Dat het wantrouwen groot is, blijkt duidelijk uit het feit dat in eerste instantie maar weinig mensen uit de school durven te klappen over wat zij in de afgelopen nacht ervaren hebben. Er wordt meteen met vingers gewezen en ieder woord wordt op de weegschaal gegooid. Het frappante is dat de een verdacht wordt wanneer zij zichzelf burger noemt in plaats van dorpeling, terwijl een ander een veel grovere fout maakt, maar wel geloofd wordt: Ringwraith die haar eigen genootschap bijna verloochent door zichzelf een onruststoker te noemen, maar zich snel verbeterd en zegt dat ze vrijmetselaar is. Dit wordt ondersteund door haar "mede-vrijmetselaar" lustforlife - maar spreken zij de waarheid?
De menigte denkt van wel. Maar dan zijn er nog een heleboel verdachten over. Met name Necessity gedraagt zich heel bijzonder. Overal stoken, prikken, maar ondertussen niks bekend willen maken. De frustratie groeit - als zij een goede burger was geweest, dan had ze toch wel wat meer samenwerking verleend?
Toch beginnen er theorieën rond te spoken - wat als er helemaal geen weerwolven meer zijn? Misschien zijn de schapen wel gedood door een gewone wolf - en zitten ze elkaar te beschuldigen voor niets! Willen ze eigenlijk wel iemand dood hebben? Pas als Zoya de rol van onruststoker claimt, wordt duidelijk dat er in ieder geval door íemand gelogen wordt. Want ook Necessity zegt onruststoker te zijn - en dat is niet mogelijk. Er is altijd maar één persoon geweest in het dorp die in staat was om mensen van rol te doen veranderen - één, en niet meer.
Zou Necessity weerwolf zijn? Maar waarom vestigt ze dan zo enorm de aandacht op zichzelf? Nee, wordt er gezegd: Necessity doet het bewust. Die heeft er gewoon geen zin meer in, en een snelle dood zou haar oplossing zijn om nooit meer te hoeven werken - een typische looier.
Plotseling komt de raadsgever van de burgemeester naar haar toe en fluistert iets in haar oor terwijl hij een briefje overhandigt. Ze leest het briefje en trekt wit weg. Er volgt een kort overleg waarbij de discussie stilvalt - en na kort beraad stapt ze naar voren, schraapt ze haar keel en spreekt in de microfoon: "Helaas is ons ter ore gekomen dat het lichaam van Kobyla is aangetroffen in het water. Ze probeerde van het eiland te ontsnappen, maar heeft de tocht niet overleefd." Er volgt enorm veel ophef, dus maant ze de menigte met haar armen tot stilte. "Het is triest dat we een - dorpeling - kwijt zijn geraakt," zegt ze. "Maar tijd om te rouwen komt nog. We moeten ons focussen op het hier en nu. De weerwolven moeten verdwijnen, want het is weer duidelijk hoeveel impact hun aanwezigheid op onze inwoners kan hebben."
"Was ze een weerwolf?" wordt er plotseling geroepen.
Even volgt er een stilte. Dan zegt de burgemeester: "Nee, ze was een onschuldige dorpeling." Haar raadsgever kijkt haar met opgetrokken wenkbrauwen aan, maar de burgemeester mijdt zijn blik.
En dan komt Frodo met nieuwe, mogelijk cruciale informatie: naast haar studie gaat ze wel eens op pad om dingen te jatten. Onschuldig is ze niet, als dief, maar ze is géén weerwolf. En vannacht is ze niet op pad geweest, beweert ze, omdat ze het zo druk met haar studie had. Maar is dit de waarheid?
De discussie loopt door, en het lijkt erop dat er twee verdachten overblijven: Zoya en Frodo. Wie van hen spreekt de waarheid? Of kloppen hun verhalen allebei? Is er echt geen weerwolf meer?
Dan gooit Zoya een bom op tafel. "Frodo en Leodh zijn van rol gewisseld."
"Maar - dan is Leodh weerwolf!" zegt Frodo. "Ik was weerwolf! Maar nu is zij het!"
En plotseling draait alles om. Het lijkt de spijker in de doodskist te zijn voor Leodh. Plotseling is zij de hoofdverdachte.
Maar wat als Zoya en Frodo dit allemaal bekokstoofd hebben? Wat als zij beide weerwolf zijn, en het precies zó hebben uitgekiend dat Leodh - vlák voor de deadline - als onschuldige burger/dorpeling eruit gestemd wordt? Het zou briljant zijn. Een uitzonderling staaltje manipulatie en mind games. Een perfect plan en tot in de puntjes goed uitgevoerd...
Maar niet de waarheid. Want met de meeste stemmen wordt Leodh op de brandstapel gegooid. En terwijl ze sterft, wordt haar identiteit onthuld. Een onschuldige dorpeling die zelf niet wist dat ze in een weerwolf was veranderd.
Er klinkt enorm gejuich uit de menigte en de burgemeester haalt opgelucht adem. Voor het eerst in tijden hebben ze eindelijk echt een weerwolf te pakken. "En ik moet nog iets onthullen," geeft ze toe. "Ook Kobyla was een weerwolf. Ik wilde de gemoederen niet laten oplopen, maar - er zijn vandaag twee weerwolven gestorven."
De bevolking van Wakkerdam barst los. Er wordt geschreeuwd van blijdschap, gehuild van opluchting, er klinken dankgebeden en verlichte zuchten.
De daaropvolgende volle maan is de spanning weer hoog, maar dat blijkt niet nodig te zijn - niemand, mens noch dier, is aangevallen. En de maand daarna ook niet - evenals de maanden die volgen. Eindelijk keert de rust in Wakkerdam terug, neemt het wantrouwen af en langzaam maar zeker worden alle inwoners van het dorp voor het eerst in hun leven écht gelukkig.
Althans - alle inwoners, op één na. Want Necessity baalt als looier dat ze toch gewoon elke maandag weer aan het werk moet.
If you want the rainbow, you gotta put up with the rain
Leodh
