Zijn verfuckt. =[
Ja, serieus. Ik heb al enkele jaren suizen / last van getuut in mijn oren. Het was nooit héél erg, ik dacht altijd dat het normaal was. Maar dat is dus niet zo. Het is een teken van gehoorschade en het gaat nooit meer weg. Het laatste jaar is het best wel erg geworden, waardoor ik nu zeg maar driekwart van mijn tijd met barstende hoofdpijn rondloop.
Echt vreselijk, ik wordt echt gek van dat getuut. Vooral de gedachte dat het voor altijd is en waarschijnlijk alleen maar erger zal worden, staat me niet zo aan.
Maar die hoofdpijn valt opzicht nog mee te leven als ik mezelf vol stop met pijnstillers. Het grote probleem is ook dat je evenwichtsorgaan ergens aan je oren zit.
Ik heb echt een heel slecht evenwicht. Ik weet bijvoorbeeld nog heel goed dat telkens ik met de fiets naar school reed, ik wel twee à drie keer per dag omver viel. Als de bus stopt, moet ik vaak ook veel moeite doen om recht te blijven. Als ik bijvoorbeeld de 1500m met gym op de atletiekpiste moet lopen, val ik in de bochten áltijd opzij. Als iemand tegen me aanloopt, val ik gegarandeerd en ga zo maar door.
Naja, daar leer je wel mee leren, maar nu ik erachtergekomen ben dat het getuut in m'n oren nooit meer weg zal gaan en dat evenwichtsprobleem daaraan gelinkt kan worden, vind ik het niet meer zo leuk.
Moet dus dringend daar de dokter, maar heb nu écht geen tijd wegens aankomende examens. Dus dat wordt de examenperiode ingaan met tutende oren en barstende hoofdpijn.
Whoopie. ._.
-kidding, als je dat hebt, ben je zwaar gekloot, om het zo maar even te zeggen. 
Neuh, maar mijn mama heeft het helemaal niet in zo een erge vorm. En heeft dat draaerigheid maar zelden, net als dat evenwichtgedoe. Die suizingen heeft ze wel vaak, altijd eigenlijk. En vooral 's nachts valt het bij haar op en is het vervelend.
