[RPG • 0] Experium || 29 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •Merrin• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 19 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 20 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •Nenya Agami•15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 20 • Slopen • Gates • Slughorn

LIONS ⚜️ •Fire • Vuur • Fox • In dieren veranderen. • Astreal • Astral projection. • Tony • Onzichtbaar in het donker. • Emil • Dupliceren • Onna • Ondoordringbare huid •Vera • Vliegen •Serena • Stembeheersing • Heidi • Groene vingers. •8226 • Praten met dieren

Elephants ⚜️ •Vision • Met zintuigen spelen •Dalit • Immuniteit voor gaven •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] • Kijo • Veranderen in een Oni. • Stella • Licht ombuigen. •Vera • Leugendetector. • Helene • Genezing. •[Onbekend] • [Onbekend]

Rhino's ⚜️ • Romeo • Emoties manipuleren • Damon • Dementor • Peter • Spiderman • Azrael • Krachten afnemen en aanvullen • Darian • Objecten materaliseren • Maaya • Hallucinates. •Melissa • Fauna manipulatie. •Alice • Spiegelloper •Medusa • Verstenen onder haar blik •Naamloos • Gedachtenlezer.

Buffalo's ⚜️ •Ednoces • Tijd bevriezen voor 10 sec •Nish • Aanwezigheid verbergen • Rai •Electriciteit •Goliath • Ant-Man •Klaus • Necromancer •Evelin • Reizen tussen werelden/dimensies •8034 • Gevarensonar •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend]

---

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

[ bericht aangepast op 17 sep 2020 - 20:05 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

      'Ik snap dat je daar vanaf wil,' zei Jester zacht. 'Het is niet jouw schuld, dat weet je toch?' Even reikte hij naar Fox' hand om er een kneepje in te geven. 'Sorry dat ik ernaar vroeg.'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Fox haalde zijn schouders op. Hoezeer hij net nog gehunkerd had naar Jesters aanraking, nu deed het hem niets. ‘Ik weet dat Zebediah de schuldige is. Met mijn hoofd. Maar zo vóélt het niet, als je midden in een kamer met afgerukte ledematen staat, iedereen jou doodsbang aankijkt en jóúw handen onder het bloed zitten.’ Fox haalde diep adem. ‘En ik weet dat de anderen mij wel schuld toeschreven. Ik zag het in de manier waarop ze daarna naar me keken, hoe ze me ontliepen, hoe ze achter mijn rug om praatten. Dus als anderen vinden dat ik schuld heb, wie ben ik – of jij – dan om te zeggen dat het niet zo is?’ Hij dacht aan hoe moeilijk Adam het vond dat Dezi niet eens meer wist wat ze hem had aangedaan. ‘Maar misschien is dat wel de reden dat herinneringen horen te blijven, ja. Zodat je niet dezelfde fouten maakt. Niet weer verliefd wordt op iemand die je brein kan beheersen.' Hij grinnikte spottend. ' En raad eens wat ik nu weer aan het doen ben? Juist ja, verliefd worden op iemand die mijn brein kan beheersen. Kun je al raden wat ze dán van me vinden? Hoe het lijkt alsof ik nergens van geleerd heb, alsof ik het niet afschuwelijk vind wat er gebeurd is?’
      Na die woorden viel hij stil. Dat waren dingen waar hij nu al een tijdje mee worstelde en ergens luchtte het op om het gewoon eens hardop te zeggen. Ja – ook dat hij gevoelens voor Jester had. Normaal kon hij zulke dingen toch al amper voor zich houden, dus het was maar beter als alle kaarten op tafel lagen.

[ bericht aangepast op 16 sep 2020 - 17:01 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Zijn hand klemde om haar keel toen zijn lichaam begon te schokken. Dezi sloot haar ogen en uitte nog een langgerekte kreun die niet écht nodig was omdat ze zelf allang klaar was, maar wat ze toch wel een mooie wekker voor haar norse buurman vond. Hijgend rolde Tony van haar af. Hij had een paar tellen nodig om op adem te komen, daarna keek hij haar met een scheve grijns aan.
      De zelfverzekerdheid was irritant, zó goed was hij nou ook weer niet in bed.
      Nog niet.
      Ze rolde op haar zij, trok haar tong langs zijn borstkas en beet zo hard in zijn tepel dat hij boos gromde. Grinnikend ging ze rechtop zitten. Daarna pakte ze zijn hand. ‘Kom, we gaan douchen.’
      Het was nu negen dagen geleden dat ze naar Tony’s kamer was verhuisd. Het naamloze grietje had haar eigen kamer weer terug en Dezi was iedere nacht van best oké seks voorzien. Inmiddels mocht ze gaan en staan waar ze wilde, zolang ze de campus van de Panthers maar niet inging. Daar voelde ze ook geen behoefte toe, dus dat scheelde. De hele dag door hen genegeerd worden was al erg genoeg. In de eerste week had Yrla haar nog een paar keer opgezocht, maar die was daar ook weer mee opgehouden. Jester was nu de enige die met haar praatte. Alleen deed die dat ook enkel omdat hij de leider was, omdat hij zich voor haar verantwoordelijk voelde.
      De aandacht die Tony, en ook Serena en Vera, haar gaven, voelde veel oprechter. Daar kwam nog bij dat Jester op sommige momenten een intense haat in haar naar boven haalde. Soms kon ze maar aan één ding denken en dat was dat ze zijn gezicht wilde openrukken, dat ze haar klauwen langs zijn hals wilde halen of iedere bot wilde verbrijzelen. Fantasieën waar ze zich eerst voor geschaamd had, totdat ze merkte dat ook Tony vaak hatelijke opmerkingen over hem en Onyx maakte. Na lang zeuren – met drank op – had ze uit hem losgekregen dat de jongens hem eens met een bezem verkracht hadden. Ze had zich afgevraagd of ze dat soms ook met háár gedaan hadden, of dat de reden was dat ze van die bloederige fantasieën over Jester had.
      Soms praatte ze erover, Tony en zij. Fantaseerden ze erover wat ze met de twee zouden doen totdat ze er opgewonden van raakten en ze hun kleren in een paar rukken uit hadden. Het was niet dat ze verder wat voor Tony voelde. Het was gewoon een vreemd soort vriendschap. Ze had er geen problemen mee als hij met andere meisjes ging en ging ervan uit dat het andersom ook gold, want als er íémand was wiens handen ze graag overal op haar lijf wilde voelen dan wat het Damon en niet Tony.
      Daar moest ze binnenkort maar eens wat op verzinnen. Met hem naar het Halloweenfeest gaan klonk als een goede eerste date.
      Ze grijnsde toen ze de badkamer in liep en Emil haar met grote ogen aanstaarde. Vlug draaide hij zich van haar af. Dezi grinnikte zacht.
      ‘Niet zo verlegen, liefje. Watch and learn, zou ik zeggen.’ Ze liet haar blik waarderend over zijn achterwerk glijden, maar raakte afgeleid toen Tony haar tegen de muur duwde en haar hevig begon te zoenen.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Ze was aan het tekenen in haar journal, een hard kaft boekje waarin ze haar reisverhalen naar de andere werelden bijhield. Soms tekende ze er wat bij, soms beschreef ze gewoon de omgeving die ze had gezien. Heel af en toe verzon ze een klein verhaal wat zich in die andere wereld kon afspelen, het was heerlijk om bij weg te dromen. En het hielp haar tegelijkertijd om de werelden levendig te houden, waardoor het makkelijker werd om terug te keren naar die andere werelden. Dit keer was ze bezig met de zee te tekenen, de wereld waar ze de afgelopen weken vaker naar teruggekeerd was. Iets in die wereld voelde zo vredig aan dat ze daar liever zat dan in de kamer met haar vervelende kamergenoot. Ook de reden dat ze nu haar tijd doorbracht in de bieb.
      Ze werd weer eens uit haar gedachten gehaald door Demetrius, wat wel vaker gebeurde. Ze keek op en haar hart maakte een sprongetje toen ze de blonde jongen binnen zag lopen. Hoewel ze het had geprobeerd om hem te vergeten, zeker nu dingen serieuzer leken te zijn met 8034, werkte dat altijd nog niet. Soms wenste ze wel eens dat Experium haar gevoelens kon uitwissen in plaats van haar geheugen. Maar goed, de enige die dat kon was nu van de aardbodem verdwenen, en daarbij vroeg ze zich af of Romeo überhaupt wel te vertrouwen was. Ze had hem wel een paar keer gezien, zelfs een keer ontmoet. Toen was hij vrij normaal geweest, maar ook zij hoorde de verhalen die de ronde deden over de donkerharige jongen. Maar goed, de Rhinos waren hun bondgenoot. En over meer van hen deden gekke verhalen rond, maar geen van hen was ooit echt onaardig tegen haar geweest.
      Het was dat Demetrius tegen haar hoofd sloeg met zijn staart, dat ze in de gaten had dat ze aan het staren was geweest. Met een gloeiend hoofd wendde ze haar gezicht af en draaide ze zich terug naar haar journal voor haar op tafel. Voor ze echter door kon gaan met haar verhaal, als ze al de concentratie ervoor had nu de blonde jongen in de stoel verderop ging zitten met een boek, sprong Demetrius op haar journal. 'Vraag hem voor het feest! Dit is je kans,' zei ze otter enthousiast. Evelin schudde paniekerig haar hoofd, dat ging ze echt niet doen. "Hij heeft vast al iemand," fluisterde ze terug naar de otter voor haar. "Waarschijnlijk gaat hij met 8034." Evelin kon de jaloezie niet helemaal uit haar stem weren, iets waar ze zelf van schrok. Nee, nee. Dat ging ze echt niet doen, ze ging hem echt niet vragen. Waarschijnlijk zou er geen woord uit haar mond komen als ze echt met Yrla zou gaan, al was dat waarschijnlijk al een hoop te ver. Want waarom zou hij gaan met iemand zoals haar? Demetrius keek even boos naar haar, maar Evelin was ervan overtuigd dat Yrla met 8034 zou gaan. Het was nog maar 'een kwestie van uren' namelijk voor hij haar voor het feest zou vragen, dat had haar kamergenote er even duidelijk ingewreven.
      'We moeten wel iemand vragen, Eve. Stel je voor dat de school ons straks koppelt, straks moeten we met een van die engerds van de Lions.' Evelin kreeg al een rilling over haar rug van het idee. Een aantal keer was ze tegen Astreal en Tony opgebotst, niet echt de vriendelijkste jongens. En die leider van de Lions kreeg ze ook de kriebels van na ze had gezien wat hij in de arena kon. Maar ook bij de Panthers waren mensen met wie ze absoluut niet naar het feest wilde. "Die hebben vast ook al iemand," zei ze veel zelfverzekerder dan ze zich voelde. Echter bij het idee alleen al dat ze met een van hen moest kreeg ze de kriebels. Ze moest iets verzinnen met wie ze ging, maar Evelin kende niet heel veel mensen, dus haar lijst was klein. "Ik kan Darian misschien vragen? Of Klaus?" Die laatste vroeg ze liever niet. Ze kreeg altijd een beetje de kriebels als ze in zijn buurt was, maar dat kon ook gewoon door het idee komen dat hij met de doden kon spreken. Maar hij was wel aardig, in ieder geval tegen haar. 'Wat denk je van hem?' Demetrius wees met zijn staart naar een Elephant die verderop aan de tafel met zijn neus in de boeken zat. Hij zag er niet veel ouder uit dan haar, maar ze kende hem niet. Demetrius kende haar verweer natuurlijk, want hij snoerde haar meteen de mond toen ze protest wilde maken dat ze die jongen helemaal niet kende. 'We moeten ergens toch nieuwe mensen leren kennen toch?' Dat was ergens waar... Maar dat bleef er niet bij dat ze het dan niet spannend vond. Ze durfde dat echt niet te vragen.
      "Maar hoe dan? Dat durf ik echt niet." Demetrius pakte een blaadje van onder haar schriften vandaan en stak dat haar toe. 'Schrijf het op een briefje. Ik breng hem wel. En als hij dan nee zegt, kunnen we altijd nog zeggen dat je het me uitgelegd hebt, maar dat ik je verkeerd begrepen heb. Dan valt het wel mee toch? Dat vond ze nog zo'n slecht idee niet van Demetrius. Het zou haar een akward situatie opleveren, maar het was minder akward waarschijnlijk dan echt een blauwtje lopen. Ze pakte een pen en scheurde een stuk van het blad af. Op een klein vierkantje schreef Evelin de tekst.

Hoi. ik zag je zitten en het leek me leuk je te leren kennen. Zou je het leuk vinden om samen met mij naar het Halloween feest te gaan? Groetjes Evelin

"Zoiets?" vroeg Evelin, terwijl ze het briefje na liet lezen door Demetrius. De otter knikte en Evelin rolde het kleine briefje op, om hem daarna voorzichtig in Demetrius zijn bek te stoppen. De otter draaide zich al om om naar de Elephant verderop te lopen, iets wat haar ontzettend zenuwachtig maakte. Toen draaide Demetrius echter zijn kop om en keek haar met ondeugende ogen aan. Het duurde twee tellen voor ze besefte wat hij van plan was. "Demy!" zei ze beschuldigend, maar voor ze hem kon vangen was de otter al verdwenen. Met lood in haar schoenen moest het meisje toezien hoe de otter op de stoel verderop klom en langzaam uit zich verdween toen het kleine dier zich liet zakken op de schouder van Yrla.

[ bericht aangepast op 17 sep 2020 - 20:06 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Na de heerlijke droom in Disneyland, was Adam eigenlijk wel uitgeslapen, terwijl het eigenlijk pas vijf uur was. Starend naar het plafond dacht hij aan hoe lief het was wat Onyx voor Jester wilde doen – en daarna dacht hij aan alle lieve dingen die Merrin voor hem had gedaan. Zelfs al was hij nog in de war door de herinnering die hij gisteren had teruggekregen, hij wilde toch iets liefs terugdoen voor Merrin. Wat er ook tussen Rory en hem geweest was of misschien nog steeds was; hij wilde niet dat Merrin daar last van zou hebben. Hij moest zo snel mogelijk uitzoeken waar Rory en hij in hun relatie stonden zodat het schuldgevoel weg zou gaan, maar tot die tijd verdiende Merrin ook gewoon zijn aandacht. Zeker nadat ze al zes weken apart sliepen. Hij dacht terug aan hun date van vorige week vrijdag en werd warm van de herinneringen. Dat was heerlijk geweest, lekker samen wat eten en elkaar daarna ongedwongen met verf besmeuren. Wat kon hij zelf doen? Hij had het idee dat zijn ideeën niet zo heel erg origineel waren, maar na tien minuten brainstormen realiseerde hij zich dat het Merrin waarschijnlijk niets zou uitmaken. Het ging om het gebaar. Toch?
      Er begon zich een idee in zijn hoofd te vormen. Iets wat hij nú zou kunnen uitvoeren. Hij wist alleen niet of hij het wel durfde. Ondanks zijn aanmoedigingen aan Merrin om af en toe de regels te overtreden, vond hij zoiets wel spannend in zijn eentje. In het donker. Terwijl het hen eigenlijk afgeraden was om er in hun eentje op uit te gaan.
      Zou hij wat hulp inschakelen? Hij kon wel iemand bedenken die goed was in romantische dingen. Iemand die niet veel slaap nodig had en het misschien niet onvergefelijk vond als iemand hem om vijf uur ’s ochtends wakker maakte.
      Zo stilletjes mogelijk om Onyx niet wakker te maken – die zelf wel weer in slaap was gevallen – schoot hij zijn kleren aan. Omdat hij niet wist of Jester een lichte slaper was en wakker worden zou van een krakende deur, gebruikte hij zijn gave om naar de kamer iets verderop te transporteren. Iets wat hij de afgelopen weken steeds beter onder de knie had gekregen. Even aarzelde hij toen hij zag dat Fox in slaap was, daarna knipte hij toch zijn nachtlampje aan en schudde zachtjes aan zijn schouder.
      ‘Hé,’ klonk het zowel schor als verrast toen de jongen zijn ogen opendeed.
      ‘Hé,’ antwoordde Adam zachtjes. ‘Kun je – even meekomen?’ Hij seinde met zijn ogen naar Jester.
      Fox gaf een knikje en even later stonden ze samen op de gang. Fox droeg alleen een boxershirt en Adam merkte dat hij daar nog steeds een beetje ongemakkelijk onder voelde. Soms drukten de fantasieën van die nacht en de nachten erna nog steeds tegen zijn bewustzijn en verdubbelden zijn schuldgevoel.
      ‘Is alles oké?’ vroeg Fox.
      Adam kreeg een kleur. Hij moest wel denken dat er wat aan de hand was. ‘Sorry dat ik je wakker maakte. Ik – ik wilde iets gaan doen maar liever niet alleen en ik dacht dat jij het niet erg zou vinden als ik je wakker maakte.’
      ‘Vind ik ook niet,’ antwoordde Fox met een knipoog. ‘Dus – wat gaan we doen?’ Hij keek even peinzend naar de weinige kleding die hij aanhad. ‘Is er een dresscode of mag ik halfnaakt rondlopen?’ Hij wiebelde met zijn wenkbrauwen.
      Ondanks dat het Fox was, kreeg hij het warm. Hij had het liefst dat hij zo snel mogelijk wat aantrok.
      ‘Dat is misschien een beetje koud. Of – ik weet niet hoe dat voor jou werkt. Ik wilde eigenlijk wat klaarmaken in de keuken en hoopte dat jij de wacht kan houden. Want… nou ja, ik heb dat nog nooit gedaan.’
      ‘Je weet dat je ook gewoon Mers dienblad kan ophalen om hem ontbijt op bed te brengen hè?’ grijnsde Fox.
      ‘Ja, maar… Ik wilde iets meer doen.’
      Fox grinnikte zacht. ‘Oké. Ja – ik speel wel waakhond. Kun je naar de keuken transporteren?’
      Adam beet op zijn lip. ‘Dat wilde ik proberen, ja.’
      ‘Oké, dan zie ik je daar wel. Trek ik wat anders aan.’
      Adam knikte, daarna beeldde hij zich het stukje keuken in dat hij altijd door het uitdeelvenster kon zien en transporteerde daarnaartoe. Het was pikdonker. Zenuwen golfden door hem heen terwijl hij zijn iNet pakte en in het rond scheen. Kon hij het licht aandoen? Of werd hij dan ontdekt? Hij besloot op Fox te wachten, die een minuut of vijf later opeens voor hem stond.
      Voor Adam iets kon zeggen, deed hij het licht aan.
      ‘Zien ze dit niet?’ aarzelde Adam.
      Fox haalde zijn schouders op. ‘Ik hou buiten de boel wel in de gaten. Als je me als een wolf hoort huilen, is het tijd om te gaan. Niemand die weet dat jij het was.’
      ‘Oké.’ Hij glimlachte zenuwachtig. ‘Thanks.’
      Fox zette een raam open, veranderde in een vleermuis en fladderde naar buiten.
      Adam haalde diep adem. Hij deed niet vaak impulsieve dingen en moest er een beetje aan wennen. Hij opende de kastjes en verzamelde een ontbijt. Merrin was dol op beschuit met aardbeien, dus die maakte hij klaar. Ook kookte hij eieren en maakte hij broodjes gezond klaar en pakte een kan sinaasappelsap die in de koelkast stond. Alles verpakte hij in aluminiumfolie en stopte hij in zijn tas. De kan hield hij in zijn hand.
      Nadat hij alles weer had opgeruimd, keek hij nog eens goed om zich heen om te zien of hij geen sporen achterliet. Daarna voelde hij zich eindelijk een beetje ontspannen. Hij transporteerde weer naar buiten en keek om zich heen.
      ‘Fox?’ vroeg hij zachtjes.
      Een paar tellen later stond zijn vriend naast hem. ‘Alles gelukt?’
      Adam glimlachte. ‘Ja. Bedankt. Misschien was het alleen ook wel gelukt, maar het voelde veiliger zo. En als ik in paniek raakte, ging misschien wel alles mis.’
      Fox sloeg een arm om zich heen. ‘Hé, ik help graag bij dates.’ Hij wiebelde met zijn wenkbrauwen. ‘Wat is nu het plan? Ik ben nu toch al wakker.’
      ‘Oh.’ Adam was eigenlijk bang dat het een stomme plek was voor een date. Maar als iemand daarover kon adviseren, was het Fox wel. ‘Ken je de wachttoren aan de rand van het terrein? Waar Onyx vaak heen ging? Misschien een gekke plek, maar als het goed is zie je vandaar precies de zonsopgang.’
      ‘Aww, wat schattig.’ Fox gaf hem een plagerig duwtje. ‘Maar met een paar kaarsjes kun je zelfs dat krot romantisch maken.’
      Kaarsen… Daar had hij niet aan gedacht. ‘Daar was de ingeving net iets te spontaan voor,’ mompelde hij.
      Fox grijnsde. ‘Gelukkig heb ik een voorraad aan kaarsen. Ik ga ze wel halen.
      De woorden waren nauwelijks uitgesproken of Fox verdween.
      Adam transporteerde naar de wachttoren. Het trappetje kon eigenlijk wel wat extra planken gebruiken. Het liefst sloeg hij de trap over, maar Merrin zou er straks ook langs omhoog moeten klimmen. En hé, als een twee meter lange Onyx hier geregeld omhoog en omlaag kon klimmen dan moest het hen toch ook lukken? De derde plank miste, wist hij van de vorige keer en uiteindelijk kwam hij met een bonkend hart boven. Hij zette zijn spullen op de grond neer en staarde naar de donkere lucht. Het was gelukkig een heldere nacht, de sterren waren goed zichtbaar. Hopelijk was er ook een mooie zonsopgang.
      Niet veel later zag hij kleine lichtjes rondom de wachttoren. Hij dacht aan het hart dat Fox in het begin voor hem had gemaakt en vermoedde dat hij dat nu om de toren heen maakte. Fox maakte ook wat hangende lantaarntjes aan de zijkanten van de trap vast en klom toen naar boven.
      ‘Wauw,’ zei hij toen hij de rode lampionnen zag.
      Fox grinnikte terwijl hij ze in de hoeken ophing. ‘Bij mij waren ze niet zo’n succes omdat Kris er vooral fikkie mee wilde stoken.’
      ‘Hij was niet zo romantisch?’
      ‘Hij vond het stiekem wel leuk, maar hij vond het nog leuker om mij ermee te plagen en te doen alsof hij er niks aan vond.’
      Het moest een vreemde relatie zijn geweest, dacht Adam. Al had dat vlinderveld wel bewezen dat Kris ook echt wel een zachte kant had. Ze hingen de vier lantaarns in de hoeken op en staken de kaarsjes erin aan. Daarna zakten ze op de houten vloer neer. Over veertig minuten zou de zon opkomen.
      ‘En waar heeft Mer al dit liefs aan verdiend?’ vroeg Fox.
      Adam aarzelde. ‘De laatste tijd ben ik zo bezig geweest met Onyx steunen dat ik het gevoel heb dat ik hem een beetje naar de achtergrond geschoven heb. En niet alleen hem – ook Agami, en jou.’ Hij staarde even in de verte. ‘En Mer doet altijd van die lieve dingen… Maar ik wist nooit wat ik terug moest doen. Hij is romantisch, jij bent het en zelfs Onyx blijkt romantisch, dus ik vond dat ik nu maar gewoon wat moest gaan doen.’
      ‘Onyx is romantisch?’ Fox stem klonk schamper.
      ‘Ja.’ Adam glimlachte en keek opzij. ‘Daar verbaasde ik me ook over. En hij zelf ook,’ vervolgde hij, denkend aan zijn rode wangen en geschrokken blik toen Adam zei dat het romantisch was wat hij had gedaan. ‘Hij is twee weken non-stop bezig geweest met iets voor Jester maken. Een droom. Gisteren wilde hij dat ik het testte – en het was echt geweldig. Hij kan iemand meenemen naar zijn droomwereld en hij heeft speciaal voor Jester Disneyland nagebouwd. Het is echt nét echt. Vanavond, tijdens de karaoke, wil hij Jester een uitnodiging geven voor een soort filmnacht. Eerst een Disneyfilm kijken en daarna samen naar Disneyland. Dat is toch superlief?’ Hij kreeg het er zelf warm van. ‘Ik hoop echt dat ze weer bij elkaar komen.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Jester's hart miste een slag en de verraderlijke vlinders in zijn buik fladderden verrast op. 'Je bent ook—' Die zin besloot hij héél snel om niet af te maken. Hij wist helemaal niet wat hij voor Fox voelde en al helemaal niet wat hij met die stomme vlinders aanmoest. Vlinders betekenden nog helemaal niet dat je ook meteen per direct verliefd was. Of verliefd aan het worden was. 'Je bent verliefd aan het worden?' stamelde hij er uiteindelijk uit. 'Op—op mij?'
      Zie, dat was een stuk genuanceerder en liet er even heel handig uit wat Jester er precies van dacht.
      (Het antwoord was namelijk dit: ?!?!!?!??, en niet veel intelligenter dan dat)
      Jester liet zich weer een stukje terugzakken in het kussen waar hij door de schok uit omhoog was gekomen en probeerde de vlinders heel streng terug te sturen naar waar ze vandaan kwamen. Hij schraapte even zijn keel en zocht Fox' blik. 'Je hebt het er moeilijk mee, of niet?'

[ bericht aangepast op 18 sep 2020 - 12:16 ]

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

‘Ja… Op jou.’ Hij glimlachte zwakjes. ‘Of ik het daar moeilijk mee heb?’ Hij haalde zijn schouders op. ‘Ergens ben ik bang dat het gaat eindigen zoals met Adam. Dat ik afstand moet gaan nemen om eroverheen te komen voor we weer vrienden kunnen zijn. En verder, de overeenkomsten met Zebediah? Ja – ik ben wel bang wat de anderen ervan zullen denken als ze erachter komen dat ik gevoelens voor je heb. Om redenen die ik net noemde. Ik mag me meestal dan wel weinig aantrekken van wat iedereen van me vindt, maar ik heb al tweemaal een vriend gehad waar de rest niks van moest hebben. Vier van de zeven jaar hier – en soms is dat gewoon heel vermoeiend.’ Hij beet op zijn wang. ‘Zeker als het hun aan een trauma herinnert. Maar goed. Ik weet heus wel dat het een ver van mijn bed-show is. Voor hetzelfde geld wil je je geschifte ex terug en kan ik het voor eens in mijn leven wél voor anderen verbergen.'

[ bericht aangepast op 17 sep 2020 - 19:01 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

      'Dat ze zullen denken dat je er niks van geleerd hebt?' Jester schudde even zijn hoofd. 'Daar ben ik het niet mee eens. Als je er niets van geleerd had zou je er niet zo over inzitten. Je weet best dat je de vorige keer iemand vertrouwde die dat niet verdiende en dat je nu met een tweede loopt te filosoferen die precies hetzelfde zou kunnen doen als de eerste. Ondanks dat Zebediah en ik qua persoonlijkheid ongeveer zoveel van elkaar verschillen als Mercurius en Pluto van elkaar verwijderd zijn, zou ik technisch hetzelfde kunnen als hij. Iedereen weet dat.
      En dan kan je inderdaad bij je eigen wijsheden opvolgen en je daar niks van aantrekken. Dan is de conclusie best simpel. Fuck iedereen en vraag me op een date.' Het kwam er soepeler uit dan hij had gedacht en het stemmetje in zijn hoofd keek hem verontwaardigd aan en gebaarde naar het prikbord van Onyx.
      Jester kwam niet veel verder dan een beetje gelaten zijn schouders ophalen. Tja. Hij wist het ook niet hoor. Praten bracht zijn hart wel weer er een beetje tot rust en met dat de pijnstiller begon in te werken, werd zijn hoofd ook weer wat helderder.
      'Maar hé, simpel is een woord dat docenten wiskunde gebruiken in hun uitleg en dus per definitie een paradox en bullshit. Daarnaast zou dat ook het manipulatieve antwoord zijn. Laat de rest lekker links liggen en doe wat je zelf wil. Wat kan het jou bommen wat ze van je denken, jíj weet dat het anders zit. Ik beloof het nooit, nooit, nooit te doen. Je weet toch dat ik anders ben?' Jester huiverde en trok een gezicht. 'Gatver, dat voelde zo fout. Ieuwl. Plak alsjeblieft een heel groot vlaggetje 'voorbeeld rode vlag' aan dat stukje conversatie. Goden, vooral dat laatste.' Hij slaakte een zucht en ging weer eens opzoek naar het punt dat hij wilde maken. 'Het werkt omdat het waar is, maar het gaat in op het verkeerde punt.
      Want waar je groot gelijk hebt dat je je er niks van aantrekt als ze je raar aankijken als je je vrolijke zelf bent, is het anders als ik ze herinner aan hun trauma. Of ik nu anders ben of niet. En inderdaad, het lijkt me dodelijk vermoeiend als iedereen je constant loopt te vertellen dat de mensen met wie je date geschift zijn.' Hij hief zijn hoofd een beetje op om Fox blik te kunnen vangen en trok een plagende wenkbrauw op voor hij zich weer in het kussen liet zakken. 'Grapje. Dus... ja, de volgende conclusie is inderdaad dat je je gevoelens aan de kant zou zetten om rekening te houden met de anderen.
      Kijk, maar, Jester, wacht even, dit is állemaal niet van belang als jij Fox niet leuk vindt. Dan is het gewoon in één keer klaar en gefixt.
      Als.
      Excuse you? Wat was dat?
      Er verscheen nog een knipperende pijl op het Onyx-prikbord, die Jester er wel heel letterlijk op wees dat hij ook geen 'nee' had gezegd toen Onyx gevraagd had of ze ooit meer konden zijn dan vrienden. Je kon niet op twee mensen geen ja en geen nee zeggen. Dan zat je ze aan het lijntje te houden en kreeg je die cliché liefdesdriehoek waar iedereen ondertussen wel een bloedhekel aan had.
      'Want ondanks mijn reputatie en ondanks mijn persoonlijkheid, wie kan er honderd procent zeker van zijn dat ik niet overloop naar de dark side en het weer gebeurt?' Het was misschien een tikje cru om het zo direct te zeggen, maar dat was de onderliggende angst die er heerste. Dat Jester bewees inderdaad het broertje van Zebediah te zijn en een tweede bloedbad inluidde en Fox daarbij gebruikte. Hij kón het doen. Daar was weinig tegenin te brengen.
      Toch schudde hij zachtjes zijn hoofd. 'Ik denk dat niemand daar echt zeker van kan zijn. Als je Fire woest maakt, heb je ook dikke kans op verbrandde vingers. Vienna over de rooie krijgen betekent alles wat los en vast zit naar je hoofd en over Phone wil ik niet eens beginnen. Misschien dat ik ooit op een hele, hele slechte dag mijn gave tegen je gebruik. Ik kan je niet beloven dat ik het nóóit zal doen, ondanks dat die kans zo klein zal zijn dat je hem zelfs met een microscoop nog niet kan vinden. Want iedereen met een gave loopt het risico hem ooit te misbruiken.'
      'En sommige mensen lopen doen dat gewoon dagelijks. Romeo had geen slechte dag nodig om zijn gave op mij te gebruiken en me compleet door het lint laten gaan tegen Onyx. Romeo is gewoon een facking lul en Zebediah is nog erger. Dus wat dat betreft... de les die je zou kunnen halen uit wat er met Zebediah gebeurd is, is niet om nooit meer close te worden met iemand met een gevaarlijke gave. Met iemand die je geest kan manipuleren. Die kunnen dat namelijk ook heel goed zonder dat ze close met je zijn.
      'De les die ik erin zie, en dat is mijn persoonlijke opvatting, is om niet in de gewone manipulatie meer te trappen. Om de guilt-trips te herkennen en de rode vlaggen als iemand je ergens toe over probeert te halen waar je niet klaar voor bent. Of wat je eigenlijk niet wil. Om dat awesome zelfvertrouwen vast te blijven houden en stevig in je schoenen te blijven staan ook als iemand anders er tegenaan duwt.
      'Dus, bedankt naar het luisteren naar deze TED-talk vol aannames, invullingen gebaseerd op persoonlijke ideeën en gewaagde stellingen. Mijn derde conclusie zou zijn om je antwoord klaar te hebben liggen. Dat je wel van je fouten geleerd hebt, en niet dat ik anders ben, maar dat jíj anders bent. Ze weten hoe erg je het vindt. Zelfs al zijn ze vanuit hun trauma's bang voor een herhaling, iedereen op deze hele wijde aardbol weet dat je er alles aan zal doen om dat te voorkomen. En iedereen weet ook dat Zebediah geen relatie nodig had om je op te dragen jullie campus binnen te stormen. Hij had het Fire ook kunnen laten doen.'
      Ziezo. Daar was het punt.
      Uh-huh. En na dit onsamenhangende verhaal, heb je al besloten of het überhaupt nódig was deze onzin uit te kramen?
      Nou- ja- ehm, misschien?
      Hij wist het niet, eerlijk niet. Jester had het fijn gevonden om hand in hand met Fox te lopen en het feit dat ze nu samen in zijn bed een film zaten te kijken (of er dwars doorheen aan het praten waren, maar in beginsel waren ze een film aan het kijken) bewees ook wel dat de jongen veel meer voor hem was gaan betekenen dan hij doorhad. Jester zou Yrla lachend het bed uitgetrapt hebben. Merrin al helemaal en Adam zou hij niet echt gedurfd hebben maar comfortabel was het zéker niet geweest.
      Bij Fox had hij erover zitten denken om zijn hand vast te pakken en vond hij het helemaal niet erg om tegen zijn warme borst in slaap te vallen en-
      JASTOPMAAR. WE GOT THE MESSAGE.
      Welke dan? Jester zelf had nou niet echt een duidelijke 'ja' of 'nee' gehoord. En Fox ook niet.

[ bericht aangepast op 18 sep 2020 - 12:17 ]

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Het was een heleboel informatie die op hem afkwam. Verschillende opties die Jester gaf. Niet dat hij ze allemaal kon volgen. Niet omdat Jester het zo chaotisch vertelde – al was dat wel een beetje zo – vooral omdat de wereld even stilstond toen Jes zijn “fuck aan de wereld en vraag me op een date”.
      Nadat Jester klaar was met zijn verhaal, knikte hij dat hij het met zijn woorden eens was. Toch dacht hij vooral aan die eerste uitspraak. Moest hij er gewoon voor gaan? Het was pas vier weken uit met Onyx. Het had geleken alsof Jester van Onyx had gehouden, dus dan had je echt wel een tijd nodig om daar overheen te komen. Aan de andere kant hadden ze amper een week wat gehad. Daar kwam bij dat Onyx hem terug wilde, dus als hij dat wilde voorkomen, wilde hij geen spijt krijgen dat hij niets had geprobeerd.
      Hij probeerde het op een grappige manier te zeggen, maar de zenuwen overvielen hem en hij plukte aan het dekbed. ‘Dus… Fuck aan de wereld en vraag me op een date – dat betekent dat je dan ook daadwerkelijk zou willen?’ Hij keek nerveus opzij.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Hij keek lichtelijk verbaasd op van zijn boek, toen hij iets zachts voelde ploffen op zijn schouder. Ergens had hij verwacht Azumi te zien, maar de scherpte van de nagels ontbrak. Toen hij recht in twee kraaloogjes keek, moest hij dan ook even knipperen met zijn ogen om het beeld door te laten dringen. Een otter. Hij kende het beestje ergens van. Het bruine diertje stak een briefje naar voren en Yrla nam die voorzichtig uit de bek van het beestje. "Is die voor mij?" vroeg hij het diertje. De otter knikte met zijn kop en Yrla vroeg zich voor een moment af of hij gek werd, voor hij het kleine papiertje opende.
      Iemand vroeg hem mee naar het feest. Dat had nog nooit iemand gedaan, op Nish na. Nish Voor heel even schoot het beeld van de jongen voor zijn netvlies langs. Nish was vaker in zijn hoofd de laatste tijd dan hij wenste, maar hij wist nog altijd niet wat hij wilde doen. Ergens diep van binnen was sinds dat het verhaal open lag naar Vienna de behoefte ontstaan om met Nish te gaan praten, om erachter te komen wat er nu werkelijk gebeurd was. Er leken ineens zoveel leugens om die situatie heen te liggen en aan Dezi kon hij het niet meer vragen. Alleen Nish kon hem nog vertellen wat waar was of niet. Aan de andere kant was hij bang dat hij na vier jaar echt te laat kwam en hij wist absoluut niet wat hij tegen de jongen wilde of durfde te zeggen. Hij wist nog niet eens of hij wel wilde praten, ondanks dat hij de waarheid wilde weten.
      Yrla schudde de gedachte aan de bruinharige jongen van zich af. Hij kon de overpeinzing over Nish nu niet gebruiken, het was alleen verloren tijd. Even veerde Yrla op om te zien van wie het briefje kwam, tot zijn ogen de blik vingen van het roodharige meisje verderop. Oh, natuurlijk. De otter had het weg moeten geven van wie het briefje kwam. Net als de naam trouwens. Yrla liet zich weer even zakken en keek naar het beestje dat hem nieuwsgierig terug aankeek. Het feit was dat hij nog altijd zonder date zat. Gisteren had hij een poging gedaan om Fersephone mee te vragen, of althans hij had een poging willen doen. Voor hij ook maar echter de vraag had kunnen stellen had ze hem al enthousiast vertelt dat ze met Fire ging. Een zuur gevoel had hem in zijn maag opgebouwd en hij had haar als een boer met kiespijn veel plezier met Fire gewenst. De lul. En dus kwam het erop neer, vanavond was alles of niets. Hij moest zijn best doen om Fersephone zich op deze karaokeavond voor zich te winnen, want hij wist niet wat er zou gebeuren als hij het meisje een hele avond met mister Boring rond liet lopen. Hij had haar willen gebruiken voor zijn plan. Hij zou met Fersephone zoenen op het Halloween feest, dan had hij als het goed is twee gebroken harten voor elkaar en zijn eigen teruggewonnen met het meisje wat hij leuk vond. Dat plan leek nu echter in het water te vallen door die klojo. Niet alleen zijn plan werd verpest, maar Yrla voelde dat met de seconde Fersephone steeds verder tussen zijn vingers wegglipte. Hij was er nog niet klaar voor om op te geven.
      Even keek hij naar het roodharige meisje. Aangezien Fersephone al een date had, Vienna waarschijnlijk met Fayr zou gaan of hopelijk met Darian, bleef er weinig keus voor hem over. En hij ging het absoluut niet aan de school overlaten om gekoppeld te worden, bang dat hij straks met Fayr zou lopen, of Kijo, Maaya of Dezi. Yrla kreeg al de kriebels bij het idee, terwijl het rijtje dames steeds erger werd. En misschien kon dit nog wel interessant zijn. Zeker als hij 8034 dwars wilde zitten, die met de weken erger en erger was geworden. Hij wist dat hij dit voor Zebediah moest doen, maar het meisje gaf hem zo erg de kriebels dat hij minder moeite had met haar hart breken dan die van Stella.

[ bericht aangepast op 17 sep 2020 - 20:45 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Ik hoop echt dat ze weer bij elkaar komen.
      Fox was blij dat het donker was, zodat Adam niet kon zien dat hij zijn kiezen op elkaar had geklemd. De gedachte dat Onyx met Jester door Disneyland zou wandelen, riep een donker en koud gevoel in hem op. Hij kon de twinkeling al in Jesters ogen zien, kon voor zich zien hoe hun handen in elkaar zouden glijden. Het voelde haast alsof Onyx zijn ex wilde ómkopen. Sommige mensen konden het ook té hard proberen en Onyx’ wanhoop vond hij een beetje griezelig.
      ‘Not to break your bubble, maar volgens mij wil Jester echt niet meer dan vrienden zijn. We hebben het er laatst nog over gehad, hij had niet meer zulke gevoelens. Je kan dat idee maar beter uit Onyx’ hoofd praten. Straks slaat hij weer door als hij afgewezen wordt.’
      Het was geen gesprek dat ze écht hadden gevoerd, maar hij dacht wel dat het zo was. Als je écht van iemand hield dan ging je geen zes weken wachten voordat je weer bij diegene wilde zijn. Voor zover hij had kunnen oordelen, wilde Jester gewoon vrienden zijn en was hij bang dat Onyx weer een mes langs zijn armen zou halen als hij dat hardop zei. Wat ook echt niet gezond was.
      ‘Oude gevoelens kunnen terugkomen,’ vond Adam. ‘Het hoeft niet, natuurlijk. Maar het zou mooi zijn als het gebeurde. En samen ongedwongen door Disneyland lopen, volgens mij helpt dat wel om dingen los te laten en om elkaar nieuwe kansen te geven.’ Adam ving zijn blik. ‘Onyx is echt veranderd.’
      Fox snoof. ‘Ben je vergeten wat hij woensdag heeft gedaan?’
      Toegegeven – het was het enige moment geweest waarop Onyx zíjn hart ietsje sneller had laten kloppen, maar het liet nou niet écht verandering zien.
      ‘Nou ja, iedereen heeft weleens een zwak moment,’ mompelde Adam.
      Er viel even een ongemakkelijke stilte.
      ‘Ik snap dat je wil dat Onyx zich weer gelukkig voelt,’ zei hij na een tijdje. ‘Maar misschien moet je wel voorzichtig zijn met hem hoop geven dat het nog goedkomt met Jester. Écht goedkomt. Ik spreek hem iedere dag en we hebben echt wel diepe gesprekken – en ik heb echt wel het gevoel dat zijn verliefdheid weg is. Het zou gewoon zo naar zijn als Onyx straks een terugval heeft.’
      Adam vlocht zijn vingers in elkaar. ‘Het is heus niet zo dat ik de hele tijd tegen hem zeg dat het wel goed komt met Jester. Hij weet dat die kans klein is – maar ik geloof ook dat Onyx een kant heeft die zelfs Jester nog niet helemaal heeft gezien. Misschien helpt dat hem om opnieuw verliefd te worden. En als dat niet gebeurt…’ Adam haalde zijn schouders op. ‘Dan heeft Onyx het toch in ieder geval geprobeerd. Ik hoop gewoon dat Onyx zijn plan durft uit te voeren en dat ze het samen superleuk hebben. Gewoon als vrienden – en als er wat vlinders loskomen is dat alleen maar een mooi extraatje.’
      Dat was het helemaal niet. Disneyland was het recept voor vlinders.
      Fox was niet vergeten hoe ze vorige week hand in hand hadden gelopen, hoe dicht ze tegen elkaar aan hadden gezeten, hoe Jester had gezegd dat hij hem op date moest vragen. Dat ging toen niet helemaal zoals hij hoopte, maar hij geloofde dat er íéts tussen hen was.
      Hij dacht aan de roos die hij vorige week gekregen had. Een hint, had hij gedacht, verder had hij het initiatief aan Jester willen overlaten. Nu moest hij daar misschien op terugkomen. Hij zou vanavond gewoon geen minuut van Jesters zijde wijken zodat Onyx z’n stomme uitnodiging niet kon geven en als ze allebei een beetje in de stemming waren, zou hij Jester gewoon zoenen.
      Het liefst voor Onyx’ neus.
      Dan ging die maar lekker naar Nish toe, die waren tegenwoordig toch zo close. Die pasten veel beter bij elkaar. En Jester… die paste veel beter bij hem. Dat zou niemand ontkennen. Adam ook niet, als hij écht objectief zou zijn.

[ bericht aangepast op 17 sep 2020 - 22:30 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Bij zijn laatste gavetraining had Onyx zijn kunstje al laten zien, dus hij vertelde dat hij bezig was om dat uit te breiden en dat hij liever op zijn kamer componeerde en mocht daarna gaan. Hij besloot te gaan kijken hoe het met Jester ging. Het was inmiddels elf uur geweest, dus Jester was misschien al wakker. Hij hoopte tenminste dat Fox hem had laten slapen nadat Jester zijn ontbijt naar binnen had gewerkt.
      Toen hij de kamerdeur opende en naar binnen liep, zag hij echter dat Fox niet weg was gegaan. De twee zaten samen onder de dekens en er hing een gespannen stilte. Fox keek zelfs verschrikt, alsof hij ergens op betrapt werd.
      Zijn blik rustte even op Jester, maar hij wist niet echt wat hij van zijn uitdrukking moest maken. Wel vond hij het drie keer niets dat Fox zo onderhand op zijn schoot zat terwijl Jester niet eens een shirt aan had. Daarna gleed zijn blik naar het tv-scherm. Ice Age.
      ‘Ik dacht dat dit onze film was, Kleintje.’
      Ice Age was een van de weinige tekenfilms die hij wel leuk vond. Waarschijnlijk omdat er niet in gezongen werd. En omdat hij toch altijd wel overeenkomsten had gezien met de hyperactieve en irritante Sid en de norse Manny.
      ‘Beetje rude om mij dan niet uit te nodigen.’ Hij gaf Jester een knipoog. ‘Gelukkig ben ik rude genoeg om mezelf uit te nodigen.’

[ bericht aangepast op 17 sep 2020 - 22:50 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Fox’ woorden gaven hem toch een beetje een onbestendig gevoel. Had hij Onyx onbewust toch hoop gegeven? Was het beter als hij hem niet had gestimuleerd om het goed te maken met Jester? Maar hij had al vanaf het begin gezegd dat het beter was als hij niet alléén voor Jester veranderde, toch? Dat Jester zo uitgesproken had gezegd dat hij alleen nog vrienden met Onyx wilde zijn, deed hem wel een beetje schrikken. Hoewel hij geloofde dat Onyx nergens van uitging en dat zou begrijpen, begon hij toch een beetje bang te worden dat Onyx misschien inderdaad wel terug ging vallen in oude gewoontes als Jester hem afwees. Was het too much wat Onyx had gedaan? Onyx leek het romantische aan het gebaar zelf niet door te hebben, maar als Adam het had ervaren zou Jester dat ook doen. En hij had hem verzekerd dat Jester het hoe dan ook wel leuk zou vinden. Wat als het niet zo was? Hij kon nu niet naar Onyx gaan en zeggen dat het misschien toch niet zo’n goed idee was. Het was zo onderhand z’n levenswerk.
      Hij moest het loslaten, besefte hij. Die hele droom, de uitnodiging, het was Onyx’ eigen idee geweest. Hij was trots op zijn creatie – zelfs als Jester doorhad welke kant Onyx diep vanbinnen op wilde, dan geloofde hij dat Jester een afwijzing subtiel zou brengen. Die zat net zo min op een terugval van Onyx te wachten als hijzelf. Jester kende Onyx beter dan wie dan ook – hij wist heus wel hoe hij hem moest benaderen. Daarmee schoof hij het probleem van zich af en keek Fox weer aan.
      ‘Ik ga Merrin maar eens wakker maken. Bedankt voor je hulp.’
      Fox glimlachte, al leek hij diep in gedachten. ‘Geen probleem. Veel plezier samen.’ Hij legde een hand 0p zijn knie, gaf een kneepje en veranderde toen in een uil.
      Adam concentreerde zich op zijn oude slaapkamer en teleporteerde erheen. Merrin sliep nog, door het maanlicht dat door het raam viel, zag hij zijn borst op en neer gaan. Hij vlijde naast zijn vriendje op het bed en keek even naar zijn knappe gezicht. Er welde een warm gevoel in hem op. Heel lichtjes drukte hij zijn lippen tegen zijn ene ooglid, en daarna de andere, voor hij zijn hals streelde en zijn lippen raakte. ‘Wakker worden,’ fluisterde hij. ‘Ik heb een verrassing voor je.’

[ bericht aangepast op 18 sep 2020 - 13:10 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Saved by the bell. Or— Well, something like that.
      'Dan lopen er straks twee te spijbelen. Lekkere vriend ben ik dan, gaan jullie samen kauwgom krabben zeker.' Jester schonk zijn vriend een glimlachje en deed daarna iets heel doms, waar zowel Fox als Onyx waarschijnlijk in de verste verte niet op zaten te wachten, maar in alle eerlijkheid was hij door de schok van Fox' vraag even vergeten dat die twee het over het algemeen niet goed met elkaar konden vinden. 'Je mag er wel bij komen zitten als je dat wil?' Hij had zijn benen al opgetrokken en de spanning in de kamer leek nog verder te stijgen zonder dat hij wist waar het nou precies door kwam.
      En Fox had nog steeds geen antwoord op zijn vraag. Het stemmetje in zijn hoofd had het ondertussen opgegeven en was in de mand met bolletjes wol maar in elkaar gezakt, dus daar had hij ook niet veel hulp aan. Het eerste wat Jester had willen zeggen na Fox' bekentenis over zijn gevoelens, was om eruit te flappen of Fox echt ook op hem verliefd was. Óok, laten we wel wezen. Want die vlinders in zijn buik zaten daar heus ook echt niet alleen om hem te pesten.
      Fuck de wereld en vraag me op een date.
      Wilde hij dat?
      De vlinders vonden van ja.
      Gezond verstand vond van nooit meer.
      Rationaliteit vond dat Gezond verstand bedoelde om enkel een poosje te wachten.
      Iets vond van ja, maar niet met Fox.
      En de rest was een ingewikkelde brei die momenteel teveel in de knoop zat om met zijn duffe kop uit te kammen. Dus, ja, saved by the bell.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Onyx greep eerst een shirt en gooide die naar Jester toe. ‘Trekt dat eerst maar eens aan, voordat die knul naast je over je heen zit te kwijlen.’
      Fox wierp hem een boze blik toe. ‘Ik ben niet degene die mijn ex uitkleedt na hem in slaap getoverd te hebben. Lekker creepy.’
      Onyx haalde zijn schouders op. ‘Jes is behalve mijn ex ook nog steeds mijn beste vriend en hij moest opwarmen.’ Hij kon zich niet voorstellen dat Jester daar een punt van had gemaakt.
      Er was niet echt ruimte op het bed voor zijn twee meter lange lijf, dus hij trok er maar een stoel bij. Hij merkte wel dat hij niet écht gewenst was hier, dat Jester niet naar hem keek zoals hij dat eerst had gedaan en het veroorzaakte een zeurend gevoel in zijn borst. Het was meer alsof hij uit beleefdheid was uitgenodigd. Hij probeerde het los te laten, gewoon als een normaal mens mee film te kijken, maar het ontging hem heus niet dat Fox wat dichter naar Jester toeschoof en hij wist dat hij het expres deed.
      Het was niet erg, hield hij zich voor. Hij wilde gewoon dat Jester gelukkig was. Dat was het allerbelangrijkste. Het was alleen fijn geweest als Fox het er niet zo bovenop legde en ook wat rekening met zijn gevoelens hield.
      Hij richtte zijn blik op het scherm en probeerde de plotse somberheid weg te duwen, maar hij merkte dat er een spanning in de kamer hing. Misschien moest hij zo maar weggaan.

---

Every villain is a hero in his own mind.