Mijn hart en ziel blootgelegd - Stamcafé

Jullie zouden mij een groot plezier doen als jullie dit lazen, ik heb er duizende tranen om gelaten en mijn hart en ziel erin bloot gelegd. Dit is mijn reden waarom ik tegen sommige van jullie Quizletters gemeen en afstandelijk doe. Dit is de reden waarom ik vaak huil en aggresief doe tegenover mijzelf en andere. Dus diegene die ooit een dierbare hebben verloren -een vriendin, een vriend, jouw vader, jouw moeder, iemadn anders uit jouw familie, een kennis- die begrijpen mijn pijn hier in deze Stand Alone. Dus je doet mij heel veel plezier mee als je dit leest, en begrijpt wat je leest en beseft dat het leven te kort is om te zeuren om kleinigheden en ruzies te maken met jouw ouders om stomme dingen en je je beter bezig houden met liefde geven aan de mensen die de liefde verdienen, voor het te laat is om het te zeggen. Dit is mijn stand alone over mijn dankuugezegje en mijn spijtgezegje tegenover mijn overleden vader.

[ bericht aangepast op 12 dec 2009 - 20:58 ]

Omg sterkte ik weet oe het voelt op 2e kerstdag is mijn oude buurvrouw overleden

Egt te mooi(H)

---

I rather make mistakes than do nothing. I rather mess up than miss out completely.

Ik ga het niet lezen, ook al ga ik je heel goed begrijpen.
Vijf jaar geleden ben ik mijn vader ook verloren. Rond deze tijd belande hij voorgoed in het ziekenhuis. Ik weet nog goed 23 december, hij mocht eigenlijk niet naar huis, maar smeekte de verpleegsters om toch met ons Kerst en Nieuw te vieren. Ze gaven toe, op voorwaarde dat hij meteen zou terugkomen als het niet meer ging.
Toen lag hij al een maand in het ziekenhuis en ik mocht enkel om de week naar hem toe. 2 keer per maand dus ongeveer. Toen hij thuis was die dag, leek het bijna alsof er een vreemde bij ons logeerde. Hij was zolang niet meer thuis geweest...
De volgende morgen zal ik nooit vergeten, dat beeld...
's morgens vroeg moest ik naar school en normaal sliep mijn vader toen nog, maar hij was al wakker en mijn moeder was hem zijn sokken en schoenen aan het aandoen om weer naar het ziekenhuis te gaan...
Daar ging mijn Kerst en Nieuw met mijn vader...
En dan heb ik mijn allerlaatste nieuwjaarsbrief (ik zat toen in het 6de en dat is het laatste jaar dat je een brief schrijft) voor zijn ziekenhuisbed moeten voorlezen.
Ik zeg het je, je vader een gelukkig nieuwjaar en een gezond nieuw jaar wensen terwijl je weet dat hij z'n laatste dagen aan het beleven is, is onbeschrijfelijk hard.


Hierbij houd ik het, de rest wil ik je niet aan doen.
Maar ik wil even zeggen dat het me spijt dat ik je SA niet lees, maar dat is enkel omdat ik het er te moeilijk mee zou hebben.

[ bericht aangepast op 12 dec 2009 - 21:17 ]

---

You are the poetry Shakespeare was missing.

Sehnsucht schreef:
Ik ga het niet lezen, ook al ga ik je heel goed begrijpen.
Vijf jaar geleden ben ik mijn vader ook verloren. Rond deze tijd belande hij voorgoed in het ziekenhuis. Ik weet nog goed 23 december, hij mocht eigenlijk niet naar huis, maar smeekte de verpleegsters om toch met ons Kerst en Nieuw te vieren. Ze gaven toe, op voorwaarde dat hij meteen zou terugkomen als het niet meet ging.
Toen lag hij al een maand in het ziekenhuis en ik mocht enkel om de week naar hem toe. 2 keer per maand dus ongeveer. Toen hij thuis was die dag, leek het bijna alsof er een vreemde bij ons logeerde. Hij was zolang niet meer thuis geweest...
De volgende morgen zal ik nooit vergeten, dat beeld...
's morgens vroeg moest ik naar school en normaal sliep mijn vader toen nog, maar hij was al wakker en mijn moeder was hem zijn sokken en schoenen aan het aandoen om weer naar het ziekenhuis te gaan...
Daar ging mijn Kerst en Nieuw met mijn vader...
En dan heb ik mijn allerlaatste nieuwjaarsbrief (ik zat toen in het 6de en dat is het laatste jaar dat je een brief schrijft) voor zijn ziekenhuisbed moeten voorlezen.
Ik zeg het je, je vader een gelukkig nieuwjaar en een gezond nieuw jaar wensen terwijl je weet dat hij z'n laatste dagen aan het beleven is, is onbeschrijfelijk hard.


Hierbij houd ik het, de rest wil ik je niet aan doen.
Maar ik wil even zeggen dat het me spijt dat ik je SA niet lees, maar dat is enkel omdat ik het er te moeilijk mee zou hebben.

Ik begrijp je , ik lees meestal SA's ook niet als dei mij laten herrineren aan mijn vader. Ik vind het erg voor jou, en ik ga hier geen veel sterkte neerschrijven, omdat omdat ik weet het maakt je niet sterker die woorden. Ik hoop dat je ooit een plaats vind om het overlijden van je vader te kunnen plaatsen, en ik weet dat gaat moeilijk worden, want ik begrijp zelf nog altijd niet goed dat mijn vader nooit meer terugkomt. Je hoeft je niet te excuseren omdat je mijn SA niet wilt lezen, ik begrijp je , ik begrijp het dat je in dezelfde positie zit als ik , dat je gewoon niet opnieuw al die beelden door je hoofd wilt zien lopen. Het is te moeilijk om al die beelden terug te zien, al jouw gevoelens opnieuw supersterk te voelen. Het spijt me dat ik je er weer liet aan denken aan het verlies van je vader, door te vragen om het te lezen.

Ok, nu huil ik met je mee.
En ik heb het niet eens meegemaakt.
Maar ik kan me er wel een beetje inleven.
Sterkte meid, en je mag het me altijd vertellen als je ergens over wilt praten!

---

everything, in time

Kickson schreef:
(...)

Ik begrijp je , ik lees meestal SA's ook niet als dei mij laten herrineren aan mijn vader. Ik vind het erg voor jou, en ik ga hier geen veel sterkte neerschrijven, omdat omdat ik weet het maakt je niet sterker die woorden. Ik hoop dat je ooit een plaats vind om het overlijden van je vader te kunnen plaatsen, en ik weet dat gaat moeilijk worden, want ik begrijp zelf nog altijd niet goed dat mijn vader nooit meer terugkomt. Je hoeft je niet te excuseren omdat je mijn SA niet wilt lezen, ik begrijp je , ik begrijp het dat je in dezelfde positie zit als ik , dat je gewoon niet opnieuw al die beelden door je hoofd wilt zien lopen. Het is te moeilijk om al die beelden terug te zien, al jouw gevoelens opnieuw supersterk te voelen. Het spijt me dat ik je er weer liet aan denken aan het verlies van je vader, door te vragen om het te lezen.

Jouw schuld niet. :]
Ik heb dat altijd in december en januari, omdat het toen gebeurde. En met die stomme vrolijke kerststemming erbij, wordt het er niet beter op, want iedereen is vrolijk, maar zij zien niet de zwarte leegte die ik zie.

---

You are the poetry Shakespeare was missing.

Ik heb het gelezen en ik vind het echt erg.
Wel heel mooi geschreven.
Nog heel veel sterkte! <3

---

Never run out of reasons to smile...