[RPG • 300 • V3] Disney Descendants Metanoia University • Speeltopic 1 - Speeltopics

19 maart 2023 - 23:06 Smiths is offline

Smiths 5032

ℳ𝑒𝓉𝒶𝓃𝑜𝒾𝒶 𝒰𝓃𝒾𝓋𝑒𝓇𝓈𝒾𝓉𝓎
"The journey of changing one's mind, heart, self or way of life"

"Welcome to Metanoia University, a place where all our students can work on their happy endings."

Vestigo University is een grote campus waar de afstammelingen van welbekende sprookjesfiguren aan studeren. Naast hun avonturen moeten ze zo af en toe ook met hun neus de boeken in zodat ze de wereld kunnen verbeteren.
Deze school bied hun studenten alle richtingen aan waar ze maar van kunnen dromen. Om hun loopbaan zo soepel mogelijk te laten verlopen, zijn er een flink aantal regels waar men zich aan dient te houden.
De school zorgt goed voor haar studenten en staat dan ook als beste aangeschreven. Iedereen is welkom en krijgt een kans de beste versie van zichzelf naar boven te halen.

Zo ook de studenten van Ira University. De school waar het kroost van de zogenoemde Villains hun studie volgen.
In tegentelling tot Metanoia stond Ira alles behalve goed aangeschreven. De hallen en lokalen van het duistere kasteel leken standaard gevuld met pure chaos. Ook hier golden regels maar of deze ook daadwerkelijk nageleefd werden is maar de vraag. Er werd meer stennis geschopt dan dat er daadwerkelijk iets werd geleerd. Het is dan ook geen wonder dat het uiteindelijk fout is gegaan. Na het zoveelste incident werd de Universiteit gesloten. Hierdoor belandde er een groot aantal studenten plotseling op straat.
Zoals de meesten zich bewust zijn bestaat er geen licht zonder duister en hebben The Heroes hun Villains nodig, anders zou alles uit balans raken. Zo besloot Metanoia haar rivalen te helpen weer op de been te komen door ze op hun school onderdak en lessen aan te bieden.
Je kunt je vast voorstellen dat beiden kanten flink moeten wennen aan deze situatie...

In deze RPG volgen we de levens van de kinderen van verscheidene sprookjesfiguren en hoe de twee compleet verschillende werelden geforceerd worden kennis te maken met elkaar. Het verhaal speelt zich af op Metanoia University, welke zich aan de rand van de bergen bevind omringt door prachtige natuur.
De school heeft een groot terrein waar verschillende sporten beoefend kunnen worden en waar je lekker een luchtje kunt scheppen in de mooie en netjes onderhouden kasteeltuinen.
Een aantal kilometer verderop bevindt zich een dorp waar de studenten naartoe kunnen voor recreatie en waar ze hun school benodigdheden kunnen aanschaffen.

Ook ligt het kasteel aan de rand van een groot magisch woud, waar allerlei wezens, zowel magisch of niet, zich schuilhouden. Maar er liggen ook genoeg gevaren op de loer...

Speeltopic ✧ Rollentopic ✧ Praattopic O1 Praattopic O2 Praattopic O3

ROLES

Metanoia University

✧ Amor-Beau Desrosiers ✧ Son of Belle and Adam ✧ 23 ✧ 1.6 ✧ Ken_
✧ Arthur Percy Darling ✧ son of Peter Pan and Wendy Darling ✧ 23 ✧ 1.5 ✧ DreamerN
✧ Brianna Seraphina Charming ✧ daughter of Cinderella and Prince Charming✧ 22 ✧ 1.3 ✧ glowfeary
✧ Caleb Augustus Robin ✧ son of Christopher Robin ✧ 20 ✧ 1.5 ✧ Schweetz
✧ Candace "Candy" Carmella von Schweetz ✧ daughter of Vanellope von Schweetz ✧ 23 ✧ 1.3 ✧ Schweetz
✧ Daisy Adlai Parr Rydinger ✧ daughter of Violet Parr and Tony Rydinger ✧ 19 ✧ 1.4 ✧ bubbles
✧ Dawn Gypsophila Dormant ✧ daughter of Princess Aurora and Prince Phillip ✧ 21 ✧ 1.3 ✧ DreamerN
✧ Ilyas Cassim of Agrabah ✧ son of Aladdin and Princess Jasmine ✧ 23 ✧ 1.4 ✧ Ken_
✧ Kai Marmoris ✧ son of Princess Ariel and Prince Eric ✧ 20 ✧ 1.6 ✧ Tolkien
✧ Lajaria Ocán De Châteaup ✧ Daughter of Esmeralda and Phoebus ✧ 21 ✧ 1.6 ✧ glowfeary
✧ Lucas "Luke" Jules Philip ✧ 23 ✧ son of Giselle Philip ✧ 1.6 ✧ SpiderPunk
✧ Lyraine Zephyra ✧ daughter of Hercules and Megara ✧ 19 ✧ 1.5 ✧ Saureus
✧ Maya Eudora Ranallo ✧ daughter Of Tiana and Naveen ✧ 20 ✧ 1.7 ✧ Tolkien
✧ Naia Oriphine Marmoris ✧ daughter of Princess Ariel and Prince Eric ✧ 20 ✧ 1.4 ✧ Frodo
✧ Nathaniel Charming ✧ son of Cinderella ✧ 23 ✧ 1.8 ✧ Yeobo
✧ Olivia Belle Romanov Pavlovich ✧ Daughter of Anastacia and Dimitri ✧ 19 ✧ 1.8 ✧ filosofie
✧ Poppy de Vil ✧ daughter of Cruella ✧ 22 ✧ 1.2 ✧ Yeobo
✧ Theo Azlin Dormant ✧ Son of Princess Aurora and Prince Philip ✧ 20 ✧ 1.7 ✧ Frodo
✧ Lucia Marietta Paguro ✧ 19 ✧ daughter of Luca Paguro ✧ 1.7 ✧ bubbles
✧ Hudson Fillmore McQueen ✧ 24 ✧ son of Montgomery McQueen and Sally Carrera ✧ 1.7 ✧ Tolkien
✧ Nash Lizzie McQueen ✧ 22 ✧ daughter of Montgomery McQueen and Sally Carrera ✧ 1.7 ✧ glowfeary
✧ Asha ✧ 21 ✧ daughter of Mufasa and Sarabi ✧ 1.7 ✧ Vesmemir
✧ Dorelle Elinor DunBroch-Desrosiers ✧ 22 ✧ daughter of Merida DunBroch ✧ 1.7 ✧ Tokien
✧ Dimitri Dimitrovich Antonov ✧ 26 ✧ son of Anastasia Romanova and Dimitri Antonov ✧ 1.7 ✧ SpiderPunk

Ira University

⬧ Adeline "Addy" LeGume ⬧ Daughter Of Gaston ⬧ 20 ⬧ 1.7 ⬧ Venustic
⬧ Ash De Vil ⬧ son of Cruella ⬧ 22 ⬧ 1.2 ⬧ SpiderPunk
⬧ Crimson Red Heart ⬧ son of The Queen of Hearts ⬧ 25 ⬧ 1.3 ⬧ Schweetz
⬧ Dominic/March "Dom" Tarrant Liddell ⬧ son of Alice ⬧ 24 ⬧ 1.1 ⬧ SpiderPunk
⬧ Elio Armano Beneviento ⬧ son of Captain Hook ⬧ 25 ⬧ 1.2 ⬧ SpiderPunk
⬧ Elodie Facilier ⬧ daughter of Dr. Facilier ⬧ 21 ⬧ 1.2 ⬧ glowfeary
⬧ Larsen Niklas Oldenburg ⬧ son of Princess Elsa ⬧ 22 ⬧ 1.2 ⬧ SpiderPunk
⬧ Lucien Etienne Richard ⬧ son of Gaston ⬧ 22 ⬧ 1.5 ⬧ Venustic
⬧ Neirin ⬧ Daughter of Malificent ⬧ 22 ⬧ 1.7 ⬧ Vesimir
⬧ Marius Victor Legume ⬧ son of Gaston ⬧ 24 ⬧ 1.4 ⬧ Ken_
⬧ Methuselah "Seth" ⬧ son of the Grim Reaper ⬧ 24 ⬧ 1.2 ⬧ Yeobo
⬧ Percival Ashley Hook ⬧ Son of Captain Hook ⬧ 21 ⬧ 1.7 ⬧ Ken_
⬧ Thessalonica⬧ Daughter of Hades ⬧ 22 ⬧ 1.7 ⬧ Tommi
⬧ Qamar Bahiya An-Najjar ⬧ daughter of Jafar ⬧ 22 ⬧ 1.6 ⬧ bubbles
⬧ Red Rose "Lilith" ⬧ 23 ⬧ daughter of Snow White ⬧ Yeobo

MAJORS

CLUBS

KAMERINDELING

METANOIA

RULES

✧ In deze RPG gelden natuurlijk de huisregels van Quizlet.
✧ Je schrijft een post van minimaal 300 woorden.
✧ Je probeert minstens 1 keer per week te posten mits je het druk hebt, gelieve het ons dan te melden.
✧ Lees het topic goed door voordat je een personage aanmaakt.
✧ Geen max aan personages per persoon. Denk er echter wel goed over na of je tijd gaat hebben voor het aantal rollen dat je aan gaat maken.
✧ Geen Mary-Sue's en Gary-Stu's.
✧ Alleen Locky maakt nieuwe topics aan, tenzij anders aangegeven.
✧ 16+ is toegestaan, meld het echter liever wel boven een post.
✧ Als je heftige onderwerpen wilt verwerken in je post, vraag dan even aan je medespelers of zij hier oké mee zijn. Dit wordt ook boven de post duidelijk aangegeven.
✧ Sluit niemand buiten, geen ruzies.
✧ Vragen kunnen altijd gesteld worden en ideeën zijn ook altijd welkom.
✧ Naamsverandering graag doorgeven.

[ bericht aangepast op 24 aug 2023 - 21:41 ]

How far is far

19 maart 2023 - 23:14 Smiths is offline

Smiths 5032

The beginning.

Het is net na de lunch. Het weer is wat onstuimig maar de studenten laten zich hier niet door weerhouden. Alles staat in het teken van het bal die avond.
De directie had het bal omgedoopt naar het "welkomst bal" voor de Ira studenten, echter stond dit bal allang op de planning. net zoals elk begin van het schooljaar. De meeste studenten proberen het feit dat ze hun school nu moeten delen dan ook maar te negeren.
De laatste voorbereidingen worden getroffen en de laatste les uren zijn uitgevallen. Hierdoor hebben de studenten alle tijd om hun taken af te ronden en zich op te frissen.
Dit bal is voor veel studenten een lichtpuntje in de duisternis. Een avond waarop ze helemaal los kunnen gaan. En dan is er nog de vraag: wie gaan the prom Queen en King worden? Het belooft een perfecte avond te worden.
Echter doen er geruchten de ronde dat een aantal Ira studenten een plannetje hebben beraamd om roet in het eten te gooien...
Het wordt in ieder geval een interessante avond.

How far is far

19 maart 2023 - 23:18 glowfaery is offline

glowfaery 1546

19 maart 2023 - 23:19 Schweetz is offline

Schweetz 21318

Hello c:

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

19 maart 2023 - 23:21 bubbIes is offline

bubbIes 1176

I am alive.

''With all due respect, which is none...''

19 maart 2023 - 23:39 ThestraI is offline

ThestraI 3638

[ heaven knows ]

19 maart 2023 - 23:43 DreamerN is offline

DreamerN 7344

Hello There

Credendo Vides

20 maart 2023 - 13:19 Frodo is offline

Frodo 15127

“Moonlight drowns out all but the brightest stars.” - Tolkien

22 maart 2023 - 9:58 Schweetz is offline

Schweetz 21318

Candace Carmella von Schweetz

🍬 What? Speak up, I can't hear you. Your breath is so bad it made my ears numb! 🍬

Ik had mijzelf bij binnenkomst bij de bakclub strategisch gesetteld op het aanrecht naast de bakplaat. Dit maakte dat ik de minste handelingen hoefde uit te voeren om een koekje van de plaat te pakken en zo in mijn mond te stoppen. De gedachte dat ik dit ooit onopvallend probeerde te doen, wat natuurlijk voor geen ene meter lukte, liet mij herinneren dat we een heel eind gekomen waren. Het was nu bijna dagelijkse kost en dat had ik voor een goud zou willen missen.
Nadat ik het koekje op had, sprong ik met een soepele beweging op en gooide mijn schort neer. ´Ik zie je straks, oké?´ sprak ik tegen Daisy en maakte een aanstalten om de ruimte te verlaten. Het moment dat ik bij de deur stond, draaide ik mij echter weer om - om terug naar haar toe te lopen en een knuffel te geven. ´Je hebt weer een geweldig recept uitgezocht. Een natuurtalent,´
Met die woorden en een extra koekje verdween ik uit de ruimte de mensenmassa in.
Mijn blik gleed langs alle mensen die voorbij liepen tot het moment dat een geblondeerd kapsel in mijn gezichtsveld verscheen. Het sprintje wat ik hierdoor trok, maakte dat het niet lang duurde voor ik bij de desbetreffende persoon op zijn rug zat. Mijn armen wikkelde zich automatisch strakker rond zijn nek voor de nodige houvast.
‘I come in peace,’ Het verliet mijn mond na een korte stilte, hopende dat Ash niet gelijk door zou hebben dat ik het was. ‘With a cookie,’
Om daad bij het de laatste woorden te voegen hield ik mijn ene arm gestrekt, zodat het koekje, wat ik nog steeds in mijn hand had, zichtbaar werd in zijn gezichtsveld. Inmiddels was die aardig verkruimeld en leek het er eerder op of ik er een hap uit genomen had, maar dat nam niet weg dat die nog in een perfecte staat was om opgegeten te worden.
Ik trok mijn mond open om nog wat te zeggen, maar besloot op het laatste moment om deze weer te sluiten en keek stilletjes naar de mensen die passeerde.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

22 maart 2023 - 13:12 Smiths is offline

Smiths 5032

ᗩ S ᕼ ᗪ ᕮ ᐯ I ᒪ

Een uitermate geïrriteerde zucht verliet mijn lippen terwijl ik mezelf van de grond afzette en weer overeind kwam. Ik gooide de moersleutel nijdig op de grond, wat resulteerde in een luid gekletter op de betonnen vloer.
Ik veegde met mijn onderarm het ontstane zweet van mijn voorhoofd, niet door hebbend dat dit een zwarte veeg achterliet. Ik was er inmiddels achter wat er scheelde en het was simpel genoeg om te vervangen. Ik was gewoon gefrustreerd en kwaad op alles, wat niet ongewoon was voor mij.
Ik voelde er gewoon niet zoveel voor de halve school door te lopen om een remschijf uit het onderdelen magazijn te halen. Maar goed, daar had ik eerder over na moeten denken. Het zat er al een tijdje aan te komen dat het ding aan vervanging toe was, remschijven vinden het niet zo leuk als je meerdere malen per dag volop op je rem moet omdat je veel te hard reed.
Ik zuchtte wederom diep en griste mijn jasje van de stoel en verliet de kamer.
Eenmaal in de gang werd ik gelijk overvallen door luid geschreeuw en een drukte van jewelste. Een grom verliet mijn mond bij het zien van het overdreven aanwezige spandoek wat in de hal hing. Dat klote bal kon me gestolen worden.
Ik duwde een stel eerstejaars ruw aan de kant, moesten ze mijn pad maar niet blokkeren. Mijn tocht naar het magazijn hervattend trok ik een stel posters van de muur. De zoetsappige teksten en illustraties maakte me misselijk. Dachten ze nou écht dat iemand van Ira zich vrijwillig naar dat circus zou begeven? Om gezellig met zijn allen de polonaise te lopen en karaoke te zingen? Nee, bedankt.
De enige reden waarom ik overwegen had te gaan was omdat Candy er ook zou zijn. De reden waarom ik niet meer wilde gaan kwam ook door haar. Ik was te schijterig haar te vragen of ze met me mee wilde gaan. Als date.
Ik deinsde nergens voor terug maar een meisje uitvragen werd me toch echt teveel. Typisch. Afgedwaald in mijn gedachten trapte ik uit woede een diepe deuk in een van de prullenbakken die ik passeerde. Normaliter was ik gefrustreerd met anderen, nu was ik het met mezelf.
Plotseling werd er een stel armen en benen om me heen geklemd, waardoor ik bevroor waar ik stond. Er was maar één iemand van wie ik het toeliet me op deze manier aan te raken: Candy.
‘I come in peace,’ klonk de bevestiging. ‘With a cookie,’.
Ik ondersteunde haar benen met mijn armen zodat ze niet van mijn rug af zou glijden, waarmee mijn gelaatsuitdrukking veranderde als donder bij heldere hemel. Ik had niet langer zin het stuntelende kereltje wat aan het proberen was een slinger op te hangen van zijn ladder af te helpen.
Al snel werd er een substantie voor mijn gezicht gehouden, waarvan ik er na wat nader bestuderen achter kwam dat het het koekje in kwestie was.
“Hmm, those are my favorites…” sprak ik bedenkelijk. Eigenlijk was alles wat Candy maakte mijn favoriet. Net als al het zoete deed het me aan haar denken. Het koekje was verkruimelend en het leek er op of ze zich onderweg niet in had kunnen houden, wat me enkel deed glimlachen. Ietwat roestig, weliswaar, gezien mijn gezicht tot nu vandaag enkel op onweer had gestaan.
“We only have a slight problem here, as much as I’d love to, I don’t have any hands left to eat it.” grinnikte ik.
Het feit dat ze bij me was liet me beter voelen maar ook nerveus. Het drukte me met mijn neus op de feiten. Ik had mijn move al gepland in mijn hoofd toen ik voor het eerst met haar had samengewerkt aan een project. Er bleven scenario’s door mijn hoofd spoken maar ik had er nog geen een daadwerkelijk gebruikt.
Ik had zelfs een boeket voor haar aangeschaft, weliswaar bestaand uit snoepjes, matchend met haar persoonlijkheid. Maar ik was nog in dubio of ik genoeg moed had haar alsnog mee te vragen.
Al deze stress liet me innig verlangen naar een sigaret. Misschien zelfs het hele pakje.
“Ik was net onderweg naar het onderdelen magazijn. Ik kan je hulp goed gebruiken dus je gaat maar lekker mee.” besloot ik grijnzend alvorens ik mijn wandeling voortzette, ditmaal met Candy als bagage. “Ik zal je een lift geven, maar we maken wel eerst een detour.” sprak ik, een scherpe bocht naar links nemend, rechtstreeks richting de deur naar buiten.
In tegen stelling tot de vorige hal liep hier vrijwel niemand waardoor ik een sprintje trok richting de deur, wachtend tot ze haar armen strak om mijn nek zou klemmen zoals we dit wel vaker deden.

[ bericht aangepast op 22 maart 2023 - 15:45 ]

How far is far

22 maart 2023 - 15:00 Schweetz is offline

Schweetz 21318

Crimson Red Heart

❤️“My dear, here we must run as fast as we can, just to stay in place. And if you wish to go anywhere you must run twice as fast as that.”❤️

Ik was in een hoekje van de gang gaan zitten. Precies een plekje waar het rustig was, je niet op zou vallen en waar ik uitkijk had op een groepje wat druk bezig was met de decoraties voor het bal. Dat laatste was precies de reden dat ik besloten had om hier plaats te nemen.
Ik had mijn blik op hen gevestigd en bleef net zo lang staren tot ik mijn gevoel over kon brengen op de meiden die daar stonden. Met succes, want het duurde niet lang voor er iemand begon te gooien met decoratie, een klap uitdeelde en het langzaam maar zeker uitmondde in een heus gevecht.
Ik probeerde mijn grijns te onderdrukken en zo gefocust mogelijk te blijven om dit zo lang mogelijk vol te houden. Iedereen keek uit naar vanavond. Maar voor mij was dit een van de weinige momenten die ervoor zorgde dat ik een beetje kon genieten van deze dag en plezier had. Ik had een bloedhekel aan alles wat te maken had met het bal. En helemaal na de laatste keer had ik geen behoefte om vanavond aan te schuiven. Ik had geen idee of ik voor mijzelf in kon staan. Zowel niet met mijn stemming als met alles.
Helaas werd mijn contact verbroken door iemand die voor mijn neus bleef staan om een gesprek te voeren met iemand. Dit zorgde dat mijn irritatielevel omhoog schoot.
Het boek wat ik nog steeds in mijn handen had van mijn laatste les, vloog een paar seconde later met een noodvaart door de gang. Hiermee maakte ik mijzelf kenbaar aan diegene die mij mijn plezier ontnam. Met een doffe klap belandde het op de grond nadat het rakelings zijn hoofd had gemist. ‘Zie het als een geluksdag vandaag, de eerstvolgende is raak en geloof mij als ik zeg dat je niet wilt dat het zover komt,’ sprak ik bot.
Na die woorden wist hij niet hoe snel hij moest vluchten. Ik probeerde mijn focus weer te leggen op het groepje, wat inmiddels een beetje verbaasd naar elkaar stond te staren, alsof ze geen idee hebben wat er zojuist gebeurd was.

[ bericht aangepast op 22 maart 2023 - 15:51 ]

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

22 maart 2023 - 17:36 Schweetz is offline

Schweetz 21318

Candace Carmella von Schweetz

🍬 What? Speak up, I can't hear you. Your breath is so bad it made my ears numb! 🍬

Ik zou toch zweren dat er opluchting van het stuntelende kereltje zijn gezicht af te lezen was toen duidelijk merkbaar was dat Ash zijn aandacht had gevestigd op mij. Dit liet mij met mijn ogen rollen. Ik wist dat zijn reputatie niet de beste was, maar vaak genoeg had ik ook het gevoel dat mensen het er zelf naar maakte om een reactie uit te lokken. Dat er nog geeneens meer de moeite werd genomen om het te verbergen. Al weet ik ergens ook dondergoed dat ik geen recht van spreken had, omdat ik praktisch alles kon maken en nog belangrijker; ermee weg kon komen.
“Hmm, those are my favorites…” Die woorden zorgde ervoor dat een protesterend geluid mijn mond verliet en probeerde wat meer naar voren te hangen zodat ik zijn gezicht kon zien. ´I thought I was your favorite...´
Vanuit mijn ooghoeken zag ik dat het kereltje eindelijk de poster had opgehangen. Dit maakte dat ik Sour Bill, wetende dat hij in de buurt was, een knikje gaf als goedkeuring. Het duurde dan ook niet lang voor een doffe klap hoorbaar was en het kereltje alsnog van de ladder lag met zijn poster weer naast hem. Laten we het karma noemen en afkijken van de beste om te leren hoe je dingen ook op kon lossen.
Alsof ik er niets mee te maken had, was mijn aandacht nog altijd gevestigd op de jongen die wederom het woord had genomen. “We only have a slight problem here, as much as I’d love to, I don’t have any hands left to eat it.” grinnikte hij.
Bij die woorden liet ik het koekje verdwijnen uit zijn gezichtsveld terwijl mijn glimlach alleen maar groter werd. ´Wat jammer nou. In dat geval betekent dat des te meer voor mij. Daarbij gaf je toch het verkeerde antwoord, dus misschien krijg je uiteindelijk toch niets,´
Maar in plaats van er daadwerkelijk een hap van te nemen, zorgde ik ervoor dat het de nodige ruimte overbrugde zodat hij ´m zonder moeite op kon eten.
Ik hield Ash nauwlettend in de gaten en hield ervan om te zien hoe zijn gezicht en stemming zo gemakkelijk kon bijdraaien in een gesprek. Net als dat hij gek genoeg was om gewoonweg overal in mee te gaan alsof het niets was.
´Heb ik een keuze? Heb jij een keuze?´ vroeg ik als antwoord, doelende op het feit dat ik nog steeds op zijn rug zat. Niet dat je mij hoorde klagen.´Ik ga waar jij gaat,´ De toevoeging die ik maakte was niet alleen gericht op hoe we erbij liepen. Dat had meer te maken met dat ik vrolijk werd van hem en van de momenten die we samen doorbrachten. Waar de meeste mensen Ash uit de weg gingen, had ik juist de neiging om hem op te zoeken. Zowel als het gaat om de gedeelde interesses als zijn aanwezigheid in het algemeen. Hij bracht wat leven in de brouwerij.
Ik klemde mijn armen strakker om zijn nek, wetende dat hij daarop stond te wachten. ´Maar dan ga je mij ook vertellen hoe jouw dag was en wat er in jouw hoofd zit,´

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

22 maart 2023 - 21:09 Smiths is offline

Smiths 5032

D Ɵ M I N I Ɔ "Ð o M" T ∀ Я R A N ┴ Լi꒯d Ǝ𝓁꒒

Vrolijk huppelend baande ik me een weg door de drukke hallen. Af en toe knalde ik tegen iemand aan, soms leken de dingen nog steeds verder weg te zijn dan ze daadwerkelijk waren... Ik had me de laatste paar dagen niet zo goed gevoeld. Alles had gedraaid en als dat het niet deed leek het net of de wereld omgedraaid was. Het was even leuk geweest maar ik was het al snel beu.
Gelukkig was daar Seth om me gezelschap te houden. Seth wist altijd wat hij moest doen of zeggen en ik was dankbaar voor hem in mijn leven. Alleen de gedachten aan hem al lieten vlinders in mijn buik rond fladderen.
Ik keek naar het cadeautje in mijn hand en besefte me dat het eigenlijk helemaal geen cadeautje was als ik het niet in had gepakt. Ik stopte met huppelen en liet mijn schouders zakken. Wat moest ik hier nou op bedenken? Ik beet even kort op mijn onderlip terwijl ik aan het rondkijken was. Het was drukker dan normaal en bijna iedereen leek in een goede stemming te zijn.
Wat me ook opviel was dat er nog altijd mensen allerlei versiersels aan het ophangen waren. Dit deed mijn blik afglijden naar een stel posters welken op de muur hingen, ter aankonidging van het bal. Een ondeugende grijns ontstond rond mijn lippen terwijl ik me een weg baande richting de muur met de posters. Ik keek even snel of niemand op mij lette alvorens ik één poster van de muur trok. Eentje zouden ze vast niet missen. Daarnaast was het bal vanavond al.
Ik wikkelde de zelf gemaakte mok in het papier en jatte snel een rol plakband van de jongen die op het laddertje aan het stunten was iets op te hangen. Trots keek ik naar het gecreëerde pakketje.
De mok was niet mijn beste werk, bij lange na niet. In feite was het zo slecht dat ik niet eens zeker wist of Seth wel ging herkennen dat het een konijn moest voorstellen. Maar mijn moeder had me altijd geleerd dat het om het gebaar ging. Dat was wat telde.
Ik wierp een blik op de grote klok in de hal en kwam vervolgens tot de veronderstelling dat ik wederom te laat was. Gelukkig wist Seth hoe ik in elkaar stak en vertelde hij mij altijd een foutief tijdstip, zodat ik alsnog op tijd zou zijn. Dat nam niet weg dat ik nu wel echt een beetje haast moest maken.
Eenmaal in het park aangekomen keek ik nieuwschierig rond. Seth was makkelijk genoeg te herkennen, zeker in de tuinen met de felgekleurde bloemen. En daar stond hij dan; lang, gehuld in zwart en de meest aantrekkelijke persoon die ik ooit had gezien.
Ik begon spontaan weer te huppelen maar gezien mijn evenwicht nog niet was wat het was geweest knalde ik tegen hem aan.
Ik hield me stevig vast aan zijn jasje en keek hem breed glimlachend aan. "Great catch," grijnsde ik naar hem alvorens ik op mijn tenen ging staan om een kus op zijn lippen te drukken.
Vervolgens keek ik hem weer aan en stak het cadeautje met het geïmproviseerde inpakpapier naar hem uit. "I made you a little something, I hope you like it." sprak ik alvorens ik wat nerveus met mijn voeten wiebelde. Over het design zelf was ik niet al te nerveus, het was vooral de boodschap die op de bodem van de mok geschreven stond waarvan ik niet wist of het de juiste zet was. Het voelde goed en het was hoe ik me over hem voelde. Maar ik wilde niet te hard van stapel lopen. Daardoor liep het altijd fout... Ik kon op sommigen momenten nogal... veel zijn.
De woorden "I love you" waren snel gezegd maar om het permanent ergens op te zetten klonk meteen heel anders. Het maakte het tastbaar.
Ik maakte afwezig wat tekeningetjes op Seth zijn arm alvorens ik mijn hand in de zijne liet glijden. Seth aanraken werkte hetzelfde als drugs, ik kon er geen genoeg van krijgen. "Dus, wat is het plan?" vroeg ik nieuwschierig. Seth had gezegd dat we ergens heen gingen en ik had mijn hoofd er sindsdien over gebroken waar hij me me naartoe zou nemen. Puntje bij paaltje maakte het niet uit waar hij me meer naartoe zou nemen, zolang ik maar bij hem kon zijn maakte het me allemaal niets uit.

[ bericht aangepast op 22 maart 2023 - 21:10 ]

How far is far

22 maart 2023 - 23:36 ThestraI is offline

ThestraI 3638

‵BOO
YOU WHORE‵

• ♛ •
POPPY
DEVIL

“Toodles, darlings, toodles!” riep ze uit, haar stem al een octaaf hoger dan deze normaliter gesproken was. Normaliter gesproken, zou ze nog even wezen blijven hangen, maar in dit geval was ze blij daar weg te zijn. Die meiden konden soms zo slap blijven lullen, en het lef dat ze hadden om te vragen of ze wilde helpen met de opsmuk voor het feest van vanavond —Poppy had de neiging om haar nagels in ze te zetten net in kunnen houden. De valse glimlach die op haar gezicht dwaalde echter niet, die was binnen no-time verdwenen. Na die bona-fide shitshow van acht maanden geleden, waren een aantal dingen zeker geworden. 1) Amor was dood voor haar, en 2) deze herinnering had ze toegevoegd aan die van het gekkenhuis.
Haar hakken tikkende op de stenen vloer deden eenieder realiseren dat er een dreigend gevaar op komst was. Iemand die tot op de puntjes toe perfect gekleed was, scherpe nagels had en niet bang was deze te gebruiken. “Aan de kant”, bitste ze, klaar om haar gevijlde klauwen als wapen in te zetten mocht iemand niet luisteren. Nogmaals duwde ze enkele studenten aan de kant, zich niet druk makende over wie deze imbecielen allemaal waren. Dat hele gedoe met het feest riep nare herinneringen naar boven, en ze wilde niets liever dan het insect onder haar hak te verpletteren. De decoraties en posters die in verschillende delen van de school waren te zien, schenen echter een ander plan te hebben.
Haar robijnrode haarlokken dansten achter de vrouw aan terwijl ze de hoek om beende, en hierbij abrupt stopte eens ze een uitzonderlijk fascinerend toneelspel voor zich zag ontvouwen. Op de grond zat een jongeman die ze niet snel herkende, wat concludeerde dat hij bij IRA hoorde, en die geconcentreerd te werk scheen als oefening op een groepje leerlingen. Echter, toen dit verpest werd door één of andere stomkop richtte ze haar blik al razendsnel op degene om hem de huid vol te schelden. Deze dag scheen alleen vol verrassingen, daar er een boek naar z’n hoofd werd gegooid vanuit een andere hoek, wat haar deed glimlachen. Eens hij deze actie uitvoerde, nam zij de kans om een sigaret op te steken en hier meerdere korte hijsjes van te nemen. Het grijze as dwarrelde naar de grond en liet een klein hoopje achter. Ze zette een enkele stap naar voren, zodat haar gestalte op zou vallen.
“Laten we hopen dat de punten scherp zijn als dat moment komt”, spinde ze bijna, een sluwe grijns rond haar lippen. Poppy zuchtte een enkele keer opgelucht, alsof ze er al aan zat te denken, en blikte vervolgens naar de jongeman —die een herkenning bij haar op deed treden, alsof er een magneet tussen hen zat die ze niet kon negeren. Langzaam gleden haar kijkers op een onderzoekende wijze over hem heen, terwijl ze opnieuw een hijs nam van de sigaret. Zou het. . .? “Een scherpe geest, een duivelse blik, en een vurige aanleg? You must be Crimson Heart —en ik moet zeggen, je doet je naam eer aan.” Een vermakelijke expressie schoot over haar gezicht heen zodra ze zich naar het eerdere groep meiden draaide. “Maar laat mij je niet storen —please, continue. Ik wil je wel in actie zien. Zeker als dat betekent dat ze niet meer in staat zijn die troep op te hangen.”

[ heaven knows ]

23 maart 2023 - 0:48 Smiths is offline

Smiths 5032

ᗩ S ᕼ ᗪ ᕮ ᐯ I ᒪ

Waar ik me al had verheugd op het koekje, leek deze vlieger niet op te gaan opmakend uit het protest achter me. ´I thought I was your favorite...´ sprak ze terwijl haar gezicht in een ongemakkelijk angle naast die van mij verscheen. Ik trok mijn wenkbrauwen aan en keek haar ,zo goed en zo kwaad als het ging, aan. "Yeah, because you bake the cookies." grijnsde ik onschuldig.
Hier meende ik natuurlijk niets van. Candy was op het moment mijn beste maatje en hoe zoetsappig het ook klonk, ik kon me geen leven meer inbeelden zonder haar. Het liet de situatie met de scholen tien keer minder erg lijken.
Mijn aandacht was volledig op Candy gericht tot ik verderop een gekletter hoorde. Zo te zien was de stuntelaar alsnog van zijn trapje afgevallen, iets wat me voldaan deed gniffelen. Had hij maar niet mee moeten doen aan die onzin. Ik kon me niet inbeelden dat iemand daadwerkelijk enthousiast werd van dit idee...
Ditmaal kwam er een protesterend geluid vanuit mij toen ze het koekje liet verdwijnen. ´Wat jammer nou. In dat geval betekent dat des te meer voor mij. Daarbij gaf je toch het verkeerde antwoord, dus misschien krijg je uiteindelijk toch niets,´ nu was ik echt beledigd. "And people think I'm evil..." mopperde ik, echter kon ik een grijns niet onderdrukken.
Echter toen ik het koekje weer zag verschijnen was ik zo blij als een kind in een snoepwinkel. Het had er vast bijzonder uitgezien: een reus met een koekjes voerend roze harig meisje op zijn rug.
Ik kon me er niet druk over maken, ik had alles wat ik kon verlangen. Het meisje waar ik het meest om gaf was bij me en ik had zoetigheid tot mijn beschikking.
Ik zag het koekje als betaalde tol en besloot haar vervolgens een lift te geven. Weliswaar naar mijn bestemming, maar dat was een detail.´Ik ga waar jij gaat,´ was dan ook haar antwoord geweest. Deze woorden gaven me een gevoel vanbinnen waar ik mijn vinger niet op wist te leggen, maar het was alles behalve onaangenaam. Iets wat Candy haar talent leek te zijn.
Vervolgens wist ze precies waar ik op doelde en het duurde dan ook niet lang voor ik haar armen rond mijn nek voelde. ´Maar dan ga je mij ook vertellen hoe jouw dag was en wat er in jouw hoofd zit,´ was haar ultimatum. Dit liet mijn hersens kraken. Ze merkte dus dat er wat aan de hand was. Helaas had ik niet zo'n stevige verbeelding als mijn zus had... Ik kon niet zo één, twee, drie met een leugen aankomen. De kans was groot dat ze ook dat zou merken.
Ik besloot me eerst maar te focussen op veilig door de hal naar buiten komen zonder al te veel slachtoffers te maken.

Eenmaal buiten liet ik haar benen los alvorens ik haar in een stevige omhelzing trok. Het was een gekke verhouding, zo. Ergens wilde ik niet met haar geconfronteerd worden maar zij was tevens de enige die me zo op mijn gemak wist te laten voelen.
Toen ik haar los gelaten had ging ik op het bankje zitten om daar met mijn neon roze aansteker een sigaret op te steken. Ik had nooit echt gevraagd wat Candy ervan vond dus had ik wat afstand genomen. Ik ging deze dag gewoon niet overleven als ik mijn nicotine boost niet kreeg. Plus was het een godsgeschenk me even buiten die chaos te bevinden.
Voor ik het wist betrapte ik mezelf erop naar haar te staren. Misschien moest ik me er maar overheen zetten, hier bereikte ik al helemaal niets mee. Ik begon gewoon medelijden met mezelf te krijgen...
Ik maakte mijn sigaret uit en trok haar naast me op het bankje. For fucks sake...
"The truth is, you are my favorite." glimlachte ik lichtelijk nerveus naar haar waarna ik één van haar handen beet pakte en bestudeerde als afleiding. "In fact, I've been wanting to ask if you'd join me tonight...?" vroeg ik alvorens ik mijn tanden in mijn onderlip boorde, haar blik zoveel mogelijk ontwijkend. Ik kon me alleen maar inbeelden hoe hard Poppy me nu uit zou lachen, en ik zou haar nog gelijk geven ook.

How far is far

23 maart 2023 - 12:07 Frodo is offline

Frodo 15127

NAIA MARMORIS

Dit meer was te klein.
Ja, ik mocht blij zijn dat er überhaupt water in de buurt was. Ja, ik moest dankbaar zijn dat het natuurlijk water was en geen zwembad vol chloor. Ik wist dat ik niet mocht klagen en toch...
Ik sloeg met mijn staart, mijn armen voor me uitgestrekt. In geen tijd had ik de andere kant van het meer bereikt, waar ik weer omdraaide. Het water schoot langs me voorbij. Eenmaal terug waar ik begonnen was, kwam ik weer boven water. Ik zuchtte diep en bleef wat op mijn rug dobberen.
Als ik heel eerlijk was, was de grootte van het meer niet waar ik me aan stoorde. Nee, het échte probleem was het zagende gevoel in mijn middenrif en het verlangen om elders te zijn. Ik miste Atlantis. Er ging simpelweg niets boven het zien van het goudgele kasteel aan de grond van de oceaan. Er zaten heel wat vissen in dit meer, maar niet te vergelijken met de hele onderwaterwereld die de oceaan te bieden had. Ik miste thuis.
Nog een paar jaar, probeerde ik mezelf op te beuren. Nog een paar jaar studeren en dan had ik genoeg bagage om terug te keren en mijn grootvader, koning Triton, bij te staan. Eerst als zijn rechterhand, daarna zelf op de troon. Ik zou voor eeuwig in Atlantis kunnen blijven. Een slome glimlach kroop over mijn gezicht. Ik wilde me terug in het water wentelen, toen ik een bekende figuur aan de rand van het meer zag staan. Elio.
Ik vervloekte mijn hart omdat het domme ding meteen sneller ging slaan. Elio was slecht nieuws. Mijn brein had dat al lang door, maar mijn hart luisterde enkel naar zichzelf. Het spoorde me aan om te zwaaien en naar Elio toe te zwemmen, en ik volgde slaafs. Eenmaal aan de oever steunde ik met mijn armen op een rots en keek Elio half glimlachend aan. "Dag waterrat. Kom je ook een plons nemen?" Ik keek hem vanonder mijn lange wimpers aan. "Of mogen je haren misschien niet nat worden, met dat belangrijke bal vanavond?" Ik gooide een uitdagende grijns naar hem toe.

[ bericht aangepast op 23 maart 2023 - 12:09 ]

“Moonlight drowns out all but the brightest stars.” - Tolkien

Index RPG Actieve Topics Zoek