Een zeikverhaal.
Verschrikkelijk gaat het zijn, maar oké.
Vandaag bleef mijn ex/beste vriend bij me eten, en zijn broer/mijn andere ex x'D ook.
Oké, hun oma lag dus op sterven.
Na dertig jaar aan de zuurstof, en roken als een ketter ging het niet goed; Vanuit Tsjechïe is ze hier naartoe gekomen (bij hun in huis), dus moesten ze bij ons slapen. (Dat bood ik aan)
Rond zeven uur kreeg Lukas ineens een telefoontje van zijn ma; Zijn oma is overleden.
Beiden begonnen ze te huilen; begrijpelijk.
Maar Lukas had een schuldgevoel, en ik weet niet waarom.
Hij begon vaag te doen, en helemaal stil.
Toen later begon hij zelfs agressief te doen.
Oké, zijn broer zat helemaal uit te huilen; Niet toegevend dat hij eigenlijk verdrietig was (uiteraard, een man is een man)
En nu zit die Lukas dus beneden, helemaal agressief -waarschijnlijk een rouwproces-, maar nu wil hij dus niet naar huis. (oké, ik zou hem nooit laten gaan eigenlijk, maar oké )
En hij zei ineens dat hij weer een relatie met me wou.
Maar ik voel niks meer voor hem dan als bonte vriendschap.
-zucht-
En gister ging ik nog op bezoek bij die oma.
Dit moest er ff uit 
[ bericht aangepast op 3 maart 2010 - 22:15 ]
(USER WAS BANNED FOR THIS POST)
