[RPG • 0] Hogwarts • The Final Year | Speeltopic 2 - Speeltopics

Het verhaal speelt zich af gedurende Harry Potter and the Half Blood Prince, dus het zesde jaar van Harry Potter. Onze personages zitten een jaar hoger: in hun laatste jaar. De wereld wordt duisterder nu Voldemorts macht zich steeds verder uitbreidt, ook op Hogwarts verandert de sfeer en zullen de leerlingen moeten beslissen aan welke kant ze staan. Los van alles wat er buiten de kasteelmuren gebeurt, hebben ze ook hun eigen machtsstrijd binnen de school, worden ze met hun eigen problemen geconfronteerd en is Voldemort wellicht niet eens het grootste gevaar dat hen te wachten staat…

Gryffindor • Lane • Isolophilia • Rafael • Beater/Prefect • Slughorn • Justin • Catan • Andreas • Sombre • Brenn • Trijn • Margo • Chaser• Klaar • Jordyn • Beater• Croweater • Kyra • Chaser/Prefect • Morrigann • Arianna • Frangente •

Ravenclaw • Nomad • Catan • Roman • Keeper/Headboy • Croweater • Noah • Trijn • Cole • Catan • • Blythe • Chaser• Catan • Isabella • Slughorn • Jemina • Morrigann • Rhae • Croweater • Elsie • Catan

Slytherin • Casper • Croweater • Mosh • Seeker • Croweater • Marcus • Beater • Frangente • Thomas • Slughorn • Evan • Sombre • Prudence • Trijn • Lene • Keeper • Klaar • Daphne • Croweater • Zoya • Head girl • Catan • Nora • Morrigann

Hufflepuff • Lee • Chaser • Croweater • Theo • Chaser/Prefect • Frangente • Vinnie • Croweater • • • Mavis • Beater • Catan • Rosalie • Slughorn • Tilly • Catan • Maddie • Trijn • Novalie • Prefect •Slughorn

[ bericht aangepast op 30 mei 2021 - 21:51 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Hij smoorde zijn lach bij haar reactie. Ondertussen kende hij haar toch al aardig, en moest ze een relatie kunnen aangaan met haar bed dan had ze dat gewoon gedaan. Hij kroop de koets in terwijl ze rustig verder praatten over pompoentaart en soesjes. Toen begon zijn maag nog meer te knorren. Dessert is life.
Als ze even later aankwamen aan de ingang van de hal, keek hij wat verbaasd op naar Vilder. Nog altijd het meest lange en vettige haar- hij kon best een wedstrijdje doen met Sneep op dat vlak - en die blik van afgunst dat hij altijd wierp naar iedere leerling die in zijn buurt kwam. 'Ik denk dat Hogwarts één van de meest veilige plaatsen is waar we maar kunnen zijn. Het is algemeen gekend dat Jeweetwel Perkamentus ziet als een gevaar.' Hij vergat algauw het onderwerp, als ze de Grote Zaal binnenkwamen waar opnieuw de typische kaarsen boven hun hoofd zweefden. Home sweet home. Haastig liet hij zich neerploffen en trok Isabella naast hem.

[ bericht aangepast op 14 mei 2021 - 14:17 ]

‘Zolang ze geen kraalogen, harige vacht of ranzige staart heeft, kijkt hij er waarschijnlijk niet naar om,’ antwoordde Daphne. Ze had niet de indruk gehad dat Casper ook maar een uur wakker had gelegen door het feit dat hij blind had gemaakt. Dat was ook waarom ze hem zelf met rust liet. Iemand die zoiets zonder gewetenswroeging deed bij een meisje dat hij – voor zover zij wist – nooit gesproken had, wilde ze niet het bloed onder de nagels vandaan halen. Ze dacht liever niet aan wat hij zou doen als hij wél een hekel aan iemand had. ‘Of hij moet deze keer haar ogen aan zijn schatjes willen voeren.’
      Ze zag hem er wel voor aan.
      Daphne keek naar het meisje, dat inderdaad weer ogen had. Of waren het nepperds? Ze staarde nogal stoïcijns voor zich uit.
      ‘Is ze nog steeds blind?’
      Daar viel dan wel wat lol aan te beleven.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Mijn topics, ik ga morgen schrijven (:

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

MT c:

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

MT c:

---

What if he's written 'mine' on my upper thigh, only in my mind?

Hij grinnikte om Daphne haar opmerking. "Stekeblind," antwoordde hij, terwijl hij Daphne haar blik volgde. "Ze gebruikt de uil op haar schouder om rond te komen, als een soort gids." Inventief, dat zeker. Maar het meisje schreeuwde gewoon om aandacht op deze manier.

[ bericht aangepast op 14 mei 2021 - 17:05 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

‘Hmm, dus zonder uil… Wordt het allemaal wat lastig?’ Haar lippen krulden om in een glimlach. ‘Misschien moeten we die dan even in de war brengen, zodat ze hier een tijdje ronddoolt voor ze de eetzaal heeft gevonden. Lekkere binnenkomer. En een goed begin is het halve werk zeggen ze, hm?’

---

Every villain is a hero in his own mind.

JEMIMA GAUTHIER ravenclaw • in a comparment • roman Jem's lippen krulden omhoog in een glimlach. "Er zijn ook wel leukere complimenten, maar op die andere krijg ik een betere reactie," antwoordde ze schouderophalend. "Is dit een hint om de rest van de dag uit Zoya's buurt te blijven?" Niet dat dat een probleem was, want ze was sowieso geen van de Slytherin. "En, viel jij onder degenen die banger waren voor haar dan voor de muizen?"

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

‘Een verstandig mens blijft áltijd uit Zoya’s buurt vandaan,’ zei hij met een scheve grijns. Roman zei dat nu wel, maar hij had persoonlijk niet zo veel tegen de Slytherin. Ze was wat stijfjes en niet bepaald het zonnetje in huis, maar ze had toch best wat afdelingsgenoten die hij moeilijker te verteren vond. ‘Ik ben onbevreesd, dat weet je toch,’ beantwoordde hij haar laatste vraag, waarop hij zijn meest stoere gezicht opzette. Ook dat viel wel mee. Er waren weinig dingen waar hij bang voor was, maar er was nu wel een soort irreële angst voor ongemakkelijke stiltes – en waarom dat het einde van de wereld zou moeten zijn wist hij ook niet – en ergens had hij het toch wel verdraaid chill gevonden als Rafaël er nog steeds bij was geweest.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Jordyn kon zich leukere vakanties herinneren, maar ze voelde er weinig voor om Raf te vertellen dat er een gespannen sfeer binnen de familie Scamander had gehangen. Dat was nu voorbij en ze hadden er allemaal het beste van gemaakt. ‘Ik heb de keuken laten ontploffen,’ zei ze met een grijns. ‘Het is een wonder dat ze me nog niet op straat hebben gezet.’
      Ze keek haast automatisch het perron rond om te zien of haar pleegbroer in de buurt was, maar zag hem niet. Wel kruiste haar blik die van Prudence. Ze gaf het meisje een vette knipoog en grinnikte toen ze vlug haar gezicht wegdraaide.
      ‘Die Pru,’ zei ze hoofdschuddend tegen Raf. ‘Ze is onze zoen nog niet vergeten.’ Ze keek hem geringschattend aan. ‘En, heeft Blythe zich vandaag nog in jouw armen gestort?’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Tilly James
>> Op het perron met Rosalie

Tilly was vaak nerveus - maar de zenuwen die ze voelde toen de schouwers haar controleerden, voelde ze niet vaak.
Niet zo bang zijn. Je hebt niets te verbergen.
En dat wás ook zo, maar toch was ze bang dat ze haar zouden herkennen. Dat ze ontdekt was. Ze werd echter gewoon toegelaten in de koets.
'Door de terugkomst van Jeweetwel,' zei Tilly zacht. 'Hij -'
Voor ze haar zin af kon maken, ging de deur weer open. Het was Novalie. Tilly's mondhoeken krulden omhoog en ze stond op om haar vriendin een knuffel te geven. 'Het is Noof,' zei ze tegen Rosalie. Novalie moest vast ook blij zijn dat Rosalie terug was.

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

"Ik kan nog steeds niet geloven dat je met haar gezoend hebt." Hij vond Prudence nu niet echt het type ervoor. En hoewel hij Prudence niet echt onaardig vond, was ze ook weer niet zijn favoriet. De gedachte aan het blonde meisje was echter snel weg, toen Jordyn gewoon door denderde. Hij was een beetje overrompeld door de vraagstelling van Jordyn. Het was alsof ze hier een neus voor had, voor dit soort dingen. "Misschien," antwoordde hij met een kleine glimlach. De blik in Raf zijn ogen zou waarschijnlijk al genoeg zeggen voor Jordyn. Maar hij ging het niet voor haar uitspellen.

---

It's never gonna happen, Guys.

"Klinkt als een plan." Hoewel Daphne niet zoveel vertrouwen in had dat er nog enig leven in de rattenkoning zat, was Thomas wel razend benieuwd of dit wat emotie kon lostrekken. En wel, als Rosalie alleen en laat in de eetzaal zou komen, zou hij alle ruimte hebben om hem te observeren. "Daar gaan ze." Thomas liet de dames voor gaan, voor hij hen op de hielen volgde. Zoals hij al verwacht had, was de controle minder erg met de dames erbij en wist hij juist zijn zenuwen daardoor te bedwingen. Ze sloten aan in de koets achter die van Rosalie en Thomas plofte naast Dapnhe op de bank neer. "Dat was makkelijk," zei hij tegen niemand in het bijzonder.

---

It's never gonna happen, Guys.

JEMIMA GAUTHIER ravenclaw • in a comparment • roman Jem grinnikte zachtjes. Een verstandig mens zou waarschijnlijk uit de buurt blijven van de meeste Slytherin's, kijkende naar die reputaties. Niet dat dat haar nou bijzonder veel boeide. Zolang ze haar maar niet betrokken in wat voor plannetjes ze ook mochten hebben. "Angstaanjagend én onbevreesd dus. Zeker dat je in het goede huis zit? Maar goed. Muizen in de prefectcoupe, een andere coupe die omgetoverd is tot een zwembad, en dan is het jaar nog niet eens begonnen..." Jem wierp een blik op de Head Boy-speld op zijn borstkas. "Ik wens je alvast veel succes."

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Cole Esworthy
>> Buiten de trein met Lee, en later met Alex <<

Cole knikte, maar voor ze het gesprek überhaupt weer konden starten, stond Mavis ineens naast hen.
'Cole, ik moet Lee even lenen voor een grapje met Mosh,' zei ze met een knipoog.
Hij beantwoordde dat met een grijns, al vond hij het wel jammer. Hij wist dat hij Mavis er gratis bij kreeg door zijn vriendschap met Lee en hij vond ook dat ze een goede invloed op Lee had. Soms gingen hun grapjes te ver, maar het was fijn dat hij iemand in zijn leven had die die kant in hem naar boven haalde - maar zelf was hij geen groot fan van haar. Juist die andere kant van Lee was de reden van hun vriendschap, maar die had Mavis niet. Mavis was één en al grap - altijd en overal.
Lee zwaaide nog even naar hem, maar was toen verdwenen.
Hij had zich in de trein omgekleed en wilde naar de koetsen lopen, toen hij bijna in een plas stapte. Hij fronste. Er lag iets in dat water - het leek wel een foto. Toen hij zich voorover boog om het te pakken en zijn hand het water raakte, was de foto verdwenen.
Zijn wenkbrauwen schoten omhoog en zijn hand schoot achteruit - en de foto was er weer te zien. Aarzelend stak hij zijn voet wat naar voren, maar ook zodra die het water aanraakten, verdween het beeld.
Hij keek om zich heen - niemand anders leek het door te hebben. Cole kwam uit een dreuzelwereld en was dus werd hij ieder jaar wel weer verrast door nieuwe eigenaardigheden van de tovenaarswereld - en dit was weer iets wat hij nog niet eerder had meegemaakt.
Hij haalde zijn voet uit het water en zakte door zijn knieën. Zonder het water aan te raken, probeerde hij de foto te bekijken. Zijn nieuwsgierigheid was gewekt toen de foto een stuk uit een krantenartikel leek te zijn. Op de foto waren een man en een vrouw te zien. De vrouw had iets in haar armen liggen - een baby, leek het.
'Wat de hel ben jij aan het doen?'
Hij klom vlug overeind en voelde zich betrapt, toen hij in het gezicht van Alex keek. Hij had niet direct een antwoord klaar, maar ze keek hem met fronsende wenkbrauwen aan. 'Er lag iets in die plas,' zei hij. 'Een foto, dus die was ik aan het bekijken.' Het klonk vast idioot.

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain