[RPG • 0] Experium || 48 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •Merrin• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 19 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 20 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •Nenya Agami•15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 20 • Slopen • Gates • Slughorn

LIONS ⚜️ •Fire • Vuur • Fox • In dieren veranderen. • Astreal • Astral projection. • Tony • Onzichtbaar in het donker. • Emil • Dupliceren • Onna • Ondoordringbare huid •Vera • Vliegen •Serena • Stembeheersing • Heidi • Groene vingers. •8226 • Praten met dieren

Elephants ⚜️ •Vision • Met zintuigen spelen •Dalit • Immuniteit voor gaven • Rai •Electriciteit •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] • Kijo • Veranderen in een Oni. • Stella • Licht ombuigen. •Vera • Leugendetector. • Helene • Genezing. •Cherry • Voedsel toveren

Rhino's ⚜️ • Romeo • Emoties manipuleren • Damon • Dementor • Peter • Spiderman • Azrael • Krachten afnemen en aanvullen • Darian • Objecten materaliseren • Maaya • Hallucinates. •Melissa • Fauna manipulatie. •Alice • Spiegelloper •Medusa • Verstenen onder haar blik •Naamloos • Gedachtenlezer.

Buffalo's ⚜️ •Ednoces • Tijd bevriezen voor 10 sec •Nish • Aanwezigheid verbergen •Goliath • Ant-Man •Klaus • Necromancer •8167 • Energieschilden •Evelin • Reizen tussen werelden/dimensies •8034 • Gevarensonar •Nemesis • Vloeistoffen sturen •Maevis • [Onbekend] •Sarah • Binding

---

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

---

It's never gonna happen, Guys.

Kris had aan den lijve ondervonden hoe Onyx kon zijn als hij pissig was, dus hij begreep de vergelijking zeker. ‘Nogal ja,’ mompelde hij. ‘Toen ik wegging, waren er geen Panthers meer met wie hij contact had. Dus hoe kon hij zo snel ontdekt hebben dat ik hier was? Ik had hem hoe dan ook écht niet verwacht te zien. Dacht dat ie na wat ie Yrla had aangedaan echt geen stap meer in de buurt van deze campus zou doen. Maar ik hoorde net van Fayr dat hij dikke maatjes met Onyx is en blijkbaar is alles ook weer koek en ei met Yrla.’

[ bericht aangepast op 10 dec 2021 - 12:56 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

'Hij heeft geholpen je terug te halen, Kris.' Jester aarzelde even en leunde een stukje achterover. 'Twee maanden terug werd hij bevriend met Onyx, en Yrla later dus ook. Hij wist dat je hier zou zijn, daarvoor hoefde hij niets te ontdekken. Samen met Vienna... was hij onzichtbaar bij de uitwisseling op het dak.'

[ bericht aangepast op 11 dec 2021 - 20:52 ]

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Kris wist niet wat hij moest zeggen. Fijn – er was dus nog een greintje menselijkheid in Nish. Misschien hád hij inderdaad spijt van wat had hij had gedaan. Maar wat dan nog? Veranderde dat iets aan het feit dat Fox’ hart twee keer was verbrijzeld, dat Zebediah hem had laten moorden, dat hij zelf maandenlang had vastgezeten, dat hij gemarteld en vernederd was? Hij zei dan ook niets, wendde stuurs zijn blik af, zijn kaken strak van de spanning.

[ bericht aangepast op 12 dec 2021 - 11:14 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Kris had al gezegd dat hij Nish niet echt dood wilde. Was dat genoeg om het erop te wagen dat het niet nog eens zou gebeuren? Jester voelde zich er nog steeds niet helemaal gerust op, zeker niet met de manier waarop Kris nu zo stil bleef. 'Kan je het aan als je hem nog een keer tegenkomt?' vroeg hij uiteindelijk voorzichtig. 'Nu je weet dat hij hier is? Ik heb liever dat je het tegen me zegt als je het niet zeker weet dan dat je me tevreden probeert te stellen ofzo.'

[ bericht aangepast op 12 dec 2021 - 13:14 ]

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

'Ik heb geen flauw idee,' antwoordde Kris, die toch al niet van plan was geweest om Jester naar de mond te praten. 'Hij moet maar gewoon uit m'n buurt blijven. Met z'n gave moet dat toch ook weer niet zó moeilijk zijn. Als ik ooit nog met hem wil praten, laat ik dat wel weten.'

[ bericht aangepast op 12 dec 2021 - 13:42 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

'Dat is aan jou,' knikte Jester, hoewel het wat stroever ging dan hij wilde. Het kostte moeite om zich over de onduidelijkheid heen te zetten die Kris open liet, al helemaal omdat het in eerste instantie al ging om iets waar hij zelf al zo'n afkeer van had. Moord. Dezi en Tony... Dat- dat was anders. Hij wilde dat het anders was. Hij had het tegengehouden als hij had gekund. Hij wilde niemand dood.
      Maar hij wist ook wel dat hij niet meer dan dit uit Kris ging krijgen. Co-existence was íets. Momenteel was het nergens echt veilig voor Nish, maar onderaan de streep misschien hier alsnog wel het minste van alle kwaden. Zolang Kris hem niet zag, zou alles goed moeten gaan. ...Toch?
      Hij moest het maar met Onyx overleggen, en Nish zelf.
      'Ik ga het nog bespreken met hemzelf en Onyx, we zullen het je laten weten als hij hier blijft.' Dat was punt één. Jester ging iets rechterop zitten. 'Over Fox. Ik vind echt dat we het hem moeten vertellen. Jíj vind echt van niet. Zullen we het hem gewoon vragen? Dat er iets is wat hij moet weten, jij wil wachten en ik niet. Als hij jouw kant kiest laat ik het hem vergeten dat we het gevraagd hebben. Bescherming zonder toestemming gaat ooit ook de Twilight kant op en als je als Edward begint te klinken weet een mens dattie fout zit. We kunnen het hem gewoon vragen, dan is het zijn beslissing. En ik doe niks met vergeten of uitleggen of whatever zonder dat je erbij bent.'

[ bericht aangepast op 12 dec 2021 - 16:24 ]

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

-

[ bericht aangepast op 10 dec 2021 - 17:05 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

-

[ bericht aangepast op 11 dec 2021 - 20:53 ]

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

-

[ bericht aangepast op 12 dec 2021 - 17:46 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

‘Fox is niet een of ander projectje die we dingen kunnen laten vergeten als het ons uitkomt. Doe normaal man. Als je dan met iemands hoofd moet kloten, doe je het maar met die van mij.’ Het hele Twilight-verhaal zei hem niks, maar hij had zijn keuze al gemaakt. ‘Ik ga hem nu in elk geval niet vertellen dat ik hem níét vergeten ben. Als jij echt niet met jezelf kan leven dan vertel je ‘m maar dat ik iets voor hem verborgen houd en jij dat als de bemoeial die je bent kut vindt, dan kan ie het aan mij vragen en hou jij ook een schoon geweten.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

On a positive note, hij kreeg niets naar z'n hoofd gesmeten—zijnde een schaakstuk of iets ergers. Jester wist allang dat hij zich inderdaad overal mee bemoeide en daar vond hij niks mis mee. In ieder geval had Kris nu gezegd dat hij het kon vertellen als hij dat wilde. Of het hun relatie veel goed deed was zeer twijfelachtig, maar alles met Kris was zeer twijfelachtig.
      'Oké,' zei Jester, want heel veel andere dingen vielen er niet te zeggen. Kris werd toch alleen maar bozer en veel zou hij er niet mee bereiken ook. Hij stond op en liep naar de deur. 'Ik laat het je nog weten over Nish.' Even wachtte hij nog op een reactie van Kris, en toen liep hij de kamer uit.
      Onyx was nog steeds niet terug en Jester haalde het beddengoed maar van het bed af en mikte het allemaal in de wasmachine, en liet het raam wijd openstaan voor wat frisse lucht. Daarna had hij niet heel veel zin om meer tijd door te brengen in de kamer waar hij de afgelopen dagen langzaam in aan het sterven was, dus ging hij naar beneden en plofte op de bank neer.
      Nou. Hij had wel eens slechtere gesprekken gehad? Jester wreef over zijn gezicht en hij zuchtte. Goed ging het ook niet. En de meidenvleugel lag in puin, Fersephone had haar gave weer gebruikt, dat kon ook niet nice zijn. En Onyx en Maaya, en Fire en zijn afdeling...
      Met een arm over zijn ogen deed Jester uiteindelijk het enige waar hij nog energie voor had: wachten tot Onyx terugkwam.

[ bericht aangepast op 12 dec 2021 - 18:58 ]

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Merrin volgde Adam zijn vingers met zijn ogen. "Je moet vooral blij zijn ook denk ik dat de school je niet gezien heeft," zei hij zachtjes. Terugspringen voor een jaar mocht Adam niet doen. Ze hadden specifiek verboden dat hij binnen zijn eigen leeftijd niet mocht springen. Hij drukte even kus op Adam zijn hoofd en kwam toen opeens met een idee. "Zou je dat kunnen eigenlijk denk je? Buiten de school springen? Terug naar je kindertijd?"

---

It's never gonna happen, Guys.

Vienna had de gang verkend, maar tot haar opluchting had ze niets gevonden. Een deel van het puin had ze een stukje weggeduwd, maar uiteindelijk was ze stilletjes naar boven gegaan. Boven bij de jongens zag het eruit alsof er niets gebeurd was. De gang was nog in tact, op het feit na dat er een gat zat op de plek van de kamer van Onyx en Jester. Ze keek er even kort naar, voor ze de kamer van Yrla betrad. Vienna deed zachtjes achter haar de deur dicht, ook al wist ze dat geen enkel geluid Yrla waarschijnlijk kon wakker maken. Voorzichtig schoof Vienna een stoel naast Yrla zijn bed en zakte er rustig op neer. Met een onzekere glimlach keek ze neer op de jongen die ogenschijnlijk gewoon lag te slapen. Het verhaal was echter wel anders.
      Heel even stak Vienna haar hand aarzelend uit, maar ze schoof toch even zijn dekens naar beneden. Er was niets te zien, geen verwondingen niets. Fayr had weer prachtig werk geleverd. De gedachte dat haar beste vriendin dit weer had moeten doen, weer iemand zijn leven had moeten redden, dat ze bijna haar beste vriend kwijt was geraakt. Het maakte dat Vienna de onmacht haar voelde overvallen en voor ze het wist, voelde ze de tranen over haar wangen stromen.

---

It's never gonna happen, Guys.

Toen ze wakker werd, was ze toch een paar uur weg geweest. Haar hoofd bonkte niet meer, net als het feit dat haar arm niet meer sneed. Verwonderd deed het meisje haar ogen open en keek naar haar linkerarm. Het was net alsof er niets gebeurd was, haar arm lag gewoon puntgaaf naast haar in bed en ze kon zelfs haar vingers alles weer bewegen. Een arts kwam later uitleggen dat ze de healer uit het Elephants house hadden laten komen. Het meisje had niet alleen haar hoofdwond genezen, maar was minstens drie uur bezig geweest met het herstellen van meerdere breuken die Fersephone zelf veroorzaakt had in haar eigen arm. Ze had van geluk mogen spreken, als haar gave nog net iets meer kracht had gehad, had ze haar arm waarschijnlijk nooit meer kunnen gebruiken. Of had ze Fayr moeten vragen het te herstellen, maar dat weigerde pertinent op het moment De arts vertelde haar dat ze haar expres ten slape hadden gehouden, vanwege het risico dat ze liepen door haar gave. En bedankt. Al moest ze zeggen dat na die paar uurtjes slaap ze zich toch wel iets beter voelde. Iets…
      Nogal bedroefd keek Fersephone naar de hand die ze nu doodgewoon weer bewoog. Ergens durfde ze gewoon niet terug. Ze had gedaan waar ze al jaren bang voor was, ontploffen in haar eigen kamer, terwijl er mensen in de campus waren. Ze mocht van geluk spreken dat er niemand dood was. Er was niemand dood. Hoewel ze die zin een paar keer in haar hoofd herhaalde, durfde Fersephone het bijna niet te geloven. Het was bijna te mooi om waar te zijn, om te geloven.
      Met dat ze wakker was, stond ze gek genoeg ook weer binnen vijf minuten buiten de ziekenzaal. En ze had werkelijk waar geen idee wat ze moest doen. Al haar spullen, wat er nog van over was ten minste, lagen in de campus. Maar ze kon met geen mogelijkheid terug naar de campus, ze wilde niet onder ogen komen wat ze veroorzaakt had. Het liefst wachtte ze gewoon twee dagen, tot alles hopelijk weer magisch opgelost was. Of zoiets… Ergens buiten slapen was nu echter ook geen optie. Zonder Fire had ze het waarschijnlijk zeer koud gehad in de tipi waar ze toen sliepen. Ze moest hier maar iets zoeken of… Phone voelde heel even aan haar gave, die was echter nog steeds zo uitgeblust dat ze zich niet kon voorstellen dat ze ook een tweede campus op zou blazen en dus ging ze met enige tegenzin op zoek naar Fire. Aan haar maag te merken zou die waarschijnlijk ergens in de eetzaal zijn.
      Terwijl Fersephone naar de eetzaal liep, viel haar oog op het aziatische meisje dat verderop in de gang liep. Een vlaag misselijkheid overviel haar, toen ze Nenya herkende. Ook Nenya zag er tip en top, weer in orde uit. De healer was vast ook bij haar geweest. Ergens wilde Fersephone gaan rennen. Heel, heel hard gaan rennen om nooit meer ernaar om te kijken. Maar dat vond ze wel zo verschrikkelijk laf van haarzelf dat ze zichzelf een schop onder de kont gaf en op Nenya af stapte. Alleen haar begroeting al kwam er voor haar gevoel vol schaamte uit. “Het spijt me dat ik.. dat ik..” Ze kon het niet eens onder woorden brengen, zo erg knaagde het schuldgevoel aan haar. “Gaat het een beetje?” vroeg ze aan het meisje. Hoewel Nenya er vrolijk en normaal weer uitzag, en ook gewoon een doodnormaal antwoord gaf, kon Fersephone haar niet echt in de ogen aankijken. Het was ergens een opluchting dat Nenya niet boos was, maar toen ze een grapje maakte dat ze het aan had moeten zien komen, voelde Fersephone vooral een steek in plaats van dat ze erom kon lachen. Ook al probeerde ze het wel, als een boer met kiespijn. “Laat maar weten als ik nog iets voor je kan doen,” zei ze zachtjes, voor ze toch maar weer afscheid nam en gehaast richting de eetzaal liep. Zonder haar eten op te halen, echt honger had ze toch niet, liep ze in de richting van de Lions tafel en ging ze naast Fire zitten. Schaamte lag nog altijd op haar kaken, waardoor ze het nauwelijks durfde te vragen waar ze eigenlijk voor kwam.

---

It's never gonna happen, Guys.

Hij was zo uitgeput geweest dat direct, nadat Nish de kamer had verlaten in slaap was gevallen. Voor de tweede keer in de week lag hij weer in zijn bed bij te komen, omdat zijn gave overuren had gemaakt. Gek genoeg was het nu vooral vermoeidheid en de beursheid van de aanval, maar geen spierpijn. Tegen een uur of zeven werd de jongen weer wakker, nog altijd stijf, maar ondertussen zo hongerig dat zijn maag hem wekte. Gek genoeg rook hij het eten ook al.
      Yrla opende zijn ogen en zag meteen dat hij niet alleen was. Vienna zat aan zijn bed gekluisterd. Ze had zijn stoel erbij gepakt en was waarschijnlijk uit verveling in een van zijn boeken gedoken, want echt boeken lezen had hij Vienna nog nooit eerder zien doen. “Hi Vie,” zei hij zachtjes. Zijn stem klonk schor en Yrla had het gevoel dat er weinig geluid uit zijn mond kwam, maar Vienna reageerde direct. Ze gooide haast het boek naast zich neer en schoof direct langs zijn bed.
      “Yrla. Hoe voel je je?” Uit haar stem klonken direct de zorgen die hij ook op haar gezicht kon zien. “Beetje brak,” zei hij, terwijl hij een gaap onderdrukte. Zijn borst deed nog steeds pijn, ondanks de uren slaap. Dat zou het vast nog wel even doen. Yrla kwam met moeite iets overeind. Vienna snelde al gauw toe om hem te helpen door een kussen achter zijn rug te zetten. Voor een moment zag hij een glimlach op haar gezicht staan, de opluchting dat hij er nog was. Maar al gauw trok er een wolk voor de zon en betrok die glimlach tot een woedende grimas.

[ bericht aangepast op 12 dec 2021 - 19:23 ]

---

It's never gonna happen, Guys.