Voor het korte moment dat de omhelsing tussen de twee vriendinnen in duurt, slaakt Nikia een onhoorbare doch tevreden zucht. Meer dan blij met het feit dat Ariel er nu is, maar eveneens ook vanwege de afleiding die de brunette lijkt te bieden. Toch merkt deze het op wanneer er iets niet geheel lijkt te kloppen, daar het tweetal inmiddels dusdanig op elkaar is afgestemd dat het bijna eng te noemen is. Het bewijst echter maar hoe ijzersterk de band tussen beide dames is, hoe onbuigzaam voor anderen ook. Nikia doet ondertussen net alsof ze de vragende trek op het gezicht van haar beste vriendin niet heeft gezien, evenals het afkeurende geluidje dat lijkt te volgen.
"Waar was jij gisteravond? En wat is er met je?"
Wanneer Nikia echter dan toch haar hoofd opheft van haar bezigheden, ziet ze hoe Ariel haar hoofd gekanteld heeft een teken dat ze met liegen nooit veel verder ging komen dan wanneer het een ander zou betreffen. Het is daarom dat een van haar mondhoeken miniem opkrult. "ik miste je op het feest." Dit keer grijnst Nikia lichtelijk.
"Natuurlijk miste je me," werpt ze haar beste vriendin resoluut doch op een plagende wijze toe. "Een feestje is niet compleet wanneer wij dat ook niet zijn," voegt ze er al gniffelend aan toe, terwijl haar vingers een paar make-up paletten wegstoppen. "Ik moest baby-sitten," klinkt het dan. "Of eerder puppy-sitten."
Bedenkelijk fronst Nikia ietwat haar wenkbrauwen, maar de klanken in haar stem misten geen enkele toon van ongeloofwaardigheid liegen een gegeven dat ze zelden tegen Ariel deed. Toch wijdt de brunette er niet direct te veel over uit, besluit haar beste vriendin te plagen door de rest van de informatie vooralsnog even voor zich te houden.
"Dus mijn favoriete Gleekje," begint Ariel op een vrolijke toon. "de echte vraag voor de komende weken blijft staan wanneer zal ik mijn eerste feest organiseren?"
"Ik zal je zeggen; liever gisteren nog dan vandaag," reageert Nikia vrijwel meteen, terwijl ze op het krukje voor de kaptafel gaat zitten. "Ik ben wel toe aan een feestje, nu al helemaal," mompelt ze bijna onhoorbaar terwijl haar vingers spelen met een lipstick als Ariel verder gaat; "En wanneer wordt je mijn huisgenoot? Dan heb je je privacy."
Een subtiele grijns siert vrijwel meteen haar lippen wanneer Nikia opkijkt naar de brunette, volgt haar als deze naar een andere lipstick grijpt en het haar kant op steekt, alvorens eerst de kleur beoordeelt te hebben. Het idee om bij Ariel in te trekken klonk niet eens zo slecht nog niet. De kans dat haar ouders erop tegen zouden zijn was haast miniem en Nikia twijfelde er niet aan of dat Ariel haar privacy zou waarborgen. "Deze zal je prachtig staan."
Glimlachend, met een opgetrokken wenkbrauw neemt Nikia de lipstick van haar vriendin aan, draait zich om op de kruk naar de spiegel toe en stift haar lichter gekleurde lippen een heel stuk donkerder met de uitgekozen kleur. Wanneer ze haar lippen over elkaar heen rolt, laat ze een smakkend geluidje horen eens ze klaar is. "Perfect," grijnst de brunette licht, tilt daarbij haar kin iets op en veegt een kleine uitschieter bij haar onderlip probleemloos weg. Vervolgens woelt Nikia met haar handen door haar lange bruine lokken, schikt deze over beide schouders heen en ontmoet met haar blik die van Ariel via de spiegel.
"Hoeveel heb ik gemist gisteren? Of wat heb ik gemist?"
Ditmaal kantelt Nikia haar hoofd iets, weet het onderwerp op een tactvolle wijze te draaien en poogt niet te laten blijken dat ze voor eens niks te klagen had over het missen van een feestje. Integendeel zelfs, op de tussenkomst van haar broer na, had de brunette een hele goede avond achter de rug de opwinding nog sluimerend door haar lichaam heen als het bewijs daarvan.
|
|