Deel 1 (Proloog)
Ik ren als een gek achter Amanda aan. Is ze helemaal gek geworden. Mij even uitschelden en dan me ook nog slaan. Hoe durft dat kind. Ik vind haar soms veel gemener worden. Maar ze heeft ook lieve kanten. Ik pak een kussen van de bank en probeer haar daarmee te slaan. Alleen het lukt niet, ze houdt me gewoon tegen. Ze is veel te sterk voor me. En daarmee ben ik een watje. We zijn even oud op een paar minuutjes na. Ja wij zijn een tweeling. We lijken niet eens op elkaar. En toch is het zo. Ik sla haar met mijn kussen die ik in mijn hand heb. Ze slaat terug ook met een kussen. En het loopt uit tot een kussengevecht. Dat is nou altijd zo. Alleen doen we dit niet voor de grap. Ze meent het ook. Ze wil me het liefste dood hebben. Ik haar niet. Ik kan niet zonder haar. Ook al doet ze me zoveel pijn. Dat is nou eenmaal zo. Ik sta rustig op en ik leg de kussen neer. ‘Kunnen we niet ophouden met dit?’Ik vraag het zo lief mogelijk. Misschien veranderd ze wel eens van gedachten. Maar ze deed het toch niet. Ze rende van me weg. Ik wist zeker dat ze wat anders ging pakken. Ik schrok toen ze de keuken uit kwam gelopen. Ze had een mes in haar handen. Ik liep als een gek achteruit. Zij kwam maar alleen dichterbij. Ze wilde me echt doden, nu wist ik het zeker. Hoe kon ze me zoiets aandoen. Wat had ik haar misdaan. Ik was toch gewoon haar tweelingzus. Ik kon niet zonder haar, en ik wist zeker zij ook niet zonder mij. Ze moest gewoon weten. Ik zakte door mijn knieën en ik voelde een traan over mijn wang rollen. Ik probeerde het te verbergen voordat ze zag dat ik huilde. ‘Doe het niet’ Ik smeekte haar ik ging zelfs op de grond zitten. Maar ze mocht me echt niet vermoorden. Ze kon dat amper. Ze was nog maar 11, en ik ook. Dat kon ze me gewoon niet aandoen. We hadden nog zoveel tijd om samen te leven. We konden de beste vrienden worden. Maar hoe het nu ging dat kon zo gewoon niet verder.
Lijkt het je wat? Ja!!!
Lees dan nu heel mijn story
Stop the tape and rewind - One Direction