maar ik heb het gedaan.
En dan heb ik het over lezen in de kerk op de begrafenis van mijn overgrootmoeder.
Ze is zaterdag (12 september) gestorven.
Maar vandaag was het dus de begrafenis en ik, samen met mijn zussen, gingen iets voorlezen tijdens de mis zegmaar. Het was echt vreselijk moeilijk. Vooral dan het feit dat ik ieder moment in tranen kon uitbarsten. Maar tijdens het lezen deed ik dat dus niet. Naja, achteraf, toen we weer gingen zitten barste ik gewoonweg in tranen uit, maar ik ben echt blij dat ik het heb gedaan.
Ja, sorry, dit moest ik gewoon zeggen, want ik ben best trots op mezelf dat ik het heb kunnen lezen zonder te stotteren ofzo.
"You move me, Kurt." ~ Blaine Anderson
