[RPG • 0] Experium|| 50 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •Merrin• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 19 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 20 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •Nenya Agami•15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 20 • Slopen • Gates • Slughorn

LIONS ⚜️ •Fire • Vuur • Fox • In dieren veranderen. • Astreal • Astral projection. • Tony • Onzichtbaar in het donker. • Emil • Dupliceren • Onna • Ondoordringbare huid •Vera • Vliegen •Serena • Stembeheersing • Heidi • Groene vingers. •8226 • Praten met dieren

Elephants ⚜️ •Vision • Met zintuigen spelen •Dalit • Immuniteit voor gaven • Rai •Electriciteit •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] • Kijo • Veranderen in een Oni. • Stella • Licht ombuigen. •Vera • Leugendetector. • Helene • Genezing. •Cherry • Voedsel toveren

Rhino's ⚜️ • Romeo • Emoties manipuleren • Damon • Dementor • Peter • Spiderman • Azrael • Krachten afnemen en aanvullen • Darian • Objecten materaliseren • Maaya • Hallucinates. •Melissa • Fauna manipulatie. •Alice • Spiegelloper •Medusa • Verstenen onder haar blik •Naamloos • Gedachtenlezer.

Buffalo's ⚜️ •Ednoces • Tijd bevriezen voor 10 sec •Nish • Aanwezigheid verbergen •Goliath • Ant-Man •Klaus • Necromancer •8167 • Energieschilden •Evelin • Reizen tussen werelden/dimensies •8034 • Gevarensonar •Nemesis • Vloeistoffen sturen •Maevis • [Onbekend] •Sarah • Binding

---

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

---

It's never gonna happen, Guys.

Fox herinnerde zich niet heel veel meer van die dag en nacht dat hij zo ziek was. Eén van de dingen die hem wel was bijgebleven – behalve de afschuwelijke pijn – was het feit dat Kris gehuild had. Voor vandaag was het de enige keer dat hij hem had zien huilen.
      ‘Dus… dus Zebediah heeft me vergíftigd?’
      Fox verstijfde toen dat besef echt tot hem doordrong. Hij was samen geweest met iemand die hem eens had geprobeerd te vermóórden? Opeens voelde hij een knauw in zijn maag. Sinds de aanval had hij zich afgevraagd of hun relatie wel iets had voorgesteld. Tot het laatste gesprek met Zebediah was hij tot een soort conclusie gekomen dat Zebediah hem misschien wel even leuk had gevonden, maar dat hij daarna op hem was uitgekeken en hun relatie op brute wijze had willen beëindigen.
      Nu kwam er een ander naar vermoeden omhoog: dat Zebediah alleen maar met hem samen was geweest om Kris te tergen.
      ‘Ik dacht…’ Het lukte hem niet om zijn gedachten onder woorden te brengen en hij boog zijn hoofd. Maakte het uit wat hij gedacht had? Het deed er niet toe of Zebediah wel of niet wat om hem gegeven had.
      Kris was de enige die ertoe deed.
      ‘Hield je van hem?’ vroeg Kris zacht.
      Zonder nadenken schudde Fox zijn hoofd. ‘Ik hield denk ik vooral van het idee dat er iemand van me hield.’
      Al wist hij dat niet zeker. Alle herinneringen werden overschaduwd door wat er op het einde was gebeurd. Maar het had nooit gevoeld zoals met Kris, dat wist hij wel zeker.
      ‘Hij heeft me wel persoonlijke dingen verteld,’ zei Fox zacht. ‘Over zijn vader. Achteraf liet het me heel erg twijfelen. Nadat hij…’ Zijn woorden stokten in zijn keel. Nadat hij me liet moorden. Had Zebediah dat ook al aan Kris verteld? Hoewel de zenuwen opeens door hem heen raasden, keek Fox zijn vriend aan. ‘Weet je hoe het is afgelopen tussen ons. Wat – wat hij me liet doen?’
      Kris schudde zijn hoofd. Met zijn handen omvatte hij die van Fox.
      Fox haalde diep adem. ‘Hij… hij…’ Hij kneep zijn vingers tot vuisten terwijl er beelden door zijn hoofd flitsten.
      ‘Je hoeft het niet te vertellen,’ zei Kris zacht. ‘Niet nu. Ik… besef me terdege dat we elkaar dingen moeten vertellen. Maar moeten we echt nu alle shit oprakelen?’ Kris ging iets rechterop zitten. ‘Drieënhalf jaar lang wilde ik niets liever dan bij je zijn, Fox. Naar je goochelshows kijken, naar je zelfverzonnen verhalen luisteren, samen film kijken, naar de sterren staren…’ Zijn adamsappel ging op en neer. Er lag een verlangen in zijn ogen dat Fox liet huiveren. ‘Kunnen we dat niet eerst doen? De dingen doen die we zo gemist hebben? Voor heel even vergeten dat Zebediah heel hard zijn best heeft gedaan om ons kapot te maken?’ Kris hief zijn hand en omvatte Fox’ kaak. ‘Drieënhalf jaar lang wilde ik dat zo graag vergeten. Het lukte nooit. Maar als ik in jouw ogen kijk, Foxie, als ik jouw stem hoor en je tegen me aan voel dan kan ik dat eindelijk.’
      Fox beet op zijn lip. Vlinders raasden door zijn buik door die woorden; met hun vleugeltjes joegen ze alle nare gedachten uit zijn hoofd. Kris had gelijk. Ze moesten over dingen praten, maar dat hoefde niet allemaal in één keer. Ze hadden nu voorzichtig aan wat dingen gedeeld – nu was het tijd voor leuke dingen.
      ‘Oké dan!’ zei hij opgetogen. ‘Wat wil je eerst doen?’ Hij lachte zachtjes toen Kris’ vingers door zijn krullen woelden en hij zijn lippen tegen die van hem drukte. ‘En iets met kleren aan!’
      Kris grinnikte. ‘Waarom? We kunnen al die dingen toch ook naakt doen?’
      ‘Nee!’ Plagerig duwde hij hem weg. ‘Je bent nog steeds gewond. Tot je Fayr toestaat om die wonden te genezen, moet je het maar met een kus doen.’
      Kris had daar weinig boodschap aan; zijn lippen dwaalden al langs Fox’ nek en ondanks zijn wijze woorden reageerde zijn hele lichaam erop. ‘Maak je maar niet druk om dat lichaam van mij. Die kan meer aan dan jij denkt. Bovendien zijn er ook wel standjes waarbij ik weinig hoef te doen.’
      ‘En mij al het werk laten doen zeker? Ik dacht het niet.’
      Al was het verleidelijk. Heel verleidelijk. Toch had hij Kris’ gezicht veel te vaak zien verschieten van de pijn, gisteren. Iemand van hen moest toch de wijste zijn. Hij nestelde zich comfortabel tegen zijn vriend aan. ‘Ik ben ook geen achttien meer hoor,’ plaagde hij. ‘Deze ouwe man wil gewoon even film kijken.’
      Grinnikend kuste Kris zijn slaap, waarna hij de tv aanknipte en zijn armen om hem heen sloeg. ‘Oké dan. Wat mijn liefste wil.’
      ‘Pff.’ Fox schoot in de lach. Daarna kwam er een grijns op zijn gezicht. ‘Dan gaan we Peter Pan kijken. Na ál die jaren weet je vast niet meer hoe die gaat.’
      ‘Het plot is ook zo ingewikkeld.’
      Fox stak zijn tong uit. ‘Er is geen betere manier om Zebediah uit je hoofd te verdrijven dan door Disney, geloof mij maar.’
      Hij legde zijn hoofd tegen Kris’ schouder en drukte op play.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Met een glimlach liet hij de stift door zijn vingers spelen. 'Het is eindelijk wat closure, of niet?'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Onyx liet zijn vingers over de snaren gaan en knikte langzaam, met een flauwe glimlach. 'Ja...'

[ bericht aangepast op 3 mei 2022 - 16:58 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Met het zachte gitaarspel van Onyx op de achtergrond, boog Jester zich weer over zijn collegeblok. Ze zeiden verder niet zoveel tegen elkaar, maar dat hoefde ook niet. Het voelde eigenlijk wel fijn en ontspannen zo, ondanks dat hij bezig was met de voorbereiding voor een confrontatie met een Maaya die hem nog wat sterker dood wenste dan anders. Daar gingen ze immers wat aan doen, en Onyx zat achter hem op het bed en was oké. Echt oké, anders speelde hij niet zo. En nog wat later meende Jester het intro van het Disney logo door de muur van Fox en Kris heen te horen, en toen ontspande hij echt.
      Hij was halverwege toen zijn iNet twee keer zoemde en een berichtje van Nish binnenkwam. Een tikje verrast klikte Jester het aan en las het ook voor aan Onyx. Een waarschuwing om op de spiegels te letten vanwege Alice's gave. De spiegelloper, herinnerde Jester zich. Onderhand wist hij van iedereen in de school hun gave wel, als niet een beetje oppervlakkig. Kon ze via een spiegel meekijken met een gesprek ofzo? Dat klonk niet heel gek.
      Tegen de tijd dat hij zijn pen weer oppakte om verder te gaan lag de spiegel die altijd boven hun wastafel had gehangen ergens helemaal onderin zijn kledingkast (die bestond daar namelijk uit handige bergjes ongeordende kleding waar je zo'n ding dan onder kon schuiven), want anders hadden screenings natuurlijk vrij weinig zin meer. Het voelde best goed.
      Toen hij klaar was klom Jester naast zijn vriend op het bed en luisterde stilletjes mee naar de muziek, zijn kin leunend op Onyx' schouder.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Nenya kleurde al net zo rood als Emil. Had hij echt gehoopt haar weer te zien? Eigenlijk wilde ze best mee. Misschien dat iets leuks doen ook hielp om haar gave weer helemaal op een rijtje te krijgen. 'Weet je het zeker?' vroeg ze zacht, toen Yrla buiten gehoorsafstand was. 'Straks komt Tuuli...' Vandaag behandelen... Onyx? Hé, relax, knul. ....zoeken? ...EEDE OPDRACHT— niet acceptabel. 8102, waar zit je.... naamexamen? ...of je weet waar hij is? Emil's omtrekken werden een beetje wazig en Nenya vloekte binnensmonds. Straks maakte ze zich alleen maar zorgen om hem en verdronk ze bijna zelf omdat ze ergens in het diepe een visioen kreeg.
      Of misschien kwam hij haar dan wel redden...
      God, moest je haar eens horen. Ze schudde de gedachte gauw weer uit haar hoofd.

[ bericht aangepast op 3 mei 2022 - 18:32 ]

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Onyx dacht niet na over wat hij speelde, het ging gewoon vanzelf en hij kwam in een soort roes terecht. Toen Jester bij hem kwam zitten en Onyx lichtjes tegen hem aan leunde, had hij het gevoel dat hij voor het eerst écht even volkomen ontspande sinds… een hele lange tijd. Na een tijdje zat de melodie in zijn hoofd vast. Het was kalm, best mooi – zelfs een beetje liefelijk. Er kwam gelijk een soort weerzin in hem op, al verdween dat toen hij zich bewust werd van Jesters rustige ademhaling vlak bij zijn oor. Hij keek opzij en trok een mondhoek op. ‘Heb jij nog inspiratie voor de naam van dit muziekstuk? Iets Onyxer dan Pure pracht?’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Het was waar… De afgelopen dagen – toen hij bij Nenya uit de buurt bleef – had hij ook geen last meer van haar gehad. Hij sloeg zijn ogen neer een zuchtte teleurgesteld. ‘Misschien is het beter van niet, inderdaad.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

'Rust?' stelde Jester voor. 'Of evenwicht? Zielenrust?' Hij haalde zijn schouders op en drukte een kusje in Onyx' nek. 'Het is mooi.'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Jespers lippen lieten de haartjes in zijn nek overeind komen. Heel even verloor hij zijn concentratie en kwam er een valse noot tussen. 'Zielenrust heeft wel wat.' Ietwat dramatisch, maar hé, het leven was dramatisch. 'Zal ik het je leren?'

---

Every villain is a hero in his own mind.

Jester veerde op en keek verrast opzij. 'Ja, als je wil?'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

leren? Tink! ...wel zeker? Kom nou— Het huiswerk is voor komende vrijdag, pagina zesen... Fayr! Laat me— ...esproken? Nope. Darian! 'Ik heb het Jester gevraagd.' Nenya stak haar handen in de zakken van haar jack en duwde even flink haar nagels in haar handpalmen in de hoop zo bij de les te blijven. Oh, ja, inderda... Weg! Eh, nee, ze— 'Of we met zijn drieën konden praten over iets, bedoel ik. Hij vond het prima om gewoon even een lokaal te pakken enzo ervoor, maar ik denk dat hij het vergeten is, na alles.'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

De verraste blik in Jes' ogen was al genoeg om het te willen. Onyx schoof wat op zodat Jes naast hem kon gaan zitten. Hij hing de gitaar om de hals van zijn vriend, nog steeds met een klein beetje een onrustig gevoel vanbinnen. Niet omdat hij Jester er niet mee vertrouwde, puur omdat het pas de derde keer was dat hij zijn instrument bewust aan een ander gaf. Nog geen week geleden was hij op van de zenuwen geweest.
      Hoewel het gitaar spelen al best intiem was doordat hij de melodie letterlijk zou voelen, schoot er een beeld door zijn hoofd dat hem wel beviel. Hij kwam iets overeind en ging achter Jes zitten, waarna hij zijn handen over die van Jes liet glijden en ze naar de juiste snaren bracht.
      ‘Of is dit te afleidend?’ vroeg Onyx – op een hesere toon dan hij bedoeld had, aangezien hij zich opeens wel heel erg bewust was van Jesters rug tegen hem aan en hij plots weer heel erg de behoefte ervoer om opnieuw te ontdekken hoe de spieren onder Jes’ shirt ook al weer voelden.

[ bericht aangepast op 3 mei 2022 - 22:03 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

‘Ja, dat snap ik wel.’ Die leider van de Panthers had de afgelopen dagen een hoop op zijn bordje gekregen. Niet alleen was hij zelf bijna gestorven, hij was ook medeverantwoordelijk voor de dood van Tony en op een plaats als deze hing er dan ook gelijk een zwaard boven je hoofd. Even kwam de gedachte in hem op dat hij Jester niet met zijn gedoe moest belasten, maar een ander, vriendelijker, stemmetje zei dat ze straks toch samen een opdracht moesten uitvoeren en dat het misschien wel heel makkelijk te verhelpen was met zijn gave. ‘Fijn dat je het gevraagd hebt. Ik zal hem morgen wel een berichtje sturen. We moeten ook nog aan onze opdracht werken.’ Hij keek het meisje even aan. Hij zag op tegen het einde van het gesprek – zeker nu Tuuli zich kalm hield wilde hij dat moment zo lang mogelijk rekken. ‘Met wie moet jij je opdracht doen?’ Schaamte trok langs zijn wangen. ‘Sorry als ik dat al gevraagd heb.’ Hij dacht van wel namelijk, maar hij kon zich het antwoord niet meer herinneren.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Damon bestudeerde het bolletje in zijn hand en haalde zijn schouders op. 'Wel iets, ja.' Hij haalde zijn gave omhoog voelde de kilte langs zijn borst strijken, en zond Nish een grijns. 'Maar beoordeel dat zelf maar.' Hij richtte zijn aandacht op het flakkerende lichtje en concentreerde zich tot het licht begon te verschuiven. Het brandende zonnetje veranderde voor zijn ogen in een onregelmatige kluwen van draden die om elkaar heen wentelden alsof aangetrokken door een eigen zwaartekracht.
      Er streek een gretige honger langs zijn ribben. Bijna.
      Ergens had hij nog de drang om vals te spelen en het gebaar ook met zijn hand te maken, maar uiteindelijk hielp dat niet veel meer dan het in beeld brengen van wat hij in gedachten deed. Damon gaf een rukje met zijn gave en trok het gloeiende spul uit elkaar, schopte het uit zijn baan en duwde het door de glazen wand heen naar buiten. Niet zo wild dat hij het in de knoop zou brengen, maar ook weer niet zo voorzichtig dat hij het verloor aan de aantrekkingskracht die het spul binnen vasthield.
      De bol knipte uit als een lampje, en langgerekte gouden draden vulden de kamer. Ze deinden zachtjes op en neer op de golfslag van zijn gave, alsof ze ergens diep onder water rond dwarrelde. Tevreden verschoof Damon zijn blik omhoog en zond de draad naar de overkant. Het goud tikte tegen Nish' aan en trilde, en vloeide toen in één keer achter zichzelf aan zijn lichaam in.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Er kroop een warme blos over zijn wangen, maar hij schudde zijn hoofd. 'Nee,' antwoordde hij net zo onvast, en zijn hart maakte een sprongetje. Jester verbeet een glimlach en speelde een voorzichtig akkoord. 'Leer het me.'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.