Let's pack
Vandaag is de dag dat we het huis dat ze voor ons uit gekozen hebben te zien krijgen en het geld voor de inrichting krijgen.
Ik stap uit bed, trek m’n trainingsbroek aan die ik gister over m’n bureaustoel heb gegooid en loop m’n slaapkamer uit. Tom slaapt zo te horen nog want die is weer is wat aan het mompelen. Mijn blote voet raakt de eerste koude traptrede en vliegt gelijk weer terug. “Eerst maar even sokken aandoen.” Ik draai me om en verdwijn weer in m’n slaapkamer. Als ik dan eindelijk beneden ben, met sok en al, zie ik een briefje op tafel liggen. Wat het is weet ik niet, dat lag er gister nog niet. En ik was als laatste beneden. Nou, eigenlijk niet dan, iemand die dat briefje neer gelegd heeft was er eerder. Ik pak het briefje op en herken Tom z’n handschrift.
Bill. Georg belde om 6 uur, 6 uur! De oetlul, of jij of ik wie het eerste ‘wakker’ is hem even wilde bellen. En omdat m’n briefje er nog ligt, ben jij dat.
Veel plezier met bellen en welterusten.
Tom.
Dat mompelde hij dus. Ik loop naar de telefoon en druk Georgs nummer in. Hij gaat één keer over. Twee keer. Drie keer. Net als ik op wil hangen hoor ik een slaperige stem in m’n oor. “Bill of Tom, het is half elf. IK SLIEP NOG!” “Nou, goedemorgen dan maar!” zeg ik lachend. “Wat is –gaap- er Bill?” “Er lag een briefje op tafel dat jij om 6 uur had gebeld en ik je terug moest bellen.” “6 uur? Bill, ben je wel goed bij je hoofd? Dat zal Gustav wel zijn!” “Dat vond ik ook wel logischer, maar er stond Georg. Nja, dan ga ik hem wel bellen. WELTERUSTEN!” Lachend druk ik de telefoon uit. Tom zal wel een foutje gemaakt hebben. Ik bel Gustav. “Goedemorgen Georg!” “Bill? Ben je wel goed bij je hoofd? Gustav weet je wel. Ga je me nou uitmaken voor die ‘Hobbit’?” “Ja, weet ik. Ach laat maar, dat vertel ik vanmiddag wel. Ik las dat jij had gebeld!?” “Ja, klopt. Ik werd gebeld –Ik ben natuurlijk degene die ’s ochtends gebeld wordt- dat we in plaats van 3 uur 2 uur daar moeten zijn. En we gaan vandaag al intrekken. Dat wordt koffers pakken dus!” “WAT? Tot zo!” . Voordat ik hem weg druk hoor ik hem nog lachen. Is niet grappig! Nou moet ik in drieënhalfuur Tom wakker maken, spullen pakken, aankleden, haren doen en daar zijn! Dat lukt, like, NOOIT! Ik storm naar boven. Naar Tom, die zich inmiddels al weer drie keer heeft omgedraait. “Tom. Wakker worden!” “Húh” Hij komt overeind zitten en wrijft in z’n ogen. “Bill. Jij hoort nog te slapen!” “Wie ben je? Mam? STA OP!” “En jij gaat mij uitmaken voor mam, waarom moet ik eruit?” “De afspraak is een uur eerder!” “Kijk, dat jij nou drie uur nodig hebt om je aan te kleden. Ik doe dat in een kwartier, dus wegwezen!” Goh wat is die jongen weer vrolijk! “Oke, succes met je koffers pakken!” “HUH!?” Hij springt meteen uit bed. “Koffers pakken?” “Ja. Ze vonden nog een week wachten te lang, we gaan vandaag weg. Doeg!” Ik hoor hem de kast opentrekken en vind dat voor mij ook wel een goed idee. Alleen, wat doe ik aan? Eerst maar spullen pakken.
hee;'D een stukje van een serie die ik verder aan het schrijven ben;D
Sowas wie wir, geht nie vorbij <3