Nikia stemt schaamteloos in op het voorstel van Ariel om het feest zaterdag te geven. Haar agenda was nog leeg, geen plannen waren vooralsnog genoteerd en dus bij deze bezet voor een echt Nikiel party. Ze keek er nu al naar uit, wetende wat hen ongeveer te wachten stond en nam zich daarbij tevens voor om de daaropvolgende dag ook niks meer te gaan doen — uitkateren en bijkomen een absolute must nadien.
Wanneer Nikia dan toch besluit om al een klein beetje prijs te geven van waar ze gisteren nu werkelijk is geweest, en ze zacht moet lachen om de Spicy opmerking van haar beste vriendin, blijft het heel even doodstil als ze enkele subtiele verwijzingen heeft prijsgegeven. Bedenkelijk kantelt Ariel haar hoofd iets, alvorens ze haar vingers door de lange bruine lokken heen gehaald heeft. De ondeugd is niet te missen in haar donkere kijkers, evenals de groeiende nieuwsgierigheid. Nikia kon het haar in niks kwalijk nemen, wetende omdat ze zelf niet anders gereageerd zou hebben.
"Verboden?" klinkt het uiteindelijk het allereerste. "Hoe verboden? Een vriend van je vader verboden, of spreken we over een jongere variant, officieel verboden maar toch onschuldig?" Een zachte lach vervolgt, waarop Nikia eveneens in de lach schiet en bijna resoluut met haar hoofd schud. "Een vriend van mijn vader, waar zie je me voor aan?" plaagt Nikia de brunette, waar ze haar zacht duwtje geeft met haar schouder.
"Laten we maar gaan," brengt Ariel dan uit, terwijl Nikia haar enkel van een ondeugende zoete grijns voorziet — wetende dat er ergens nu verschillende radartjes te werk gingen binnenin het hoofd van haar vriendin. Nog heel even besloot ze haar in het ongewisse te laten nog, maar niet voor lang meer. "We gaan hoe dan ook al te laat zijn. . ."
"Zal de leraar blij mee zijn," kaatst Nikia op een zoete wijze terug. Onderweg naar de deur van haar slaapkamer plukt ze haar tas mee van de grond, waar ze vermoedelijk genoeg boeken in gestopt had om de dag mee door te komen. Uiteindelijk waren er maar een paar lessen waar ze echt naar uit keek, met als topje van de ijsberg het Glee-uurtje.
Onderweg naar beneden zeggen beide dames Eros gedag, waar Nikia het niet kan laten om haar broer in het voorbij gaan een onverwachte por in zijn zij te verkopen, en stappen ze eenmaal buiten al gauw in de snelle auto van de jonge influencer.
"Wel handig zo, een persoonlijke chauffeur, huh?"
"Ik heb helemaal niks te klagen."
Nikia grijnst tevreden, woelt met haar handen door haar donkere lokken heen en draait de muziek nog één klein tikje harder dan Ariel van te voren had gedaan. Schaamteloos keelt de brunette mee op de muziek, laat haar zuivere klanken tot een gelijke hoogte met de muziek meegaan, terwijl het tweetal dan eindelijk richting school rijdt.
"Ik heb geen zin. . ." zucht Ariel tussen de muziek door, de kreun als extra toevoeging op de verveling die ze hoorbaar maakte, waarop Nikia voor een deels niks anders kon doen dan het met haar eens zijn. Toch zag zij er niet helemaal tegenop om naar school te gaan — los van het gegeven dat één glimp al tegen werkte op de frustratie die nog altijd heerste in haar binnenste.
"We overleven het heus wel," wierp Nikia haar beste vriendin bemoedigende toe, poogt daarbij niet te laten blijken dat ze ergens overmand werd met een kortdurend zenuwachtig gevoel en blikte zijdelings uit het raam tot ze de welbekende parkeerplaats minuten later wisten te bereiken.
"Weet je nog wat ik zei over mijn puppy van gisteren?"
Met een schuine blik keek Nikia op naar haar beste vriendin, doelend op het gedeelte waarin ze aangaf dat het op zeker géén vriend van haar vader was — eens ze beide uit de auto zijn gestapt zodra Ariel deze perfect in een parkeervak heeft weten te krijgen. Met een zwaai hing ze haar tas over één van haar schouders heen, haakte haar arm in die van Ariel om zo samen met haar het schoolpand binnen te gaan. "Een jongere variant, officieel verboden maar toch onschuldig?"
Met een van haar wenkbrauwen opgetrokken keek Nikia vlak voor de deur van het Frans lokaal nog eenmaal om naar haar beste vriendin. Haar blik veelzeggende, wijzend naar hetgeen wat ze op haar manier nu prijs ging geven. Een geamuseerde trek vormt zich op haar lippen, waarna zonder een reactie af te wachten de deur van het lokaal opent om naar binnen te gaan.
"Bonjour Monsieur Moussa."
|
![](https://i.pinimg.com/564x/4e/91/33/4e91337b5dc716e2e2c9e0e403fc77ce.jpg)
![](https://i.pinimg.com/564x/43/f2/65/43f2658c2d218a2d0961a7ce453da66e.jpg)
|