[RPG • 0] Hogwarts • The Final Year • Prequel || 1 - Speeltopics

Gryffindor • Aleksi • Natas • Rafael • Beater/Prefect • Danique • Justin • Keeper • Marjanne • Andreas • Demi • • Jordyn • Beater• Natas • Vivienne • Demi • Josephine • Demi • Ivana • Natas • Elena • Marjanne

Ravenclaw • Nomad • Marjanne • Roman • Keeper/Headboy • Natas • Noah • Katrijn • Cole • Marjanne • Jeremy • Natas • Blythe • Chaser• Marjanne • Isabella • Danique • Rhae • Natas • Elsie • Marjanne •

Slytherin • Casper • Natas • Mosh • Seeker • Natas • Thomas • Danique • Evan • Demi • • Prudence • Katrijn • Daphne • Natas • Zoya • Head girl • Marjanne • Melody • Danique • Faye • Marjanne

Hufflepuff • Lee • Chaser • Natas • Vinnie • Natas • Feliks • Danique • Sefu • Marjanne • • Mavis • Beater • Marjanne • Rosalie • Danique • Tilly • Marjanne • Maddie • Katrijn • Novalie • Prefect •Danique

[ bericht aangepast op 23 dec 2021 - 22:01 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Als Casper íéts kon gebruiken, was het wel een peuk. Toch keek hij wat argwanend naar het pakje sigaretten. Hier begon het gezeik de vorige keer mee.
      Evan was net een week verdwenen. Casper kon zich niet herinneren dat hij zich ooit zo eenzaam had gevoeld. Overal om hen heen zag hij lachende vrienden, maar het was alsof iedereen dwars door hem heen keek. Alsof hij niet eens bestond. Op sommige momenten vroeg hij zich af of Evan überhaupt wel echt bestaan had, of dat hij dat ook gewoon verzonnen had.
      Het was een regenachtige dag geweest, waarbij hij onder een stenen boog beschutting had gezocht. Zijn sigaretten waren op, voorlopig zou hij niet aan nieuwe kunnen komen. Toch hing hier nog rook, waardoor hij zich kon inbeelden dat hij de nicotine alsnog inademde.
      Een pakje sigaretten werd onder zijn neus geschoven. ‘Je ziet eruit alsof je er wel eentje kunt gebruiken.
      Casper keek omhoog en zag een zevendejaars Slytherin staan. Hector. Een figuur die iedereen wel van gezicht kende. Het was ook precies het type persoon dat normaal deed alsof hij niet bestond, waardoor Casper hem een beetje glazig aanstaarde.
      ‘Kom aan, d’r zit heus geen zuur in.’ Hij grijnsde. ‘Al is het wel iets sterker dan een gewone peuk.’
      Ach, wat de fuck kon het hem ook schelen. Zelfs als hij eraan dood ging zou dat hem barweinig uitmaken. Hij nam de sigaret aan en Hector ontstak hem met een spreuk, zonder zijn stok te hoeven gebruiken. Toch wel een beetje onder de indruk keek hij de oudere jongen aan.
      Die grijnsde, stak er zelf eentje op en leunde tegen de muur aan. De sigaret had een beetje een bedwelmende werking. Alles leek opeens ietsje minder erg. Hij grinnikte om dingen die hij zich later niet meer kon herinneren en voor het eerst in dagen voelde hij zich weer gezien.
      Meer druilerige dagen volgden, waarbij Casper de jongen onbewust opzocht. Soms was hij alleen, soms met zijn broer, soms met een vriend. Heel langzaam kreeg Casper een beetje vertrouwen dat hij misschien ook wel andere vrienden kon maken. Dat de wereld niet verging zonder Evan.
      Op een avond hielden de oudste Slytherins een feestje. In tegenstelling tot veel van zijn afdelingsgenoten, mocht Casper daarbij zijn. Niet dat hij wist wat hij daar nou moest, maar hij had verder ook niet echt wat beters te doen. Toch een beetje opgelaten voegde hij zich bij het groepje jongens.
      Een paar keken hem direct al denigrerend aan. ‘Wat kom jij doen?’ snoof Douglas – Hectors tweelingbroer.
      Een beetje onzeker schoot zijn blik naar Hector. Die gaf hem een knipoog.
      ‘Ons wat extra vermaak bieden.’ De jongen sloeg een arm om hem heen. ‘Zijn die peuken je een beetje bevallen? M’n oom heeft ze gefabriceerd. Goed spul hè.’
      Douglas trok zijn wenkbrauwen op. ‘Wil je dat híj ze hier gaat dealen?’
      ‘Nee joh,’ antwoordde zijn broer grinnikend. ‘Daar hebben we iemand voor nodig die niet zo contactgestoord is.’
      Het was alsof hij een klap in zijn gezicht kreeg. Hij wilde een stapje naar achteren doen, maar de greep om zijn schouder verstevigde.
      ‘Heb je al bedacht hoe je die peuken gaat betalen?’ Met plotseling een duivelse blik in de ogen, keek Hector hem aan. ‘Je dacht toch niet dat je ze gratis kreeg?’
      Ieder protest stierf op zijn tong. Met een pissige frons keek hij de jongen aan. Hij had ze praktisch in zijn bek geduwd – echt niet dat hij daarvoor een cent ging neerleggen!
      Hector floot. ‘Krijgen we een primeur op de wekelijkse Ainsworth-tantrum? Kom op knul, voor niks gaat de zon op.’ Hij grijnsde. ‘Al begrijp ik wel dat jij niet met geld kunt gaan strooien. Mammie liet niet veel geld voor je over hè?’
      Casper verstijfde. Hoe wist hij….?
      ‘Maar hé, ik weet het goed gemaakt. Als je me nou een lekkere pijpbeurt geeft, krijg je een stickie.’
      Hectors arm verschoof, hij probeerde Casper naar beneden te duwen, alsof hij dat nu hier ter plekke verwachtte. Casper rukte zijn toverstaf tevoorschijn en priemde die tegen Hectors hals. ‘Poten thuis,’ gromde hij.
      De jongen grijnsde smalend. ‘Wacht maar. Over een week zijn de ontwenningsverschijnselen zo ernstig dat je naar me toe kruipt en om m’n pik smeekt.’
      Het was stom, dat wist hij heus wel. Maar op het moment kon hem dat geen moer schelen en hij snauwde ‘Incarcerous!’. Direct wonden dikke touwen zich om Hectors keel, die gelijk achteruit wankelde.
      Casper wierp hem een vernietigende blik toe en maakte van de consternatie gebruik om weg te glippen. Echt niet dat hij zomaar met zich liet sollen. Stelletje eikels.

De herinnering vervaagde. Het pakje sigaretten bevond zich nog steeds onder zijn neus en het kostte hem wat moeite om Mikhail voor zich te zien, in plaats van Hector. De gedachte aan de jongen liet de gal achter in zijn keel branden. Hij had inderdaad behoorlijke afkickverschijnselen gehad, maar hij had het vertikt om ooit nog naar die zooi te grijpen. Hij ging nog liever dood dan dat hij Hector om een nieuwe dosis kwam smeken.
      Onder druk van Mikhails onderzoekende blik, trok hij toch maar een sigaret uit het pakje en stak hem op. Hij had een doffe hoofdpijn gekregen en op het moment was alles beter dan de herinnering aan Hector.
      ‘Thanks,’ mompelde hij.
      De jongen trok een mondhoek op, voor hij zelf een sigaret tussen zijn lippen schoof. Hij liet zijn blik over de open plek glijden. Iets verderop stonden Rosalie en Feliks met elkaar te praten.
      ‘Heb je d’r al gedaan?’
      Een beetje verdwaasd herhaalde Casper de gedachte in zijn hoofd. ‘Gedaan? Wat gedaan?’
      Mikhail grinnikte zacht. ‘Serieus? Ben jij echt zo onschuldig?’
      Casper fronste. Onschuldig was wel het laatste woord waarmee hij zichzelf zou omschrijven.
      ‘Of je d’r al geneukt hebt. Maar dat zal dan wel niet.’
      ‘Wie? Rosalie?’ vroeg Casper verward.
      De jongen schoot in de lach. ‘Ja, Rosalie.’
      ‘Oh. Nee. Ik bedoel…’ Hij kreeg het opeens warm. ‘Niet dat ik dat van plan was. Dat ik – dat zou willen, bedoel ik.’
      Hij had geen idee wat er aan de hand was, maar opeens stond hij als een idioot te stotteren. Voor het geval dit toch weer een onbetrouwbare peuk was, trok hij het ding uit zijn mond. ‘Waarom zou je dat denken?’ vroeg hij toch ietwat geërgerd toen zijn hersenen weer hun ding deden.
      ‘Zij is lekker. Jij bent lekker.’ Hij grijnsde. ‘Waarom niet?’
      ‘Nou. Gewoon niet.’ Casper verschoof zich ongemakkelijk. Hij wierp nog een blik op Rosalie, maar toen ze net naar hen keek, wendde hij vlug zijn gezicht af. ‘Ik doe daar niet aan.’
      ‘Aan seks?’
      ‘Ja.’
      ‘Hmm. Jammer. Hoezo niet?’
      Casper staarde hem aan. ‘Hoezo?’
      ‘Ik ben altijd in voor een vakantie-fling.’ Hij bewoog suggestief met zijn wenkbrauwen.
      Casper liet vluchtig zijn blik over de jongen staan. Hij had geen idee of hij daar wat van zou moeten vinden. Uiteindelijk schudde hij zijn hoofd en nam een hijs van zijn sigaret. ‘Droom lekker verder.’
      Mikhail grinnikte. ‘Zal ik doen. Dan moet ik het het meissie maar vragen.’
      In een reflex greep Casper hem bij zijn arm beet. ‘Als je het ook maar wáágt om zo onbeschoft te zijn…’
      ‘Relax, gast. Ik kan ook best smooth zijn. Jij leek me gewoon het type dat van een directe benadering houd – maar zelfs dat begreep je niet.’ Hij gaf Casper een klap op zijn schouder. ‘Nou, als je nog van gedachten verandert, hoor ik het wel.’
      Hij gaf hem een knipoog, liet zich van de picknicktafel glijden en slenterde naar de andere twee toe. Na een korte aarzeling volgde Casper hem – hij hoorde liever wat hij zei dan dat hij ernaar moest gissen.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Lee had de hele zomervakantie drie dagen in de week bij Florian Fanielje’s IJssalon gewerkt – behalve in de week dat hij bij Novalie logeerde. Via de moeder van Rosalie was hij eens aan het bijbaantje gekomen, hoewel hij deze vakantie meer had gewerkt dan anders. Al jaren had hij een afdankertje van Roman gebruikt tijdens Quidditch, maar dat ding viel bijna van ellende uit elkaar en dit jaar wilde hij een nieuwe kopen. Aangezien hij zelf geen tovenaarsgeld had en de familie Keegan ervoor zorgde dat hij überhaupt schoolspullen had, wilde hij zelf een nieuwe bezem bij elkaar sparen.
      Wat gelukt was – en Lee kon er geen genoeg van krijgen. Deze bezem ging zo veel sneller dan zijn vorige! Glunderend schoot hij het terrein over. Normaal zou Mavis wel met hem meegaan, maar die had een opdracht voor Transfiguration dusdanig uitgesteld dat ze het nu wel móést maken. Lee vond het niet erg – al was een beetje gezelschap nooit vervelend.
      Hij ging ietsje lager vliegen toen hij beneden iemand gitaar zag spelen. Zou dat…?
      Hij wist dat Nomad gitaar speelde. Stiekem had hij Mavis de afgelopen tijd niet zo heel subtiel uitgehoord over alles wat ze over de beste vriend van haar broer wist – al was dat ook niet echt bijster veel. Gitaarspelen had ze wel genoemd – iets wat Lee ontzettend cool vond.
      Na hun samenwerking bij Kruidenkunde drie weken geleden hadden ze elkaar wel een paar keer gesproken – eigenlijk altijd op Lee’s initiatief – maar echt noemenswaardig contact was er niet uit voortgekomen. Wat Lee wel jammer vond, want Nomad was aardiger dan Lee aanvankelijk had gedacht en hij was razendbenieuwd wat er nog meer achter die mysterieuze jongen school. Dus dit was een mooie kans!
      Een stuk minder galant dan Lee hoopte, landde hij vlak naast Nomad in het gras.
      ‘Hoi!’ Hij stond weer op en deed net alsof hij net geen onhandige landing had gemaakt. ‘Mag ik luisteren?’

---

Every villain is a hero in his own mind.

---

---

Feliks ging voorzichtig naast Rosalie zitten, toen hij Casper en Mikhail weg zag lopen. Even schudde hij met zijn schouders, het voelde best lekker om Mikhail even niet binnen anderhalve meter te hebben. Hoewel de jongen op zich voor zijn doen nog best aardig was geweest, was Feliks er toch niet helemaal gerust op in zijn buurt. Even keek Feliks naar Rosalie naast hem. Als hij heel eerlijk was, was hij onder de indruk van Rosalie. Niet alleen was ze echt heel aardig, maar ze had ook nog een prachtige aura. Sowieso vond hij Rosalie knap. Feliks voelde even een blos op zijn wangen tevoorschijn komen bij die gedachte. Hij wendde even zijn gezicht af, naar de twee jongens verderop. Hij maakte toch geen kans, ze was allang bezet.
      "Hoe lang zijn jullie al samen?" vroeg hij nieuwsgierig aan het meisje naast hem. Hij voelde direct een blos op zijn wangen stijgen dat hij het zo direct aan Rosalie vroeg. Zij en Casper hadden alleen zo'n leuke golflengte met elkaar. Feliks kon gewoon zien dat hun aura's sterk op elkaar reageerde.

---

It's never gonna happen, Guys.

Rosalie had Mikhail even argwanend in de gaten gehouden, maar toen ze zag dat hij een stuk rustiger met Casper overweg ging dan eerst, kon ze het een beetje met rust laten. Ze hield hun gesprek wel even in de gaten, maar werd eruit getrokken door Feliks zijn vraag. "Wat?" vroeg ze nogal overdonderd door zijn vraag. Feliks kreeg een rode blos op zijn wangen. "I-ik vroeg me af hoe lang jullie al e-een... stel zijn?" Rosalie schudde even haar hoofd. Ze had Feliks wel de eerste keer gehoord, maar ze was gewoon verrast door zijn vraag geweest. Zachtjes lachte ze om zijn vraag.
      "We zijn geen stel," beantwoordde vriendelijk zijn vraag. Rosalie keek even naar Casper. Ze vroeg zich af of hij haar überhaupt wel als vriend zag. Haar glimlach bevroor even voor een seconde en ze voelde een knauw in haar maag. Ze hoorde Casper nog zeggen dat hij wel een vriend had gehad en ze was er zeker van dat zij dat niet was. Het was nooit de eerste insteek geweest, maar sinds deze opdracht en sinds ze een beetje in de gaten kreeg hoe Casper in elkaar stak, wilde ze het ergens zijn. Ze voelde dat hij gewoon een vriend kon gebruiken en zijn uitspraak van vandaag maakte haar alleen nog maar zekerder van haar zaak.
      "W-Waarom niet?" Rosalie keek even naar Feliks naast haar. Ze glimlachte naar de jongen. Wat een gekke vraag. "Laten we erop houden dat vrienden worden al een grote opgave is." Ze zag Feliks knikken en ze vroeg zich af wat hij nu dacht. Ze schoof iets dichter naar de jongen en tikte hem plagend aan. "En jij dan? Heb jij een vriendinnetje? Of vriendje?" Dat kon ook prima. Ze zag een rode blos bij Feliks opkruipen tot zijn oren. "Nee. I-ik ben alleen." Rosalie keek even met samengeknepen ogen naar de jongen naast haar. "Maar er is wel iemand die je leuk vindt niet?" raadde ze. Feliks zijn gestotter kon ze absoluut niets wijs uit worden, zeker niet omdat het vermengd was met Russisch, maar zijn antwoord was duidelijk.
      "Het is toch niet Mikhail, toch?" vroeg ze plagend door. Ze had Feliks veel in zijn buurt zien blozen en in eerste instantie had de andere jongen hem op sleeptouw meegenomen. Echter zag Rosalie Feliks zijn hele humeur omslaan. Er trok een donkere wolk over zijn gezicht heen. "Mikhail is een Mudak*," bromde de jongen naast haar. Rosalie had geen idee wat Feliks daarmee bedoelde, maar het was vast geen vriendelijk woord. Ze was een beetje verbaasd dat de jongen zo reageerde. "Je kan beter oppassen met hem," waarschuwde hij haar. "Hij is echt niet zo aardig als hij lijkt." Rosalie wilde Feliks vragen wat hij daarmee bedoelde, maar zweeg snel toen ze zag dat de desbetreffende persoon eraan kwam lopen. Ze zou het vanavond wel vragen.

*Mudak = lul.

[ bericht aangepast op 23 jan 2022 - 14:10 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

‘We verstoren toch geen intieme gesprekken hè?’ zei Mikhail met een grijns, toen het inderdaad leek alsof ze zomaar een gesprek zouden binnenvallen. ‘In dat geval maken Cas en ik nog wel even ommetje.’ Hij slingerde een arm om Caspers schouders heen.
      Casper wierp hem een dreigende blik toe en toverde toen opeens een rat tevoorschijn, die hij op zijn schouder zette. Vlug trok Mikhail zijn arm terug, terwijl hij misprijzend naar het bleke, gore ding keek.

[ bericht aangepast op 23 jan 2022 - 15:16 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Rosalie had al een opmerking terug klaar op haar lippen liggen, maar na een blik op Feliks slikte ze hem toch in. Misschien trilde er lichtelijk een spiertje vlak boven haar oog van irritatie, maar die verdween al gauw door Cas actie. Ze grinnikte zachtjes. "Je wilt toch niet zeggen dat je bang bent voor Sage, Mikhail?" Casper had haar de rat een keer voorgesteld bij Magical creatures. Ze had er een paar keer om moeten vragen, maar uiteindelijk had ze een naam gekregen die ze niet meer was vergeten. Ze vond het wel schattig, de kleine witte rat. Al wilde ze niet weten waar Casper haar precies liet als ze niet zoals nu op zijn schouder zat. "Ze bijt niet hoor," zei ze met een halve grijns.

---

It's never gonna happen, Guys.

Casper snoof. ‘Dat jij goed genoeg te pruimen bent om niet gebeten te worden, wil niet zeggen dat dat ook voor anderen geldt.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Rosalie voelde een lichte glimlach om haar lippen krullen. Mocht ze dit als een soort van Casper-compliment beschouwen? Ze nam hem in ieder geval volledig, met twee handen aan. Dus trok ze een klein pruillipje en ging ze vol in op zijn woorden. "Nou, Casper! Nu verpest je mijn lolletje. Ik had een beet best grappig gevonden als hij het had geprobeerd." Ze schonk hem een halve grijns en een knipoog.

[ bericht aangepast op 24 jan 2022 - 17:52 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

De halve grijns om Rosalies lippen, vertaalde zich naar die van hem. ‘En die gast aan een legio bijtwonden helpen? Dan vermoordt hij me straks in mijn slaap.’

[ bericht aangepast op 31 jan 2022 - 12:32 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Nomad Morphew

Als Nomad gitaar speelde, dan was het net alsof hij alleen was met zijn muziek. Zeker als hij niet aan het oefenen was om een bepaald riedeltje te leren, maar als hij gewoon lekker gedachteloos speelde. Hij ging dan op in de muziek. Soms neuriede hij er zelfs nog wat bij, al was hij zelf niet erg te spreken over zijn stemgeluid en zou hij dat niet voor publiek doen.
Niet dat hij ooit voor publiek gespeeld had. Hij had misschien wel eens gespeeld waar Roman bij was - eigenlijk zelfs heel regelmatig - maar dan was Roman meestal met iets anders bezig. En het liefst zocht hij de rust en ruimte op om te kunnen spelen zónder mensen om zich heen, want dan voelde hij zich vrijer.
Hij was dan ook een beetje verbaasd toen Lee opeens voor hem van zijn bezem stuntelde en vroeg of hij mocht luisteren. Voor de Kruidenkunde-les had Nomad waarschijnlijk een simpele 'Neuh' gebromd of was hij gestopt met spelen, maar de kleine jongen die nu voor hem stond had hem tijdens de les positief verrast. Bovendien stond hij nu met rode wangen en een brede glimlach voor hem, en eerlijk gezegd vond hij het lastig om nee te zeggen.
Enthousiast was hij echter niet. Hij voelde zich niet op zijn gemak als er mensen bewust naar zijn gitaarspel luisterden - al die aandacht hoefde van hem niet zo nodig. Hij haalde daarom zijn schouders op. 'Prima.' Ietsje ongemakkelijk vervolgde hij het nummer dat hij zojuist had gespeeld.

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Er kriebelde iets in haar maag, toen Casper met een halve grijns op haar inhaakte. Het voelde bijna als een overwinning. "Nah, dat durft hij niet. Dan weet hij dat hij met mij te maken krijgt. En ik ben dóódeng," zei ze met een arrogantie die haar onnatuurlijk was.

[ bericht aangepast op 31 jan 2022 - 22:45 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Ergens baalde Mikhail wel er een beetje van dat hij zich had laten kennen, maar hij had het echt niet op ratten. Hij zag de blikken wel die er tussen Casper en Rosalie heen en weer gingen. Zelfs Feliks kon waarschijnlijk met zijn lompe hoofd zien dat daar wel wat aan het opbloeien was, zelfs al stelde het misschien nog niet veel voor. Hij was wel benieuwd hoe territoriaal die Casper zou blijken – of misschien juist Rosalie wel. Ze was d’r in elk geval eentje met pit.
      Hij zette een stapje naar Rosalie toe, zodat ze omhoog moest kijken. Hij grijnsde. Speels wond hij een pluk van haar blonde haar om zijn vinger. ‘En wat zou je dan doen, hmm?’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Lee plofte in het gras neer. Hij merkte wel dat het niet echt van harte ging bij Nomad, maar hij had niet anders verwacht en trok zich er ook niet zo veel van aan. Hij liet zich naar achteren zakken en keek naar de overdrijvende schapenwolken terwijl hij naar het nummer luisterde dat Nomad speelde. Het tweede lied kende Lee tot zijn verrassing en hij zong zachtjes mee. Pas daarna ging hij weer zitten, leunend met zijn handen in het gras. Met zijn blik volgde hij Nomads vliegensvlugge grepen. Het ging zo snel – hij was echt onder de indruk.
      ‘Je hebt een goeie muzieksmaak,’ zei Lee toen het tweede nummer was afgelopen. ‘En zelfs die duizelingwekkende solo deed je perfect! Denk ik dan, ik heb niet zo’n absoluut gehoor.’ Hij grijnsde scheef. ‘Hoe lang speel je al?’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Rosalie keek even op naar de jongen naast haar. Ze wist niet of dit een poging was om haar te intimideren, maar dat liet ze in ieder geval niet gebeuren. Het meisje leunde iets naar hem toe, met een lichte grijns op haar gezicht. "Dan voer ik je aan de draken," zei ze tevreden. "Feliks weet er vast wel eentje die erg lang over zijn ontbijt doet en nog eerst met zijn eten speelt, voor hij hem opeet."

---

It's never gonna happen, Guys.

Mikhail grijnsde. 'Toe maar, dat is een pittig katje dat je daar hebt, Cas.' Hij gaf de jongen een knipoog. Hij keek Rosalie weer aan. 'Casper liet net al een beetje doorschemeren dat hij je wel ziet zitten — ik moet me in elk geval gedeisd houden. Dus de liefde is wel een beetje wederzijds?'

[ bericht aangepast op 2 feb 2022 - 10:38 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.