Mijn oma. Ik was negen jaar. En ze had longkanker. Ik wist toen nog niet zo goed wat dat inhield. Ik wist wel dat ze ziek was. Maar niet wat ze heeft doorgemaakt. Mijn ouders hadden ervoor gekozen, toen mijn oma achteruit ging, om mij en mijn broertje niet meer op bezoek te laten komen omdat het slecht met haar ging. Toen had ik al een beetje door dat het niet zo goed ging. Een paar weken later werd er gebelt door mijn opa, dat mijn oma echt niet meer kon. Maar mijn moeder moest mij en mijn broertje nog naar school brengen. Dat deed ze en gelijk daarna is ze naar het ziekenhuis gereden. Mijn oma had speciaal op haar gewacht en overleed toen.
Ik was er echt kapot van. Ik kon ook maar niet beseffen dat oma er niet meer was.
Jij veel sterkte.
If the compass breaks then follow your heart and I hope it leads you right back into my arms.
