• Hee, ik heb weer eens een probleem. ik ben het nou toch echt zat! Als ik een boek lees, voel ik de emoties van het hoofdpersoon, ruik ik de zelfde dingen, denk ook de zelfde dingen te horen en te voelen qua aanrakingen!
    Bijvoorbeeld, vanochtend was ik in de bieb, heb ik een marokaans boek in me hande ruik ik ineens wierrook! O.o
    Ik las laatst een boek, de hoofdpersoon schaamde zich diep en echt waar, ik kon zowat wel door de grond zakken! Telkens als toen iemand mij aankeek begon ik te blozen?! Ik las hier op Q een verhaal over een meisje dat weg wou rennen maar ineens greep iemand haar vast, en ineens voel ik een zogenaamde hand op mijn schouder?!

    Heeft iemand dit ook, dat je zo in het verhaal zit dat je dit alles krijgt? Het klinkt o zo grappig, maar op den duur is het o zo vervelend! :S

    Wie heeft dit nogmeer???

    Xx

    [ bericht aangepast op 3 aug 2010 - 19:31 ]

    Ja ik heb het ook mar neit zo heeeel erg hooor. maar ik kan wel heele rg mee voelen met hoofdpersonen.


    When words fail music speaks

    Nee, en ik zou het ook best wel raar vinden.


    None but ourselves can free our minds.

    Strobelight schreef:
    Nee, en ik zou het ook best wel raar vinden.

    Volgens mij is het ook best wel raar. ;x


    Be here, be alive, and be the means to a worthwhile end. Head down, chin up, eyes on the horizon. Don’t blow it.

    Ach, ik snap dat het irritant is, maar ik zou het ergens een eer vinden als ik me zo intens in dingen in kan leven. Ik heb het ook wel, maar dan op een andere manier. Moeilijk te beschrijven.:Y)


    The two best teachers are love and pain. - Andrea Haskell

    Ik heb het soms. Als het een goed boek is en ik er echt in zit.


    So here's a heart to heart on the back of postcards sent from California

    Afterlife schreef:
    Ach, ik snap dat het irritant is, maar ik zou het ergens een eer vinden als ik me zo intens in dingen in kan leven. Ik heb het ook wel, maar dan op een andere manier. Moeilijk te beschrijven.:Y)


    You were much more muchier, you've lost your muchness.

    Afterlife schreef:
    Ach, ik snap dat het irritant is, maar ik zou het ergens een eer vinden als ik me zo intens in dingen in kan leven. Ik heb het ook wel, maar dan op een andere manier. Moeilijk te beschrijven.:Y)

    Tja ik heb dat ook gewoon als ik iemand zie huilen huil ik bijna mee, eer of niet hhet is niet altijd even leuwk :S

    Soms gelijkaardig.
    Ik heb eens twee boeken uit de Twilight-Saga na elkaar gelezen, en achteraf moest ik mezelf er steeds aan herinneren dat vampieren niet bestaan, echt. Echt scary gewoon. Ik betrapte mezelf erop dat ik dacht zoals het personage Bella en dat ik situatie's beschreef in mijn hoofd alsof ik ze opschreef.
    Ik dacht dat ik gek was.


    Has no one told you she's not breathing?

    haha, lees eens iets over zoenen :O dat zou me dan weer wel gaaf lijken hoor. hahahah.


    it's so empty living behind these castle walls

    Bij sommige boeken alleen..
    Bijvoorbeeld, dat het personge van het boek ervan verdenkt dat ze achtervolgd word, dan voel ik zelf ook de paniek die zij heeft.
    Maar dat is heel soms, meestal niet;)


    We waste time looking for the perfect lover, instead of creating the perfect love.

    Cadillac schreef:
    haha, lees eens iets over zoenen :O dat zou me dan weer wel gaaf lijken hoor. hahahah.

    Hmmm ik weet niet precies wat er dan gebeurt, moet k nog ff cheken!

    Niet dingen ruiken... maar bijvoorbeeld de hoofpersoon is verliefd, voel ik "vlinders" in mijn buik, de hoofdpersoon moet kotsen ik krijg buikpijn, de hond gaat dood van de hoofdpersoon, ik moet janken om die hond. ...
    right....


    Zoals de oude Hawaiianen altijd zeiden: Als je troebel water met rust laat, wordt het vanzelf helder.

    Zo erg niet,, maar wel dat als het zeilig is dat ik moet huilen,, of als de hoofdpersoon boos is, dat ik dan ook soms wel eens boos word,, maar dat gebeurt niet vaak. Wel heb ik altijd een raar gevoel als ik een boek uit heb, ik kan er dan wel om huilen dat ik het heb uitgelezen....


    Dream not your live, live your dream!

    Sorry dat ik het zeg, maar jij hebt echt altijd wat te klagen. Ik bedoel dit niet hatelijk ofzo, maar af en toe irriteer ik me echt >.>
    En dat is normaal wat je met boeken hebt, dat hebben wel meer mensen.


    Je bent zowel de weg als degene die hem bewandelt.

    Het klinkt niet grappig, maar eng.
    Misschien heb je gewoon een heel groot inlevingsvermogen?


    You are the poetry Shakespeare was missing.