Sinds de dood van mijn vader ben ik heel anders. Vroeger was ik de lieve, positieve, slimme [/ja ><] Esmee.
Maar nu.. nu ben ik anders. Door sommige mensen wordt ik omschreven als de brutale, negatieve, asociale Esmee. En de Esmee die het niet boeit wat mensen van haar vinden, en de Esmee die het niet boeit of ze vmbo-t haalt terwijl ze vwo advies heeft.
Ik zag/zie mijn hele leven somber in. Het klinkt raar, maar ik meen het. Ik kan er niet meer tegen.
Ik mis mijn vader zo, ik kan niet omschrijven hoeveel.
Gelukkig krijg ik steun van zowel vriendinnen en vriendinnen in real als lieve mensen op Quizlet.
Hebben jullie ook zoiets?
Can I crash into your life?