Huilen om je cijfer - School

Vandaag kregen we ons scheikunde cijfer terug van de herkansing. We hadden duidelijk met de leraar afgesproken dat de herkansing telde, en dus niet het hoogste cijfer. Iedereen had een hoger cijfer dan de eerste keer gehaald, behalve een meisje, L, en ik. Ik ben van een 3,4 naar een 2,4 gegaan, en L is van een 5,7 naar een 5,4 gegaan. En ze had echt de tranen in haar ogen staan, en ze was er echt niet mee eens dat het cijfer van de herkansing mee telt, terwijl dat dus de afspraak was. De hele dag was ze chagrijnig om dat cijfer, terwijl ze uiteindelijk gewoon een voldoende had! (iedereen kreeg 0,5 er boven op).. En dan had ze ook nog het lef om tegen mij te zeggen dat het niet goed gaat met mij op school, ik haal een keer een 2,4 op scheikunde en een 1,7 op wiskunde, dan hoeft het niet direct slecht te gaan. Maar ik huil tenminste niet om een slecht cijfer...

Maar.. Mijn vraag is dus: Huilen jullie ook als je een slecht cijfer haalt, of vinden jullie het onzin?

No man is just a soldier. Every soldier is a hero.

Poseidon schreef:
Nee, niet echt. Ik kan er wel hard van balen.

Alis volat propriis.

Schneider schreef:
Als ik moet huilen bij elk slecht cijfer, dan heb ik de hele grote oceaan al een keer vol gejankt

Alis volat propriis.

Als ik iets in een 3 haal dan kan ik wel janken
als ik een 4 of boven sta dan baal ik hard. Alles moet gewoon bij mij voldoende staan maar dat lukt niet altijd

“You want weapons? We’re in a library! Books! The best weapons in the world!” ~The Doctor

Nee, maar dat komt omdat ik eigenlijk nooit een echt laag cijfer haal en als het gebeurt, heb ik het meestal zelf verdiend en lach ik erom.

This is the part of me, that you're never ever gonna take away from me.

I once did, maar toen had ik weken gestopt in een project, en werd het helemaal afgekraakt.

It is better to reign in hell than to serve in heaven.

Bij mij gaat het eerder zo;

'Wie heeft er allemaal een 1!' -halve klas steekt hand omhoog. 'Box!'

Ik krijg tranen in mijn ogen als ik een onvoldoende heb.
Meestal omdat ik dan boos ben op mezelf. Ik verwijt het mezelf altijd als ik een onvoldoende haal, nooit de leraar.

Here & Now

Ik niet ik vind dat onzin.

Ex astris, sciencia

Ik huil niet om een slecht cijfer, ik huil om de reactie van mijn moeder die ik erom krijg. En daardoor huil ik toch een beetje om m'n cijfer. Wat boeit mij dat klotecijfer.

wth.

Ik huil er niet om, maar ik baal wel. Ik denk dan gelijk dat ik dan niet meer over kan.

Everyone wants happiness without any pain, but you can’t have a rainbow without a little rain.

Ja, een paar keer gedaan op het VMBO, beiden bij wiskunde. Toen was ik gewoon niet gewend met teleurstellingen op school om te gaan :'].

No growth of the heart is ever a waste

Stel nu dat het een heel belangrijk examen is of zo, dan misschien wel. Maar voor een gewone test nooit.

Normality is a paved road: it's comfortable to walk, but no flowers grow on it.

Nee.
In het begin was ik wel een beetje geschrokken maar dat is nu al over.
Ik heb wel iemand in mijn klas die 2 maand bijna om alles huilde en op de speelplaats doet hij dan stoer(doeg)

"In the end, everything will be okay. If it’s not okay, it’s not the end"

Orchideous schreef:
Als het een slecht cijfer is op mijn rapport op het einde van het jaar zodat ik mijn jaar moet overdoen; ja.
Als het gewoon van een test is; nee.

Het is geen onzin, voor sommige is dat gewoon heel erg. Bv: als je ouders daarom telkens weer boos worden ofzoiets.

He says: "Live fast and die young, forget the past and move on. What's done is done."

Ik heb misschien 1 of 2 keer gehuild bij een cijfer, nu baal ik gewoon enorm.

"I didn’t trip, I was just testing the gravity, and it still works"