[RPG • 0] Hogwarts • The Final Year • Prequel || 1 - Speeltopics

Gryffindor • Aleksi • Natas • Rafael • Beater/Prefect • Danique • Justin • Keeper • Marjanne • Andreas • Demi • • Jordyn • Beater• Natas • Vivienne • Demi • Josephine • Demi • Ivana • Natas • Elena • Marjanne

Ravenclaw • Nomad • Marjanne • Roman • Keeper/Headboy • Natas • Noah • Katrijn • Cole • Marjanne • Jeremy • Natas • Blythe • Chaser• Marjanne • Isabella • Danique • Rhae • Natas • Elsie • Marjanne •

Slytherin • Casper • Natas • Mosh • Seeker • Natas • Thomas • Danique • Evan • Demi • • Prudence • Katrijn • Daphne • Natas • Zoya • Head girl • Marjanne • Melody • Danique • Faye • Marjanne

Hufflepuff • Lee • Chaser • Natas • Vinnie • Natas • Feliks • Danique • Sefu • Marjanne • • Mavis • Beater • Marjanne • Rosalie • Danique • Tilly • Marjanne • Maddie • Katrijn • Novalie • Prefect •Danique

[ bericht aangepast op 23 dec 2021 - 22:01 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Nomad Morphew

Eigenlijk werkte hij altijd met Roman samen. Het was echter niet voor het eerst dat professor Stronk van hen vroeg om met iemand van een andere afdeling samen te werken en meestal werkte hij dan met Zoya samen, maar die had nu niet langer Kruidenkunde. Hij was enigszins verbaasd dat Lee direct op hem afstapte.
Het was een jongen die, ondanks zijn lengte, niet over het hoofd te zien was. Nomad kende hem niet goed, maar hij kwam over als een soort enthousiaste stuiterbal. Hij was druk, enthousiast en zeker tijdens Kruidenkunde erg gedreven.
Nomad vond het niet erg om met hem samen te werken. Niet alleen omdat Lee goed was in dit vak - dat was altijd handig - maar ook omdat hij altijd wel om de jongen kon lachen.
'Is goed,' zei hij daarom. Hij trok de schort om die ze hadden gekregen en zakte naast Lee neer bij één van de planten die klaarstond om mee gewerkt te worden.
Professor Stronk had hen de opdracht gegeven om de Pinguntkruid te verpotten. Deze plant was in principe zachtaardig, maar als het zich gespannen voelde, kon het met klodders verf gaan sproeien.
Nomad zag nog niet helemaal in hoe dat eruit zou zien - tot hij een eindje verderop zag dat Roman al binnen een paar seconde ineens onder de kleuren zat. Zijn mondhoek schoot een stukje omhoog.

[ bericht aangepast op 19 dec 2021 - 22:02 ]

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Dat ging makkelijker dan hij had verwacht. Hij wist dat Nomad wel met zevendejaars Slytherins optrok (zijn ex behoorde daar ook toe) en die waren doorgaans niet echt van hem gecharmeerd. Hij schonk de jongen dan ook een vrolijke glimlach.
      ‘Het vocht uit de wortels wordt gebruikt tegen irriterende ogen, wist je dat?’ vroeg Lee terwijl hij een mooie plant uitzocht en die op de werktafel zette, naast een grotere pot. ‘Dus als de verf in je oog komt, kun je het zo weer verhelpen. Best een lief plantje.’
      Hij wierp een blik in de lege pot en begon die vol te scheppen met aarde.
      ‘Als we niet onder de verf willen zitten,’ – wat hij wel wilde, want dat leek hem vet grappig – ‘dan moeten we de plant geruststellen en afleiden. Ken jij nog een leuke mop? Of misschien kun je wel een liedje voor hem zingen. Of een dansje doen!’ Hij grijnsde uitgelaten naar Nomad, benieuwd wat hij zou gaan doen.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Nomad Morphew

Nomad grinnikte. 'Ik ben niet zo van de moppen,' zei hij. 'En ik kan ook niet dansen. Ik kan hoogstens gitaar voor 'm gaan spelen.' Niet dat hij zijn gitaar nu bij zich had.

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

'Oooh, speel je gitaar! Dat is zo cool! Nou, dan wordt het nu luchtgitaar spelen.' Hij gaf de bovenkant van de plant een klopje, alsof daar een hoofd zat. 'Dit is de perfecte jury. Als hij het niks vindt, bekogelt-ie je.'

---

Every villain is a hero in his own mind.

Nomad Morphew

Nomad schudde zijn hoofd. 'Luchtgitaar is niet mijn talent,' zei hij. 'Dus misschien moet jij een dansje doen om hem blij te houden.'

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

'Hé, ik ben ook al deze pot aan het vullen.' Lachend gaf hij Nomad een schouderduwtje (die niet erg in de buurt van Nomads schouder kwam). 'Oké, dan wisselen we van plek.' Hij trok zijn handen uit de aarde terug en schudde ze even uit. 'Nou, een dansje dus. Waarmee denk je dat ik een plant kan imponeren? De vogeltjesdans?'
      Toegegeven - rasechte tovenaars hadden daar vast nog nooit van gehoord, maar de naam paste toch best mooi.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Nomad Morphew

'Misschien dat die hem juist afschrikt. Planten zijn niet gek op grote vogels. Misschien de zonnedans?'

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

'De zónnedans?' reageerde Lee verontwaardigd. 'Zeg als je me zo graag in mijn blote bast wil zien, mag je wel met iets leukers komen dan dat ik me met mijn buikvel vastmaak aan een boom en me er dansend van losscheur.' Aan Nomads verbouwereerde gezicht zag hij dat de jongen daar nog nooit van gehoord had. 'Dat deden de indianen vroeger,' legde hij uit, 'en dan doorgaan tot ze flauwvielen van de pijn. Mooie vent ben jij,' zei hij hoofdschuddend, maar met een vlugge knipoog. 'De regendans dan maar?'

---

Every villain is a hero in his own mind.

Nomad Morphew

'Jij kent wel je dansen, zeg,' mompelde Nomad. 'De regendans is ook goed voor planten. Goed plan.' Hij zette een stapje naar achteren. 'Ga je gang.'

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Lee grijnsde. ‘Ik weet vooral veel over oude culturen.’
      Want hoe een regendans zou moeten gaan – hij had geen flauw idee. Hij wist echter vrij zeker dat niemand hier dat wist, dus het maakte niet uit wat hij deed. Klappend in zijn handen en stampend op de grond maakte hij sjamaanachtige geluiden waarvan hij wist dat de plant dat echt niet zou waarderen. Hij draaide een rondje en net toen hij daar klaar mee was, kwam er een klodder groene verf op zijn wang terecht. Een andere knop opende en spoot een rode substantie op zijn voorhoofd.
      Lachend draaide hij zich naar Nomad toe, die buiten de spash-zone was gebleven. ‘Oké, dat werkte dus niet,’ grinnikte hij. Met een ondeugende grijns haalde hij zijn duimen door de verf en trok twee strepen over Nomads gezicht – net over zijn jukbeenderen. ‘Dat zijn nog eens coole war stripes!’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Nomad Morphew

Nomad had oprecht gelachen toen Lee zijn dans was gaan doen en ineens onder de verf zat. Het was overduidelijk dat Lee dit wel had voorzien en dat hij niet écht zijn best had gedaan om de opdracht op juiste wijze te voltooien.
Dat zou Nomad normaliter geërgerd hebben, want goede cijfers waren belangrijk - maar nu vond hij het amuserend. Het was natuurlijk Kruidenkunde, een vak dat hij waarschijnlijk toch wel ging laten vallen volgend jaar omdat het onnodig was voor zijn ambities voor een baan op het Ministerie. En Lee's dans was nu eenmaal vermakelijk.
Hij schrok licht toen er ineens twee strepen op zijn eigen gezicht werden gezet, maar herstelde zich snel. 'Dus nu kunnen we de oorlog met deze Pingunt aan?' constateerde hij. Zijn blik gleed naar de plant, die duidelijk observeerde of het nog meer moest aanvallen - de spuitmond stond op hen gericht en omdat Nomad een stuk langer dan Lee was, wist hij dat hij de dupe zou zijn als ze nu een onverwachte beweging zouden maken.
Tenzij hij zou bukken. Een kleine grijns ontstond rond zijn lippen toen hij 'Zoek dekking' mompelde en in een razendsnelle beweging door zijn knieën zakte.
De plant volgde zijn beweging, maar bleef op Lee hangen en daardoor kreeg de jongen nog een enorme klodder verf in zijn gezicht - een zwarte kleur, dit keer. Van onderen keek Nomad breed grijnzend toe hoe Lee de verf uit zijn gezicht weghaalde. 'Mooie panda-ogen heb je,' zei hij, toen hij in een traag tempo omhoog ging om de plant niet opnieuw te irriteren.

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Lee had Nomad nog nooit horen lachen – en het joeg een warme golf door hem heen, zoals altijd wanneer hij iemand aan het lachen maakte. Zijn reactie verraste hem ook; eerst de opmerking en daarna de actie waardoor Lee zelf vol in het spervuur terechtkwam.
      De verf prikte in zijn ogen, maar Lee liet zich niet kennen, ook al kon hij het niet helpen dat ze begonnen te tranen. Hij draaide zich om – negeerde de nieuwe lading verf in zijn haar – en keek naar Nomad op.
      Een grijns tekende zijn gezicht, eentje die Lee onmiddellijk kopieerde.
      ‘Panda’s zijn schattig,’ vond hij. ‘Maar het doet me toch goed om te horen dat je mijn ogen mooi vindt.’
      Hij knipperde overdreven met zijn ogen – wat hielp tegen de pijn – waarna hij in een plotse beweging aan Nomads nek ging hangen en hem omlaag trok zodat hij ook een lading in zijn gezicht kreeg.
      ‘Ha!’ riep Lee triomfantelijk.
      De Ravenklauwer stapte naar voren, waardoor Lee zijn balans verloor en achterover viel. Hij stootte de plant van de tafel en het ding begon in het wilde weg verf te sproeien.

[ bericht aangepast op 20 dec 2021 - 12:52 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Rosalie dacht heel even na, maar wist eigenlijk al snel waar ze heen wilde. "Amerika!" zei ze enthousiast. "Je moet daar niet alleen hele mooie nationale parken hebben, maar je hebt nog echte gebieden waar magical creatures in het wild leven. Dat lijkt me geweldig om te zien. Misschien zie ik wel een Thunderbird!" Rosalie wist dat ze veel te enthousiast was, dat Thunderbirds vrijwel uitgestorven waren, maar het leken haar prachtige beesten om te zien! Al was draken bekijken al een mooi begin, Rosalie had altijd meer gehad met andere vliegende wezens.

---

It's never gonna happen, Guys.

Nomad Morphew

'Meneer Williams, wat zijn jullie aan het doen?' Een geïrriteerde professor Stronk kwam naar hen toe en sprak een verstijvende spreuk over de plant uit. Nomad voelde zich betrapt omdat hij nooit zulke dingen deed en hij zag dan ook de verbazing op het gezicht van hun docente toen ze zag dat het niet alleen Lee, maar ook Nomad was die deze ravage had veroorzaakt.
Blijkbaar moest het aanzicht van de twee jongens zo onder de verf vermakelijk zijn, want Stronk's ergernis maakte plaats voor een klein lachje. 'Als jullie er zo'n zooitje van maken, verwacht ik wel een beter kunstwerk. Én ik verwacht jullie het na de les opruimen.'
Dat was zo gedaan - ten slotte waren er genoeg spreuken die verfklodders van spullen en kleding af konden halen.
'Met behulp van de Purgatoplant,' maakte ze haar zin af.
Nomad fronste. Wat was de Purgatoplant? De naam kwam hem bekend voor, maar hij kon het zich niet herinneren - tot er een lampje ging branden.
De schoonmaakplant.
Het scheidde een stof uit die zorgde dat alles weer spik en span was. Het maakte beter schoon dan een spreuk, maar het moest wel met de hand gebruikt worden. Bij zijn ouders maakte de huiself het huis vaak één keer per twee weken schoon met Purge, het vloeibare goedje.

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Lee kon toch wel vervelendere dingen bedenken dan extra tijd doorbrengen met een knappe jongen die meer humor bleek te hebben dan gedacht. Over dat nablijven ging hij dan ook echt niet klagen. De rest van de tijd verpotten ze de plant zonder al te veel herrie te schoppen. Nomad kwam toch wel over als een serieuze student en Lee moest het nou ook weer niet hebben dat hij verder nooit meer wilde samenwerken.
      ‘Heb je ooit eerder moeten nablijven?’ vroeg Lee met een grijns, toen alle anderen het lokaal hadden verlaten.

---

Every villain is a hero in his own mind.