een van mijn grote angsten zijn poppen,vooral porseleine antieke poppen. waarom ? omdat ik simpelweg geloof dat deze of een eigen leven kunnen leiden of dat de ziel van hun vorige eigenaar in de pop zit. het klinkt misschien gestoord maar ik had ooit een porseleinen pop,zo'n prachtig poppetje met grote blauwe ogen en een kantenjurkje. maar ik was echt als de dood voor die pop omdat ie bewoog... zomaar uit zich zelf. als ik der bijvorobeeld op de kast neer zette aan de linkerkant zat ze na schooltijd rustig op mijn bed. ik heb mijn moeder zlefs ooit gevraagd of zij de pop verplaatste maar dat was niet zo zei ze. dus daarom ben ik als de dood voro poppen... maar goed.. heeft iemand anders hier ook seg maar een poppenfobie ? zo ja waarom ? 
We can only learn to love by loving.
