![](https://iv1.lisimg.com/image/18706737/678full-christen-harper.jpg)
![](https://i.pinimg.com/564x/12/16/57/121657499cceeb21f8a4d6f9fdac1547.jpg)
![](https://i.pinimg.com/564x/7f/f8/94/7ff8940ed62e66589e8e58d98c5cad2f.jpg)
|
'Natuurlijk miste je me. Een feestje is niet compleet wanneer wij dat ook niet zijn.'
Haar woorden klinken na enkele handelingen die Ariel niet echt nodig lijken, maar echt focussen doet ze er niet op. Ze kent haar beste vriendin veel te goed, beseft al direct dat er wat gaande is. Misschien oneerlijk om de dag zo mee te beginnen, misschien had ze haar namelijk kunnen paaien het alsnog te zeggen op andere wijze — maar blijkbaar is vandaag geen dag waar Ariel tactisch is. Het is echter dan dat de woorden tot Ariel doordringen, die grijnzend met haar ogen rolt. 'Airhead.' Het woord rolt zoetjes over haar volle lippen heen, waarna ze haar tong uitsteekt naar Nikia. Dat is wel het laatste woord hoe ze de aantrekkelijke brunette zou omschrijven.
'Ik moest baby-sitten. Of eerder puppy-sitten.'
Ariel trekt haar wenkbrauw op. 'Heeft er iemand een puppy?' Haar ogen lichten direct op bij het idee dat er een hond nabij is die ze nog niet geaaid heeft. In haar beide families zijn honden te vinden, voornamelijk als accesoire vanuit één kant, maar het is altijd iets geweest waar haar hart lag. Het breekt haar eigen hart elke dag dat ze geen eigen puppy kan bezitten — het is echter school en haar activiteiten dat haar ervan weerhoudt. Haar volgende woorden klinken echter lachend, gezien ze vaak zat gebabysit hebben samen, of althans Ariel die op kwam dagen bij een van Nikia's adressen. 'Schandalig dat je mij niet gebeld hebt.'
Ondanks dat Ariel nog lang niet klaar is met Nikia, besluit ze het voor nu een andere koers op te gooien — de socialere koers in plaats van praten over puppy's, hoe geweldig deze ook zijn. Het aantrekkelijke gestalte tegenover haar overladen met vragen zal haar geen antwoorden verzorgen, bovendien heeft ze de tijd. De gehele dag maar liefst.
'Ik zal je zeggen; liever gisteren nog dan vandaag. Ik ben wel toe aan een feestje, nu al helemaal.'
De woorden die haar beste vriendin uitspreekt, wanneer ze plaatsneemt aan de kaptafel, klinken als muziek in haar oren. Haar mondhoeken krullen vrolijk op, direct enthousiast over het gehele idee. 'Ik zie een Nikiel feest aankomen, ik zeg het je.' Ariel besluit een of ander dansje eruit te gooien, ondanks dat het niet haar sterkste punt is — al is ze ook weer niet slecht te noemen. 'Ik zie veel voor me, polaroid camera's overal om herinneringen te behouden, live muziek — een band waarschijnlijk en ik ga mijn buren vragen of we hun zwembad mogen gebruiken.' Ariel's wenkbrauwen wiebelen tevreden bij het idee, al veranderd haar blik direct in een vragende variant wanneer ze naar Nikia kijkt, afwachtend wat die er nog aan toe te voegen heeft.
Nikia lijkt haast verbaasd bij haar voorstel, alsof ze nog niet kind aan huis is in Château de Ariel — wat een brede grijns opwekt bij de Influencer. Ze zou het helemaal niet erg vinden als Nikia haar nieuwe huisgenoot zou worden, maar kan ook begrijpen dat ze lekker hier wil blijven, waar ze haar lieftallige broer heerlijk kan blijven vervelen wanneer deze eens thuis is. Gezien haar beste vriendin niet direct een antwoord heeft, laat Ariel het ook even rusten om het idee in haar hoofd te laten malen.
De lippenstift die ze aanbiedt wordt aangenomen, echter wel met een opgetrokken wenkbrauw tijdens het glimlachen. Sowieso staat elke kleur Nikia goed, haar beste vriendin is gezegend met een prachtige huidskleur en genen in het algemeen, waardoor er maar weinig kleuren zijn die niet werken bij haar — Ariel heeft de kleur nog niet gevonden. Toch zijn er natuurlijk net tinten die ongetwijfeld in haar voordeel werken, waaronder degene die ze haar vriendin aanreikte. Wanneer hun ogen elkaar dan ook vinden door de spiegel heen werpt Ariel haar een tevreden knikje toe.
'Perfect.'
'Perfect,' herhaalt Ariel tevreden.
'Hoeveel heb ik gemist gisteren? Of wat heb ik gemist?'
Ariel haalt zo nuchter als mogelijk is haar schouders op. 'Drank, aantrekkelijke jongens en het feit dat ik helemaal van de kaart was tegen twaalf uur. Ik weet niet eens meer hoe ik thuis ben gekomen. . .' Een grijns siert haar lippen, al weet ze dat nog wel, dondersgoed ook. Ariel kan zoveel drinken of gebruiken als ze wil, maar compleet verdwijnen doet ze nooit, haar herinneringen zijn te aanwezig te volgende dag. Mocht ze het eens gaan vergeten, dan filmt ze toch voldoende.
'Maar hoe was je puppy?' het woord spreekt ze zodoende uit dat ze duidelijk maakt er niet eens in te geloven, al is het enkel een invalshoek voor Ariel. Ze geloofd haar vriendin hoe dan ook, maar dom is ze zeker niet — weet overduidelijk dat er wat gaande is. Wat weet ze niet, maar ze weet toch wel dat Nikia het haar zal zeggen, vroeger of later. 'Luidruchtig? Speels? Schoothondje?'
|