Zo ongeveer 3 jaar ken ik een jongen. Vanaf het moment dat hem leerde kennen blijf ik hem "leuk" vinden. Niet leukleuk als je begrijpt wat ik bedoel. Het gaat met vlagen.
Dan denk ik dat ik hem echt leuk vind, maar dan gaat het gevoel vanzelf weer over. Maar toch blijft gevoel altijd in me zitten en als we dan weer een tijdje vaker met elkaar omgaan komt het weer. Ook al zien we elkaar wat minder, blijf ik hem leuk vinden.
Al 3 jaar zit ik achter hem aan en doe mijn stinkende best hem te laten merken wat ik voel, maar toch lijkt het alsof ik mezelf automatisch tegenhou en hem negeer.
Ik ben raar : ). Any advice?
I recycle my thoughts.