[RPG • 0] Experium|| 58 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •Merrin• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 19 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 20 • Repareren • Navkar Gates• ProngsPotter •Nenya Agami•15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 20 • Slopen • Gates • Slughorn

LIONS ⚜️ •Fire • Vuur • Fox • In dieren veranderen. • Astreal • Astral projection. • Tony • Onzichtbaar in het donker. • Emil • Dupliceren • Onna • Ondoordringbare huid •Vera • Vliegen •Serena • Stembeheersing • Heidi • Groene vingers. •8226 • Praten met dieren

Elephants ⚜️ •Vision • Met zintuigen spelen •Dalit • Immuniteit voor gaven • Rai •Electriciteit •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] • Kijo • Veranderen in een Oni. • Stella • Licht ombuigen. •Vera • Leugendetector. • Helene • Genezing. •Cherry • Voedsel toveren

Rhino's ⚜️ • Romeo • Emoties manipuleren • Damon • Dementor • Peter • Spiderman • Azrael • Krachten afnemen en aanvullen • Darian • Objecten materaliseren • Maaya • Hallucinates. •Melissa • Fauna manipulatie. •Alice • Spiegelloper •Medusa • Verstenen onder haar blik •Naamloos • Gedachtenlezer.

Buffalo's ⚜️ •Ednoces • Tijd bevriezen voor 10 sec •Nish • Aanwezigheid verbergen •Goliath • Ant-Man •Klaus • Necromancer •8167 • Energieschilden •Evelin • Reizen tussen werelden/dimensies •8034 • Gevarensonar •Nemesis • Vloeistoffen sturen •Maevis • [Onbekend] •Sarah • Binding

---

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegd hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkelt tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

[ bericht aangepast door een moderator op 22 okt 2023 - 13:48 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

'Hé!' Zodra ze zich realiseerde dat de klerelijer haar aan het opsluiten was, beende Sarah naar de deur toe in de hoop hem nog open te kunnen trekken voor Romeo hem op slot kon draaien. Maar de sleutel knarste in het mechaniek terwijl haar vingers zich om de klink sloten, en toen ze trok gaf de deur geen millimeter meer mee. Sarah vloekte. Met groeiend afgrijzen keek ze om zich heen, terwijl Romeo verderop in de gang uit zicht verdween. De glazen kamer waar ze in stond was niets meer dan een lege ruimte met een deur en een klink en slot van metaal. Verder niets.
      We wilden jullie waarschuwen, voordat Zebediah ook ons uit onze bedden komt plukken voor zijn leger.
      Ja, daar leek het nu ironisch laat voor.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

---

It's never gonna happen, Guys.

Na het paintballen had Onyx geen woord meer met Damon gesproken. Niet dat hij verwacht had de jongen zelf enig initiatief zou nemen. Dat zou hij zelf tot een paar maanden geleden ook niet hebben gedaan. Nu voelde hij toch een soort… verantwoordelijkheid. Misschien kwam het omdat hij de oudste was. Misschien omdat hij lang genoeg mensen van zich af had geduwd, bang dat ze hem weer zouden kwetsen.
      Een angst die inmiddels was gesleten. Door Jes. Door Nish. Door Adam. Door misschien wel alle Panthers. Voor zover hij wist had zijn broertje slechts één vriend en was hij ook opgegroeid in een omgeving waar vriendschappen niet makkelijk waren. En dus zou Onyx het niet zomaar opgeven.
      Het probleem was alleen dat hij geen flauw idee had hoe hij het nu moest aanpakken. Dat hij wat wilde doen, maakte nog niet dat hij góéd was in zulke situaties. Het was ook gewoon iets heel raars; opeens een broer hebben. Wat dan ook nog geheim moest blijven.
      Hij kon maar twee mensen bedenken die dat ook hadden meegemaakt: Vienna en Merrin. En die hadden ook een wat gecompliceerde geschiedenis, want die hadden nog met elkaar staan bekken op een feest. Dat leek hem ook niet het makkelijkste startpunt. Al was Merrin zo’n beetje de grootste tegenpool van Damon, dus of hij er écht wat mee zou opschieten… Nou ja. Hij kon een poging wagen.
      Toen hij haar op woensdagmiddag op de veranda huiswerk zag maken, gaf hij zichzelf toch maar mentaal een duwtje. ‘Ik ga toch maar ‘ns wat broer-advies inwinnen,’ zei hij tegen Jes. ‘Zie je zo.’ Hij gaf hem een kus en stapte toen de veranda op.
      Dat voornemen was dan wel aardig, maar Vienna en hij… Nou ja, vrienden waren ze ook niet echt. Misschien dat ze ooit twee neutrale gesprekken hadden gevoerd. Hij schoof de stoel tegenover haar naar achteren en zag haar fronsen zodra ze opkeek.



Vienna keek Onyx met ietwat grote ogen aan. Ze had het gevoel dat ze in de problemen zat, of misschien zat iemand anders wel in de problemen. Was er iets mis met Fayr of Merrin? Of Yrla? Dat kon de enige reden zijn dat Onyx haar opzocht.
      Direct zat ze rechtop, zorgen in haar ogen. “Wat is er? Is er iets gebeurd?”

Onyx

Ah. Blijkbaar stond hij tegenwoordig bekend als een slechtnieuwsbrenger. Nou ja, beter dan de student die een klap van de molen had gehad.
      ‘Nee hoor.’ Hij zakte op de stoel neer, schoof dichterbij en leunde met zijn armen op de tafel. ‘Ik heb eigenlijk… een soort van advies nodig. En aangezien er hier op school volgens mij maar twee in dezelfde situatie zitten…’ Hij haalde zijn schouders op.

Vienna

Onyx kwam voor advies naar haar? Vienna knipperde verbaasd met haar ogen en leunde weer comfortabel terug op de bank. Al wist ze zichzelf niet zo goed een houding te geven met de donkere jongen naast haar. Deze situatie was te… onwerkelijk, waardoor ze zich niet helemaal op haar gemak voelde.
      ”Oke…” begon ze dan ook aarzelend. “Waar kan ik mee helpen?” Het was een vreemde vraag om aan Onyx te stellen, al stelde hij misschien ook lichtelijk iets tevreden. Vienna had het idee gehad dat alles rondom de Panthers langs haar hen gegaan was, alsof ze het haast opzettelijk deden haar niet te informeren of om haar hulp te vragen. Dus dit was… verfrissend?

Onyx

‘Nou…’ Hij onderdrukte een zucht. ‘Jij en Mer… Nou, de situatie was best raar toen jullie ontdekten dat jullie familie waren. Dus… Hoe heb je het toen aangepakt? Om… nou ja, weet ik veel, een zus te worden?’ Het had toen gecompliceerd gelegen, dat moest wel. Vienna was eerst nogal arrogant naar hem geweest – al had ze hem vast niet zo vervelend behandeld als veel anderen – en daarna waren ze samen naar het feest gegaan en hadden ze nota bene gezoend. Niet dat zijn eigen zoenen destijds door veel meer geleid werden dan nieuwsgierigheid, maar het leek hem nou ook niet een supergezonde basis.
      Onyx draaide zijn hoofd weg en tuurde naar de struiken die de veranda omringden. Het voelde stom om dit te vragen. Hun situaties waren zo anders. Merrin had al zijn herinneringen gehad, dus die wílde dat Vienna zich als een zus zou gedragen. Damon… had daar niet echt de behoefte aan, dacht hij. Hij kon zich niet aan het idee onttrekken dat de hereniging van zijn afdelingsgenoten heel makkelijk was gegaan, maar nog steeds waren ze de enigen die überhaupt in een soortgelijke situatie hadden gezeten.

Vienna

Vienna viel even stil. Deze vraag kwam totaal uit de lucht vallen. Daarnaast had ze geen idee van waarom Onyx uberhaupt geinteresseerd was in dat te weten. Ze moest dan ook even zoeken naar de goede woorden. “ Uhm,” begon ze aarzelend. “Wel, in eerste instantie hebben Merr en ik goed met elkaar gepraat over… wat er tussen ons gebeurd was en.. heb ik sorry gezegd?” Vienna schudde haar hoofd, nog steeds niet wetend wat Onyx met deze informatie wilde. “En daarna ging het eigenlijk wel als vanzelf? Merrin wist natuurlijk veel over thuis te vertellen, dus we hebben elkaar veel gesproken. En we spraken gewoon af een keer in de week in ieder geval wat leuks te doen?”
      Vienna keek even aarzelend naar Onyx. Ze had geen idee wat de lange jongen van haar wilde horen.

Onyx

Gewoon erover praten. Eén keer in de week wat leuks doen.
      Ja, met Merrin ging dat vast.
      ‘En… hoe zou je dat aangepakt hebben als één van de Rhino’s je broertje was?’

Vienna

Vienna vroeg zich af waar deze vragen heen gingen en wat ze te betekenen hadden. Had.. Was Onyx erachter gekomen dat een van de Rhino’s zijn broertje was? Waren daarom deze gekke vragen er?
      ”Wel, als het Romeo of Peter zou zijn, zou ik er ver uit de buurt blijven.” Zij waren zulke ongelooflijke creeps, dan kon het haar echt niets schelen als ze familie waren. Dat ging haar toch echt iets te ver. “Denk hetzelfde? Eerst praten en dan zoeken naar iets wat we gemeen hebben en dat een keer gaan doen?” Vienna haalde haar schouders op. “Waarschijnlijk kost het me meer werk en duurt het langer om een band op te bouwen, maar het begint met praten denk ik.”

Onyx

Het viel hem mee dat ze Damon niet noemde. Dat was tenslotte degene die al hun trauma’s een paar weken geleden naar de oppervlakte had getrokken. Leek hem toch vervelender dan een paar verdwaalde spinnen.
      Maar goed. Praten en zoeken naar wat gemeenschappelijks, dus.
      Het klonk verrekte makkelijk, zoals ze dat zo zei. En dat was het helemaal niet.
      ‘En waar moet je dan in vredesnaam over praten?’

Vienna

Vienna zuchtte. Ze schudde even niet wetend haar hoofd. Haar kwam het heel natuurlijk als ze met een ander sprak, dus waar had je het dan over? “Uhm,” zei ze een beetje radeloos. “Wel, met Merr hebben we het veel gehad over hoe het vroeger was, maar dat gaat natuurlijk een beetje moeilijk met de ander. Dus waarschijnlijk gewoon over dingen waardoor je de ander leert kennen? Hobby’s, favorieten, je dag, dat soort dingen? En dan tegelijkertijd een spelletje doen ofzo, zodat je niet geforceerd voelt om perse te praten.”
      Vienna keek naar Onyx. “Heb je… al enig idee waar hij van houdt? Interesses? Dan kan je daarmee beginnen. Merr houdt van zwemmen, dus gingen we dat doen.”

Onyx

‘High worden,’ zei Onyx hoofdschuddend, maar er kwam een grijns op zijn gezicht. ‘Misschien doet dat inderdaad wonderen. Word je in elk geval chill van.’

Vienna

Vienna trok een wenkbrauw op. Nou, wat een wonderen… Je moest wel niet sporen als je dat wilde doen, zeker niet na al die dronken avonturen van hem. Maar goed, dit was Onyx waar ze over spraken. Blijkbaar dacht hij daar anders over. Ze was dan ook blij dat Onyx haar gedachten niet kon lezen, want hij zou er vast niet blij mee zijn geweest.
      Een klein glimpje nieuwsgierigheid kwam bij Vienna omhoog. Over wie zou Onyx het hebben? Ze had onderhand begrepen dat hij erachter was gekomen dat hij ook een broertje had - hoe hij dat wist was trouwens een tweede vraag. Ze wist echter wel beter dan die vragen te stellen. Ze had geen zin in een boze Onyx, en wat kon haar zijn priveleven ook schelen eigenlijk? Ze zei dan ook niets terug op Onyx woorden, want ze had geen idee wat ze daar precies mee moest. Ze liet haar ogen terug over haar huiswerk glijden, wat haar betreft was dit gesprek klaar.

Onyx

Onyx trok zijn wenkbrauwen op toen ze hem nogal minachtend aankeek en zich daarna over haar huiswerk boog. Hij had geen zin om op te staan, maar schoof zijn stoel nog iets naar achteren en zette een schoen tegen de rand van de tafel terwijl hij zijn blik op Vienna liet rusten.
      Ze keek kort op en ging toen verder. Onyx stak een sigaret op. Moest hij haar bedanken ofzo? Het was nou niet alsof hij hier echt wat mee op wat geschoten. Of misschien ook wel.
      Hij draaide zijn hoofd en keek naar het pad terwijl hij zich voorstelde hoe het zou zijn als Damon en hij allebei high waren – en of het ijs daarna wel gebroken was.

[ bericht aangepast op 25 dec 2023 - 23:09 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

-

[ bericht aangepast op 25 dec 2023 - 23:44 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Sinds het moment dat hij toegang had gekregen tot het netwerk van de beruchte school had Nathaniël nauwelijks een oog dicht gedaan. Het netwerk was echt goed beveiligd, zelfs nu hij eindelijk binnen waren. Het had hem veel moeite gekost om door de verschillende firewalls te komen.
      Nathaniël was al bijna weer van plan geweest er de brui aan te geven, even slaap te pakken tot hij weer kon, tot zijn oog viel op een vrij recente nieuwe invoering in het onderszoekscentrum. De recente notitie was de dag ervoor erbij gezet, maar vooral de titel was iets wat Nathaniëls aandacht trok; Quarantaine 4666. Nathaniël opende het bericht.
      4666 in Quarantaine. Extra gevaarlijk! Ontploffingsgevaar.
      Nathaniël trok een wenkbrauw op. Hij had van Zebediah geleerd dat de personen in de school werden aangesproken met een cijfer. Een gevaarlijk experiment, voor de school althans, zou dat iets kunnen doen voor hem en Rory? Nog beter; stond zij opgesteld bij de anderen die ook in ‘quarantaine’ waren? En dus bij degene die ze zochten. Waar the fuck hadden ze dit kind opgeslagen? Nathaniël was meteen weer klaarwakker en met verschillende klikken had hij het bestand gevonden met een stuk of tien getallen. Halverwege stond het getal 541. “Verdomme,” fluisterde hij zachtjes.
      Nathaniël klikte een aantal keer razendsnel op het scherm. schoot overeind. “Rory! Ik heb het!”

Rory

In tegenstelling tot Nathaniël, kon Rory niet zo heel veel doen. Hij onderhield daardoor vooral contact met Lukas, wat mentaal behoorlijk vermoeiend was. Zodra hij Nathaniël enthousiast overeind zag schieten, kwam Rory ook gelijk overeind. ‘Wat? Weet je waar die kerel is?’ Een beetje een onzinnige vraag – daar was hij immers mee bezig geweest – maar door zijn enthousiasme en toch ook wel ongeloof kwam dat er als eerste uit.

Nathaniël

“Absoluut,” zei hij met een grijns. Hij liep naar de printer waar hij de plattegrond van het gebouw had uitgeprint. Hij legde het ding op tafel en gaf met een stift aan, waar hij vermoedde dat de kerel bewaard werd. “Het wordt alleen wel lastig om hem te bereiken. Mocht die dude van Zebediah ons direct hierheen kunnen brengen, omzeilen we veel lastige punten. Echter als we van buiten moeten komen, dan zullen we toch een soort key nodig hebben om een aantal deuren door te komen.”
      Nathaniël gaf met rode stift de deuren aan en de route die ze zouden moeten lopen om er te komen. Ergens zat nog steeds de twijfel of ze die vent uberhaupt wel aan Zebediah moesten leveren, maar het vooruitzicht dat zijn broertje zo dicht bij was, maakte Nathaniel ook wel een beetje roekeloos.

Rory

‘Dat regelt Zebediah maar,’ vond Rory. ‘Die wil die persoon zo graag hebben.’

[ bericht aangepast op 25 dec 2023 - 23:21 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

‘Maaya, Maaya…’ Een hand streek langs haar schouders terwijl er iemand om haar heen liep. ‘Ik…’
      Maaya verloor direct haar aandacht voor haar avondeten en vuurde een hallucinatie af. Kokend hete drek waarin de voeten van haar ongewenste aanraker zich vastzogen. Gillend verdween de hand van haar schouder.
      Geïrriteerd draaide Maaya zich om op haar stoel, zich afvragend wie het in hemelsnaam in zijn hoofd had gehaald om zich met haar te bemoeien. Het was een Elephant. Vision, als ze het goed onthouden had. Hij was bevriend met een aantal van haar afdelingsgenoten.
      Tegenover haar klakte Medusa met haar tong. ‘Waarom toch altijd zo vijandig, Maaya? Je leiderschapscapaciteiten mogen dan wel hebben gefaald, maar dat betekent toch niet dat je dan maar helemaal als een losgeslagen stier moet gedragen?’ Een donker glimlachje gleed om Medusa’s lippen. ‘Ik bedoel, zelfs je dat sociopathische Panthervriendje weet zich inmiddels aardig te gedragen en heeft al best wat vrienden gemaakt.’
      Maaya klemde haar kaken op elkaar. Het laatste wat ze wilde, was aan Onyx herinnerd worden.
      Doordat Medusa haar had afgeleid, was ze de controle over de hallucinatie gevonden. Vanuit haar ooghoeken zag ze dat Vision weer overeind was gekomen en zo waardig mogelijk zijn schouders rechtte. Gelukkig voor hem was de gymzaal – waar ze nog steeds aten – bijna leeg.
      Vision schraapte zijn keel. ‘Goed. Verkeerde inschatting dus.’ Hij glimlachte veelbetekenend, maar ze zag een nerveus trekje bij zijn oog.
      ‘Wat moet je?’
      ‘Een voorstel. Dat is alles.’ Ongevraagd ging hij op de lege stoel naast haar zitten en leunde met zijn armen op het tafelblad. ‘Hoorde dat jij ook niet zo’n Panther-fan bent.’
      Maaya wierp een blik op die tafel, maar er zaten geen Panthers meer. ‘Dat is algemeen bekend, dacht ik zo,’ bromde ze. Maar ze had een belofte gedaan. Ze zou Onyx en Jester met rust laten, anders sloot Onyx haar permanent op in een droom met Barnes. ‘Nee,’ antwoordde ze koeltjes. ‘En ze zijn mijn tijd ook niet waard.’
      ‘Hmm. Dus als we… daar een beetje opschudding willen veroorzaken, dan ben je daar niet voor in?’
      ‘Nee.’
      Maaya schoof haar stoel naar achteren. Wat dacht die sukkel wel niet? Dat hij een beetje op haar wraakgevoelens kon inspelen en dat ze hem dan wel zou helpen? Hij ging maar lekker zelf wat verzinnen. Zij was er klaar mee.

Verongelijkt keek Vision het meisje na. Dat ze zo zou reageren, was niet eens in hem opgekomen. Hij was ervan uitgegaan dat ze het wel geinig zou vinden om die Panthers een beetje te treiteren. Misschien kon hij haar dwingen, door wat met haar zintuigen te spelen? Hij dacht aan die hallucinatie van net en liet dat idee algauw varen. Nee, zij was er eentje waar je snel je handen aan zou branden. Hij moest wat anders verzinnen om dat van-haar-verkleurende snotjong terug te pakken. Of afwachten tot Romeo zijn deel van de overeenkomst uitvoerde. Maar ergens had het hem leuk geleken als die flikker een beetje… foreshadowing kreeg.
      Ach ja.
      Dan moest hij maar gewoon zijn taak uitvoeren.
      Rai doden.
      Dan zou Romeo ervoor zorgen dat die Merrin zijn grootste nachtmerrie waarheid zag worden.
      Vanavond. Vanavond zou hij ervoor zorgen dat de Elephants een lid minder telden.

---

Every villain is a hero in his own mind.

‘Straks hebben we gaveles,’ zei Onyx op fluistertoon tegen zijn vriend, zijn blik op Adam gericht. ‘Dan krijgen we er een ons hatende versie voor terug. Het is misschien kolen op het vuur gooien, maar moeten we hem maar niet gelijk na die les opwachten, hem overrompelen en zorgen dat onze goeie ouwe Adam weer bovenkomt?’ Dat trucje konden ze niet elke dag uithalen, maar vandaag stond er natuurlijk wel heel veel op het spel, waarbij ze het niet konden hebben dat een van hun klasgenoten zich tegen hen keerde. Misschien verlulde hij hen wel, hij had geen idee hoeveel die andere Adam precies mee had gekregen.

[ bericht aangepast op 25 dec 2023 - 23:43 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Jester dacht even na. Hij begreep heel goed waar Onyx vandaan kwam, maar zoals gewoonlijk neigde hij zelf nog eerst naar een wat vredelievendere aanpak. 'Hoe zag je dat overrompelen voor je?' vroeg hij zachtjes terug. 'Want wat voor vandaag werkt, daar is die ander de volgende keer natuurlijk op voorbereid. En extra pissig op ons.'
      Maneur keerde zich terug naar de klas toe en Jester maakte wat onbeduidende notities tot de kerel weer wegkeek.
      'Kunnen we hem vangen in een droom?' stelde hij daarna op fluistertoon voor. 'Geen paniek-droom, maar eentje waar we met hem kunnen praten als normale mensen? Ik zeg niet dat we een complete change-of-heart gaan bereiken, maar we schieten er wellicht wat mee op als die andere Adam iets chiller in zijn vel zit. Mocht het niets uithalen kunnen we altijd nog force gebruiken om onze Adam terug te krijgen.'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

‘Een tweede keer zal inderdaad niet zo gemakkelijk gaan, nee. Maar als alles gaat zoals de bedoeling is, zijn we na morgen in elk geval niet meer op Experium.’ Hij beet op de achterkant van zijn pen terwijl hij over de mogelijkheden nadacht. ‘Ik dacht dat jij ‘m ervan kon overtuigen om in elk geval te blijven staan en niet meteen weg te teleporteren. Dan kan ik hem in slaap krijgen. Anders geeft ie me de kans niet, denk ik. Als hij zich überhaupt al de tijd gunt om naar je te luisteren. Maar als we hem vasthouden, kan ie er niet zonder ons vandoor.'
      Iemand vasthouden zorgde natuurlijk sowieso al voor een dreigend gevoel, maar hij wist eerlijk gezegd niet hoe ze dat moesten voorkomen. In de ogen van die jongen waren ze een stel krankzinnige moordenaars.

[ bericht aangepast op 26 dec 2023 - 14:37 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Jester knikte. 'Dat moet wel lukken. Dan wachten we hem op buiten het lokaal van zijn mentor, grijpen we hem vast en gooien die overtuiging erin. Daarna een leeg lokaal pakken?' Dat leek hem in ieder geval wel het handigst. Jester kopieerde een paar steekwoorden van Maneur's slides om niet teveel naar Adam's achterhoofd te staren. 'Ik zou dat gesprek toch proberen. Misschien schieten we er wat mee op, en ik zal me er beter onder voelen als we het in ieder geval een kans gegeven hebben. Jij?'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

'Je mag het proberen,' antwoordde Onyx, die zelf de aandacht voor maatschappijleer allang was kwijtgeraakt en doodshoofdjes aan de rand van zijn schrift tekende om de indruk te wekken dat hij wel oplette. 'Maar hij merkt vast meteen dat hij in een droom van mij zit en zijn gave daar niet kan gebruiken. Jouw look-a-like heeft afgelopen weekend zijn vriend in de fik gestoken. Ik denk echt niet dat je wat van hem gedaan krijgt.'

---

Every villain is a hero in his own mind.

'Lukt het niet is er no harm, no foul,' vond Jester. Hij keek opzij naar de kleine doodshoofdjes van Onyx en moest glimlachen. Met een half oog op Maneur leunde hij iets opzij en tekende een nieuw doodshoofdje erbij in de rij. Wat minder fijngevoelig dan de rest, maar deze kreeg er wel nog twee hoorntjes bij. En een hartje. 'Straks Merrin even appen en hem op de hoogte stellen?'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Onyx glimlachte flauwtjes om Jesters toevoeging. Hij had het gevoel dat ‘no harm, no foul’ niet helemaal opging in dit geval, maar kon er geen argumenten voor vinden. Het was gewoon een voorgevoel. ‘Ik heb hem niet echt over de hele situatie gesproken, ik heb geen idee wat hij ervan zou vinden. Hopelijk doet hij dan niet moeilijk.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Jester knikte en viste zijn iNet uit zijn zak. Onder de tafel typte hij een snel berichtje naar Merrin of hij na de les even wilde blijven hangen.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Zoals afgesproken wachtte Merrin bij de deur terwijl Adam alvast naar zijn gaveles ging.
      ‘Over straks, als Adam ongetwijfeld van plaats wisselt met z’n andere versie… We zijn van plan om hem gelijk in een droom te trekken zodra ie het lokaal uitstapt. En dan te zorgen dat z’n alternatieve versie weer netjes achter slot en grendel zit.’ Hij keek Merrin afwachtend aan – als hij het daar niet mee eens was, moest-ie het nu zeggen.

---

Every villain is a hero in his own mind.