Rosie had nooit gedacht dat haar sprong voor de dood, juist een nieuw leven zou betekenen...
Ik volgde zijn blik. En hapte naar adem zodra ik het zag: het bloed was nog vers. De braakneiging kwam naar boven en ik wendde mijn blik meteen weer af.
“Wat is er toch met je gebeurd?” Hij nam mijn rechterhand vast, waar de enorme snee zat, toen hij zijn woorden uitsprak.
Ik herinnerde me plots hoe die er was gekomen. Ik voelde nog steeds haar nagels de snee in mijn hand halen en ik mezelf opnieuw naar adem happen.
Beschaamd en bang trok ik mijn hand terug en legde hem tegen mijn borstkas. Ik slikte en ontweek voorzichtig zijn donkere ogen.
Ik voelde de bank beven. Voorzichtig keek ik naar van waar het gebeef kwam, en ik veronderstelde dat het van Embry kwam. Hij keek naar de houten vloer.
“Embry, ga naar buiten.” De stem van de vrouw klonk opeens terug dichtbij.
De jongen luisterde niet. Hij bleef zich concentreren naar de vloer.
[ bericht aangepast op 17 april 2010 - 14:51 ]
Oh, I may be on the side of the angels... but don't think for one second that I am one of them.
