I'll tell you.
Je gaat naar zo'n hoofdgebouwtje in de buurt van de echte begraafplaats waar men bijeenkomt en men naar een speech luistert en met elkaar nog even over de overleden persoon praat. In geval van jongeren is het gebruikelijk dat men een liedje schrijft en gedichten laat horen van vrienden omdat diegene al zo jong de wereld heeft verlaten. Daarna gaat de voorste stoet met bloemen die de kist draagt richting de plaats waar diegene wordt begraven en de rest van de toeschouwers volgen. Voor de kist de grond in gaat is er nog een slotwoord en iedereen kan er rozen neerleggen.
Daarna gaat men of naar huis, of naar een gebouw - in het geval van mijn overleden klasgenoot - haar hockeyclub om het helemaal af te sluiten met een hapje en een drankje. Er werd ook muziek gemaakt.
Ik wil je er wel even op wijzen dat de aard van begrafenissen enorm kan verschillen. In de Filippijnen wordt een lichaam in de kist eerst opgebaard in de woonkamer waar men het als een soort feest ziet, dus de bittere tranen wegveegt om een laatste afscheid 'leuk' te maken.
Er is dus geen vaste handleiding voor een begrafenis. Stem het karakter en eventuele wil van de overleden persoon aan op de begrafenis zelf :]
No growth of the heart is ever a waste