Ik wil jullie ven wat uitleggen en meedelen over mijn verleden.
Mijn moeder is al meer dan twee jaar depressief. Nou, in de vakantie hebben mijn familie en ik ontdekt dat mijn moeder haar leven lang deppresies zal hebben. Depressies die gepaard gaan met zelfmoordpogingen. Vorig jaar in de grote vakantie dan was het alsof ik in de hel zat. Ik was nog altijd 12 jaar en dat jaar ging ik 13 worden. Nou, mijn moeder was toen al in maart opgenomen geweest in een psychiatrische instelling. Één iets maakte dit nog erger en dat was alchohol. Mijn moeder heeft een drankverslaving. In de grote vakantie was mijn moeder thuis en ze kreeg pillen. Als het met mijn moeder iets minder ging dronk ze dus maar je weet wel pillen en alochol dat gaat niet goed samen. Daardoor heeft ze verscheidene keren zelfmoord proberen te plegen. Er was één dag en toen kreeg mijn broer een brief en mijn moeder opende die en toen als ze dat mijn broer een groote som geld moest betalen. En toen brak de hel los. Ik zat toen tv te kijken. En mijn moeder zei en ik quote;"Ik ga eerst kijken voor een goede advocaat voor Andy en dan ga ik zelfmoord plegen." Ik heb toen zitten janken dat het geen naam heeft. Mijn moeder vond een advocaat en toen liep ze naar de keuken. Ze trok de la open en ze halde er iets uit. Ik hoorde iets in de wasbak vallen en toen sprong ik op en rende naar de wasbak toe en ik was te laat. Ik zag hoe ze dat mesjes aan haar pols zette en hoe ze sneed. Spontaan begon ik te huilen en ik zei;"Waarom doe je dat nu weer?" Ik rende naar boven en zei tegen mijn broer dat ze haar polsen had overgesneden. En toen hoorde ik mijn broer van beneden schreeuwen tegen mijn moeder. Mijn broer droeg me op om de 100 te bellen en dat deed ik ook. De ambulance kwam en nam haar mee naar het ziekenhuis. En samen met mijn broer mocht ik het bloed in de keuken opruimen. Een kwartier later ging de bel en ik deed open en mijn moder stond daar en ze zei;"Waarom heb je de 100 nu gebeld?" Ik heb niets gezegd en ik ben gewoon naar boven gegaan. Sindsdien heb ik dus het gevoel dat ze niet echt mijn moeder meer is.
