En dan heb ik het over mijn relatie met mijn vriendje, natuurlijk.
Sinds gisteren hebben we, zeg maar, een soort van ruzie.
Ik had al de hele dag het gevoel dat hij me gewoon negeerde enzo want hij liep me vanaf 's middags voorbij zónder iets te zeggen en hij keek zelfs niet. En ja, hij wist dat ik daar zat. Dus stuurde ik een berichtje met de vraag of hij boos op me is. Krijg ik niet eens antwoord. Dus ik al helemaal pissig omdat hij niet antwoordde dus ik al helemaal zeker dat hij boos op me was. Nou, 's avonds zag ik hem niet meer want hij had een 7de lesuur en ik een 8ste lesuur. Dus 's avonds toen ik thuis was stuurde ik een berichtje naar hem: 'Schat! (: <3' Nou, normaal krijg ik dan een berichtje terug met: 'sgat!
<3' of zo, maar nu was het gewoon: 'ja?' Dus ik helemaal boos, stuur ik terug: 'Niks..Ik dacht ik zal een sturen..' krijg ik weer: 'ah.' Komt die op msn vraag ik wat er is begint hij allerlei punten te noemen.
1. Hij vindt het niet leuk dat hij altijd naar mij moet komen. Hij moet dat helemaal niet, ik kom ook wel eens naar hem.
2. Ik had niets gezegd, en dat terwijl we 3 maanden samen waren. Ik heb wel iets tegen hem gezegd, 's ochtends, kan ik er aan doen dat hij me door de dag negeert.
3. Ik mag wel eens 'hoi' zeggen i.p.v. gewoon voorbij te lopen. Hiermee doelde hij op de ochtend, maar ik had hem niet zien zetten, evenals in de middag toen ik naar het toilet moest, ik zag hem pas toen hij riep.
Nou, wij hadden daar dus over gepraat en alles leek weer redelijk te gaan. Maar, niet dus. Vandaag ging ik tijdens de eerste pauze naar hem toe, ik zeg hoi, hij zegt hoi en dan niets meer. Helemaal niets. Tijdens de middag, als wij klaar waren met eten (eerste beurt) gingen we bij hem zitten, hij was aan het lachen, kom ik daar aan kijkt hij meteen zuur en kon hij me precies doodschieten. Ging die ook zomaar weg zonder wat te zeggen, ging hij eten. Toen ze terug kwamen, kwam hij naast me zitten, werd er weer niets gezegd. Mijn twee beste vriendinnen waren toen naar het 'toilet gegaan', nou ze gingen gewoon weg zodat wij zouden kunnen praten, zegt hij: 'waarom gaan die altijd weg?' Nou zeg ik: 'waarom denk je?' zegt hij: 'omdat ze moeten pissen.' Nou voor de rest werd er dus niets gezegd. Was het heel de tijd stil. Toen de bel ging, ging hij ook zomaar weg zonder wat te zeggen. De laatste pauze heb ik hem ook niet gesproken. Stuurde ik tijdens het laatste lesuur of hij wou wachten. Stuurde hij terug: 'ja?' stuur ik weer: 'want ik wil praten.' stuurt hij: 'hmm'.
Dus hij wachte, ik ging naar hem toe en zei dat het me speet, zegt hij enkel, 'hmm'. De rest van de weg naar de bushalte werd er ook niets meer gezegd, mijn zus stond op me te wachten, doet hij net alsof er niets aan de hand is. Daar krijg ik het dus van, mijn zus merkte ook wel dat er spanning was hoor.
Serieus, ik kan precies niet meer normaal met hem praten.
Dus nu mijn vraag, wat moet ik hiermee?
Edit: Ik heb met hem gepraat, hij moet alles op een rijtje zetten enzo en dus ook in onze relatie. Damn, ik voel me klote nu.
Sinds gisteren hebben we, zeg maar, een soort van ruzie.
Ik had al de hele dag het gevoel dat hij me gewoon negeerde enzo want hij liep me vanaf 's middags voorbij zónder iets te zeggen en hij keek zelfs niet. En ja, hij wist dat ik daar zat. Dus stuurde ik een berichtje met de vraag of hij boos op me is. Krijg ik niet eens antwoord. Dus ik al helemaal pissig omdat hij niet antwoordde dus ik al helemaal zeker dat hij boos op me was. Nou, 's avonds zag ik hem niet meer want hij had een 7de lesuur en ik een 8ste lesuur. Dus 's avonds toen ik thuis was stuurde ik een berichtje naar hem: 'Schat! (: <3' Nou, normaal krijg ik dan een berichtje terug met: 'sgat!
<3' of zo, maar nu was het gewoon: 'ja?' Dus ik helemaal boos, stuur ik terug: 'Niks..Ik dacht ik zal een sturen..' krijg ik weer: 'ah.' Komt die op msn vraag ik wat er is begint hij allerlei punten te noemen.1. Hij vindt het niet leuk dat hij altijd naar mij moet komen. Hij moet dat helemaal niet, ik kom ook wel eens naar hem.
2. Ik had niets gezegd, en dat terwijl we 3 maanden samen waren. Ik heb wel iets tegen hem gezegd, 's ochtends, kan ik er aan doen dat hij me door de dag negeert.
3. Ik mag wel eens 'hoi' zeggen i.p.v. gewoon voorbij te lopen. Hiermee doelde hij op de ochtend, maar ik had hem niet zien zetten, evenals in de middag toen ik naar het toilet moest, ik zag hem pas toen hij riep.
Nou, wij hadden daar dus over gepraat en alles leek weer redelijk te gaan. Maar, niet dus. Vandaag ging ik tijdens de eerste pauze naar hem toe, ik zeg hoi, hij zegt hoi en dan niets meer. Helemaal niets. Tijdens de middag, als wij klaar waren met eten (eerste beurt) gingen we bij hem zitten, hij was aan het lachen, kom ik daar aan kijkt hij meteen zuur en kon hij me precies doodschieten. Ging die ook zomaar weg zonder wat te zeggen, ging hij eten. Toen ze terug kwamen, kwam hij naast me zitten, werd er weer niets gezegd. Mijn twee beste vriendinnen waren toen naar het 'toilet gegaan', nou ze gingen gewoon weg zodat wij zouden kunnen praten, zegt hij: 'waarom gaan die altijd weg?' Nou zeg ik: 'waarom denk je?' zegt hij: 'omdat ze moeten pissen.' Nou voor de rest werd er dus niets gezegd. Was het heel de tijd stil. Toen de bel ging, ging hij ook zomaar weg zonder wat te zeggen. De laatste pauze heb ik hem ook niet gesproken. Stuurde ik tijdens het laatste lesuur of hij wou wachten. Stuurde hij terug: 'ja?' stuur ik weer: 'want ik wil praten.' stuurt hij: 'hmm'.
Dus hij wachte, ik ging naar hem toe en zei dat het me speet, zegt hij enkel, 'hmm'. De rest van de weg naar de bushalte werd er ook niets meer gezegd, mijn zus stond op me te wachten, doet hij net alsof er niets aan de hand is. Daar krijg ik het dus van, mijn zus merkte ook wel dat er spanning was hoor.
Serieus, ik kan precies niet meer normaal met hem praten.
Dus nu mijn vraag, wat moet ik hiermee?
Edit: Ik heb met hem gepraat, hij moet alles op een rijtje zetten enzo en dus ook in onze relatie. Damn, ik voel me klote nu.
ps: proficiat als je de moeite hebt genomen dit helemaal te lezen.
[ bericht aangepast op 30 okt 2009 - 22:08 ]
"You move me, Kurt." ~ Blaine Anderson
