussen je oren zit

Destiny is what you're supposed to do. Fate is what kicks you in the ass to make you do it.

Oh, dat lijkt me heel vervelend. Zeker met de boeken die ik lees.

Reality is a lovely place, but I wouldn't wanna live there.

Ik heb wel altijd dat ik iets voel. Iets wat niet opgeschreven staat maar dat wel zo is... Heel vreemd.

We know we will lose, but The Dark Side will never give up

Soms, als ik een heel goed boek lees, maar als je het echt irri vindt moet je proberen je minder in te leven

"Just words." "But good words. That's where ideas begin." - Star Trek, The Wrath of Khan

PUKKELxDING schreef:
Woooow, dat is nog is inleven :o!

[ bericht aangepast op 19 aug 2010 - 10:39 ]

Smiling but close to tears.

nou ik heb het met plaatjes ik zie alle personen en dingen echt voor me al een film

maar dat van jou heb ik niet meschien kan je, je gewoon heel erg in dat boek inleven

sommige liefdes zijn perfect, andere zijn vervloekt

Bij mij niet zo erg maar ik kan me wel inleven in het boek en dan kleine flitsjes zien bijv. bij twilight ik lees het ik zie het me voor hoe alles eruit ziet kijk ik de film krijg ik de hele tijd een deja vu gevoel ....

"The future belongs to those who prepare for it today.

Ik heb dat ook soms.
Maar ik heb wel altijd als ik aan mijn verhaal schrijf dat ik ook glimlach als de hoofdpersoon glimlacht enzo.

Food.

Najaa het is misschien af en toe helemaal niet fijn, maar kan af en toe ook fijn zijn als je in een dipje zit en je pakt er juist een heel vrolijk boek bij
Ik heb het zelf niet zo heel erg ik heb alleen wel is als de hoofdpersoon gelukkig is dat ik ook een glimlach op mn gezicht heb zeg maar en als ie verdrietig is dat ik ook bijna moet huilen om het maar heel even heel dom te zeggen maar zo erg heb ik het ook weer niet..