Ik heb me nog nooit zo kut gevoeld. Ik mag niet naar het Gala. Omdat mijn vader me niet durft te brengen met de auto. Ik mag ook niet met iemand anders meerijden, omdat die dat gevaarlijk vind. Het openbaar vervoer ligt plat, en de fiets is ook geen optie. Dus nu kan ik niet naar gala. En ik begin me nu ook nog schuldig te voelen want mijn vriend gaat nu ook niet meer. De rest is allemaal aan het twijfelen of ze wel gaan enzo. Allemaal door die kut sneeuw. Nu ben ik zo boos, chagarijnig en verdrietig te gelijk dat ik er gewoon misselijk van wordt.
Best way not to get your heart broken, is to pretend you don't have one.
maar ik denk niet dat je met een jurk aan en hakken(waarschijnelijk) in de sneeuw gaat lopen.
