|
Nikia vermaakt zich naar Ariel's zin iets teveel wanneer deze haar plaagt met een raadspelletje, iets waar ze echter wel in mee weet te gaan, juist omdat ze het nu niet kan laten de antwoorden te achterhalen. De nieuwsgierigheid achter haar hazelnootkleurige kijkers zou niemand kunnen ontgaan, maar de ondeugd die er te vinden is, is enkel weggelegd voor vrienden die dichter bij haar staan.
'Een vriend van mijn vader, waar zie je me voor aan?'
Ariel lacht dan toch door die woorden, welke gepaard gaan met een plagende ondertoon en een zacht duwtje tegen haar aan. Grijnzend haalt Ariel haar schouders op. 'Je vader is lang niet zo lelijk hoor, het zal me niets verbazen als die wat knappe vrienden heeft. . .' Ditmaal is het Ariel die een plagerige ondertoon heeft, want ze weten beide maar al te goed dat geen van de vriendinnen elkaars ouders ook maar op die wijze zou zien.
Wanneer de dames hun weg richting Ariel's auto maken zijn haar hersenen aan het draaien zoals deze dat nooit eerder gedaan hebben, iets dat duidelijk zichtbaar is aan haar gehele houding. De interactie tussen Nikia en Eros ontgaat haar dan compleet, ondanks dat ze hem ook gedag zegt.
De woorden van Nikia dreunen echter verlaat door haar hoofd heen. Zal de leraar blij mee zijn. Ja, daar heeft Ariel in alle eerlijkheid maar laks aan, iets dat zij en Nikia lijken te delen. Op tijd zijn zou hen ook zeker niet meer lukken, maar het komt toch altijd wel weer goed — leraren zijn nou eenmaal niet zó belangrijk.
'Ik heb helemaal niks te klagen.'
Beide dames grijnzen naar elkaar, voor Ariel de auto start en ze Nikia de volume nog wat omhoog ziet draaien. Zo relaxed als ze kan beweegt Ariel wat mee met de muziek, tikt hierbij ritmisch op het stuur, terwijl ze naar Nikia luistert — die toch wel haar favoriete radio is. Ariel humt wat mee, maar besluit nog altijd het zingen te reserveren voor haar beste vriendin. Opnieuw doet ze dit maar om haarzelf af te leiden van haar draaiende hersens. Wie heeft Nikia gisteren ontmoet, dat blijft de vraag.
'We overleven het heus wel.'
Een lichte zenuw is hoorbaar in de stem van Nikia, waardoor har blik schuins naar haar beste vriendin weet te glijden. Gezien deze wegkijkt kan ze er niet teveel achter zoeken. Ze zou het vanzelf wel horen, mocht Nik erover willen praten. Zelf is ze ook geen grootse flapuit, waardoor iets haar zegt dat het met gisteravond te maken had. De puppy.
♆ ♆ ♆
'Weet je nog wat ik zei over mijn puppy van gisteren? Een jongere variant, officieel verboden maar toch onschuldig?'
Ariel grijpt evenals Nikia naar haar tas en kijkt haar vriendin nieuwsgierig aan. Ze vraagt zich even af of de Gleek haar opnieuw aan het plagen is, maar komt tot de conclusie dat ze stille hints blijft geven. Pas wanneer de blik van Nikia van de deur van het lokaal naar haar toe glijden, de veelzeggende blik erin welbekend voor Ariel, valt haar mond lichtelijk open. No way. Welke leraar is het?
'Bonjour Monsieur Moussa.'
Ariel's blik glijdt van de leraar, die rustig tegen het bureau aan rust, naar Nikia en weer terug naar de aantrekkelijke man voor de klas — welke zijn hoofd traag draait en wiens mond direct dichtvalt. Goedkeurend tuit de influencer haar lippen, waarbij een tevreden geluidje hoorbaar wordt. Ze neemt plaats achter Luna, die ze een halve glimlach toe weet te werpen sinds het recentste nieuws aan het bezinken is. Wanneer ze eenmaal zit plaatst ze haar tas op de grond, hoort hierbij geen woord van wat Moussa te zeggen heeft. Schuins kijkt ze naar Nikia, voor wie ze haar wenkbrauwen optrekt.
'Hey. Dat valt nog mee. Dan hebben we in ieder geval geen huiswerk.'
De woorden van Luna, die gepaard gaan met die van hun aantrekkelijke nieuwe Franse leraar, ontgaan haar echter niet. Tevreden knikt Ariel op de woorden van de blondine, een glimlach al groeiende rond haar lippen. 'Maar goed ook, daar zijn eerste dagen niet voor.'
'Hoe gaat het, Luun?' vraagt Ariel dan, vooral om zichzelf even af te leiden van het zojuist bezonken nieuws. Natuurlijk is ze oprecht geïnteresseerd in Luna, maar normaliter zou ze zoiets niet gauw tijdens de les vragen aan het slimme meisje, maar al te goed beseffend dat deze wat alerter is in de les dan zijzelf. 'Nikia is in een ondeugende bui, fair warning.' Een speelse grijns groeit rond de lippen van Ariel, terwijl ze haar beste vriendin schuins aankijkt — een waarschuwing dat het plagen nog maar net begonnen is.
|