[RPG • 0] Fabula et Fiat • Schrijftopic - Speeltopics

3 aug 2024 - 10:56 nostalgie is offline

fabula et fiat

Tahani • verbeelding

Het jaar is 1689.

Na jaren van genadeloze heksenvervolgingen die zelfs overzees de kolonies aan de Amerikaanse oostkust bereikt hebben en oplopende spanningen in een Verenigd Koninkrijk waarvan de Mugglevorst weigerde om tovenaars bescherming te bieden heeft de International Confederation of Wizards een nieuwe wet getekend: het International Statute of Wizarding Secrecy. Deze nieuwe wet is nog niet definitief, maar de hoop is dat het een einde zal maken aan alle onrust die is ontstaan tussen tovenaars en Muggles. Waar er voorheen een verscheidenheid aan opvattingen bestond over Muggle relations – samenwerking, angst, dominantie, oorlog, afzijdigheid – zullen alle tovenaarsfamilies zich nu moeten aanpassen aan de nieuwe orde.

De nieuwe wet is nog niet geratificeerd en niets is nog in steen gebeiteld, behalve de uitkomst, die onafwendbaar lijkt: tovenaars zullen verplicht worden magie verborgen te houden voor Muggles. Verwacht wordt dat invoering van de Statute zware implicaties zal hebben voor het dagelijks leven en de inrichting daarvan: familiebanden, werk, huisvesting, Fabeldieren, vervoer, handel, cultuur, en ga zo maar door. Toch zullen er ook families zijn die juist baat hadden bij de openheid van zaken die nu wordt opgedoekt. Waar sommigen blij, downright opgelucht zijn, zullen anderen de nieuwe ontwikkelingen met lede ogen aanzien. Het nieuw geïnstalleerde Ministry of Magic is optimistisch begonnen met een nieuwe tak van sport – professionele Obliviators, die een korte maar zeer effectieve tocht langs enkele delen in het land hebben gemaakt en daar de herinneringen van menig Muggle hebben gemanipuleerd. Tovenaars stichten nieuwe dorpen waar Muggles niet langer welkom zijn, en er vallen belangrijke handelspartners weg, wat leidt tot innovatie, maar ook afhankelijkheid.

Een nieuw tijdperk is aangebroken. Maar niet iedereen is het daar mee eens, en daar de wet aan verandering en invloed onderhevig is, is er een hevige machtsstrijd gaande.

In deze RPG volgen we studenten aan Hogwarts. Zij volgen een nieuw, tweejarig programma dat niet vrij van controverse is, aangezien de roots uit het klassieke onderwijs uit de Mugglewereld komen en nog niet zo lang geleden is geïntroduceerd door Pheba Smith, één van de prominentste nazaten van Helga Hufflepuff.

"Upon the signature of the International Statute of Secrecy in 1689, wizards went into hiding for good. It was natural, perhaps, that they formed their own small communities within a community. Many small villages and hamlets attracted several magical families, who banded together for mutual support and protection."

▬ Bathilda Bagshot, A History of Magic

Na afronding van hun zevenjarige studie aan Hogwarts is er voor alumni de mogelijkheid hun opleiding voort te zetten aan Hogwarts door middel van een tweejarig specialisatieprogramma in een richting naar keuze. Met een dergelijk programma kunnen ze voorsorteren op een latere carrière en opleiding. Studenten kiezen twee richtingen en doen onderzoek naar een overkoepelend onderwerp als groot eindwerk. Sommige richtingen zijn theoretischer dan andere; bij een aantal worden studenten al ingewijd in sectoren. Door middel van het eindwerk kunnen studenten hier ook zelf invloed op uitoefenen.

Studenten maken nog steeds deel uit van het sociale leven op Hogwarts, maar maken deel uit van kleinere klassen en hebben geen slaapzalen, maar vertrekken. Twee en soms drie studenten kunnen een vertrek betrekken met eigen slaapkamers, badkamer en een studeerkamer. Dit kunnen studenten van alle vier de afdelingen zijn omdat studenten worden aangemoedigd andere perspectieven tot zich te nemen. Verder worden studenten wel geacht om met hun afdeling op te trekken. Elke afdeling heeft, naast de leerlingenkamer, een aparte gemeenschappelijke ruimte voor de studenten.

Richtingen
Elemental Magic ● De studie van magische theorie, werking en ontstaansgeschiedenis. (Asher). Keuzes: Alchemy en Reflections on Magic (Ilias).
Philosophy of Power ● Ethiek, recht en kennisleer met betrekking tot magie (Ilias, Morpheus).
Discord and Dueling ● Praktische toepassing van offensieve en defensieve magie. (Wren, Emrys, Sammy)
Spell Experimentation and Manipulation ● Bezweringen, Transfiguration en Curses ontwikkelen. Keuzes: Mental Arts (Niamh, Merry) en Physical Arts (Emrys, Wren).
Ecosystems and Conservation ● Fabeldieren bestuderen vanuit de ecologie en band tussen mens en natuur. Keuzes: Underwater Folk (Xander), Nursing en Mythological Creatures (Rose, Lenore, Marcelene) .
Advancement of Magic ● Geschiedenis van de tovenaarswereld. Keuzes: Ancient Tongues and Runes (Xander), The Other Represented, Old Age Developments and Civilizations (Merry).
Works of Wonder ● Kunst. Keuzes: Illusionism, Hortoculturism, Meaning of Magic, Transformative Art (Niamh), Wandlore (Rose), Arcane Design.
Medicinal Magic ● “Moderne” geneeskunde, die met name gestoeld is op wat later Herbology en Potions zullen worden (Marcelene, Morpheus, Sammy, Nizana).

Invullijstje

Personages
Name | Age | Gender | Bloedstatus | FC | Richtingen | Page | User

Alexander Marlowe Nightshade | 20 | M | Onduidelijk| Rudy Pankow | Ravenclaw: Underwater Folk en Ancient Tongues and Runes | 1.4 | 1.7 | Culloden
Wren Cornelius Nightingale | 20 | M| Pureblood | Milo Manheim | Slytherin: Discord and Dueling en Physical Arts | 1.3 | 1.9 | Novalunosis
Emrys Lloyd | 20 | M | Muggleborn | Danny Griffin | Gryffindor: Physical Arts en Discord and Dueling | 1.5 | 1.7 | Tahani
Ilias Cadmus Peverell | 20 | M| Pureblood | Charles de Vilmorin | Gryffindor: Philosophy of Power en Reflections on Magic | 1.5| 1.7 | bitterzoet
Samuel "Sammy" Wynn | 19 | M | Muggleborn | Daniil Kalinin | Gryffindor: Discord and Dueling en Medicinal Magic | 1.6 (inclusief relatielijst) | Mazino
Asher Felix Wolf | 20 | M | Half-blood | Anar Khalilov | Ravenclaw: Elemental Magic en Mental Arts | 1.6 (inclusief relatielijst) | Mazino
Castor Arius Black | 20 | M | Half-blood | Thomas Doherty | Gryffindor: Philosophy of Power en Discord and Dueling | 1.6 | 5.18 | Syaoran
Morpheus Salazar Gaunt | 20 | M | Pureblood | Maverick LaRue | Slytherin: Medicinal Magic en Philosophy of Power| 1.2 | 1.7 | verbeelding

Rose Malfoy | 19 | F | Pureblood | Anya Taylor-Joy | Slytherin: Wandlore en Mythological Creatures | 1.4 | 1.7 | Tahani
Marcelene Rosewood | 20 | F| Half-blood | Hande Ercel | Hufflepuff: Mythological Creatures en Medicinal Magic | 1.5 | 1.9 | Novalunosis
Lenore Vonetta Daneer | 19 | F | Pureblood | FC | Gryffindor: Mythological Creatures en Advancement of Magic | 1.2 | 1.9 | Vermithor
Nizana Alina Thindrell | 19 | F | Half-blood | FC | Ravenclaw: Physical Arts en Medicinal Magic | 1.6 | 4.19 | ThestraI
Meredith "Merry" Marjorie Gaunt | 19 | F | Pureblood | Aga Cioska | Slytherin: Old Age Developments and Civilizations en Mental Arts| 1.4 | 1.7 | bitterzoet
Beatrice Leybourne | 19 | F | Half-blood | Sage Tullis | Ravenclaw: Underwater Folk en Transformative Art | 1.6 | 5.18 | Saureus
Niamh Elowen Bones | 19 | F | Pureblood | Freya Allan| Hufflepuff: Mental Arts en Transformative Art | 1.3 | 1.7 | verbeelding

Kamerindeling

Quidditch
Dit jaar is er een nieuw, afdelingsoverstijgend Quidditch-team opgezet dat in een amateurcompetitie gaat spelen, en, wellicht in de toekomst, zelfs tegen andere scholen. Betrokken bij de opzet hiervan is Ilias Peverell. De meeste plekken zijn inmiddels ingevuld; de eerste training staat op de planning.

Indeling

Speciale functies

Onderwijs
Het geboden onderwijs bestaat met name (onderzoeks)seminars en stages. Onderwijs is vaak facultatief. Er wordt een behoorlijke inspanning verwacht en een beroep gedaan op de zelfstandigheid van studenten. Twee keer per week is er een seminar van een dagdeel dat voor alle studenten verplicht is. Hierin worden uiteenlopende onderwerpen behandeld: doorgaans pittigere vormen van magie of theorie. Verder kunnen studenten zelf of in groepsverband aan docenten of vakspecialisten vragen onderwijs te verzorgen; dit wordt sterk aangemoedigd. Experts kunnen worden ingevlogen vanuit allerlei instituten en afdelingen. Sommige docenten hebben ook een tweede, andere aanstelling in het veld.

Regels
| Geen ruzie of gedoe
| Posts worden in het Nederlands geschreven
| Geef bij langere aanwezigheid dit even aan bij zowel de TS en tegenschrijver
| Laat het even weten als je je wil uitschrijven
| Houd rekening met elkaar bij het afspreken van relaties: claim niet direct alle liefdesrelaties en overleg of iedereen genoeg boeiende dynamieken heeft
| Er geldt een maximum van twee personages; slechts één vrouwelijk personage en één mannelijk
| Personages dienen realistisch vormgegeven te worden, dus met voldoende flaws en keuzes die daadwerkelijk gevolgen hebben
| In deze RPG worden geen Veela, Metamorphmagi, Legilimens of tovenaars met een andere speciale status geschreven
| Schrijf niet voor een ander zonder overleg
| 0 woorden minimum
| Voel je vrij om bijpersonages (NPC’s) in je post te betrekken
| Houd je aan de huisregels van Qreaties
| Later inspringen met een nieuw personage is altijd mogelijk
| Plaats een trigger warning en/of leeftijdscategorie bij dergelijke onderwerpen – daarnaast zien we geen plaats voor eetstoornissen en seksueel geweld in dit verhaal
| Indien je over delicate onderwerpen schrijft: behandel deze met respect en doe je onderzoek: gelieve geen heftige backstories op te stellen voor shock value

[ bericht aangepast op 18 nov 2024 - 11:03 ]

Omnia mutantur, nihil interit

3 aug 2024 - 11:06 ThestraI is offline

ThestraI 3897

MT 🥰

[ heaven knows ]

3 aug 2024 - 11:06 nostalgie is offline

nostalgie 931

[ bericht aangepast op 3 aug 2024 - 17:50 ]

Omnia mutantur, nihil interit

3 aug 2024 - 11:07 LordJohn is offline

LordJohn 10868

MT. ❤️

You gave me my life all those years ago, now I give you yours.

3 aug 2024 - 13:06 Vespera is offline

Vespera 58

MT :Y)

3 aug 2024 - 17:44 Culloden is offline

Culloden 705

MT.

Nothing is impossible in my own powerful mind.

3 aug 2024 - 17:50 nostalgie is offline

nostalgie 931

Donderdag 12 september 1689, 20:04 (3° buiten, heldere lucht)

De eerste training van het nieuw samengestelde Quidditch-team is een feit. Onder leiding van Ilias Peverell heeft men een uur lang afgezien en geploeterd, ditmaal niet tegen tegen elkaar, maar met elkaar – met her en een verdwaalde Bludger. Na afloop zijn er wat spelers en toeschouwers blijven plakken voor een welverdiend Butterbeer (of twee) op de docententribunes, hoog in de torens. De stemming is goed, gemoedelijk en een tikje euforisch nu de bezems zijn weggezet. Het is hoog tijd dat er een leus bedacht wordt voor alle te behalen successen in de amateurcompetitie.

Eerder die dag, in de ochtend, hebben alle studenten een gezamenlijk seminar gevolgd van gastspreker Carolus Bonham, zoon van Mungo Bonham, de Healer die St Mungo's Hospital for Magical Maladies and Injuries heeft opgericht. Ditmaal ging het onderwijs over ethische overwegingen in de helende magie met casuïstiek die in groepsdiscussies werd besproken. Naderhand was er de mogelijkheid om met de tovenaar in gesprek te gaan en vragen te stellen.

Voor sommige leerlingen was de middag er een van zelfstudie (of ontspanning), maar de leerlingen in de richting Discord and Dueling hadden een inspannend oefenpracticum van de Defence Against the Dark Arts-docent Everard Ffrench. Op hun beurt brachten de studenten van Mythological Creatures hun middag door met het verzorgen van drie grote Abraxans en het oefenen met veiligheidsmaatregelen om de wezens verborgen te houden voor de Mugglewereld.

Nu de avond valt, kunnen studenten hun tijd naar eigen inzicht besteden. Toch zal dat niet voor iedereen even makkelijk zijn. In de lokale Wizard’s Gazette die twee dagen geleden in de ontvangsthal gedistribueerd werd, wordt bericht over heksenjachten overzees in de Thirteen Colonies – waar de processen nu ook voet aan wal lijken te krijgen. Als gevolg van de onrust omtrent het aanstormende Statute of Secrecy worden er daarnaast minder Hippogriffs geboren en de stress die zowel de eigenaren en dieren ervaren maakt dat de kwaliteit van veren voor bontmantels achteruit holt. De familie Rowle – belangrijkste producent en eigenaren van House of Hippogriff – heeft zojuist aangekondigd dat ze hun handel staken. De prijzen vliegen volledig over de kop. Bovendien zijn er gespannen ontwikkelingen rondom de machtsovername van Mary II in de Mugglewereld; niemand kan nog voorspellen hoe de nieuwe koningin op de tovenaarswereld zal reageren.

Omnia mutantur, nihil interit

5 aug 2024 - 23:18 Novalunosis is offline

Novalunosis 695

MT!

Adventurer at heart, but oh how she loved to be home

6 aug 2024 - 20:36 nostalgie is offline

nostalgie 931

niamh elowen bones

19 ● Hufflepuff ● Pureblood ● Mental Arts & Transformative Art ● Tribunes ● Ilias

’Dit was een goed idee van je,’ zei Niamh opgewekt tegen Ilias toen ze zich na de kleedkamers naar de tribunes had gehaast. Onderweg was ze eerst al Emrys tegengekomen, die ze met een brede lach begroet had voor ze elkaar een fikse high five gaven die door het stadion echode. Haar wangen waren nog warm en lichtrood van de inspanning. Het was al geruime tijd geleden dat ze rusteloos en in afwachting van de Golden Snitch over het veld had gezoefd. Met het bestijgen van haar bezem was er echter onmiddellijk een knop omgegaan. Niamh hield van de uitgestrekte vlakte rondom Hogwarts, de wind die haar vlecht probeerde te ontmantelen, de oorverdovende stilte als ze boven het wolkendek uit kwam en rond cirkelde. Het was lang geleden dat ze haar focus minutenlang had weten te bewaren.
Ze waren de eerste spelers die zich in de toren verzamelden, al hingen er al wat van hun jaargenoten rond die zich tegoed deden aan Butterbeer. Niamh kon dus moeilijk om Ilias heen, hoe graag ze dat misschien ook wilde. Of hij. Ze haalde een hand door haar lange blonde haren die na ingevlochten te zijn geweest lichtjes krulden en deed haar best om haar gezicht in de plooi te houden. Sinds ze weer op Hogwarts waren had hij alle gelegenheid gehad om terug te komen op wat er voor de zomer was voorgevallen, maar hij had haar nauwelijks opgezocht. Alleen om haar uit te nodigen een poging te wagen bij de try-outs die er toe hadden geleid dat ze hier nu stonden. Verder hadden ze geen woord gewisseld. Alsof hun kus niets had betekend, had Niamh nukkig gedacht. De afgelopen paar dagen was ze in een slecht humeur geweest, al had ze dat aan niemand laten blijken. En natuurlijk had ze Ilias geen “nee” kunnen verkopen.
Ze wilde een stilte laten vallen, benieuwd waar hij mee zou komen toen ze plots werd overvallen door de angst dat hij opnieuw zou doen alsof er nooit iets tussen ze gebeurd was. Het bloed steeg haar naar de wangen. Schaamde hij zich voor haar? Had het niets voorgesteld?
Vastberaden om zichzelf een nieuwe afgang te besparen vervolgde ze: ‘Al vind ik wel dat we een uniform nodig hebben. Misschien iets met het wapen of motto van Hogwarts...’ Zelf had ze in een oud, geel gewaad getraind dat ze vlug met een paar subtiele spreuken had behekst om het wat eleganter te doen lijken. Haar haren had ze ingevlochten op de manier waarop ze dat al zeven jaar deed, al had ze er plotseling over getwijfeld – alsof haar haardracht de koers van haar leven kon doen veranderen.
‘Als je wil,’ bood ze Ilias aan, ‘kan ik voor volgende training wel een uniform ontwerpen?’ Niamh dacht kort na. ‘In een algemene kleur, maar iedereens afdelingskleuren zouden zichtbaar worden in zonlicht. Zoiets kan ik wel maken, denk ik.’
Iemand ging langs met glazen Butterbeer en Niamh pakte een glas aan dat ze vervolgens tegen dat van Ilias klonk. ‘Op ons team,’ proostte ze luchtig voor ze een slok nam. ‘Ben je een beetje optimistisch gestemd over onze kansen?’ vroeg ze Ilias daarna. Ze lachte – vermeed het om in zijn mooie ogen te kijken – en zei: ‘Gek maar leuk dat niemand nu meer tegenstander van elkaar is.’
Ondertussen hoopte Niamh koortsachtig dat hun gesprek onderbroken zou worden, maar ze zag niemand opdoemen. Haar keel voelde droog ondanks de halve liter Butterbeer die ze zojuist naar binnen had gegoten. Een beetje nerveus plukte ze aan de lange, zijden jurk die ze nu droeg voor ze zichzelf hoorde zeggen: ‘Hoe was je zomer eigenlijk?’

Omnia mutantur, nihil interit

6 aug 2024 - 22:31 ThestraI is offline

ThestraI 3897

𝕿𝖍𝖎𝖓𝖉𝖗𝖊𝖑𝖑
^{^{𝓃𝒾𝓏𝒶𝓃𝒶}}

╭─────── ･｡ﾟ☆: *.☽ .* :☆ﾟ. ───────╮

Op aanraden van Niamh had de Thindrell-telg de stoffige bibliotheek ingeruild voor de frisse buitenlucht, om zo de eerste training gade te slaan. Een aantal jaar terug deed ze dit maar al te graag ter ontspanning. Sterker nog: zij was één van de grootste Quidditch supporters—maar de tijden waren anders nu, en het feit dat er een berg opdrachten op haar lagen te wachten, werkte niet bepaald mee. Ze wilde de notities die ze gemaakt had tijdens het seminar deze ochtend fatsoenlijk verwerken, net zoals de vragen die ze naderhand aan de tovenaar had gesteld. Er was geen ontspanning geweest vandaag, daar ze een waslijst aan taken had liggen. Al was ze Niamh wel dankbaar geweest, en dat had ze tevens laten weten door luidkeels haar vriendin aan te moedigen.
Net zoals ze Wren had toegejuicht.
“Kijk eens aan, de held van de dag”, glimlachte ze plagerig, terwijl ze naast hem stil bleef staan, “ik wist dat ik je hier kon vinden.” Nizana leunde op eenzelfde wijze tegen de tribune aan, volgde zijn blik naar de docent-tribunes en haalde kalm een hand door haar rode haarlokken heen. Voor luttele seconden was het stil, ademde ze de buitenlucht diep in en uit, haar ogen gesloten. “Je was geweldig, Wren—laat me je trakteren op een butterbeer, je hebt het verdiend.” Met een zachte trek rond haar mondhoek keerde ze zich naar hem om, en legde vervolgens een hand op z'n bovenarm. “Bovendien kan ik die reddingsactie wellicht eindelijk zo afbetalen”, lachte ze gemoedelijk, maar al te goed wetende dat het niet op die manier zou werken.
Mocht Wren geen zin hebben, zou de jongedame later wellicht zelf even gaan. Butterbeer (vooral warme, met extra slagroom) rekende tot één van haar favoriete comfort drinks, en momenteel had ze dat dringend nodig. Nizana had de laatste dagen weinig tijdsbesef gehad, volledig verzonken in allerlei boeken en projecten, totdat Niamh haar eruit had getrokken, waar ze haar dankbaar voor was.
Ze wilde Wren net zijn rust gunnen, gezien ze hem langer kende dan vandaag, toen ze een boodschap kreeg waar ze niet op voorbereid was. ‘Was jij dat die zo hard schreeuwde?’ Het ontlokte een zacht gegrinnik bij haar—eerlijk waar, ze had niet gedacht zo'n plezier te hebben gehad. Het had bijna zoals vroeger gevoeld. Bijna. . . Toch was het goed om te weten dat ze het nog in zich had, en ook dat Niamh zag hoezeer de Ravenclaw-studente haar best deed.l voor de vriendschap. Als ze zich straks niet weer had teruggetrokken, zou Nizana wel even haar dankbaarheid jegens haar verwoorden. Haar blik gleed weer naar Wren, ditmaal uitdagend een wenkbrauw opgetrokken. “Nou?”

w. Wren

[ bericht aangepast op 6 aug 2024 - 22:37 ]

[ heaven knows ]

8 aug 2024 - 14:25 Culloden is offline

Culloden 705

ALEXANDER MARLOWE NIGHTSHADE
20 - Ravenclaw - Underwater Folk & Ancient Tongues and Runes - at lakeside - with Lenore

Xander had een vrije middag en had besloten om die nuttig in te vullen. En wanneer hij over nuttig sprak, dan doelde hij op een duik in het meer. Voor de Ravenclaw had het altijd aangevoeld alsof het water hem riep. Een lokroep die hij onmogelijk kon weerstaan en misschien had hij op een gegeven moment zelfs gedacht dat één of andere sirene haar gezang op hem had losgelaten. Die theorie had hij inmiddels weer opgeborgen. Het water was gewoon zijn tweede thuis en als hij aan die duik gelijk ook weer wat werk voor zijn studie kon koppelen, dan was dat handig meegenomen.
Toen hij eenmaal terug boven water was gekomen en de bubble-head charm, zodat hij onder water kon ademen, weer verwijderd had, fronsten zijn wenkbrauwen lichtjes. Ze was er niet. Misschien was het stom van hem geweest om te verwachten dat ze er zou zitten, maar de afgelopen tijd was het zo'n routine geworden dat het inmiddels normaal was.
Xander had zich uit het water gehesen, de frisse septemberlucht pleegde meteen een aanslag op zijn lichaam. Gelukkig had hij deze keer wel aan warme kleren en een handdoek gedacht. Op zijn gemak had hij zich dan ook afgedroogd en na de extra laag kleding had hij zijn notitieboek erbij gehaald zodat hij zijn bevindingen van vandaag kon noteren.
Het duurde enkele minuten voordat hij vanuit zijn ooghoeken een opgevouwen stukje perkament zag liggen. Xander stopte kort met schrijven zodat hij het kon oprapen en een lach verscheen op zijn gezicht toen hij het geschrift van Niamh herkende. Zij zou inmiddels wel klaar zijn met haar training. Grijnzend scheurde hij dan ook een stuk papier uit zijn eigen schrift, pende een antwoord neer om er vervolgens een vliegtuigje van te vouwen en het met een simpele spreuk weer richting zijn beste vriendin te sturen.
Hij had het daarna nog even de tijd gegeven, maar kwam tot de conclusie dat ze vandaag niet zou komen. Omdat het inmiddels ook wel donker begon te worden, raapte hij zijn spullen bij elkaar om terug naar het kasteel te kunnen gaan. Misschien dat hij daarna nog wel even bij de Quidditch pitch langs zou gaan.
Xander had nog maar enkele meters gelopen toen hij haar net een heuveltje over zag komen. Een lichte grijns vormde zich op zijn gezicht bij de gedachte dat hij zich hun routine toch niet had ingebeeld. 'Je bent laat,' merkte hij geamuseerd op toen Lenore binnen gehoorsafstand was. 'Ik dacht al dat je me in de steek ging laten vandaag.' Hij haalde een hand door zijn blonde haar, de plukken nog steeds vochtig.

Nothing is impossible in my own powerful mind.

8 aug 2024 - 16:01 Sgaeyl is offline

Sgaeyl 13057

Mine. :'3

[ bericht aangepast op 8 aug 2024 - 16:01 ]

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

8 aug 2024 - 21:51 Novalunosis is offline

Novalunosis 695

_{_{WREN CORNELIUS}}
^Nightingale

20 ● Slytherin ● Pureblood ● Discord and Dueling & Spell Experimentation and Manipulation ● With Nizana

Het voelde vertrouwd aan om weer plaats te nemen op zijn bezemsteel, wetende dat Morpheus en Merry ervoor zouden zorgen dat de Bludgers ver uit zijn buurt bleven zodat Wren zijn volledige aandacht kon leggen op de Quaffle. Er waren maar weinig plekken waar Wren zich zo vrij kon voelen als op zijn bezemsteel, waar de wind het gejuich van de tribune dempte. Bijna alles was precies zoals het vroeger was, op één ding na; naast de groene uniformen waren ook rode, gele en blauwe uniformen te zien op het veld. Het was één grote kleurenmix en in alle eerlijkheid voelde het vreemd aan om samen te moeten spelen met de leden die eerst zijn vijanden waren.
Er was in ieder geval nog genoeg ruimte voor verbetering binnen het team.
Eens Wren zijn voeten weer op de grond zette kwam alle overweldiging van de dag binnen; het seminar waar Wren moeite moest doen om zijn ogen open te houden; het enerverende oefenpracticum en nu de inspannende training. Het was een dag van ups en downs en mede daardoor zocht Wren eerst een rustige plek op naast de tribunes.
Van een afstandje keek hij toe hoe zijn jaargenoten de tribune opliepen richting de docententribune waar de Butterbeer al rijkelijk vloeide. Voor een moment sloot Wren zijn ogen en nam hij een diepe ademteug.
Een bekende stem was hetgeen wat zijn aandacht trok. Er waren maar weinig mensen die hij niet met een dodende blik zou groeten op dit moment. Over het algemeen waardeerde Wren het niet als zijn rust verstoord werd, maar voor Nizana kon hij een uitzondering maken – dat ze hem de held van de dag noemde speelde daar heel misschien een rol in.
''Ben ik zo voorspelbaar?'' Vroeg Wren met een lichte grijns. Nizana was naast hem komen staan en nam zijn houding aan; leunend tegen de tribune. Voor een moment waren beiden stil, waarbij Nizana ironisch genoeg dezelfde stappen doorliep als Wren deed toen hij hier kwam.
“Je was geweldig, Wren—laat me je trakteren op een butterbeer, je hebt het verdiend,'' zei Nizana. Wren wierp haar een zijdelingse blik toe. Er was iets aan haar opmerking – ware het de complimenten of de traktatie – die zijn wantrouwen activeerde en zijn gevoel werd niet veel later bevestigd. “Bovendien kan ik die reddingsactie wellicht eindelijk zo afbetalen”
Met een cynisch lachje keerde Wren hoofdschuddend zijn blik weg van de red head. ''Nee, zo gemakkelijk heb je dat niet afbetaald.'' Ze doelde natuurlijk op de avond waarin hij haar uit de bibliotheek had bevrijd, sindsdien hield hij dat eigenlijk boven haar hoofd – in de hoop haar weer zo ver te krijgen om op avontuur te gaan of iets gluiperigs te doen zoals zij dat vroeger ook altijd deden. Een Butterbeer die hij met gemak zelf kon halen was zeker niet voldoende om dat af te betalen. ''Ik verwacht iets van gelijke waarde, een redding uit de bibliotheek is een grotere actie dan een Butterbeer halen.'' Met andere woorden, hij wilde er écht iets aan hebben.
Opnieuw viel er een stilte en vreemd genoeg was dat hetgeen wat hij zo kon waarderen aan zijn vriendschap met Nizana. Het maakte niet uit als er niet gesproken werd. Nooit voelde de stilte beklemmend aan, het was er gewoon. Wren liet een ontspannen zucht ontsnappen. De rust deed hem goed.
“Nou?” Herinnerde Nizana hem aan de vraag die hij tot dusver onbeantwoord had gelaten. Wren verplaatste zijn blik kort naar Nizana, haast smekend om hier nog even langer te blijven, om vervolgens met een lichte frons naar de drukte verderop te kijken. Het geroezemoes en gelach had nog geen uitnodigende werking op Wren, een koud glas Buttenbeer daarentegen klonk hem als muziek in de oren. Voor een moment staarde hij bedenkelijk voor zich uit alvorens hij zich werderom tot Nizana keerde. Ditmaal volgde er een diepe zucht, die niet functioneerde ter ontspaning. ''Okay, vooruit dan maar,'' stemde hij uiteindelijk brommend in, ''maar denk niet dat dit voldoet aan de afbetaling.
Met een haast sierlijke duw zette hij zich af tegen de houten tribune om weer rechtop te komen staan. Omdat hij niet de behoefte had om zijn twijfeling en afgunst toe te lichten vuurde hij vrijwel direct een nieuwe vraag op haar af. '’Maar dat geheimzinnige bericht dat je net binnenkreeg...'' Een speelse twinkeling ontstond in zijn ogen, hij had zeker niet gemist hoe een onbekende haar liet grinniken. ''Is dat een bijzonder iemand?'' Hij gaf haar een plagend duwtje tegen haar bovenarm alvorens hij zich richting de docenttribune begaf.

Adventurer at heart, but oh how she loved to be home

9 aug 2024 - 14:09 LordJohn is offline

LordJohn 10868

ROSE MALFOY

19 — Slytherin — Pureblood — Wandlore & Mythological Creatures — Owlery — Morpheus

De immense en indrukwekkende paarden hadden Rose hele middag (en nog wat van de avond) in beslag genomen, maar het kon Rose weinig schelen. Ze voelde zich helemaal thuis tussen de dieren, van welke soort en in welke maat ze ook voorkwamen. De mantel die ze had gedragen tijdens hun les van die middag, had ze in haar slaapkamer achtergelaten. De eerste huiself die ze had gezien, had ze geïnstrueerd dat de mantel voorzichtig schoongemaakt moest worden. De Abraxanharen moesten ervan af, maar haar kleding mocht echt niet beschadigd raken. Nadat ze in de Great Hall wat had gegeten, was ze meteen weer naar buiten gegaan.
Het perkament in haar hand had ze opgevouwen en met een zegel van de Malfoy-familie vastgezet. De brief aan haar familie, die ze standaard elke twee weken stuurde met het laatste nieuws van Hogwarts, zou ze met de familie-uil opsturen. Het beest was wat aan de oudere kant, maar kon de route van Hogwarts naar hun landhuis buiten Londen wel dromen. In de schemering liep Rose rustig naar de Owlery. De brief was niet zo lang. Er was weinig gebeurd in de eerste twee weken van het schooljaar, maar toch wilden haar ouders graag op de hoogte gehouden worden. Niet alleen maar over haar prestaties en politieke inslag van alle docenten, caretakers en andere mensen op de school. En, voor hen nog belangrijker, ook over eventuele vorderingen met Morpheus. Hun verloving was niet zo lang geleden aangekondigd en het feit dat ze nog allebei op Hogwarts waren, was alleen maar positief. Zo konden ze hun courtship sneller laten gaan, omdat ze elkaar elke dag zagen. Het zou Rose niet verbazen als haar moeder thuis de hele bruiloft al aan het plannen was.
Rose klom de trap naar de Owlery op en floot een keer. De kerkuil van de familie Malfoy vloog direct sierlijk naar beneden en landde naast Rose op een houten balk. Ze maakte de brief vast aan de poot van de uil en drukte een kus op zijn zachte kop. Uit haar zak haalde ze een servet met daarin een paar dode wormen, waarvan ze er een aan de uil gaf. 'Tot later, Salazar,' fluisterde ze liefkozend. De uil kraste een keer, vloog op en verdween al snel in het donker. Even bleef Rose staan en ze liet haar ogen over de toren met alle uilen gaan. Net als bij alle dieren, voelde ze zich hier fijn. Sommige vlogen naar beneden en keken met hun grote ogen geïnteresseerd naar de wormen. Rose kon het niet laten om even te lachen toen de uilen haast over elkaar heen vielen om de laatste paar wormen te pakken.
Toen ze de trap af ging, viel haar oog op een klein, pluizig beestje. Het uiltje was amper te zien tussen de gevallen veren en tegen de donkere stenen aan. 'Hé,' zei Rose. Ze knielde neer bij de kleine steenuil en bekeek hem even kort. 'Ben je gevallen?' Net toen ze haar arm wilde strekken om hem op te pakken, hoorde ze voetstappen de trap op komen. Rose keek om en herkende Morpheus meteen. Natuurlijk. Ze kon een kleine zucht niet verbergen. Het was alsof ze geen moment rust kon krijgen van die jongen sinds de aankondiging van hun verloving. 'Dag, Morpheus,' zei ze. Ze kwam overeind en klopte wat veren van haar mantel af.

You gave me my life all those years ago, now I give you yours.

9 aug 2024 - 15:18 Sgaeyl is offline

Sgaeyl 13057

Lenore Vonetta Daneer
^{^{^{In the end, we will all become stories.

19 ✦ Gryffindor ✦ Mythological Creatures & Advancement of Magic ✦ Bij het meer w/ Xander}}}

Toen Lenore deze morgen vroeg was opgestaan om een kijkje te gaan nemen of ze ergens al wat berichten van thuis had ontvangen, had ze niet verwacht een onrustige dag tegemoet te gaan. Er was maar één brief nodig geweest om haar zo kalme wakker worden te doen verstoren naar iets dat ze de rest van de dag zou blijven voelen. Haar oom had net als anders een lange brief voor haar geschreven en hij had Lenore volledig op de hoogte gebracht van de zaken thuis, maar ook alles daaromheen. Haar moeder zat weer in een depressieve put ten gevolge van de berichten die de kop opstaken omtrent de heksenjacht, welke enkel en alleen maar nare herinneringen met zich meebrachten. Lenore had de rest van haar brief niet eens meer kunnen lezen, wetende hoe het er nu thuis aan toe moest gaan en dat ze niet in staat was om ook maar iets te doen.
Het verzorgen van drie grote Abraxans was voor Lenore dan ook een welkome afleiding en de brunette had zichzelf er volledig in mee laten slepen. Alles om haar gedachten weg te houden bij haar moeder, of de zorgen omtrent haar broertje nu de onrust weer voelbaar was, en alle andere problemen die zich maar hoger en hoger leken op te stapelen. De korte PS onderaan de brief met de mededeling dat twee van haar nichtjes gingen trouwen bracht niet eens een lach op Lenore’s gezicht. Het was uiteindelijk de zachte snuit van een van de Abraxans, drukkend tegen haar wang aan, dat ervoor zorgde dat haar mondhoeken een klein stukje naar omhoog tikte, alvorens het dier een keer brieste en zijn lange manen uitschudden.
Lenore had, toen ze klaar was met de verzorgingen en eindelijk afscheid had genomen van de dieren omdat ze anders nog vele uren zou kunnen blijven, een kleine omweg gemaakt naar de eerste Quidditch training van het nieuwe team. Ze wilde vooral Morpheus niet teleurstellen door er niet te zijn en haar gezicht eens te laten zien, ook al stond ze ergens verdekt opgesteld toe te kijken hoe haar vrienden door de lucht heen schoten en ze zichtbaar moesten wennen aan de nieuwe formatie. Niamh’s berichtje kon Lenore tevens in volle oprechtheid beantwoorden, zonder enige excuus dat het haar niet gelukt zou zijn om te komen (of dat ze weer eens afgeleid was geraakt door te veel andere dingen).
Nu, veel later dan anders en eigenlijk gewoonte was geworden, liep Lenore de kleine heuvel op waarachter het meer lag waar ze de laatste tijd steeds vaker vertoefde. Daar zou ze in alle rust de brief van thuis nog eens proberen door te lezen terwijl ze wachtte op Xander, die vast en zeker een duik nam in het veel te koude water en gauw weer tevoorschijn zou komen. Lenore trok de kap van haar mantel wat verder over haar hoofd heen om de kou wat beter te weren terwijl ze de dikke wollen sjaal om haar nek nog een keer extra ronde sloeg. Pas toen ze het meer bereikte en Xander zijn lange gestalte herkende ー afgedroogd, aangekleed en wel ー besefte Lenore dat ze veel later dan anders was. Dat ze zichzelf zo verstopt had in het zoeken naar afleidingen dat ze helemaal niet op de tijd had gelet en daarvoor later als anders bij het meer kwam. Lenore versnelde haar looppas in de laatste meters.
“Je bent laat,” klonk het geamuseerd ter begroeting en met een lichte grijns op zijn gelaat keek Xander haar aan. “Ik dacht al dat je me in de steek ging laten vandaag.” Losjes woelde hij met een hand door zijn nog natte, blonde haren en Lenore weerstond de drang een muts over zijn hoofd te trekken zodat hij geen kou zou vatten.
“Mhm, is dit jouw manier van zeggen dat je me gemist hebt?" reageerde Lenore al plagend en met een korte grinnik die daarop volgde. “Tijd en ik zijn vandaag niet elkaars beste vrienden, hij haalt me steeds in.”
De afgelopen maanden, of misschien zelfs wel jaren, was het een soort routine geworden waarin Lenore de rust op zocht aan het rand van het meer terwijl Xander in het koele water zwom. Vaak bleven ze daarna nog even hangen, al kletsend over van alles en nog wat, tot het weer tijd was om terug te gaan. Het was een vriendschap geworden waarvan Lenore in hun beginjaren nooit gedacht had dat er überhaupt in zou zitten, maar dat ze nu koesterde als geen ander. Ondanks hun verschillen. Ondanks het feit dat een stukje van zijn familie muggles bezat en Lenore niets kon doen tegen de stille huivering die langs haar ruggengraat kroop.
“Het verzorgen van de Abraxans liep ook wat uit,” bekende Lenore vervolgens, waarbij ze haar blik kort over Xander heen liet gaan, alvorens ze een keer rond keek naar een plekje waar ze even kon gaan zitten. “En daarna moest ik even een kijkje nemen bij de eerste Quidditch trainingen. Ben je daar ook nog geweest, of heb je al je vrije uren hier vertoefd?” Schuins keek Lenore weer naar Xander en schonk ze hem een geamuseerde glimlach.
“Hoe was het zwemmen vandaag? Behalve vast en zeker verschrikkelijk koud.” Lenore dwong haar lichaam een rillende beweging te maken terwijl ze een korte ‘brr’ liet horen.

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

9 aug 2024 - 16:14 ThestraI is offline

ThestraI 3897

𝕿𝖍𝖎𝖓𝖉𝖗𝖊𝖑𝖑
^{^{𝓃𝒾𝓏𝒶𝓃𝒶}}

╭─────── ･｡ﾟ☆: *.☽ .* :☆ﾟ. ───────╮
Spell Experimentation and Manipulation ● Bezweringen, Transfiguration en Curses ontwikkelen (Physical Arts) & Medicinal Magic ● “Moderne” geneeskunde.
● w. Wren @ outside ● 19yrs ● Ravenclaw ●

Een kort lachje rolde over haar lippen, alsof hij zojuist iets hilarisch had gezegd. “Mocht ik jou beschrijven, zou ik je als gevat bestempelen. Enigmatisch wellicht. Standvastig zeker.” Ze schudde haar hoofd. “Maar voorspelbaar? Absoluut niet.”
Even was het stil, voordat ze haar mond opnieuw opende om hem uit te nodigen voor een butterbeer. Het was onwaarschijnlijk dat het zou lukken, maar zeker het proberen waard. Desalniettemin werd de deal, onder het mom van een voorstel, al snel de kop ingedrukt. Nizana had beter geweten — daarstraks had ze hem immers nog gecomplimenteerd op zijn scherpzinnigheid. Bovendien kenden de twee elkaar al sinds hun jeugd, waar ze elkaar troffen onder het genot van een familie etentje. Genot overdreven uitgedrukt, daar geen van de twee er uitermate zin in had gehad. De Thindrell's en de Nightingale's hadden destijds allebei nood gehad aan gezaghebbende connecties leggen, en hoezo niet in een vertrouwde omgeving van het landhuis? Wren en zijzelf wisten echter al snel waar hun daadwerkelijke krachten lagen, vooral wanneer gebundeld: snode plannen. Wat miste ze dat avontuur!
“Och, je maakt het een dame niet gemakkelijk, hé? Nou, ik heb het in elk geval geprobeerd.” Sinds het moment van haar bevrijding uit de bibliotheek, realiseerde ze maar al te goed de gunst die boven haar hoofd hing als het zwaard van Damocles. En het was niet dat ze weerzin voelde bij de mogelijkheid naar duveljagen, het was simpelweg iets dat ze zich amper kon veroorloven. Uiteindelijk zuchtte ze, “Goed, daag mij uit iets te doen, en dan kunnen we die reddingsactie achter ons laten. En omdat ik zo'n onbaatzuchtig karakter heb, krijg je ook nog de tijd om erover na te denken.”
Na een stilte herinnerde ze hem aan het voorstel over het boterbier, waarop Wren zijn blik naar haar verplaatste. Nizana had afwachtend een wenkbrauw opgetrokken. Echter, eens ze het verzoek in zijn ogen las, verdween deze expressie van haar gezicht en nam een aarzelende uitdrukking aan. Ze wilde net zeggen dat ze wel hier konden blijven toen hij er brommend mee instemde. Hoewel de studente haar hoofd schudde, begaf haar goede vriend zich al richting het feest. Nizana stak haar hand uit om hem te stoppen, enkel om deze (vlak voordat ze zijn arm zou aanraken) uiteindelijk naast zich te laten hangen.
“Dat zou je wel graag willen weten, hé?” grinnikte ze, “Jaloers, Wren? Vrees niet—je weet dat je de enige voor me bent”, plaagde ze, om zo niet over haar privéleven te beginnen. De jonge vrouw had momenteel meer nood aan luchthartigheid, iets dat haar gesprekspartner ook wel zou waarderen in deze staat. Eigenlijk zou hij haar horen te bedanken voor de onbekommerde wending van het gesprek. “Al gok ik dat, indien je trainingen zo doorgaan, ik je binnenkort met horden aanbidders zal moeten delen. Ik hoor de meiden al gillen: ‘Aaah, het is Wren Nightingale!’” deed ze nep-gillend na, waarbij ze uitgelaten met haar handen wapperde en vervolgens speelde alsof ze tegen hem flauwviel. Nizana vroeg zich af hoe lang het zou duren eer hij zich zou ergeren aan alle aandacht, of hij dit voor lief zou nemen omdat meerdere meisjes (en wellicht jongens) hem een held zouden noemen. Lachend stond ze weer recht, een enkele traan glipte hierbij over haar wang heen.
“Wacht hier,” stopte ze hem vervolgens bij de arm, “ik haal die boterbier naar jou toe.”

▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁

❝ ᴵ ᶜᵒⁿᶠᵉˢˢ ᴵ ᵈᵒ ⁿᵒᵗ ᵏⁿᵒʷ ʷʰʸ,
ᵇᵘᵗ ˡᵒᵒᵏⁱⁿᵍ ᵃᵗ ᵗʰᵉ ˢᵗᵃʳˢ
ᵃˡʷᵃʸˢ ᵐᵃᵏᵉˢ ᵐᵉ ᵈʳᵉᵃᵐ. ❞
▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁

[ bericht aangepast op 30 aug 2024 - 16:17 ]

[ heaven knows ]

Index RPG Actieve Topics Zoek