Heeij mijn kleine Tuinkabouters!
OKe sorry hoor maar ik heb een probleem.
Ik had egt ongelovelijk lang een Denkbeeldige vriend *nee dat is niet raar*
Ik had hem heel lang verdrongen omdat ik het kinderachig vond. maar hij was nooit egt weg.
todat mijn vriendin me verteld heeft dat hij egt niet bestond *op dat moment was ik dus niet helder!* maar ik realiseerde het me daardor wel.
Alleen realiseer ik me nu ook dat ik niet zonder hem kan.
nu heb ik er redelijk mee leren leven dat mijn fanasiewereld naar de vielesteinen is, en dat ik het dus wel alleen moet doen in deze groote rampzalige wereld.
alleen gister voelde ik wel weer dat hij er even was.
*ja ik zie hem niet egt maar voel het wel.*
en nu word ik gek van mezelf. want ik weet niet wat ik nou wil, aan de eene kant was ik veel gelukkiger toen ik hem nog had, maar aan de andere kant vind ik het nog steeds kinderachtig, en weet ik dat ik me niet voor eeuwig kan verstoppen voor de waarheid.
Sorry dit moest ik even kwijt., ;x
but, volgens mij heb ik wel eens gelzen hierzo dat best veel kienders hier teveel fantasie hebben. dus ik vroeg me af hoe jullie er mee om gaan ?
''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''
)
