Ja, serieus, als ik degene tegenkom die het heeft uitgevonden, ga ik die persoon héél hard slaan totdat zijn gezicht zo blauw en dik is als mijn knieën nu zijn.
Om half zes moest ik opstaan, zodat ik aan school was om zeven uur. Want we moesten er zéker om zeven uur zijn, anders zouden ze wegrijden zonder ons. Dus ik goed optijd. Zijn de leerkrachten zélf een kwartier te laat. 'We moesten onze koffie nog opdrinken.' Echt hoor, val eens lekker dood. o.o
Een busreis van drie en een half uur volgde en eenmaal aangekomen in Odeigne / Wallonië, ging ik dood van de kou. Kregen we van die langlauf latten en stokjes. Ik kan maar amper skiën, laat staan dat ik weet hoe je die stokjes moet gebruiken.
In de voormiddag gingen we een toer doen van drie kilometer. Lijkt niet veel, maar echt, wat was het vermoeiden! Daarbij kwam dan nog dat er eigenlijk net niet genoeg sneeuw lag, dus ik viel over ongeveer élk bultje. Mijn coördinatie is ook niet wat het zou moeten zijn, waardoor die stokjes ook in de ronde vlogen. Viel ongeveer om de paar meter, echt beschamend. Het lukte gewoon écht niet. Niet dat ik moe was ofzo, of niet de conditie heb, maar ik viel gewoon áltijd. Ook echt elke keer op mijn linkse knie, die ik telkens bij het opstaan verdraaide. En die knie deed sowieso al heel veel pijn, aangezien ik een tijd geleden op school van de trap ben gevallen, maar dat komt nooit meer goed. :')
Toen kwamen we weer bij het beginpunt. Mijn haar was zo nat, dat je de gesmolten sneeuw kon uitwringen. Zó vaak had ik plat in de sneeuw gelegen.
Maar we moesten nóg een keer, de toer van tien kilometer. Dikke hel natuurlijk. Het vallen ging al wat beter, maar aangezien ik zo veel pijn had aan mijn knieën, ging het nog moeilijker dan ervoor.
Toen we weer bij het beginpunt waren, was mijn klassenleraar wel bezorgd etc, maar daar ben ik dus niets mee. :')
Vier uur laten waren we weer thuis en toen nam ik even een kijkje naar mijn knieën. Mijn rechtse knie is helemaal blauw en kan ik amper bewegen, maar met mijn rechtse knie is het nog erger. Helemaal dik en rood, ik kan niet eens meer in m'n gewone broeken en moest een joggingbroek aan. Ik kan bijna niet lopen en de pijn straalt door heel mijn been.
Ben daarstraks naar de dokter gegaan en die heeft me meteen doorverwezen naar het ziekenhuis. Normaal zou ik maar binnen paar maand daar terechtkunnen, maar die specialist heeft een afspraak verzet, aangezien het wel dringend is. Dus nu kan ik er gelukkig volgende week al bij terecht.
Lekker, dat langlaufen. ._.
