Kwijtraken. - Liefde, Vriendschap & Familie

Sinds de dood van Shanna, een vriendin van mij, ben ik ontzettend bang geworden om andere vriendinnen te verliezen. Alsof zij ook er opeens niet meer zullen zijn.
Telkens als een vriendin iets doet, iets anders dan ze eigenlijk 'normaal' doet, denk ik dat ze door de andere dingen die ze doet weg zal gaan, en niet meer met me om zal gaan, en dat ze uiteindelijk uit mijn leven verdwijnt. Ik vind het lastig om uit te leggen, maar zo voelt het, ongeveer.
Ik ben ook bang voor veranderingen, en ik wil dat het blijft zoals het nu is, want zo is alles goed. Ik word bijna hysterisch als er iets gebeurd waardoor er dingen zullen veranderen.
Ik begin een beetje gek te worden van mezelf. Weet iemand hoe ik hiervan af kan komen?

---

You're a lover of the wild and a joker of the heart, but are you mine?

Geen idee, maar het is wel begrijpelijk dat je nu zo bezorgd bent

Alsnog bedankt [:

---

You're a lover of the wild and a joker of the heart, but are you mine?

Klinkt eng, maar praat erover met een psycholoog.

Ik heb dit ook gedaan en het kan heel erg opluchten om met iemand te praten die er verstand van heeft en je begrijpt!

En die kunnen ook voor jouw oefeningen bedenken als dat nodig is om er stap voor stap overheen te komen.

Probeer het gewoon eens, kan nooit kwaad. (:

---

The two best teachers are love and pain. - Andrea Haskell

Denk je..? Ik vraag me dan af hoe ik dit aan mijn ouders ga vertellen.
Maar toch, bedankt!

---

You're a lover of the wild and a joker of the heart, but are you mine?

Desnoods vertel je het niet aan je ouders, in principe hebben zowel je dokter als je psychiater niet het recht dingen door te vertellen.

En je kan altijd als dat minder eng is eerst een brief aan je moeder vertellen waarin je het uitlegt, en dan wanneer ze naar je toe komt of op een ander geschikt moment erover praten.

Hoe dan ook, probeer het gewoon, jouw ouders zullen het heus begrijpen en je steunen.

Zelfs al kunnen ze verrast reageren, wie wil er nou niet dat zijn kind zich goed voelt?

Bovendien hoeven ze zich over kosten geen zorgen te maken, psychiaters worden vaak door de verzekering vergoed.


Of praat er met je huisarts over, die kan je ook helpen om bij de juiste adressen te komen/door te verwijzen!
En ze bieden ook een luisterend oor aan. (:

[ bericht aangepast op 8 juni 2010 - 19:04 ]

---

The two best teachers are love and pain. - Andrea Haskell

Dankjewel Acapella! Je helpt me echt (:

---

You're a lover of the wild and a joker of the heart, but are you mine?

Ik zou niet weten wat zou helpen, maar het is wel heel normaal. En misschien moet je naar een psycholoog. Het is wel goed van je dat je het zelf aangeeft.

---

make things right before you get to sleep.

Rifles schreef:
Dankjewel Acapella! Je helpt me echt (:

Graag gedaan Rifles.
Als je er nog eens over wilt praten mag je altijd een bericht in m'n gastenboek achterlaten of een pb sturen. (:

---

The two best teachers are love and pain. - Andrea Haskell

Doe ik [:

---

You're a lover of the wild and a joker of the heart, but are you mine?

Ik ben ook altijd bang voor veranderingen, maar je moet je aanpassen, anders kom je vast te zitten in jezelf. (Ik kan het niet beter verwoorden sorry.)
Maar volgens mij (ik weet niet hoe lang het geleden is dat er iets met die vriendin is gebeurt) is je reactie wel normaal. Je verliest immers niet elke dag iemand en wanneer dat dan gebeurt is het logisch dat je daar een tijdje niet goed van bent en dat dat zich dan uit in verschillende dingen.
Ik denk dat erover praten met je vriendinnen wel zou helpen, misschien hebben zij hetzelfde? Of met je ouders, al denk ik niet echt dat dat zou opluchten (tenzij je een erg goede band hebt met hen) want het gaat immers met over je vriendinnen. Misschien kunnen zij je dan geruststellen of een beetje letten op hun gedrag.
Ach jah, ik weet het niet, ik ben nog nooit iemand verloren. In elk geval veel sterkte! (:

---

Home is now behind you. The world is ahead!

Sid schreef:
Ik ben ook altijd bang voor veranderingen, maar je moet je aanpassen, anders kom je vast te zitten in jezelf. (Ik kan het niet beter verwoorden sorry.)
Maar volgens mij (ik weet niet hoe lang het geleden is dat er iets met die vriendin is gebeurt) is je reactie wel normaal. Je verliest immers niet elke dag iemand en wanneer dat dan gebeurt is het logisch dat je daar een tijdje niet goed van bent en dat dat zich dan uit in verschillende dingen.
Ik denk dat erover praten met je vriendinnen wel zou helpen, misschien hebben zij hetzelfde? Of met je ouders, al denk ik niet echt dat dat zou opluchten (tenzij je een erg goede band hebt met hen) want het gaat immers met over je vriendinnen. Misschien kunnen zij je dan geruststellen of een beetje letten op hun gedrag.
Ach jah, ik weet het niet, ik ben nog nooit iemand verloren. In elk geval veel sterkte! (:

Ze overleed in december, maar ze was zeg maar mijn vriendin, en haar andere vriendinnen kende ik niet, dus dat helpt ook niet zo. En ja, ik kan het me tmijn ouders erover hebben, want we hebben een best goed band. (: Dankjewel. [:

---

You're a lover of the wild and a joker of the heart, but are you mine?

ik zou je graag willen helpen, shireen,
maar sorry ik weet niets
In ieder geval veel sterkte ermee!

Ik heb ook net een van mijn beste vriendinnen verloren aan leukemie, Anne. In februari is ze overleden. Ik voel me nog steeds leeg en zwart vanbinnen. Alsof ik aan het vallen ben en nooit meer terecht kom, ken je dat? Het klinkt misschien wat overdreven, maar Anne was echt zo bijzonder. Ze was echt niet zoals andere mensen, en daar bedoel ik niet mee dat ze een freak was. Ze wist altijd precies wat ze moest zeggen. En dat je bang bent voor veranderingen, dat snap ik heel erg goed. Ik kan het ook niet echt uitleggen, maar het veranderde allemaal toen Anne stierf. Alles werd anders, dus misschien ben je daar bang voor? Ik wil ook dat alles blijft zoals het nu is. Verandering is natuurlijk wel goed, maar toch vecht je ertegen. Net zoals haar favoriete luchtje opeens uit de schappen werd gehaald. Het slaat nergens op, maar ik werd zo boos op die mensen. Dat ze een deel van Anne zomaar wegdeden! Het sloeg natuurlijk nergens op, maar op dat moment voelde ik me heel kut.
Ik wens je heel veel sterkte, maar ik zou niet echt weten hoe je van je problemen af moet komen. Ik ben ook nog steeds bezig er met alle kracht tegen te vechten.

---

It's time to be happy again.

perleblanche schreef:
Ik heb ook net een van mijn beste vriendinnen verloren aan leukemie, Anne. In februari is ze overleden. Ik voel me nog steeds leeg en zwart vanbinnen. Alsof ik aan het vallen ben en nooit meer terecht kom, ken je dat? Het klinkt misschien wat overdreven, maar Anne was echt zo bijzonder. Ze was echt niet zoals andere mensen, en daar bedoel ik niet mee dat ze een freak was. Ze wist altijd precies wat ze moest zeggen. En dat je bang bent voor veranderingen, dat snap ik heel erg goed. Ik kan het ook niet echt uitleggen, maar het veranderde allemaal toen Anne stierf. Alles werd anders, dus misschien ben je daar bang voor? Ik wil ook dat alles blijft zoals het nu is. Verandering is natuurlijk wel goed, maar toch vecht je ertegen. Net zoals haar favoriete luchtje opeens uit de schappen werd gehaald. Het slaat nergens op, maar ik werd zo boos op die mensen. Dat ze een deel van Anne zomaar wegdeden! Het sloeg natuurlijk nergens op, maar op dat moment voelde ik me heel kut.
Ik wens je heel veel sterkte, maar ik zou niet echt weten hoe je van je problemen af moet komen. Ik ben ook nog steeds bezig er met alle kracht tegen te vechten.

Bij jou is het nog verser.. En ik herken me in je verhaal. Ik wens jou ook echt heel veel sterkte meis <3

---

You're a lover of the wild and a joker of the heart, but are you mine?

Ga in rouwtherapie. Daar zit je probleem denk ik. Je bent nog aan het rouwen, maar je weet eigenlijk niet precies hoe je het een plaats moet geven. Daar is speciale therapie voor, en vertel dat eerlijk aan je ouders dat je dat graag wilt omdat je het er zo moeilijk mee hebt. Daar zullen zij je vast in steunen
Heel veel sterkte

---

Why don't you break my heart