Post de laatste zin die je geschreven hebt |7 - Forum spelletjes

Ik was de laatste die de topic eindigde! :'D

Mod melding: in dit topic post je je laatst geschreven zin! Dit is iets wat in NaNoWriMo topics vaak wordt gedaan.
Het idee is erg simpel: post hier de laatste zin die je aan je verhaal (of werkstuk/essay/brief aan je oma, als je rebels wilt zijn) hebt geschreven. Als je daarna meer schrijft, mag je het natuurlijk nog een keer doen.

[ bericht aangepast door een moderator op 3 nov 2022 - 9:54 ]

Let's drink Jasmin tea!

Hen had de koptelefoon een stukje opgetild en boog hun nek, op een manier die er bijzonder ongemakkelijk uitzag, om Wolf aan te kijken.

We dwaalden en verdwaalden en noemden sterren naar onszelf.

Beneden hem hoorde hij Emilio lachen; Florence had haar hand voor haar mond geslagen en Gregory verborg zich achter haar, terwijl hij nerveus om zich heen keek.

Every villain is a hero in his own mind.

Daar waren de minste mensen.

We dwaalden en verdwaalden en noemden sterren naar onszelf.

‘Dan is het wel een zegen dat je daarvandaan kan rennen.’

Every villain is a hero in his own mind.

‘Nou ja, dat dus.’

We dwaalden en verdwaalden en noemden sterren naar onszelf.

I wanted the casualty of a friendship and the obsession of envious rivalry.

obsessive rage

Zodra haar blik die van hem kruiste, verkilden haar ogen.

Every villain is a hero in his own mind.

Déno zou het weten.

We dwaalden en verdwaalden en noemden sterren naar onszelf.

‘No no, if I set a girl’s hair on fire, she’ll burn for at least… A good few minutes, I’d say?’
I leaned on a chair’s frame and dropped in. ‘Why a girl?’
He turned to me, then explained, as though it really was quite obvious and I was quite dumb for asking, ‘Because, men don’t have hair long enough to use for fuel, obviously, dummie.’
‘He was discussing human torches with me as a method of battling cold nights in the arena,’ Justus explained.

(dat was meer dan een zin but shhh)

obsessive rage

‘Net zo “oeps” als toen je dat huis in de fik stak?’

We dwaalden en verdwaalden en noemden sterren naar onszelf.

Nog steeds zag hij eruit als een reiziger in plaats van een god, hopelijk nam niemand daar aanstoot aan.

Every villain is a hero in his own mind.

Net zo onbereikbaar als normaal op school.

We dwaalden en verdwaalden en noemden sterren naar onszelf.

Toch ging de slang in zijn binnenste niet weg.

Every villain is a hero in his own mind.

Ze moesten nu handelen en hij leek tot zover de enige te zijn die ooit een EHBO-koffer van dichtbij had gezien.

We dwaalden en verdwaalden en noemden sterren naar onszelf.

  ‘Wat is er gebeurd?’ Hij knikte naar het verband rond het hoofd van de jongen.

Every villain is a hero in his own mind.