Ik was gaan babysitten op de baby van een collega van mijn mama. Hun huis op zich is al eng, hun terras loopt rond hun hele huis rond en langs alle kanten zijn er glazen deuren die naar buiten tot het terras leiden. Daarbovenop zijn er geen rolluiken/gordijnen/... voor die glazen deuren, waardoor ik de hele tijd rond mij naar die deuren kijk, om te checken of er niemand is (Ja oké, ik ben echt een bangeschijter).
Plots, ik schat rond half elf, was er een heel luid lawaai. Het geluid van stoelen die over een stenen grond worden verschoven. Ik was helemaal in paniek en serieus, ik begrijp nu wat mensen bedoelen als ze schrijven 'Zijn/haar hart stond voor een aantal seconden stil'. Het leek alsof het geluid vanbuiten kwam. Ik heb vlug alle lichten aangedaan (dan is het daar minder eng) en ik zat daar met heel veel schrik de hele tijd rond mij te kijken. Ik met mijn kop tegen dat raam, om te zien of niemand buiten was. Juist wanneer ik naar buiten keek, stopte dat geluid. Ik kreeg dus al meer schrik en ik ben even blijven kijken. Toen begon het geluid opnieuw.
En weet je wat dat verdomde geluid was? Hun hamster was in zijn rad aan het lopen. >.<
Ik heb hamsters altijd lieve beesten gevonden, en ik wil er zelf één. Maar als ik er ooit zelf één in huis haal, ZONDER zo'n rad hoor!
Om dit topic toch nog nuttig te maken (amai, deze zin lees je vaak op het forum :'D): Wie van jullie heeft er ook al een enge ervaring gehad met babysitten?
If we had not a soul, music would have created it.
