Hey quizletters,
de meeste kennen me niet omdat ik met quizlet was gestopt. Ik ben nu 'terug', niet voor lang denk ik... Ik heb een probleem 
Ik moet het ergens kwijt dus d8 ik, hier! Ik hoop dat iemand me kan helpen of gewoon kan begrijpen wat ik nu voel...
Bitte, als je leest, lees dan alles...
3jaar geleden, ontmoette ik een meisje op een fan site. We wisselden e-mail uit en begonnen te chatten. Maar het bleek niet zo leuk te zijn als ik dacht. Iedere dag hadden we ruzie, we konden elkaar niet uitstaan. Een paar maanden later blokte ik haar, zij mij niet. (denk ik) Weer een paar maanden later, besloot ik haar te ontblokken en kijken hoe het ging. Het ging wat beter, we begonnen weer te praten. Dat was rond de tijd dat ik een TokioHotel fan werd. Ze lachte me uit...een week zeiden we niks tegen elkaar, tot op een dag...dat ze vertelde dat ze ook een fan was. Ik blij, zij blij...We begonnen weer te praten en we werden vriendinnen.
Ondertussen is het 2jaar later...
We houden van elkaar, alsof we zussen zijn. We kunnen niet meer zonder elkaar. Als de een verdrietig is, om ze zit met iets...De andere troost of luisterd naar haar problemen. Nu het vakantie is, willen we elkaar eens in het echt zien. Ik mocht van mijn ouders, haar ouders stemde toe. M'n vriendin haar ma zei dat ik een week mocht blijven slapen, vanwege de afstand. (2uur rijden) Aleen...mijn ma moest bellen om alles te regelen, wat ze niet wou omdat blijkbaar haar werk belangrijker is Ik kwaad, mijn vriendin kwaad...Maand later nog niet gebeld. Mijn vriendin flipt.
gisteren...
Ik was met mijn buurmeisje naar Sint-truiden gegaan. Om te gaan bowlen met andere meisjes en daarna wat te gaan shoppen en drinken. Het was plezant. Ik had een TH-trui gekocht die me 2maten te groot was maar hij staat me! (Toms maten staan me o.0) Ik blij naar huis. Maar...ik had die nacht naar mijn vriendin haar problemen geluisterd, en om haar blij te maken, had ik beloofd eindelijk te bellen en mijn ma te verplichten! Nu...ik kom thuis en zeg dat ze moet bellen! Zij kwaad, ik half gefrustreerd. Ik moest maar mijn TH-trui laten zien terwijl zij verder at. Ik loop naar m'n kamer om hem weg te leggen en hoe logisch, loop ik weer naar beneden. Ik zeg kwaad dat ik maar op msn ga om Melissa (niet haar echt naam, ik hou ze liever anoniem...) te vertellen dat m'n ma niet gaat bellen. Mijn ma negeert het terwijl ik mijn verhaal doe. Zij kwaad, ik kwaad. Uit frustratie (ofzo) zeg ik tegen haar dat ik het maar zal regelen en dat ze haar ma voor de pc moet zetten. Ze doet het en ik begin met haar ma te praten. Opeens zegt MIJN ma iets tegen mij. (ik hou het liever voor mezelf) Ik zeg het tegen Melissa's ma en ze doet de cam aan (=webcam hé...) ik roep mijn ma en ze kijkt, leest...ze wordt razend en begint tegen me te roepen. Ik weet even niet wat zeggen...Opeens begon ik te huilen. Melissa's ma wou me eens zien...Ik doe mijn webcam aan, ze ziet me huilen. Huilend doe ik mijn verhaal, ze begrijpt me. Dat gaf me een goed gevoel. We praatte wat maar beter voelde ik me niet worden...Mijn ma zat heel de tijd aan het zeggen dat ik niet langer dan 0.00 uur op de pc mocht enz, allemaal nieuwe regels enz, je weet wel...Daardoor voelde ik me nog slechter. Niet omdat ze kwaad op me was, dat boeit me niet...Maar omdat ik waarschijnlijk NOOIT mijn aller beste vriendin ga zien...
Ik voel pijn
Mijn vriendin probeert me te troosten maar de gedachte dat ik mijn persoontje die 'mijn hartje heeft gestolen' nooit ga kunnen zien, breekt me...
Mijn hart is gebroken
Deze nacht heb ik zitten huilen, toen ik 'when you look me in the eyes' luisterde van the Jonas Brothers. Het deed me aan haar denken...
vandaag...
Ik stond op en begroette iedereen, geen reactie...Ik word genegeerd...
Tot nu...word ik genegeerd. Ik had deze morgen zin om weg te lopen...
'Melissa' weet het...
Ze weet dat ik gehuild heb
Ze weet dat ik word genegeerd
Ze weet dat ik weg wil lopen
Maar zij staat voor me klaar...
Al zijn we zo ver van elkaar verwijderd, we houden van elkaar en niemand kan dat ooit nog verbreken...
Mellisa is mijn hart, ik ben haar adem, zonder elkaar kunnen we niet leven...
Probleem dus: Mijn ma maakt me ongelukkig Telkens negeerd ze me...Ik haat het...
Ik hou van mijn vriendin en we willen elkaar zien, is dat zo moeilijk om dat te begrijpen? Ik weet dat ze een moeilijk jeugd heeft gehad, ik weet dat ze een moeilijk tijd heeft gehad met mijn vader...Maar moet ze daarom, mijn gevoelens negeren? Ik kan het niet meer...Soms wil ik dood, ookal is het nog geen dag geleden...Ik kan niet zonder Melissa, andersom ook niet...
Ik heb het kunnen vertellen, mijn gevoelens voor Melissa zullen alsmaar versterken.
Kan iemand me helpen? Of weet ie wat ik voel? ... Ik voel me in de steek gelaten door iedereen, behalve Melissa...
Voor haar, ga ik dood...
[voor de duidelijkheid...Ik ben niet verliefd op Melissa, de meeste denken dat omdat we elkaar koosnaampjes geven zoals een echt koppel. Maar...we zijn gewoon niet te breken, is dat zo erg?]
Don't be a drag, just be a queen.
