[RPG • 0] Hogwarts • The Final Year | Speeltopic 4 - Speeltopics

Het verhaal speelt zich af gedurende Harry Potter and the Half Blood Prince, dus het zesde jaar van Harry Potter. Onze personages zitten een jaar hoger: in hun laatste jaar. De wereld wordt duisterder nu Voldemorts macht zich steeds verder uitbreidt, ook op Hogwarts verandert de sfeer en zullen de leerlingen moeten beslissen aan welke kant ze staan. Los van alles wat er buiten de kasteelmuren gebeurt, hebben ze ook hun eigen machtsstrijd binnen de school, worden ze met hun eigen problemen geconfronteerd en is Voldemort wellicht niet eens het grootste gevaar dat hen te wachten staat…

Gryffindor • Lane • Emily • Rafael • Beater/Prefect • Danique • Justin • Keeper • Marjanne • Andreas • Demi • Brenn • Katrijn • Jordyn • Beater• Natas • Kyra • Chaser/Prefect • Cheryl • Arianna • Noa • •

Ravenclaw • Nomad • Marjanne • Roman • Keeper/Headboy • Natas • Noah • Katrijn • Cole • Marjanne • • Blythe • Chaser• Marjanne • Isabella • Danique • Jemina • Cheryl • Rhae • Natas • Elsie • Marjanne

Slytherin • Casper • Natas • Mosh • Seeker • Natas • Marcus • Beater • Noa • Thomas • Danique • Evan • Demi • Prudence • Katrijn • • Daphne • Natas • Zoya • Head girl • Marjanne • Nora • Cheryl

Hufflepuff • Lee • Chaser • Natas • Theo • Chaser/Prefect • Noa • Vinnie • Natas • • • Mavis • Beater • Marjanne • Rosalie • Danique • Tilly • Marjanne • Maddie • Katrijn • Novalie • Prefect •Danique

[ bericht aangepast op 25 juni 2021 - 16:16 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Jordyn stond wel bekend om het feit dat ze soms een flink ochtendhumeur had. Toch was dat niet de reden dat ze vandaag wat stiller was. Haar gedachten bleven teruggaan naar de levensechte droom die ze vannacht had gehad. Vanuit haar ooghoeken keek ze naar Justin, die naast haar zat.
      Kon het iets betekenen?
      Voorspellende dromen bestonden toch?
      Maar het was Jústin.
      Ze besmeerde een broodje met kruidenboter en keek haar vrienden toen aan, naar Kyra in het specifiek, aangezien zij waarzeggerij als vak had. ‘Geloven jullie in voorspellende dromen?’

[ bericht aangepast op 22 juni 2021 - 17:36 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

”Oh, die heb ik ook. Behalve dan Charms en Defense against the Dark arts," zei Isa enthousiast. "Maar die twee vakken heeft Blythe dan weer wel." Ze keek even met een grijns naar Blythe die naast haar liep. "En naast die andere vakken heb ik nog," Isabella gebruikte haar vingers om haar vakken op te sommen. "Care for Magical creatures, Transfiguration, Alchemy en Ancient Runes." Ze keek even tevreden op naar het meisje naast haar. Hoewel ze acht vakken had, hoorde je Isabella niet klagen. Ze vond het allemaal reuze interessant en daarnaast kon ze gelukkig vlot leren. Ook had ze nog niet echt kunnen kiezen wat ze wilde worden, dus had ze maar gewoon genoeg vakken genomen. Dat dit haar laatste jaar op Hogwarts was, vond ze ergens toch jammer.

[ bericht aangepast op 23 juni 2021 - 17:58 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Thomas grinnikte om de chagrijnige bui van Evan. Leedvermaak was het beste vermaak toch? Hij wachtte geamuseerd tot het moment dat Evan terug kwam uit de badkamer, kleddernat en zonder enig handdoek of ondergoed. "Was een goed begin van het schooljaar, vind je ook niet?"

---

It's never gonna happen, Guys.

Nomad Morphew

Nomad had een heel nieuw soort van ellendigheid ontdekt. Hij had nog nooit zoveel gedronken op een avond - en daardoor had hij zich ook nog nooit zo brak gevoeld. Hij werd wakker met een ontzettend stijve nek omdat hij op de stoel in de leerlingenkamer had geslapen. Hij had nog heel lang kunnen doorslapen, ware het niet dat zijn afdelingsgenoten op tijd bij het ontbijt wilden zijn.
Toen hij te veel lawaai om zich heen hoorde om het te kunnen negeren, opende hij zijn ogen. Een golf van misselijkheid trok door zijn lichaam en zakte kort weg, maar toen hij terugkwam, rende hij naar de toiletten. Niet veel later had hij al het eten van de vorige avond - of al het drinken, dat was waarschijnlijker - eruit gegooid. Zijn hand trilde toen hij zijn stok uit zijn mantel pakte om zijn mond schoon te maken en toen hij de spreuk niet al te overtuigend uitsprak, was de viezigheid van het braaksel weliswaar weg, maar had hij een andere geur om zich heen hangen.
Hij liep naar boven, naar de slaapzaal, en wist dat hij te laat in de ontbijtzaal zou komen als hij nu nog ging douchen - maar hij stonk en hij hoopte dat hij zich ietsje frisser zou voelen als hij zich eenmaal gewassen had.
Toen hij met een handdoek om zijn middel terug de slaapzaal in liep, was die leeg. Gelukkig. Hij had bijzonder weinig behoefte om mensen onder ogen te komen. Hij kon zich niet alles van de avond ervoor nog herinneren. Het laatste wat hij wist, was dat Evan bij hem en Casper was gekomen en dat die een soort ruzie hadden gehad - en daarna was het weg. Geen herinneringen meer, één groot, zwart gat. Het was een wonder dat hij nog de leerlingenkamer in was gekomen.
De laatste die hij nu onder ogen wilde komen, was Lee - maar Roman stond op een goede tweede plek. Die zou woest worden als hij zou ontdekken wat Nomad tegen Lee had gezegd. Dat kon hij er nu niet bij hebben, hij voelde zich al ellendig genoeg.
Het liefst bleef hij de hele dag in bed liggen, maar hij moest zijn rooster krijgen en hij moest ook alweer lessen volgen. Hij hoopte met heel zijn hart dat hij dit jaar weinig lessen met Lee ging hebben. Misschien zou dat toevallig zo uitkomen, want hij wilde die jongen nu écht niet zien.
Dit is allemaal jouw schuld, pa.
Hij wist zichzelf uiteindelijk zo ver te krijgen om toch naar de grote zaal te gaan. Zonder opzij te kijken - hij wilde geen risico's nemen - liep hij naar de Ravenklauw-tafel en ging hij op een nog leeg plekje zitten, helaas dichter bij Roman dan hij had gewild.

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Mavis Keegan

'Een hele goede morgen. Hebben we alweer zin in de lessen vandaag?' vroeg Mavis opgewekt. Ze was vanochtend speciaal vroeg opgestaan om te checken hoe het met Lee zou gaan - ze vond hem er frisser uitzien dan ze had verwacht, maar haar verwachtingen waren dan ook niet hoog geweest. 'Hoe voel je je?' vroeg ze specifiek aan haar beste vriend.

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Het was bijna als een Deja-Vu, al was het dit keer Tilly die opeens een ruk gaf aan haar arm. Rosalie zette een stap naar voren om zichzelf op te vangen, waardoor ze juist over iets struikelde. In paniek greep ze het eerste beet om overeind te blijven en voelde tot haar opluchting stof onder haar handen. Een beetje ongemakkelijk trok ze zichzelf op, tot ze besefte dat ze in haar val waarschijnlijk aan een wildvreemd iemand had getrokken. Haastig trok ze haar handen terug. Ze had geen idee wie ze voor zich had staan, wetende dat Novalie en Tilly ergens achter haar moest zijn. Rosalie voelde een hoogrode blos naar haar wangen stijgen. "Uh, sorry," mompelde ze lichtelijk beschaamd.

[ bericht aangepast op 22 juni 2021 - 19:05 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

‘Deze magiër hier heeft mijn kater compleet weggetoverd.’ Hij sloeg een arm om Vinnies schouders. ‘Kun je toevallig ook gebroken harten helen?’
      De jongen leek niet te weten of hij die vraag serieus moest beantwoorden en schudde uiteindelijk zijn hoofd. ‘Nee, sorry.’
      ‘Nou, misschien een goeie uitdaging voor dit jaar. Verdien je vast goud mee.’ Hij keek Mavis weer aan. ‘Het… gaat? Ik hoop dat ik vandaag Fabeldieren heb en met fluffige eenhoors mag werken ofzo, dat vrolijkt me vast op.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Mosh had nog wel wat langer nodig om écht wakker te worden, waardoor hij met een nogal duf hoofd met Daphne en Pru meeliep. Vaag was hij zich ervan bewust dat Daphne iemand wilde vervloeken, maar dat was zo weinig verrassend dat hij er geen aandacht aan besteedde.
      Tot iemand zijn arm vastgreep.
      Zijn gedachten pendelden heen en weer tussen iemand een dreun geven (als het een jongen was) of iemand dichter tegen zich aan trekken (als het een meisje was), maar toen hij het witblonde haar herkende, versteende hij en staarde hij haar schaapachtig aan.
      ‘H-het geeft niet,’ hakkelde hij, zijn huid tintelend onder haar aanraking.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Blijkbaar had hij toch meer alcohol genoten dan gedacht want een kloppende hoofdpijn liet hem ontwaken uit een diepe slaap. Hij rolde zich nog eens om maar kon niet meer in slaap komen nu hij aware was van zijn hoofdpijn. Na wat gegaap rolde hij zijn bed uit richting de douche. Onderweg pakte hij een handdoek en nieuwe kleding. De irritatie van gisteravon kwam weer terug toen hij besefte dat zijn gewaad ontbrak tussen zijn stapel met kleding. Dat was waar ook, die had Kyra gisternacht behendig weggemoffelt, samen met die van Andreas. Daar was het laatste woord nog niet over gezegd als het aan Lane lag. De jongeman nam een korte douche om wakker te worden om vervolgens zijn kleding aan te trekken. Nadat hij een snelle blik in de spiegel genomen had, liep hij de badkamer uit om te gaan ontbijten. Zwijgend nam hij plaats aan de lange tafel en pakte wat benodigheden om een ontbijtje te maken.

"I choose being real over being perfect."

[ bericht aangepast op 22 juni 2021 - 19:51 ]

---

• Everyone wants a magical solution to their problem, and everyone refuses to believe in magic. •

Brenn

Brenn kwam met een brede grijns binnen in de Grote Zaal. Zijn dag kon niet meer stuk, na het feestje in de toren van Gryffindor. Wat hij daar allemaal had gezien. Zijn mondhoeken krulden haast omhoog tot aan zijn oogleden bij het terugdenken aan bepaalde taferelen. Onbewust gaf hij een klopje tegen zijn schoudertas. Daar zat de grootste schat ooit in: zijn notitieboekje waarin alle details netjes neergepend stonden. Weliswaar magisch beschermd zodat niemand het zomaar kan lezen.

Hij liet zich neerzakken aan tafel, en keek de tafel even rond op zoek naar de studenten waarvan hij zich gisteren heeft kunnen mee verkneukelen. Ooooh, hij voelde het notieboekje haast een gat branden in zijn schoudertas. Hij moest dringend samenkomen met Thomas, hoog tijd om een nieuwe editie uit te brengen. Kan het schooljaar met een knal beginnen- Nee, een explosie.

Een grinnik verliet zijn mond terwijl hij in een opperbest humeur een boterham begon te smeren.

De stem die antwoord gaf herkende ze niet. Nou was dat niet perse bijzonder, maar het gaf aan dat het niet echt een bekende was. Ze gokte dat ze tegen een jongen op gebotst was, door de lage, warme toon van zijn stem, meer cliché kon je een ontmoeting niet maken toch. Onwillekeurig vroeg ze af of het een leuke jongen was. Zijn stem klonk wel lief.
      En dat feit nam meteen de angst weg dat ze tegen Casper was op gebotst. Die was waarschijnlijk boos geworden. "Wel, je hebt me in ieder geval gered van een flinke smak," zei ze met een glimlach. "Bedankt."

[ bericht aangepast op 22 juni 2021 - 20:11 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

"Wel, ik hoop het niet," zei Raf grijnzend op Jordyns vraag, terwijl hij snel zijn muesli weg slikte. "Ik droomde laatst dat ik in een boom ging wonen samen met een aap. Dat klinkt nu niet als een heel verleidelijke toekomst," grapte hij. Rafaël nam nog een hap van zijn ontbijt en liet zijn blik even afdwalen naar de Ravenclaw tafel. Gisteravond had hij besloten Blythe maar meteen te vragen voor een date, voor hij straks niet meer durfde.

[ bericht aangepast op 22 juni 2021 - 20:45 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

‘Wauw, dat zijn een hoop vakken. Heb je dan nog wel tijd over voor mij of moeten Blythe en ik op zoek naar een andere vriendin? Of heb jij ook zo veel vakken, Blythe?’ Ze keek het meisje naast zich nieuwsgierig aan.

[ bericht aangepast op 22 juni 2021 - 21:05 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

”Dat is gewoon een kwestie van goed plannen," zei ze bijna arrogant, terwijl ze haar neus iets de lucht in stak. "En geen onnodige dingen doen, zoals Quidditch. Wat een onzin sport." Isabella stak even haar tong uit naar haar beste vriendin, wetende dat Blythe Quidditch wel erg leuk vond. Isa kon gewoon niet begrijpen wat er leuk was aan achter een balletje aanvliegen. Vliegen was sowieso niet haar ding. "Dus maak je geen zorgen hoor," Isabella tikte Rhae even aan. "Ik maak gewoon tijd voor jullie." Isabella zakte neer op de bank en liet Blythe zelf de andere vraag beantwoorden. Ze liet haar ogen nieuwsgierig over het ontbijt gaan. Uiteindelijk vulde ze een schaaltje met yoghurt en gooide er was fruit in, wat ze tevreden naar binnen lepelde.

[ bericht aangepast op 22 juni 2021 - 21:24 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Heel even dacht Daphne dat Casper er expres voor zorgde dat haar spreuk Rosalie miste, maar die gedachte schudde ze van zich af. Het was Casper. Die keek nooit naar anderen om en had zich nu gewoon nogal asociaal gedragen. Daar keek niemand van op.
      Gelukkig was het effect hetzelfde.
      Het was dan wel die stille muis die als een boom was neergegaan, maar Rosalie verloor evengoed haar evenwicht en Mosh wist niet hoe snel hij haar moest opvangen. Toen ze hem hoorde stamelen, krulden haar lippen om in een grijns.
      Precies waar ze nieuwsgierig naar was geweest.
      Dus dat crushje was nog niet opgedroogd. Interessant…
      Eens kijken hoe leuk broerlief dat vond. Ze hield altijd wel van twee worstelende mannen.
      Samen met Prudence liep ze verder naar de eetzaal. Haar vriendin had de special delivery voor Isabella bij zich – en Daphne moest toegeven dat Pru goed werk had geleverd. Dat werden gegarandeerd rode wangetjes, daar aan die Ravenclaw-tafel.

[ bericht aangepast op 22 juni 2021 - 21:14 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.